ตอนที่ 18 ใส่ร้ายป้ายสี

"เจ้าแพ้แล้ว!" ฉู่ชิงหยุนยืนถือดาบและพูดด้วยน้ำเสียงดังฟังชัด

 

ในตำหนักบรรพบุรุษ คนอื่นนอกเหนือจากเขา ไม่มีใครปริปากพูดแม้แต่คนเดียว

 

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเหมือนดั่งความฝัน และไม่อาจเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็นได้

 

"อัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลฉู่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้?"

 

ฉู่ไห่ที่มีจิตยุทธระดับสามอย่างหมาป่าปีศาจ บวกกับระดับพลังหลอมกายาขั้นที่หก แต่กลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับฉู่ชิงหยุนที่มีจิตยุทธระดับหนึ่ง?

 

"สมแล้วที่เป็นนายน้อย เพียงแค่ฝึกฝนทักษะดาบในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาก็สามารถเอาชนะฉู่ไห่ได้อย่างง่ายดาย!" ฉู่หู่กล่าวขณะอยู่ท่ามกลางฝูงชน น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หู่ สีหน้าของผู้คนตกดูตะลึงยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

 

"ฉู่ชิงหยุนฝึกฝนทักษะดาบเพียงแค่ไม่กี่วัน?"

 

ในขณะนั้น ภายในใจของฉู่ไห่เริ่มเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และโกรธแค้น

 

ในตอนแรก เขาพูดจาเยาะเย้ยว่าฉู่ชิงหยุนเป็นคนไร้ค่า และความก้าวหน้าไม่รวดเร็วเท่าเขา จากนั้นมันเป็นเขาเองที่ถูกฉู่ชิงหยุนตบหน้า

 

จากนั้น เขาได้ต่อสู้กับฉู่ชิงหยุนเพื่อกู้หน้าตัวเองกลับมา และทำให้ฉู่ชิงหยุนต้องชดใช้ด้วยเลือดสำหรับการกระทำที่อวดดีของเขา

 

ผลที่ตามมา ฉู่ไห่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ และเมื่อเห็นดาบที่เกิดจากจิตยุทธของฉู่ชิงหยุนก็ทำให้เขาเกิดความรู้สึกหวาดกลัวอยู่ด้านใน

 

และเมื่อครู่ ฉู่หู่ได้พูดว่าที่จริงแล้วฉู่ชิงหยุนฝึกฝนทักษะดาบเพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น!

 

นี่ทำให้ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึงจนไม่อาจควบคุมได้

 

อัจฉริยะ นี่ต่างหากคืออัจฉริยะที่แท้จริง!

 

จิตยุทธที่ไร้ค่า ระดับพลังที่ต่ำต้อยกว่า แต่ท้ายที่สุดเขาสามารถโค่นล้มคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าและเป็นฝ่ายชนะ!

 

"ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด!" เมื่อรู้สึกได้ถึงดวงตาที่หนาวเย็นของฝูงชนฉู่ไห่ลุกขึ้นยืน ราวกับว่าเขาเริ่มบ้าคลั่ง และกรีดร้องออกมาไม่หยุด "ฉู่ชิงหยุน ขยะอย่างเจ้าจะเอาชนะอัจฉริยะอันดับหนึ่งอย่างข้าได้ยังไงกัน มันจะต้องมีบางอย่างผิดพลาดอย่างแน่นอน!"

 

ในเรื่องของระดับพลัง ฉู่ไห่นั้นมีระดับพลังสูงกว่าฉู่ชิงหยุนสองขั้น

 

ในเรื่องของจิตยุทธ ระดับจิตยุทธของฉู่ไห่เองก็สูงกว่าจิตยุทธของฉู่ชิงหยุนสองระดับ

 

ส่วนในเรื่องของทักษะยุทธ ฉู่ไห่ได้ฝึกฝน "ทักษะกรงเล็บปีศาจ" ซึ่งมันสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่อยู่ในระดับเดียวกันได้แทบทั้งหมด

 

ด้วยข้อได้เปรียบที่มากมายนี้ แต่เขากลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

 

ทุกคนเริ่มบ้าคลั่งกับเรื่องที่เกิดขึ้น แม้กระทั่งเริ่มสงสัยตัวเอง

 

ฉู่ชิงหยุนยังคงไม่ไหวติง เขาจ้องมองไปที่ฉู่ไห่ด้วยสายตาเย็นชาและพูดว่า "ผู้ชนะคือราชา ผู้แพ้คือกบฎ มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะยอมรับหรือไม่ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นคือความจริง และข้าอยากจะแนะนำเจ้าว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมื่อเจ้าเห็นข้า เจ้าต้องเคารพข้าในฐานะผู้นำตระกูลฉู่ และไม่มีสิทธิที่จะเรียกชื่อข้าโดยตรง!"

