ตอนที่ 110 การปะทะระหว่างเงาดาบและแสงดาบ
"กระบวนท่าดาบนี้..."ในจังหวะที่ซูรูเข้าใกล้กับดอกบัวทมิฬ นางก็เห็นถึงประกายดาบที่เย็นยะเยือก มันดูเหมือนจะสามารถแยกสวรรค์และโลกออกจากกันขณะที่พุ่งเข้าหานาง
ประกายดาบทำให้ทุกคนสั่นกลัว
สีหน้าของซูรูพลันเปลี่ยนเป็นซีดขาว ในเวลาเดียวกันนางก็รู้ว่าเป้าหมายของประกายดาบนั้นคือแขนของนาง หากนางยังเอื้อมมือไปหยิบดอกบัวทมิฬ แขนของนางจะถูกตัดทันที
นางพลันถอยกลับในทันที ซูรูเลือกที่จะถอยออกมาโดยไม่ลังเล
นางหดมือของนางและถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่นางหดมือกลับมา ประกายดาบเย็นยะเยือกพุ่งผ่านแขนนางไปอย่างรวดเร็ว
ฟุบ!
อย่างไรก็ตาม ปรากฏรอยร้าวขนาดใหญ่หลายสิบเมตรและความกว้างขนาดครึ่งเมตรอยู่ทั่วพื้นผิวของทะเลสาบจันทร์กระจ่าง มันดูเหมือนทะเลสาบถูกแบ่งออกเป็นสองซีก
จากนั้น น้ำทั้งสองฝั่งก็พุ่งเข้าสู่ตรงกลาง
วูบ!
ร่างที่ว่องไวปรากฏขึ้นและหยิบดอกบัวทมิฬอย่างง่ายดาย ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มเล็กๆ
คนทั่วทั้งทะเลสาบจันทร์กระจ่างต่างมองมาในทันที
ม่านน้ำได้ลดระดับลง และตอนนี้ผู้คนรอบๆทะเลสาบจันทร์กระจ่างสามารถมองเห็นร่างสีฟ้าที่ถือดอกบัวทมิฬ ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็เห็นรอยแยกขนาดใหญ่ที่ผ่าทะเลสาบออกเป็นสองส่วน
ในเวลานั้นทุกคนต่างมองไปตรงที่เกิดเหตุ
"น้องสี่ เจ้าเป็นอะไรไหม?"เจียงวู่เฉิงเข้ามาหาซูรู
"ข้าไม่เป็นไร"ซูรูส่ายหัวของนาง แต่ใบหน้าของนางนั้นแข็งทื่อ
"นั่นคือเขา?"
เจียงวู่เฉิงมองไปที่เขา ชายที่อยู่ในชุดสีฟ้า เขาคือผู้เชี่ยวชาญที่เจียงวู่เฉิงให้ความสนใจอย่างมาก...เซียวหมาง
เซียวหมางอยู่อันดับที่22ในรายชื่อของทำเนียบมังกรปฐพี อันดับของเขาอยู่สูงกว่ากูเถา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ระหว่างพวกเขาทั้งสองใครแข็งแกร่งกว่ากัน
ไม่มีใครในที่แห่งนี้ รวมถึงกูเถา หลิงมู่ป่าย และยอดฝีมือคนอื่นบนทำเนียบมังกรปฐพีที่มีความมั่นใจพอจะรับมือกับกระบวนท่าดาบสุดร้ายกาจนั่นโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
"เซียวหมาง"กูเถาจ้องไปที่เซียวหมางและพูดด้วยใบหน้าที่น่ากลัวอย่างมาก"เจ้าไม่ได้เข้าใจในแก่นแท้แห่งน้ำ และคนอย่างเจ้าก็คงไม่ช่วยคนอื่นเพื่อให้ได้รับดอกบัวทมิฬ ดังนั้นเมล็ดดอกบัวทมิฬจึงไม่มีความหมายต่อเจ้า"
"เจ้าพูดถูก"เซียวหมางพยักหน้าเล็กน้อยและมองไปที่กูเถา เขาพูดด้วยรอยยิ้ม"เมล็ดดอกบัวทมิฬทั้งเจ็ดไม่ได้มีความหมายกับข้าเลย..."
ในขณะที่เขาพูด เซียวหมางเอื้อมมือไปหยิบเมล็ดของดอกบัวทมิฬและทิ้งมันต่อหน้าฝูงชน
เมล็ดดอกบัวทมิฬทั้งเจ็ดตกลงสู่ทะเลสาบด้านล่าง
นักรบขั้นอาณาแก่นทองคำทั้งหมดพูดไม่ออก
ชิงดอกบัวทมิฬมาอย่างยากลำบาก หลังจากนั้นทิ้งส่วนที่มีค่าที่สุดลงไปในน้ำ?
เห็นได้ชัดว่าเซียวหมางไม่มีความสนใจในเมล็ดทั้งเจ็ด
"เมล็ดดอกบัวทมิฬนั้นไม่มีประโยชน์สำหรับข้า แต่ไม่ใช่กับดอกบัวทมิฬ ข้าได้รับประโยชน์จากมันมากมาย ดังนั้นข้าต้องการดอกบัวทมิฬ มีปัญหาหรือไง?"เซียวหมางกล่าวขณะที่มองไปรอบๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่เซียวหมางพูด ทุกคนต่างดีใจ
เขาต้องการแค่ดอกบัวทมิฬแทนที่จะเป็นเมล็ด?
