Return Of The 8th Class Mage – Chapter 47

ตอนที่ 47 ความแตกแยกของจักรวรรดิ (3)

“ถ้างั้นบอกฉันมาทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น?”

เอียนทำตามคำขอของจักรพรรดิ

เอียนเริ่มพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นซึ่งเอียนนั้นได้พูดเพียงเรื่องราวที่จะเป็นประโยชน์กับตัวของเขาเองทั้งหมด

เรื่องราวที่ถูกปรับแต่งอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความสงสัยเกี่ยวกับเอียนได้ในภายหลัง

“ในเหตุการณ์นั้นมันเกิดขึ้นหลังจากพระอาทิตย์ตกดิน อยู่ๆก็ได้ยินเสียงระเบิดดังอย่างต่อเนื่อง และได้ยินเสียงระเบิกลูกหนึ่งดังมาจากห้องเต้นรำ ฉันจึงรีบวิ่งไปที่ห้องทันทีและปกป้องเจ้าชายมงกุฎ เจ้าหญิงและแม่ของฉันด้วยบาเรียมานาของฉัน จากนั้นไม่นานฉันและหัวหน้าโอลิเวอร์ก็ได้ค้นพบสิ่งที่น่าสงสัย อย่างแรกเลยคือจำนวนของการระเบิดนั้นน้อยเกินไปที่จะใช้ทำลายพระราชวังได้ อย่างที่สอง ...... ..”

เอียนเล่าเรื่องของเขาต่อ

เรื่องราวส่วนใหญ่ของก็เป็นเรื่องจริงที่ได้เกิดขึ้นในคืนนั้น

ยกเว้นเรื่องการดำรงอยู่ของโคล์ดวอร์คเกอร์

เอียนเลือกที่จะไม่พูดถึงโคล์ดวอร์คเกอร์

“……แม้ว่าเราจะมีคววามสงสัยในสถานการณ์นี้ แต่เราก็ไม่สามารถตัดสินใจได้จนเมื่อฉันนั้นได้ไปพูดเรื่องนี้กับเจ้าชายเฮย์เดน เจ้าชายก็ได้สั่งให้ฉันไล่ตามเบาะแสที่น่าสงสัยเหล่านั้นในทันที……”

มันไม่ได้อยู่ในรายงานในก่อนหน้านี้ที่จักรพรรดิได้รับ

ทันใดนั้นทุกคนก็มองไปเจ้าชายเฮย์เดน

'เอ๋ ฉันทำอย่างงั้นด้วยเหรอ?'

เจ้าชายเฮย์เดนดูอึดอัดใจทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เอียนพูด

เจ้าชายไม่ได้ทำอย่างนั้นเลย

'…….. ฉันเคยสั่งให้เขาไปด้วยเหรอ?'

ในคืนนั้นมันมีแต่ความสับสนวุ่นวายไปหมด

บางทีเขาอาจลืมว่าเขาได้สั่งเอียนไปเพราะความสับสนวุ่นวายนั้นเหรอ?

“เจ้าชาย”

“ฉันสั่งจริงๆเหรอ…….?” (พึมพำ)

“เจ้าชาย!”

“ครับ! ท่านพ่อ!”

" มันเป็นเรื่องจริงหรอ? "

" ช..ใช่ "

“ลูกได้สั่งให้เอียนทำเช่นนั้นจริงๆเหรอ?”

มันจะต้องได้รับการยืนยันจากเจ้าชายเฮย์เดนว่ามันเป้นเรื่องจริง

เพราะทุกการสนทนากัยในการประชุมนี้ถูกบันทึกเป็นไว้เป็นเอกสารทุกคำพูด

เหล่าขุนนางจอมขี้เกียจหลายคนในห้องนั้นกำลังรอฟังคำตอบของเจ้าชายเฮย์เดน

โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจะต้องนำเรื่องในการประชุมนี้ออกไปพูดคุยกันหลังจากเสร็จสิ้นการประชุมนี้

ซึ่งหมายความว่านี่เป็นโอกาสที่ดี

'โอกาสง่าย ๆ ที่มอบให้กับจักรพรรดิ'

และยังเป็นโอกาสที่ดีในการเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าชายเฮย์เดนกับเอียน