 

"เจ้า..." ร่างของฉู่ไห่สั่นสะท้านด้วยความโกรธ และใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปมาด้วยความโกรธ

 

เมื่อครู่ก่อนที่พวกเขาจะต่อสู้กันอย่างดุเดือด ฉู่ไห่ได้พูดว่าถ้าฉู่ชิงหยุนสามารถเอาชนะเขาได้ ฉู่ไห่จะยอมรับฉู่ชิงหยุนในฐานะผู้นำตระกูลคนใหม่ของตระกูลฉู่

 

ตอนนี้ ฉู่ไห่เป็นฝ่ายแพ้ ตามคำสัญญา เขาจะต้องเคารพฉู่ชิงหยุนในฐานะผู้นำตระกูล

 

ทันทีที่ผู้คนได้ยินคำพูดของฉู่ชิงหยุน พวกเขาเริ่มยอมรับเขาเล็กน้อยอยู่ในใจ ความแข็งแกร่ง ความมั่งคั่งและความกล้าหาญของฉู่ชิงหยุนที่แสดงออกมาให้เห็นในวันนี้นั้นยอดเยี่ยมจนเกินไปและเขามีคุณสมบัติที่จะกลายเป็นผู้นำตระกูลฉู่คนใหม่

 

"ฉู่ชิงหยุน ข้า..." ฉู่ไห่จ้องมองไปที่ฉู่ชิงหยุนด้วยสายตาหวาดกลัว แต่เขายังพูดไม่ทันจบ ฉู่ผิงเทียนได้เดินเข้ามาขวางอย่างกะทันหันและพูดว่า "ไห่เอ๋อ ถอยไปก่อน"

 

"ท่านพ่อ!" ภายในใจของฉู่ไห่เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ แต่เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นภายในดวงตาของฉู่ผิงเทียน ซึ่งทำให้หัวใจของเขากระหน่ำเต้นอย่างรุนแรง และไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก เขากัดฟันแน่นและถอยกลับไปอยู่ด้านหลัง

 

ฉู่ผิงเทียนจ้องมองไปที่ฉู่ชิงหยุน หลังจากนั้นชั่วครู่ เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาและพูดว่า "ฉู่ชิงหยุน ด้วยความมั่งคั่งและพรสวรรค์ของเจ้าในปัจจุบัน แน่นอนว่าเจ้ามีสิทธิที่จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลฉู่ แต่ก่อนหน้านั้น เจ้าจะต้องส่งมอบแหวนมิติให้ข้าตรวจสอบมันเสียก่อน"

 

"แหวนมิติ?" ฉู่ชิงหยุนขมวดคิ้ว

 

ฉู่ผิงเทียนพยักหน้าและยกระดับเสียงขึ้นแล้วพูดว่า "ทุกคนต่างรู้ว่าเจ้าเป็นคนไร้ค่า แต่เพียงแค่ไม่กี่วัน เจ้าก็มีความมั่งคั่งมหาศาล ทั้งยังมีแหวนมิติที่แพงหูฉีก นี่เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายด้วยสามัญสำนึก"

 

"มันไม่เลยเถิดไปหน่อยหรือที่จะตรวจสอบแหวนมิติของข้าเพียงเพราะท่านพูดเช่นนั้นออกมา?" ฉู่ชิงหยุนหัวเราะและมองไปที่ฉู่ผิงเทียนราวกับมองคนงี่เง่า

 

เมื่อเห็นสีหน้าของฉู่ผิงหยุน ฉู่ผิงเทียนไม่ได้โกรธเท่านั้น แต่ยังเต็มไปด้วยความปิติยินดี

 

เดิมทีการกระทำของฉู่ชิงหยุนเมื่อครู่ มันเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูล แม้สำหรับฉู่ผิงเทียนยังเป็นเรื่องยากเลย

 

เหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงต้องการตรวจสอบแหวนมิติของฉู่ชิงหยุนนั้นง่ายมากเพื่อหาโอกาสใส่ร้ายป้ายสีเขาและพยายามหาข้ออ้างเพื่อฉกของ

 

โดยที่เขาไม่คาดคิด ฉู่ชิงหยุนกลับแสดงท่าทางต่อต้านแบบนั้นออกมา

 

หลังจากที่คิดอยู่ชั่วครู่ ฉู่ผิงเทียนคิดแผนออกและพูดว่า "ฉู่ชิงหยุน ถ้าเจ้าเป็นคนธรรมดาไม่ว่าเจ้าจะได้รับอะไรมา แน่นอนว่าข้าย่อมไม่สน แต่ถ้าเจ้าสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูล ทุกอย่างในนั้นจะต้องเป็นของตระกูลฉู่ของพวกเรา ในฐานะที่ข้าเป็นผู้อาวุโสใหญ่ของตระกูลฉู่ ข้ามีคุณสมบัติและสิทธิที่จะทำการตรวจสอบเจ้าอย่างเข้มงวด!"

 

ณ จุดนั้น ฉู่ผิงเทียนเผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะออกมา และพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแสว่า "เว้นแต่ว่าเจ้ากลัวข้าพบของอันตรายบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในแหวนมิติ มิฉะนั้นเจ้าจะหวงไปทำไม?"

 

"สิ่งที่ผู้อาวุโสใหญ่พูดล้วนถูกต้อง ข้ารู้สึกสงสัยมานานแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับฉู่ชิงหยุน การกระทำของเจ้าในวันนี้แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง และมีโอกาสสูงมากที่เจ้าจะสมรู้ร่วมคิดกับตระกูลอื่นเพื่อคิดร้ายต่อตระกูลฉู่ของพวกเรา!" ผู้อาวุโสรองกล่าวขณะชี้นิ้วใส่ฉู่ชิงหยุนและใส่ร้ายเขา

 

"เจ้าใส่ร้ายป้ายสีข้า แล้วยังชี้หน้าข้าอีกรึ?" ฉู่ชิงหยุนกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เขาไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเช่นนี้มาก่อน

 

"เจ้าฉู่ชิงหยุน ความจริงของเจ้านั้นถูกเปิดเผยแล้ว ไม่เพียงแต่เจ้าจะไม่ยอมรับความผิดของตนเท่านั้น แต่ยังล่วงเกินผู้อาวุโสของเจ้าอีก จับกุมเขาและโยนเข้าไปในคุก"

 

ทันใดนั้น กลุ่มผู้คุ้มกันเดินออกมาจากด้านหลังฝูงชนและล้อมรอบฉู่ชิงหยุน

 

"การใช้อำนาจเพื่อออกคำสั่งผู้คุ้มกันจับกุมข้านั้นเป็นการใช้อำนาจในทางที่ผิดหรือไม่?" ฉู่ชิงหยุนเหลือบมองผู้คุ้มกันที่เข้ามาล้อมรอบเขาและหัวเราะออกมาเสียงดัง

 

ฉู่ชิงหยุนรู้ดีว่าเมื่อใดที่เขาถูกจับโยนเข้าไปในคุก เขาจะเสียสิทธิ์ที่จะพูดทันที

 

ในตอนนั้นเอง ไม่เพียงแค่ฉู่ผิงเทียนจะยัดข้อหาให้เขาเท่านั้น แต่จะลอบฆ่าเขาด้วย และจะไม่มีใครรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น อาจกล่าวได้ว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของฉู่ผิงเทียนอย่างสมบูรณ์

 

"ข้าฉู่ผิงเทียนเป็นคนเปิดเผยและตรงไปตรงมา ทุกอย่างที่ข้ากระทำลงไปล้วนแต่เพื่อผลประโยชน์ของตระกูลฉู่ แต่เจ้ากลับเป็นหนอนบ่อนไส้และมีความคิดที่มุ่งร้ายต่อตระกูล ด้วยเหตุผลสองประการนี้ ข้ามีสิทธิ์ที่จะขับไล่เจ้าออกจากตระกูลฉู่"

 

ฉู่ผิงเทียนโบกมือให้สัญญาณและตะโกนว่า "จับกุมฉู่ชิงหยุน!"

 

"ขอรับ!" เหล่าผู้คุ้มกันตะโกนเสียงดัง และย่ำเท้าไปข้างหน้าพร้อมเพรียงกัน พร้อมกับหอกยาวที่อยู่ในมือ ทำให้ตำหนักบรรพบุรุษเต็มไปด้วยความโกลาหล