ตอนที่แล้วChapter 8 : ไมโตะ ได
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 10 : ผู้ใช้วิชาสั่นสะเทือน

Chapter 9 : อุจิฮะ ซามุย


ไนโตะ รู้สึกชื่นชมชายคนนี้มากเพราะเขาใช้วิธีการฝึกกระบวนท่าที่ยากลำบากในการฝึกฝนให้แข็งแกร่งขึ้นเหมือนกับที่ ไนโตะ ใช้

ตอนนี้เขาก็มาร้านขายอุปกรณ์นินจาเหมือนกัน

ร้านขายอุปกรณ์นินจา

ปัง!!

ไนโตะ รู้สึกเหมือนกำลังเกิดแผ่นดินไหว

“โอ้ โทษที ๆ”

เจ้าของร้าน เหนื่อยมากที่ต้องยกทุ่นถ่วงน้ำหนักทั้งหมดที่ ได ต้องการจะซื้อลงมาจากชั้นวางของ เขาโยมมันลงบนพื้นทำให้เกิดเสียงดัง ได เห็นดังนั้นเขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

“มัน ...”

เจ้าของร้านเบื่อหน่ายกับเขามากแล้วพูดกับเขาว่า “เอาไปเลย แล้วรีบกลับไปได้แล้ว!”

ได ยกทุ่นถ่วงน้ำหนักทั้งหมดของเขาขึ้นมาแล้วเดินออกจากร้านไป เจ้าของร้านบ่นพึมพำหลังจากที่เขาออกจากร้านไปแล้วว่า “เขาจะเอาไปทำอะไรเยอะแยะ ทำไมเขาต้องใช้การถ่วงน้ำหนักแบบนั้นด้วย การสร้างกล้ามเนื้อมันจะไปมีประโยชน์อะไรในโลกนินจากันเล้า”

ได ได้ยินที่เจ้าของร้านพูดเขาจึงหยุดและยืนฟังอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้หันหลังกลับไปมองแล้วเขาก็เดินต่อไป

ช่างเหอะ!

ไนโตะ เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็รู้สึกเศร้าใจมาก

อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าการฝึกฝนอย่างหนักไม่เพียงแต่ทำให้พลังที่เขาได้มาแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น แต่ ได ก็มีความอดทนที่เพิ่มมากขึ้น เขาสามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้และเพิ่งออกจากร้านนั้นมาด้วยความสงบ

ไนโตะ เห็นภาพนั้น เขาก็ส่ายหัวแล้วเดินเข้าไปในร้าน

“เอาทุ่นถ่วงน้ำหนัก 2 อันครับ...แค่ 2 อันก็พอแล้วครับ”

“เธอก็ใช้ทุ่นถ่วงน้ำหนักแบบนั้นด้วยเหรอ”

เจ้าของร้านดูจะประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเด็กตัวเล็ก ๆ อย่าง ไนโตะ จะสนใจการฝึกฝนแบบนี้เช่นกัน

ถึงมันจะเป็นเพียงแค่เหล็ก 2 ชิ้น แต่เมื่อ ไนโตะ ยกมันขึ้นมาเขาก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่หนักมาก

“หนักกว่าที่ฉันคิดไว้อีก ดูเหมือนว่าฉันจะยกมันไม่ไหวนะเนี่ย”

ไนโตะ รู้สึกแซงทันที

แต่เขาซื้อมันมาแล้ว

ไนโตะ เดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ว เขารีบมองหา ได ที่เดินเข้าไปในฝูงชน

มันไม่ยากเลยที่เขาจะเจอ ได ในฝูงชนได้อย่างง่ายด้าย เพราะ ได นั้นโดดเด่นกว่าคนทั่วไป

จากนั้น ไนโตะ ก็เดินตาม ได เข้าไปในป่า เมื่อ ได เดินไปถึงที่ที่เขาใช้ฝึกฝน เขาก็ใส่ทุ่นน้ำหนักที่เขาซื้อมาทั้งหมดและหลังจากนั้นเขาก็เริ่มฝึกอย่างบ้าคลั่ง

นั่นคือการฝึกฝนรูปแบบหนึ่ง เมื่อ ไนโตะ เห็นสิ่งที่ ได ทำ เขาถึงกับยืนอึ้งจนไม่สามารพูดอะไรได้เลย

นี้เป็นวิธีดั้งเดิมในการฝึกฝนกระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8

