Return Of The 8th Class Mage – Chapter.6 (ฟรี)

ตอนที่ 6 แขกผู้มาเยือน (2) (ฟรี)

'คำสั่งของจักรพรรดิ?'

เอียนคิดว่าพวกเขาจะดำเนินการอย่างรวดเร็ว แต่นี่มันเร็วเกินความคาดหมายของเขา

นี่พึ่งจะผ่านมาได้แค่เพียงวันเดียว

'พวกเขาต้องที่จะเอาฉันเข้าไปเป็นหมากของเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?'

เอียนเดินออกจากโรงแรมด้วยรอยยิ้ม

อัศวินสิบนายยืนอยู่หน้าประตู

อัศวินของเมืองยืนเข้าแถวอย่างเรียบร้อย

แน่นอนว่ามาเพื่อพาตัวจอมเวทย์เอียนไปและอัศวินกับจอมเวทย์ที่นำคนมาก็ยืนอยู่แถวหน้า

“ดูเหมือนว่าคุณจะตื่นแล้ว”

จอมเวทย์ผู้นำคนมาเห็นเอียนกล่าวว่า

“จักรพรรดิของเรามีคำสั่งนี้ส่งตรงมาให้คุณ ตามฉันออกมาแล้วคุกเข่าลงด้วย…. อืม?”

จอมเวทย์ไม่ได้คาดหวังว่าเอียนจะรู้จักมารยาทของราชวงศ์ด้วย

อย่างไรก็ตามความรู้ของเอียนเกี่ยวกับมารยาทในราชวงศ์นั้นสมบูรณ์แบบเพราะเขาเคยใช้ชีวิตแบบนั้นมาก่อนที่จะโดนเพื่อนของเขาหักหลัง

'อะไรนะ .. เขาเป็นแค่เด็กอายุ 12 ขวบ ... '

ที่จริงแล้วมารยาทในราชสำนักไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำ แต่..

แต่เอียนเดินออกไปและคุกเขาลงอย่างคล่องแคล่ว ราวกับว่าเขาทำสิ่งนี้มามากมายนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

“ครับคุณจะรออะไรอยู่ล่ะ”

“... ..อ่า!”

จอมเวทย์หลุดจากอาการอึ้งในขณะที่เอียนถาม

เขาหยิบลูกแก้วออกมาจากแขนเสื้อของเขา

จากนั้นเขาก็ใส่มานาของเขาลงไป

* * * * * * * * เสียงหวอ

หลังการสั่นสะเทือนเบา ๆ มันเริ่มเรืองแสงสีน้ำเงิน

จากนั้นแสงก็เริ่มที่จะกระจายออกมาแล้วก็ก่อตัวกลายเป็นจดหมายลอยอยู่ในอากาศ

'คำสั่งพิเศษ' ซึ่งถูกส่งโดยโพสต์การสื่อสาร

“เอียน เพจ, จอมเวทย์ของจักรพรรดิ ได้รับคำสั่งนี้”

เมื่อแสงเกือบจะสร้างจดหมายได้เสร็จแล้วจอมเวทย์ผู้ควบคุมก็เริ่มอ่านข้อความ

ในขณะนั้นทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ เขาก็คุกเข่าลง

ในช่วงเวลาที่สับสนเจ้าของโรงแรมก็คุกเข่าลง

“ฉันสั่งคุณในนามของจักรพรรดิคนแรกของกรีนริเวอร์ต่อจากนี้ไปเอียน เพจ จะต้องไปกับจอมเวทย์ของจักรพรรดิและอนุมัติให้ชื่อของเขาบันทึกไว้ในจอมเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ของหอคอยงาช้าง”

บันทึกชื่อของเด็กที่ไม่ได้เข้าโรงเรียนจอมเวทย์

มันเป็นการประกาศที่ทำให้ตกตะลึง

“ประการที่สองฉันขอเชิญเอียนซึ่งเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์สามารถไปยังพระราชวังได้ ฉันส่งเจ้าชายไปเป็นเพื่อนร่วมทางฉันขอให้คุณมีช่วงเวลาที่ดีกับเจ้าชาย”

ข้อความที่สองก็ทำตกตะลึงอีกครั้ง

มันน่าตกใจพอที่จะกระตุ้นให้ผู้คนในพื้นที่นั้นตกใจไปด้วยกับสิ่งที่พวกเขานั้นได้ยิน

'วัตถุประสงค์ของมันชัดเจนมาก'

การส่งเจ้าชายมาเป็นเพื่อนร่วมทาง?