ด้วยสายตาที่คาดหวังของจักรพรรดิก็ได้มองไปที่มกุฎราชกุมาร

ด้วยความลังเลเล็กน้อยในที่สุดเจ้าชายก็เริ่มพูด

“ฉัน ฉันสั่งเอง…….. ใช่แล้ว ใช่แล้ว! ฉันเป็นคนสั่งเอง”

ด้วยคำตอบของเจ้าชายเฮย์เดน ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมก็ซุบซิบกันอยู่ครู่หนึ่ง

มันไม่ได้เป็นปฏิกิริยาตอบสนองในเชิงลบถึงแม้ว่าพวกเขาจะแปลกใจมากสำหรับคำตอบของเจ้าชายเฮย์เดน

มกุฎราชกุมารทำเช่นนั้นจริงเหรอ

" เอาล่ะ เงียบ "

หลังจากจักรพรรดิได้ปล่อยให้พวกเขาปรึกษากันอยู่ซักครู่

จากนั้นด้วยคำสั่งของจักรพรรดิ ทุกคนก็เงียบและอยู่ในความสงบอีกครั้ง

“เจ้าชายเฮย์เดนได้สั่งให้เอียนทำเช่นนั้นและแน่นอนว่าเอียนเพจเป็นคนที่แยกตัวเองออกจากอาณาจักรมากที่สุด ซึ่งหากไม่มีเขาเราก็คงจะโดนศัตรูที่เราไม่รู้จักขโมยข้อมูลที่มีค่าของเราไปได้สำเร็จและเราก็จะถูกหัวเราะเยาะไปทั่วโลก”

เมื่อทุกคนได้ฟังคำว่า 'หัวเราะเยาะ' พวกเขาหันหน้าของพวกเขาหลบไปเล็กน้อยเพราะความละอาย

“เนื่องจากเอียน เพจได้ป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น ฉันจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เขาได้ทำเพื่อเรา ในเวลานี้ฉันอยากจะตอบแทนเขาด้วยมือของฉันเอง”

นั่นหมายความว่าจักรพรรดิจะขอให้เอียนรับรางวัลของเขา

“รางวัลที่ฉันจะให้คือ”

แม่บ้านและคนรับใช้ก็เริ่มเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เอียนได้รับรางวัลเหรียญทองคำและคฤหาสน์มาก่อนหน้านี้แล้ว

เนื่องจากสิ่งที่เอียนได้ทำให้ไปในคืนนั้นเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เอียนจะต้องได้รับสิ่งตอบแทนที่ดีกว่าที่เขานั้นได้รับไปปก่อนหน้านี้

เอียนรู้สึกตื่นเต้น

" สิ่งนี้ไง "

มันเป็นเสื้อคลุม

เสื้อคลุมที่มีสีน้ำเงินโคบอลต์ไม่มีรอยยับใดๆ

มันไม่ได้มรการตกแต่งอย่างหรูหรา แต่มีออร่าของความล้ำค่า

“เสื้อคลุมนี่เป็นของบรรพบุรุษของฉันซึ่งเป็นจอมเวทย์คนเดียวในราชวงศ์ มันเป็นมรดกตกทอดของมิเชลล์ กรีนริเวอร์ในความเป็นจริงมันควรที่จะมอบให้กับคนที่อยู่ในสายเลือดเดียวกัน ที่จริงฉันควรที่จะบอกว่าฉันให้คุณยืมมากกว่าการมอบมันให้กับคุณ”

ในขณะที่จักรพรรดิอธิบาย แม้แต่เอียนก็ไม่มีโอกาสได้เห็นเสื้อคลุมนี่ในอดีตของเขาเหมือนกัน

จอมเวทย์คนแรกและคนสุดท้ายของราชวงศ์

ผู้ที่มีความสามารถทางเวทมนตร์และได้เป้นจอมเวทย์แห่งหอคอย

'เสื้อคลุมของมิเชลล์ กรีนริเวอร์'

ในอดีตเอียนได้รับทรัพย์สมบัติมากมาย

แต่เขานั้นไม่เคยมีโอกาสได้เห็นเสื้อคลุมนี่เลย

มันเป็นมรดกตกทอดที่พวกเขาจะไม่มีทางมอบมันให้กับคนที่ไม่ได้อยู่ในสายเลือด

“ระยะเวลาการให้ยืมคือจนกว่าเอียน เพจจะถึงแก่กรรมหรือจนกว่าคุณจะไม่ต้องการครอบครองมันอีกต่อไป”

