ตอนที่ 186 อุบัติเหตุ 1
หานเซี่ยวฉีดยานอนหลับใส่เจ้าหน้าที่ตำรวจและซ่อนเขาไว้ในถังขยะ เขาอาจจะไม่ถูกพบจนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น
ยานอนหลับรุนแรงไม่ใช่ยาทั่วไปที่จะพบตามตลาด แต่เป็นสูตรลับที่ทำโดยจิ้งจอกทอง เธออ้างว่ามันสามารถทำให้ช้างสูงสามเมตรหลับได้ในเวลาสิบวินาที ทำไมเธอถึงนำช้างมาทดลอง หานเซี่ยวก็สับสนเช่นกัน
จิ้งจอกทองตั้งใจซื้อใจหานเซี่ยวด้วยการให้ยานอนหลับ แต่หานเซี่ยวรู้สึกว่าบรรยากาศระหว่างเขาและจิ้งจอกทองแปลกมาก ทุกครั้งที่สบตากัน มันรู้สึกเหมือนมีประกายไฟในอากาศ จิ้งจอกทองหดตัวเหมือนสัตว์น้อยที่บาดเจ็บและเบือนหน้าหนี ไม่กล้าสบตาหานเซี่ยว
หากหานเซี่ยวจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นคนทำให้จิ้งจอกทองรู้สึกแบบนี้เมื่อเขาเบื่อ การกระทำของจิ้งจอกทองจะเหมือนสาวน้อยที่ตกหลุมรัก เขาคงคิดว่าเธออยากทำเรื่องอย่างว่ากับเขา แต่ทว่า เขารู้ว่าจริงๆแล้วเธอกลัวเขา
หานเซี่ยวเจือจางยาเพื่อไม่ให้แรงเกินไป คนปกติจะตื่นขึ้นหลังจากนั้นประมาณสิบชั่วโมง เขาทดสอบด้วยตัวเองและได้รับแจ้งว่าคนที่มีความทนทานกว่า45จะต้านทานมันได้ และเขาก็มีกว่า80 เกือบ90
ความทนทานเฉลี่ยของช่างกลระดับ55คือประมาณ70 หานเซี่ยวไม่ได้มากไปกว่านั้นมาก แต่พลังชีวิตเขามากกว่าช่างกลระดับเดียวกันถึง1.5เท่า!
ด้วยความสามารถการปั้นตัว[รากฐานชีวิตขั้นต้น]และ[กายพิเศษ]ที่เพิ่งถูกปลุก พลังชีวิตของหานเซี่ยวจึงมีมากถึง3400หน่วย ร่วมกับเกราะแม่เหล็กและไวเปอร์ เขาจึงมีระดับเดียวกับบอส
อย่างไรก็ตาม นี่คือเมืองหลวงของเมเปิ้ล หากเขาทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เขาอาจจบไม่สวยนัก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแทรกซึมเหมือนนักฆ่า
ด้วยการสวมชุดตำรวจ หานเซี่ยวได้หันไปทางวิลล่าของเป้าหมายแรก เซนนิน มิลเลอร์ ต้นไม้และพืชพรรณเต็มสวนข้างถนนและกิ่งไม้ก็ตัดแสงจากโคมไฟถนนเป็นม่านแสงบางๆ
ด้วยการใช้ความสามารถของนักย่องเบา หานเซี่ยวจึงเข้าสู่สภาวะไร้ตัวตน เขาเดินไปรอบๆวิลล่าและสังเกตกล้องตามถนน
มีกล้องวงจรปิดสามตัวกำลังมองไปในทิศทางที่แตกต่างกัน พวกมันหมุนด้วยความเร็วเท่ากัน...ฮืม?ดูเหมือนจะมีจุดบอดอยู่
หานเซี่ยวพบโอกาส แต่นี่ไม่ได้เขียนไว้ในข้อมูล เขาสงสัยว่าดาบวิญญาณไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้
