บทที่ 257 ปล่อยให้เควงคว้าง
บทที่ 257 ปล่อยให้เควงคว้าง ลมหนาวที่พัดมาจากธารน้ำแข็งคล้ายกับปลายดาบที่กำลังเข้ามาทิ่มแทง น้ำแข็งปกคลุมอยู่ทั่วหน้าของราชาอเล็ก และตอนที่เขากำลังกล่าวบทกลอนท่อนที่ 4 เขาทรุดฮวบลงอย่างไร้เหตุผล สร้อยมังกรคู่หยินหยางในมือของเขาตกลงไปในสายน้ำที่เย็นเฉียบ จมลงไปด้านล่าง ขณะที่เปล่งแสงออก...