หากเจ้าของร้านขายอุปกรณ์นิจาได้เห็นสิ่งนี้เขาจะต้องพูดไม่ออกซักคำอย่างแน่นอน

เมื่อได้เห็นวิธีที่ ได ใช้ฝึกฝน ไนโตะ จึงคิดว่าเขาจะต้องฝึกฝนด้วยวิธีนี้ด้วยเช่นกัน แต่อาจจะต้องเริ่มด้วยน้ำหนักที่น้อยกว่า

ไนโตะ ไม่รอช้า เขาไม่ลังเลและรีบจดจำกระบวนการทั้งหมดที่ ได ใช้ฝึกฝนทันที

แม้ว่า ไมโตะ ได จะสวมใส่ทุ่นน้ำหนักอยู่ ก็ไม่มีใครในหมู่บ้าน โคโนฮะ ที่จะสามารถเอาชนะเขาได้ในเรื่องของเทคนิคการใช้กระบวนท่า

ไม่มีอะไรหรือใครที่จะหยุดเขาจากการฝึกที่เขาเลือกได้

หลังจากที่ ไนโตะ ค้นพบสถานที่ฝึกซ้อมของ ได แล้ว เขาก็ไปที่นั่นทุกวันเพื่อเฝ้าดูและจดจำเทคนิคการใช้กระบวนท่าที่ ได ใช้ในการฝึกซ้อม

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีหนังสือเล่มไหนเลยที่มีบันทึกเกี่ยวกับการฝึกฝนแบบนี้ ถ้าเขาต้องการที่จะฝึกฝนเขาต้องแอบดู 1 หรือ 2 กระบวนท่าจาก ได

เวลาผ่านไปเกือบ 1 เดือนแล้ว การเฝ้าดู ไมโตะ ได ทุกวัน ๆ ทำให้ความก้าวหน้าทางร่างกายของ ไนโตะ เพิ่มมากขึ้นทั้งความแข็งแกร่งและความเร็ว และตอนนี้เขาพร้อมสำหรับการฝึกฝนระดับถัดไปแล้ว

ในตอนนี้ ไนโตะ สามารถใส่ทุ่นถ่วงน้ำหนักที่เขาซื้อมาได้แล้วและพลังที่ได้จากผลปีศาจก็พัฒนาขึ้นมากเช่นกัน

สถานที่โล่งกว้างแห่งหนึ่ง

ไนโตะ กำหมัดของเขา ออร่าปรากฏขึ้นอย่างรุนแรงจากนั้นเขาก็ต่อยออกไปในอากาศ

เปรี้ยง!

อากาศกระจายตัวออกแสดงให้เห็นเป็นรอยร้าวเหมือนกระจกแตก

หมัดของ ไนโตะ ไม่ได้ แตะโดนต้นเสาที่ปักอยู่โดยตรงเขาอยู่ห่างจากมันประมาณ 1 ฟุต แต่คลื่นพลังก็สามารถส่งไปถึง มันเริ่มแตกและในที่สุดมันก็ล้มลง

“พลังของแรงสั่นสะเทือนเพิ่มมากขึ้นเยอะเลย” ไนโตะ ตื่นเต้นมาก

ถ้าหากเขาพัฒนาพลังได้ถึงระดับนี้ก่อนที่จะได้ประลองกับ อุจิฮะ อิซึมิ ละก็คาถาลูกไฟที่ อิซึมิ ใช้ออกมาจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสตัวเขาเลยสักนิดเดียว หมัดของเขาคงจะทำให้ลูกไฟนั้นกลายเป็นผุยผงไปอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ตลอดทั้งเดือนที่ผ่านมา ไนโตะ ก็ยังไม่เคยเห็น ได ใช้กระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 เลยแม้แต่ครั้งเดียว เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เขาอยากจะเห็นพลังของกระบวนท่าเปิดประตูด่านพลังทั้ง 8 ว่ามันมีพลังมากขนาดไหน

“หรือว่าตอนนี้เขายังไม่รู้วิธีเปิดประตูด่านพลังกันนะ!”

เมื่อเขายืนคิดเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง ไนโตะ ก็หันหลังและเดินกลับไปยังทิศทางที่เขาเดินมา

ไนโตะ เดินไปตามถนน เขาสังเกตเห็นชายคนหนึ่งสวมผ้าคาดหน้าผากที่มีสัญลักษณ์ของนินจาหมู่บ้าน โคโนฮะ ชายคนนั้นกำลังเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

เมื่อสอบผ่าน เกะนิน ทุกคนจะได้สวมผ้าคาดหน้าผากที่มีสัญลักษณ์ของนินจาหมู่บ้าน โคโนฮะ และทุกคนจะได้ใส่เครื่องแบบพิเศษ