เพื่อแอบเข้า ฉันจะต้องจัดการกับกล้องก่อน
ทุกๆ5นาที วิสัยทัศน์ของกล้องจะออกห่างจุดบอดไปสองวินาที ซึ่งทำให้มันง่ายขึ้น ไม่จำเป็นต้องลำบากอย่างเข้าถึงวงจรของกล้องและบุกเครือข่ายเฝ้าระวัง ตราบเท่าที่เขาเร็วพอ เขาจะสามารถหลีกเลี่ยงการโดนกล้องจับได้
เนื่องด้วยกล้องของเมืองไม่ไดด้ถูกจับตาดูทุกชั่วโมง เจ้าหน้าที่ลาดตระเวนที่หายไปจึงไม่ถูกสังเกตเห็นทันทีเว้นแต่จะมีการเฝ้าสังเกต
เขาไม่หวังแทรกซึมอย่างสมบูรณ์แบบโดยไม่ทิ้งร่องรอย ทั้งหมดที่เขาต้องการคือทำภารกิจให้สำเร็จในคืนนี้
มีสายลับยืนอยู่ทั้งในและนอกวิลล่า อุปกรณ์ตรวจจับที่ประตูและรั้วไฟฟ้าบนกำแพง แต่นอกจากนั้น มันไม่ต่างอะไรกับบ้านพักปกติ สายลับด้านนอกจัดการได้ง่าย-เขาแค่ต้องเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ทว่า มันยังมีคนในบ้านและเขาก็ไม่อาจระบุตำแหน่งได้ด้วยตา
หานเซี่ยวมีวิธีของเขา เขาสวมแว่นกันแดด มันดูเหมือนแว่นกันแดดทั่วไป แต่มันเป็นตัวสแกนแม่เหล็กไฟฟ้ารุ่นพกพา โดยการกดปุ่มเล็กๆด้านข้าง ปฏิกิริยาทางชีวภาพภายในคฤหาสน์จะปรากฏเป็นภาพมนุษย์ลางๆ ซึ่งพอให้ระบุตำแหน่งได้
อย่างไรก็ตาม มันแปลกที่จะสวมแว่นกันแดดตอนกลางคืน
เจ้าหน้าที่เมเปิ้ลยืนอยู่รอบๆทั้งวันราวกับกลัวจะมีการซุ่มโจมตี ซึ่งบ่งชี้ว่าชาวบ้านไม่ชอบพวกเขามากแค่ไหน ไม่เหมือนกับอีก5ประเทศ ซึ่งไม่มีมาตรการแบบนี้ บรรยากาศในเมเปิ้ลดูกดดันแปลกๆ
วัฒนธรรมของแต่ละประเทศต่างกัน และมาตรการป้องกันของเมเปิ้ลก็ไม่ได้มีอยู่ตั้งแต่ต้น มันเกิดเพราะเหตุผลเดียวกันกับที่รัฐบาลสร้างนโยบายขับไล่ประชากรระดับต่ำในเมืองหลวง’การปลุกระดมของคนจน’ เหตุการณ์ที่ทุกคนในเมเปิ้ลรู้แต่กลัวจะพูดถึง มันเกิดขึ้นในปีที่11ของยุคใหม่ หานเซี่ยวเคยเห็นประวัติศาสตร์ส่วนนี้ในประวัติของเครือข่ายมืด
อารยธรรมทุกแห่งในกาแล็กซี่มีประวัติศาสตร์ซึ่งคู่ควรแก่การขุดขุ้ย แต่ทว่า ในกรณีของเมเปิ้ล ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน หานเซี่ยวไม่รู้ถึงมันมากนัก
ความคิดดเหล่านี้ฉายผ่านขณะอยู่ใจกลางภารกิจ จากนั้นเขาก็คิดถึงแผนแทรกซึมต่อ
สายลับที่ลาดตระเวนรอบวิลล่าดูเหมือนพวกไม่ควรไปยุ่ง หานเซี่ยววางเครื่องตรวจจับแมงมุมและสังเกตจากมุมลับ หากเขาเดินผ่านวิลล่าด้วยตัวเองหลายครั้งเกินไป มันอาจทำให้เกิดความสงสัยขึ้นได้
เขาพบโอกาสในไม่ช้า จุดบอดจุดที่สองปรากฏขึ้นระหว่างมุมมองของสายลับและกล้อง เขาเปิดใช้รองเท้าและสไลด์ไปตามกำแพงโดยไร้ซึ่งเสียง และหยุดด้านหลังต้นไม้อย่างราบรื่น
แม้เขาจะควบคุมการเคลื่อนไหวแล้ว ใบไม้ก็ยังสั่นเล็กน้อย สายลับที่ตื่นตัวสูงใต้ต้นไม้เห็นการเคลื่อนไหวและเงยหน้ามอง
หานเซี่ยวมีแผนชั่ววินาทีที่กระโดดเข้ามา โดยไม่ลังเล เมื่อสายลับกำลังหรี่ตามองข้างบน หานเซี่ยวก็ขยับเหมือนภูติผีด้วยแต้มความเชี่ยวชาญกว่าร้อยและปรากฏจากด้านหลังต้นไม้ เขาปิดปากของสายลับและฉีดยาใส่ต้นคอ ก่อนที่สายลับจะได้ขัดขืน เขาก็นิ่งเงียบเหมือนศพแล้ว
มันไม่ทำให้เกิดเสียงดัง แต่ก็ยังมีสายลับคนอื่นไม่ไกลที่เห็นเพื่อนพวกเขาออกจากจุดประจำการ
“ซีลีย์?”สายลับร้องเรียกชื่อเพื่อนเขาและเดินเข้ามา
แย่แล้ว หานเซี่ยวคิด การแทรกซึมแบบดั้งเดิมเป็นเรื่องของจังหวะเวลา เขารักษาความตึงเครียดไว้ตลอดและแก้ปัญหาอย่างรวดเร็ว เขารีบสแกนใบหน้าของสายลับที่เขาจัดการและเปลี่ยนใบหน้า เดินออกจากด้านหลังต้นไม้และส่ายหัว ส่งสัญญาณว่าทุกอย่างเรียบร้อย
“นายทำอะไรหลังต้นไม้?”สายลับที่เดินมาคลายความตื่นตัวเมื่อเห็นเพื่อน เขาเดินเข้ามาใกล้ต่อ อยากรู้ว่ามีอะไรหลังต้นไม้
หานเซี่ยวะลิกมือเขาและปรากฏปืนพกขนาดเล็ก มันยิงเข็มฉีดยาออกมาเงียบๆและจิ้มใส่คอของสายลับ เสียงฝีเท้าเขาเริ่มไม่มั่นคงและล้มลง หานเซี่ยวรีบพุ่งตัวไปรับเขา จากนั้นก็ค่อยๆลากไปหลังต้นไม้
มีคนลาดตระเวน4คนในคฤหาสน์ พวกเขาติดต่อกันด้วยวิทยุอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นภายในไม่กี่วินาที คนอื่นๆจะรู้ว่าเพื่อนพวกเขาสองคนขาดการติดต่อ
ฉันต้องจัดการคนลาดตระเวนทั้งหมด หานเซี่ยวคิด สายลับภายในและภายนอกแยกกันเป็นสองทีม และพวกเขาจะติดต่อกันเป็นครั้งคราวเท่านั้น การจัดการสายลับด้านนอกจะมอบเวลาให้เขาครึ่งชั่วโมง ซึ่งพอให้ลงมือ
หานเซี่ยวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบเหมือนแมว สายลับอีกสองคนถูกจัดการในเวลาไม่นาน พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเหมือนกองกำลังระดับสูงทั่วไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจขัดขืนหานเซี่ยวได้เลย
หลังมั่นใจว่าปลอดโปร่ง หานเซี่ยวก็เข้าวิลล่าจากหน้าต่าง เขาเปิดแว่นกันแดดแม่เหล็กไฟฟ้า และโครงสร้างภายในก็ถูกนำเสนอต่อหน้าเขา เจ้าหน้าที่หัวล้านกำลังหลับขณะกอดภรรยาสาวสวยในห้องนอนใหญ่และมีแม่บ้านกำลังนอนในห้งออื่น ในบ้านหลังใหญ่มีแค่สามคนเท่านั้น
หานเซี่ยวนำเอกสาราที่รวบรวมโดยตาข่ายมืดขึ้นมาและวางมันในตำแหน่งที่เห็นได้ชัดบนโต๊ะ เป้าหมายแรกเสร็จสิ้น
“ฉันไม่ควรชักช้า ยังมีเวลาจนกว่าเมเปิ้ลจะพบว่ามีคนลอบเข้ามา ฉันต้องรีบ”หานเซี่ยวลอบออกคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว ศายลับที่เฝ้าด้านนอกยังทำงานโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
หานเซี่ยวแทรกซึมไปในบ้านพักอีกสามแห่ง บอดี้การ์ดแตกต่างกัน แต่ด้วยประสาทสัมผัสระดับ55และข้อมูลที่รวบรวมโดยจิ้งจอกทองและดาบวิญญาณ รวมกับหน้ากากผิวหนังและรองเท้า การลงมือจึงเป็นไปอย่างราบรื่น
อุบัติเหตุเล็กๆเกิดขึ้นที่เป้าหมายสาม เมื่อหานเซี่ยววางเอกสารไว้ อาจเป็นเพราะเป้าหมายแก่ไป เขาจึงตื่นขึ้นด้วยอาการสั่นและอยากเดินผ่านโต๊ะ หานเซี่ยวรีบซ่อนตัวหลังโคมไฟตั้งโต๊ะมุมห้อง
โดยไม่มองอย่างใกล้ชิด โคมไฟมักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนและถูกเพิกเฉยโดยไม่รู้ตัว แม้มันจะเป็นสถานที่หลบซ่อนที่กล้าหาญมาก หานเซี่ยวก็คิดว่ามันเป็นสุดยอดความคิด อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์แตกต่างออกไป
เมื่อตื่นขึ้นกลางดึก อยากไปห้องน้ำ แต่ขณะกำลังเดินในทางเดิมมืด ชายชราก็ผ่านห้องหนังสือและเข้าใจว่าโคมไฟเป็นคน ซึ่งทำให้เขาประสาท เมื่อเขาอยากตรวจสอบและมั่นใจว่าตัวเองตาฝาด เขาก็สังเกตเห็น....!มีคนอยู่ด้านหลังโคมไฟจริงๆ!
เป้าหมายคือชายชรา เขากุมหน้าอกตัวเองและล้มลง
ท่านได้ฆ่าดิ้ค แวน แวนซิตี้(ระดับ5) ท่านได้รับค่าประสบการณ์1หน่วย
เป้าหมายกลัวจะตาย....
บัดซบ!เอาจริงดิ?!
หานเซี่ยวตกตะลึง
ฉันไม่ได้ฆ่าใคร!แกตายจากกล้ามเนื้อหัวใจตาย ฉันบริสุทธิ์!
“เห้ ปู่ ตื่นสิ คุณยังมีลูกหลานอีกมากให้ดูแลนะ จะมาตายอย่างงี้ได้ไง?”หานเซี่ยวเขย่าไหล่ของชายชรา เกือบทำให้กระดูกแตก
เป้าหมายตายโดยอุบัติเหตุ เอายังไงดี?
หานเซี่ยวปวดหัว
ทันใดนั้นเขาก็มีความคิดใหม่
รอเดี๋ยว วัตถุประสงค์เบื้องต้นของภารกิจคือลดจำนวนเจ้าหน้าที่ที่ต่อต้านโครงการ หากพวกเขาตายหมด มันก็จะไม่มีใครต่อต้าน
....
“ฮัดชิ่ว!”
เบนเน็ตที่อยู่ไกลออกไปจาม เขามีลางสังหรณ์ไม่ดี
“ไข้หวัดงั้นหรอ?”