กูเถา,หลิงมู่ป่ายและผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆต่างรู้สึกแปลกประหลาดใจ
เมล็ดดอกบัวทมิฬช่วยในการทำความเข้าใจแก่นแท้แห่งน้ำ แต่ดอกบัวทมิฬนั้นแทบจะไม่มีประโยชน์ ดังนั้นดอกบัวทมิฬจึงไม่สามารถดึงดูดความสนใจของนักรบในอาณาแก่นทองคำได้
"เสี่ยวหมาง เจ้าสามารถที่จะออกไปได้ เพราะเจ้าไม่ได้ถือเมล็ดดอกบัวทมิฬเอาไว้"กูเถาบอกอย่างตรงไปตรงมา
"ใช่ เจ้าสามารถที่จะออกไปได้ พวกเราจะไม่ขัดขวาง"หลิงมู่ป่ายและผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆกล่าว
เซียวหมางพยักหน้าและหันหลังกลับอย่างช้าๆภายใต้การจ้องมองของทุกคน แต่แล้วจู่ๆ...
ฟึบ!ฟึบ!
มีสองร่างขวางทางเขาเอาไว้ พวกเขาคือเจียงวู่เฉิงและซูรู เจียงวู่เฉิงจ้องไปที่เซียวหมางและพูดกับเขาด้วยรอยยิ้ม อย่างไรก็ตามคำพูดสงบเยือกเย็นของเขาทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง
"ต้องขอโทษด้วย ข้าไม่ได้สนใจเมล็ดดอกบัวทมิฬ แต่ข้าต้องใช้ดอกบัวทมิฬ
...
สิ่งที่เจียงวู่เฉิงพูด ทำให้ทุกคนรอบๆทะเลสาบต่างตกตะลึง
"เด็กคนนั้นพยายามจะทำอะไร?"
"เขาเป็นใครกัน กล้าที่จะขัดขวางเซียวหมาง?"
"ใครบางคนในขั้นอาณาแก่นทองคำแรกเริ่มกล้าที่จะหยุดเซียวหมาง?และเขายังบอกว่าต้องการดอกบัวทมิฬ?เขาอยากตายหรืออย่างไร?"
นักรบทั้งหลายต่างคิดว่าเจียงวู่เฉิงเป็นคนบ้า
ในขณะที่คนที่เคยต่อสู้กับเจียงวู่เฉิงต่างทำสีหน้าแปลกๆ
"เด็กหนุ่มคนนี้..."กูเถาขมวดคิ้วและมองไปที่เจียงวู่เฉิง ซึ่งเขาพบว่าถึงเจียงวู่เฉิงจะอยู่ในขั้นอาณาแก่นทองคำแรกเริ่ม แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นเหนือกว่าการบ่มเพาะของเขา
เจียงวู่เฉิงสงบนิ่งอย่างมาก เขาไม่สนว่าผู้คนจะจ้องมองเขาอย่างไร
เขาไม่รู้ว่าทำไมเซียวหมางถึงต้องการดอกบัวทมิฬ แต่เขารู้ว่าเขาต้องชนะเพื่อน้ำมันกลับมาให้ซูรู
"อาณาแก่นทองคำแรกเริ่ม?"
เซียวหมางเงยหน้าและมองเจียงวู่เฉิงโดยไม่พูดอะไร แต่ทันใดนั้นเขาก็ดึงดาบออกมาจากหลังของเขา
วูบ!
แสงประกายของดาบพุ่งออกมาอีกครั้ง มันดูเย็นชาและเป็นประกายอย่างมาก
ประกายดาบพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ทุกคนจ้องมองไปที่ประกายดาบด้วยความประหลาดใจ
มันเป็นประกายดาบที่แยกทะเลสาบออกเป็นสองซีก
ช่างเป็นดาบที่น่าสะพรึง!
แม้แต่กูเถา,หลิงมู่ป่ายและผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเมื่อมองไป
ในขณะที่ประกายดาบพุ่งเข้าหาเจียงวู่เฉิง เขายังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็ชักดาบออกจากฝัก
อาณาแก่นแท้ทองคำ พลังที่แข็งแกร่งกว่าอาณาแก่งทองคำแรกเริ่มถึง100เท่าระเบิดออกมาทันที
คลื่นดาบไร้ลักษณ์ กระบวนท่าที่สิบ
ตูม!
อากาศถูกผ่าออกในทันทีเงาดาบพุ่งผ่าน
ทันใดนั้นเหล่านักรบในขั้นอาณาแก่นทองทุกคนต่างรู้สึกเหมือนถูกภูเขาขนาดใหญ่กดทับลงมาที่พวกเขา ความกดดันที่ได้รับจากเงาดาบทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะหายใจได้
สวรรค์และโลกถูกบดบังด้วยเงาดาบที่งดงาม ดาบเงาพุ่งเข้าไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ มันแยกทะเลสาบออกจากกันเมื่อพุ่งผ่าน
ฟึบ!ฟึบ!
ในพริบตาเดียวคลื่นยักษ์ทั้งสองข้าก็ถูกยกขึ้นทั้งสองด้านของเงาดาบที่พุ่งผ่าน
วินาทีต่อมาเงาดาบที่ยิ่งใหญ่ปะทะเข้ากับประกายดาบเย็นยะเยือก
ดูเหมือนว่าพลังทั้งสองที่แตกต่างจะพุ่งเข้าหากัน
สวรรค์และโลกเหมือนจะพังทลาย!
...