ด้วยผ้าคาดหน้าผากนั้น จะทำให้สามารถกำหนดระดับของนินจาแต่ละคนได้และสามารถบอกหมู่บ้านที่นิจาคนนั้นสังกัดอยู่ได้

เพราะนินจาบางคนก็ไม่ได้สวมใส่เครื่องแบบประจำหมู่บ้านของเขา สิ่งเดียวที่จะแยกแยะและระบุสังกัดของนินจาคนนั้น ๆ ได้ก็มีแค่เพียงผ้าคาดหน้าผากอย่างเดียวเท่านั้น

เมื่อนินจาคนเห็นว่า ไนโตะ กำลังแอบมองเขาอยู่ เขาจึงมองกลับไปด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วเดินตรงไปหา ไนโตะ ทันที

“แกมีปัญหาอะไร! จะมองหน้าข้าทำไม?”

ไนโตะ ไม่ตอบโต้ต่อคำพูดของเขาและยังคงรักษาความสงบในใบหน้าของเขาเอาไว้ได้

ไม่ว่า ไนโตะ จะมองอย่างไร ชายคนนี้ก็ต้องสร้างปัญหาให้เขาแน่ ๆ แต่เขาก็ไม่กลัวชายคนนั้นแม้แต่น้อย

ท้ายที่สุด ทั้งคู่ก็ยืนอยู่กลางถนนของหมู่บ้านจึงไม่มีใครอยากสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้น

ถึงอย่างนั้น ไนโตะ ก็รู้สึกประหลาดใจที่ชายคนนั้นกล้าพอที่จะก่อเรื่องกลางถนนแบบนี้

“แกเป็นคนที่หมู่บ้านถูกทำลายแล้วย้ายมาอยู่ที่ โคโนฮะ แห่งนี้ใช่ไหม คนอื่น ๆ เรียกแกว่า ไนโตะ สินะ”

น้ำเสียงที่หยิ่งยโสและท่าทางทุกอย่างที่เขาทำนำไปสู่ข้อสรุปเดียวคือผู้ชายคนนี้มาเพื่อสร้างปัญหาให้ไนโตะ อย่างแน่นอนและดูเหมือนว่า ไนโตะ จะไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้อีกต่อไป

แต่ ไนโตะ ก็เข้าใจถึงสถานะของเขาดี

เขาไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนในหมู่บ้าน โคโนฮะ และเขาก็ไม่เคยไปหาเรื่องใครก่อน แล้วไอ่อันธพาลคนนี้มาจากไหนกันละ....

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่า เมื่อเดือนที่ผ่านมา เข้าได้เอาชนะ อุจิฮะ อิซึมิ ในการประลองที่โรงเรียนนิจานี่หว่า!

ในตอนนั้น อิซึมิ คิดจะฆ่า ไนโตะ จริง ๆ เขาจะไม่ใช้คาถาไฟลูกบอลเพลิงยักษ์ใส่ใคร หากเขาไม่ได้ต้องการที่จะฆ่าคนคนนั้น แน่นอนว่า ไนโตะ สามารถทำลายคาถานั้นได้และตอบโต้กลับจนทำให้ อิซึมิ กระดูกหัก

และผลสรุปก็คือ อิซึมิ ต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลเป็นเวลา 1 เดือน

ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชายคนนี้ก็ต้องเป็นคนของตระกูล อุจิฮะ อย่างแน่นอน

“คุณมีความเกี่ยวข้องกับ อุจิฮะ อิซึมิ หรือป่าว?” ไนโตะ ไม่ตอบคำถามของชายคนนั้นแต่กลับถามเขากลับไปแทน

ดวงตาของชายคนนั้นดูจะตกใจเล็กน้อย เขาไม่คาดหวังว่า ไนโตะ จะเดาถูกว่าเขาเป็นคนของตระกูล อุจิฮะ

“ชื่อของฉันคือ อุจิฮะ ซามุย เป็นพี่ชายของ อุจิฮะ อิซึมิ และในเมื่อแกเดาได้ถูกต้อง ฉันจะให้แกเลือกมาก็แล้วกัน..ว่าต้องการให้กระดูกส่วนไหนของแกหักดีละ หืม!”

อูจิฮะ พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาเอาจริงแน่นอน

เมื่อ ไนโตะ ได้ยินสิ่งที่ ซามุย พูดเขาก็ตกใจและยืนตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

นี้คือคนของตระกูล อูจิฮะ สินะ!

ช่างหยิ่งยโสจริง ๆ !


ติดตามข่าวสารจากเพจ Facebook : Chan's Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด