ตอนที่ 1013 เสี่ยวโม่ตื่น(ฟรี)

เมืองหวังเปาหนาวมากในตอนกลางคืน

มันเป็นเดือนมิถุนายนและเป็นช่วงต้นฤดูร้อนในเมืองหวังเปา มันเกือบ27องศาเซลเซียสในตอนกลางวัน แต่อุณหภูมิจะลดลงเป็น20ตอนกลางคืน อย่างไรก็ตาม มันนับว่าเย็นสบายสำหรับคนส่วนใหญ่

ในห้องโรงแรม ประตูระเบียงที่หันหน้าไปทางห้องนั่งเล่นเปิดออก ปล่อยให้ลมหนาวพัดอากาศบริสุทธิ์เข้ามา

แสงในห้องนั่งเล่นยังคงเปิดสว่าง ชายหนุ่มผมสั้นฟูในเสื้อยืดขาวและกางเกงผ้าลินินบางกำลังนั่งบนโซฟา

เขาดูเหมือนคนเพิ่งอาบน้ำเพราะผมยังชื้นๆ ดวงตาสีดำสดใสโผล่ออกจากใต้เส้นผมบาง มีหน้าจอทรงสี่เหลี่ยมสีท้อนอยู่ในวดงตาเขา

ลูกแมวขาวตัวหนึ่งกำลังนอนหลับบนไหล่ชายหนุ่ม มีเพียงหลังครึ่งหนึ่งเขาที่เอนบนโซฟา ร่างเขาโน้มมาข้างหน้าเล็กน้อยขณะก้มมองภาพฉายบนแหวนหัวใจจักรพรรดิ

มีมอนสเตอร์คล้ายเสือเขี้ยวดาบกำลังนอนบนโซฟาทางซ้ายเขา ด้วยหมอนใต้หัวมัน งวงมันพาดบนต้นขาของชายหนุ่ม

แน่นอน ชายหนุ่มก็คือหลินฮวง แต่ทว่า เขาไม่ได้ปลอมเป็นหลินเซี่ย เขาอยู่ในรูปลักษณ์จริงๆของเขา

เขามักหลับในห้องหลังฝึกทักษะดาบเสร็จและอาบน้ำ แต่ทว่า มันเป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่งแล้วและเขาก็ยังคงอ่านข่าวบนโซฟาห้องนั่งเล่น ไม่มีเหตุผลอื่นอีกให้เขาทำเช่นนี้ ระยะเวลา24ชั่วโมงของเสี่ยวโม่กำลังหมดลงและเขาก็กำลังจะตื่น

เขามีสมเสร็จฝันร้ายและแมวป่า9หางคอยปกป้องกรณีที่เสี่ยวโม่ถูกเทพอีกายึดครอง

หลินฮวงแสยะยิ้มเมื่อมันเป็นตอนเที่ยงคืน42นาที เขาสัมผัสว่านิ้วของเสี่ยวโม่ขยับเล็กน้อยในห้องนั่งเล่น

อึดใจต่อมา เสี่ยวโม่ก็ลืมตาขึ้น

สภาพแวดล้อมเปลี่ยนจากพร่ามัวเป็นแจ่มแจ้ง เขากวาดตามองด้วยความสับสน

“นี่คือที่ไหน?ไม่ใช่ว่าฉันถูกเปลี่ยนโดยเทพอีกา?”ในไม่ช้าเสี่ยวโม่ก็รู้ว่าเขาอยู่ในห้องพักโรงแรม ยิ่งไปกว่านั้น มันดูเหมือนจะเป็นโรงแรมหรูและเขาก็เดาว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องนอนใหญ่

 

‘หรือการเปลี่ยนแปลงจะเสร็จสมบูรณ์แล้วและตอนนี้ฉันก็เป็นภูติอีกาของเทพอีกาอย่างเป็นทางการ?’ความคิดผุดขึ้นในหัวเสี่ยวโม่หลังพบว่าระดับพลังเขาเลื่อนเป็นจักรพรรดิทองม่วงขั้นสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม เขาก็ปฏิเสธความคิดนั้นทันทีเพราะเขาไม่สัมผัสได้ถึงเจตจำนงค์ของเทพอีกาในร่างตัวเองเลย’หรือมันจะล้มเหลว?!’

เขาก้มมองเท้าเขา ตระหนักว่าตัวเองกำลังใส่ชุดนอนและร่างกายกับส่วนสูงก็เปลี่ยนแปลงไปมาก

เขาก้าวเดินไปตรงหน้ากระจกขนาดเต็มตัวเพื่อตรวจดูตัวเอง

ชายหนุ่มในกระจกสูงประมาณ1.85เมตร แม้จะผอมไปหน่อย เขาก็ยังมีกล้ามเนื้อ

การเปลี่ยนแปลงที่มากสุดคือใบหน้าเขา ใบหน้าที่เคยธรรมดากลับดูคมเข้มขึ้น มันเข้ากับสีผิวแทนเขาและตอนนี้เขาก็ดูเป็นชายเต็มตัว

เสี่ยวโม่ลูบคลำใบหน้าเขาอย่างตื่นเต้น“นี่คือฉันงั้นหรอ?ตอนนี้ฉันดูดีมาก!”

เมื่อมองกล้ามบนแขน เขาก็อดดึงชุดนอนขึ้นมาไม่ได้ ในไม่ช้าเขาก็เห็นก้อนกล้ามเนื้อ8ลูกบนท้อง

 

“นี่คือฉันจริงๆงั้นหรอ?”เสี่ยวโม่คิดว่ามันน่าเหลือเชื่อ ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง เขาดึงก้างเกงลง เมื่อก้มมองระหว่างขาเขา เขาก็อดอุทานไม่ได้“โอ้ว มันใหญ่มาก!”

เสี่ยวโม่ผู้อารมณ์เสียกับการที่ไม่อาจผสานกับเทพอีกาได้รู้สึกมีความสุขหลังเห็นร่างกายเขาเปลี่ยนแปลง

“มันน่ายินดีใช่ไหมละ?”เสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่เขากำลังมีความสุข

เขาหันหัวไปทันทีและเห็นชายหนุ่มในชุดสบายๆกำลังมองเขาขณะยืนพิงประตู

เขาตั้งท่าระวังตัว แต่ก็ต้องเปลี่ยนสีหน้า เขาจำหลินฮวงได้ทันทีแม้จะผ่านไปถึงสามปีแล้วก็ตาม

“หลินฮวง!’

“ดูเหมือนว่านายจะยังจำฉันได้นะ เพื่อนตัวน้อย”หลินฮวงยิ้ม

“นายตายไปแล้วไม่ใช่หรอ?”ในไม่ช้าเสี่ยวโม่ก็ตั้งสติและอดก้าวถอยหลังไม่ได้ เขามองหลินฮวงอย่างกล้าๆกลัวๆ“นายเป็นผีหลินฮวง....”

หลินฮวงหัวเราะลั่น ไม่คิดว่าเสี่ยวโม่จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้

“ถ้าฉันเป็นผี ฉันจะมีเงาไหม?”

เสี่ยวโม่ก้มหัวทันทีและมองพื้น เขาสังเกตเห็นเงาของหลินฮวง

“มีเงาจริงด้วย!งั้นนายก็ไม่ใช่ผีนะสิ?”แม้จะเห็นเงา เสี่ยวโม่ก็ยังไม่มั่นใจ

“ตอนนี้นายเป็นจักรพรรดิแล้ว แม้นายจะยังไม่มีวังชีวิต นายก็ควรมีสัมผัสเขตแดน ด้วยสัมผัสนาย นายจะรู้ว่าฉันเป็นมนุษย์หรือผี”หลินฮวงกล่าวต่อ

เสี่ยวโม่ทำความคุ้นเคยกับร่างเขาและขยายเขตแดนออกไป เขาสัมผัสได้ถึงหลินฮวงและวิญญาณต่อสู้ทั้งสอง

จากนั้นเขาก็เบิกตากว้าง“นายยังไม่ตายจริงๆ?!”

“ฉันยังไม่ตาย ฉันแกล้งตายเพื่อจะได้ออกจากอีกาม่วง”หลินฮวงยืนยันด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวโม่เดินมาหาเขาช้าๆ แต่ก็ยังมีความไม่เชื่อเขียนอยู่ทั่วใบหน้า

หลินฮวงรู้ว่าเขาไม่มั่นใจ ดังนั้นเขาจึงยื่นมือออกไป“จับมือฉันสิ”

เสี่ยวโม่เดินมาอย่างลังเล เขาค่อยๆยื่นมือออกมา พร้อมชักกลับทุกเมื่อ

เมื่อหลินฮวงจับมือเขา เขาก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น เขาโล่งใจมาก

“เชื่อฉันรึยัง?”หลินฮวงปล่อยมือและถาม

จากนั้นเสี่ยวโม่ก็พยักหน้า

“ฉันรู้ว่านายมีคำถามเยอะแยะเต็มไปหมด ไปคุยกันในห้องนั่งเล่นเถอะ”หลินฮวงหมุนตัวและพาเสี่ยวโม่ไปห้องนั่งเล่น

เสี่ยวโม่กวาดตามองรอบๆอย่างกระวนกระวายเมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น“นี่คือที่ไหน?”

“โรงแรมที่ฉันพัก”หลินฮวงให้คำอธิบายสั้นๆ

“พวกคนอื่นจากอีกาม่วงอยู่ไหน?แล้วท่านเทพอีกาละ?”เสี่ยวโม่รู้ว่าในห้องโรงแรมมีแค่เขาและหลินฮวง

“พิธีของอีกาม่วงล้มเหลวและร่างจำแลงของเทพอีกาก็สลายหายไปแล้ว ผู้นำอีกาหยานปิงตาย ฉันเดาว่าคนอื่นคงพากันกลับสำนักงานใหญ่อีกาม่วงไปแล้ว”หลินฮวงอธิบาย“ฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟังทีหลัง”

เสี่ยวโม่รู้สึกวิตกกังวลเมื่อได้ยินคำอธิบายของหลินฮวง ไม่คิดเลยว่าทั้งผู้นำอีกาและเทพอีกาจะต้องมาพ่ายแพ้เช่นนี้

“นายหมดสติไปหนึ่งวัน ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน”หลินฮวงพาเสี่ยวโม่ไปนั่งบนโซฟา