แต่จักรพรรดิก็ได้แก้ไขการมอบมันโดยการเปลี่ยนจากให้กลายเป็นให้ยืมกับเอียนแทน

มันเป็นรางวัลที่ไม่ธรรมดา

“ลองใส่ดูสิ คุณไม่จำเป็นต้องถอดเสื้อผ้าของคุณออกแค่ส่วมเสื้อคลุมนั่นทับไปเลย”

หลังจากคำสั่งของจักรพรรดิสาวใช้ก็ได้นำเสื้อคลุมไปให้เอียนและช่วยใส่ให้เอียน

ปัญหาคือขนาดของมันนั้นยังใหญ่เกินไปสำหรับเอียนในตอนนี้

ขนาดของเสื้อคลุมนี้ถูกออกแบบมาสำหรับให้ผู้ใหญ่ใส่ แต่ตอนนี้เอียนยังเป็นเด็ก

อย่างไรก็ตามจักรพรรดิยังคงต้องการให้เอียนสวมใส่มัน

“ไม่เป็นไร ฉันใส่เองได้โปรดนำมันมาให้ฉัน”

มันสนุกมากที่ได้เฝ้าดูเอียนใส่เสื้อคลุมที่ไม่ได้เหมาะสมกับตัวของเขาเลย

ดูเหมือนเด็กที่กำลังลองใส่เสื้อผ้าของพ่อ

บางคนหันหน้าหนีไปเพราะจะหัวเราะ

“มันค่อนข้างใหญ่เกินไปสำหรับคุณ ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนนะที่มันจะพอดีกับร่างกายของคุณ?”

จักรพรรดิแซวเอียน

ในไม่ช้าเอียนก็ตระหนักถึงความหมายที่แท้จริงของเสื้อคลุมนี่

หลังจากที่เอียนได้สวมมัน เอียนก็รู้สึกได้

หนึ่งในเวทย์ที่ถูกร่ายลงบนเสื้อคลุมของมอเชลล์ กรีนริเวอร์

“ฉันจะทำให้มันพอดีกับขนาดตัวของฉันเอง”

เอียนปล่อยมานาของเขาไปที่เสื้อคลุมอย่างช้าๆ

ในไม่ช้าก็มีเรื่องที่น่าประหลาดใจเกิดขึ้น

เสื้อคลุมที่เต็มไปด้วยมานาเริ่มไปเกาะติดที่ร่างของเอียน

นอกจากนี้มันเริ่มสั่นไปมา

ราวกับว่ามันวัดขนาดร่างกายของเจ้าของคนใหม่

ชิ้งง!

ด้วยเสียงเล็ก ๆ ของการสกัดมานา

เสื้อคลุมของมิเชลล์ กรีนริเวอร์ก็เริ่มเปลี่ยนไป

ความยาว ความกว้างและขนาดทุกอย่างของเสื้อคลุมเปลี่ยนไปกลายเป็นพอดีกับรูปร่างของเอียน

" ว้าว….. "

“มันเกิดขึ้นได้ยังไง…….?”

เริ่มมีคนชื่นชม

เจ้าชายเฮย์เดนก็ยืนขึ้นและมองดูเอียนเช่นกัน

มันเป็นภาพที่หาดูได้ยาก

“มันเหมาะกับคุณมากกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ โดยเฉพาะสีฟ้า”

ความประทับใจเล็กๆน้อยๆจากจักรพรรดิ

เอียนรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้อย่างชัดเจน

พลังที่อยู่ภายในเสื้อคลุมของมิเชลล์ กรีนริเวอร์

มันเป็นอะไรที่มากกว่าที่เอียนคิดไว้

'นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงต้องให้มันเป็นมรดกตกทอดและห้ามให้คนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในสายเลือด'

เมื่อพอใจแล้วเอียนก็ดึงที่แขนเสื้อและปกเสื้อของเขา

ในขณะที่โค้งคำนับจักรพรรดิเอียนก็พูด

“ฉันซาบซึ้งในน้ำพระทัยของพระองค์อย่างยิ่ง”

เอียนได้เข้าพบกับจักรพรรดิเป็นครั้งที่สอง

และแล้วการประชุมก็จบลงด้วยดี

'มันเป็นเสื้อคลุมที่น่าทึ่งจริง ๆ'

เสื้อคลุมยังคงบอกบางอย่างกับเอียน

เอียนต้องการตรวจสอบพลังของมันอย่างรวดเร็ว

'ฉันรู้สึกได้ถึงสูตรเวทย์บางอย่าง'

มันเป็นการยั่วยวนเอียนอย่างมาก

'นานมาแล้วที่ฉันนั้นไม่รู้สึกตื่นเต้นเช่นนี้'

มันเป็นโชคที่ไม่คาดคิด

ในขณะที่เอียนกำลังตั้งเป้าไปที่การตรวจสอบเสื้อคลุมนี้

เสื้อคลุมลึกลับที่เอียนเองก็ไม่เคยเห็นมันมาก่อนในชีวิตของเขา

ต้องมีอีกหลายอย่างในการตรวจสอบ

“อืม?”

และในขณะนั้นก็มีใครบางคนเข้ามาอยู่ในสายตาของเอียน

ผู้หญิงที่กำลังมองดูเอียนจากระยะไกล

ผู้หญิงคนนั้นคือเจ้าหญิงไฮรี่ กรีนริเวอร์

'ดูเหมือนว่าเธอจะยังรู้สึกไม่สบายใจ'

แต่ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นจอมเวทย์

เมื่อจอมเวทย์ของหอคอยงาช้างมาถึงเธอก็ได้ใช้มานาที่มีไปจนหมดแล้วและบาเรียมานาก็ได้หายไป มันเป็นเวทย์ที่มีระดับสูงเกินไปสำหรับเธอจึงทำให้เธอรักษามันไว้ได้ไม่นาน

ภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยความสับสน

ไม่มีใครรับรู้ถึงสิ่งที่เจ้าหญิงได้ทำในห้องนั้น

แม้แต่เจ้าชายเฮย์เดนและวาเนสซ่าที่อยู่ใกล้กับเธอมากก็ไม่ทันได้สังเกตุ

'มันไม่ใช่เรื่องของฉัน'

เหตุผลที่เธอมองเอียนนั้นชัดเจน

เป็นเพราะเจ้าหญิงได้ซ่อนพรสวรรค์ที่วิเศษของเธอไว้ไม่ให้คนอื่นได้รู้

เธอเรียนรู้เวทมนตร์ขณะที่หอคอยงาช้างก็ไม่รู้เรื่อง

หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยมันก็จะกลายเป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุดอย่างหนึ่งเลย

และในตอนนี้ก็มี 'เอียน' ที่รู้ความจริงเรื่องนี้แล้ว

เด็กชายผู้เป็นหนึ่งในสมาชิกหอคอยงาช้าง

อาร์ชเมจคนที่ 12

'เธอมีสิทธิ์เลือกที่จะเลือกทางเดินของเธอเอง'

เอียนไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงซ่อนมันไว้

แน่นอนว่าเอียนไม่สนใจมัน

แต่มันก็ถึงเวลาแล้วที่เอียนจะสนใจสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเจ้าหญิง

'แต่'

เอียนรวบรวมมานาไปไว้ที่นิ้วชี้ข้างขวาของเขา

เอียนได้ใช้นิ้วของเขาเขียนบางอย่างไปในอากาศ

'อย่างน้อยฉันก็สามารถทำสิ่งนี้เพื่อเธอได้'

แล้วเอียนก็ส่งมันไปให้เจ้าหญิง

ด้วยการใช้ลมที่สร้างด้วยมานาพัดมันส่งไปยังเจ้าหญิง

ในไม่ช้ามันก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเจ้าหญิง

มันเป็นตัวอักษรสีน้ำเงินที่สร้างขึ้นโดยมานา

[คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนหรอก]

ความโล่งใจที่เอียนสามารถทำให้เธอได้

เจ้าหญิงดูสบายใจขึ้น

มันดูเหมือนจะเพียงพอแล้วสำหรับเธอ

'ตอนนี้ฉันต้องทำ .. '

แน่นอนการทดสอบเสื้อคลุมของมิเชลล์ กรีนริเวอร์

เอียนก็เดินออกไปจากพระราชวังด้วยความตื่นเต้น

ทันใดนั้นมีคนเข้ามาขวางทางของเอียน

เอียนคิดว่าเป็นเจ้าชายเฮย์เดนและโอลิเวอร์

“คุณทำได้ดีมาก”

มันไม่ใช่เจ้าชายเฮย์เดน