เขาจะต้องพาคนจำนวนมหาศาลมารวมกัน

“สุดท้าย”

จอมเวทย์ที่ดำเนินการอ่านอย่างต่อเนื่องในการอ่านข้อความ

ข้อความยังไม่หมด

“ก่อนที่คู่เดินทางที่ฉันส่งจะมาถึงที่นี่ ฉันสั่งเตรียมห้องในปราสาทของเมืองเอาไว้ให้แล้วและมีทหารคอยปกป้อง มีคนมาค่อยให้บริการและอุปกรณ์ที่มีคุณภาพแก่เอียน จงทำตามคำสั่งนี้ให้ดีที่สุด”

ในส่วนสุดท้ายของข้อความนั้นพึงพอใจเอียนอย่างมาก

มันหมายความว่าเอียนจะได้อยู่ในปราสาทของเมือง

เขาต้องการสถานที่ที่ดีที่จะได้มุ่งเน้นสมาธิไปที่จะได้ฝช้ลมหายใจมานาของเขา

'มันก็ดีกว่ากระท่อมหรือโรงแรมเล็ก ๆ แบบนี้เป็นร้อยเท่า พันเท่าเพื่อใช้ลมหายใจมานา'

เอียนเป็นเด็กที่รู้เรื่องเวทมนต์ไม่ใช่เรื่องการเมือง เขาจะต้องก้มหัวและโค้งคำนับต่อทิศทางของวังทที่ตั้งอยู่

“นี่เป็นข้อความสุดท้าย”

จอมเวทย์ผู้ดำเนินการอ่านข้อความของเขาจนจบ

ในขณะที่มองเอียนอย่างระมัดระวัง

'เขาไม่ใช่เด็กธรรมดาจริง ๆ สินะ'

ชีวิตของเอียนเปลี่ยนไปอย่างมากและเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างเหลือเชื่อในวันนี้

อย่างไรก็ตามเขายังห่างไกลจากความสุขที่ตั้งไว้อีกมากนัก และเขาก็ต้องสงบสติอารมณ์หลังจากฟังข้อความนั้นทั้งหมด

คนปกติจะกระโดดด้วยความสุขหรือดีใจจนร้องไห้ในสถานการณ์นี้

'เป็นเพราะเขาเป็นจอมเวทย์อัจฉริยะที่มีความพิเศษหรือไม่?'

จอมเวทย์ที่อ่านข้อความไม่สามารถจินตนาการอะไรได้

แม้ว่าเขาจะเป็นจอมเวทย์ขั้นที่ 2 ซึ่งค่อนข้างหาได้ยากแล้วในโลกนี้ แต่เขาก็รู้สึกถึงระดับที่แตกต่างระหว่างเขากับเด็กชายคนนี้

" คุณจอมเวทย์ "

เสียงนั้นหยุดความคิดของเขา

มันเป็นเสียงของอัศวินแห่งโมเกรียน

“ฉันขอพาเขาไปที่ปราสาทของเมืองเลยจะได้ไหม”

“ใช่ คุณพาเขาไปได้แล้ว”

เมื่อจอมเวทย์อนุญาตแล้วอัศวินก็มุ่งหน้าไปยังเอียน

อาจเป็นเพราะใบหน้าที่เข้มของอัศวิน  เขาดูเหมือนเป็นทหารรับจ้างมากกว่าการเป็นอัศวิน

“อาร์โนล์ดเป็นหัวหน้าของอัศวินโมเกรียนคนใหม่และมาที่นี่เพื่อพาคุณไปตามคำสั่งของเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่”

ทัศนคติของเขาค่อนข้างอ่อนโยนเมื่อเทียบกับรูปร่างหน้าตาของเขา

“ตามคำสั่งของจักรพรรดิ ฉันจะปกป้อง เอียน เพจ เพื่อให้บริการและอุปกรณ์ที่ดีที่สุดสำหรับคุณ แม่ของคุณจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกัน”

ไม่มีอะไรที่จะต้องขัดข้อง

แม่ของฉันเป็นแม่บ้านในครัวของปราสาทประจำเมือง

แต่ตอนนี้เธอเข้าไปในปราสาทในฐานะหญิงผู้สูงศักดิ์

เธอจะต้องรู้สึกตื่นเต้นมากแน่ ๆ

มีหลายคนที่อาศัยอยู่ในปราสาทของโมเกรียน

เจ้าของบ้านและภรรยาของเขารวมถึงเด็ก ๆ ก็มีนามสกุลเป้นโมเกรียนและคนรับใช้จำนวนมาก ทุกคนในกลุ่มคนเหล่านี้กำลังรอเอียนอยู่นอกปราสาทอย่างเป็นระเบียบเพื่อรอข้อความของจักรพรรดิ

“ทำไมพวกเขาถึงมาช้าจัง?”

"แน่นอน! การใช้เวทย์มนตร์ไม่ได้หมายความว่าสายเลือดของเขาเปลี่ยนไป ”

“มันเกี่ยวข้องกันยังไงระหว่างการมาช้าและสายเลือดคืออะไร”

“เพราะคนที่มีสายเลือดที่ต่ำ ๆ ทุกคนเกิดมาก็ขี้เกียจกันไปหมด”

พวกเด็ก ๆ ของโมเกรียคุยกัน

เด็กชายและเด็กหญิงที่ดูเหมือนจะมีอายุระหว่าง 12 ถึง 14 ปี

ดูเหมือนว่าเด็กชายนั้นจะแก่ที่สุด

“ระวังด้วยปากของคุณด้วย!”

ชายวัยกลางคนกำลังตำหนิพวกเด็ก ๆ

เขาเป็นเจ้าของบ้านที่ดี 'มาร์คัส โมเกรียน'

“เขาเป็นทั้งจอมเวทย์และแขกของบ้านเรา”

“ต...แต่!”

" ฮะ! คุณจะต่อต้านคำสั่งของจักรพรรดิเหรอ? ”

สำหรับเขาแล้วไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคำสั่งของจักรพรรดิเลยในตอนนี้

ไม่ใช่เพราะความภักดีหรือโอกาสในการเลื่อนขั้นหน้าที่การงาน

แต่เป็นเพราะเขารู้สึกว่าอาจมีบางอย่างร้ายแรงเกิดขึ้นถ้าขัดคำสั่งของจักรพรรดิ

'การตอนรับนี้มันออกจะดูเกินไป'

เขารู้ว่าจอมเวทย์นั้นหายาก พวกเขาเป็นดั่งอาวุธที่อันตรายที่สุดและเป็นกุญแจสำคัญที่จะนำไปสู่ประวัติศาสตร์ของมนุษย์ในปัจจุบัน แต่เขาก็ไม่เข้าใจคำสั่งนี้

'พรสวรรค์แบบไหนกันที่ทำให้เขาเป็นคนที่พิเศษมากขนาดนี้'

เขาคิดปิดท้ายด้วยบทสรุปง่าย ๆ

เขาคงจะมีความสามารถที่เกินกว่าจอมเวทย์ทั่วไปจะทำได้

เป็นความสามารถที่จักรวรรดิและหอคอยงาช้างต้องการมาก

ความสามารถที่แม้แต่ประเทศอื่น ๆ ก็จะต้องพยายามเอาตัวเขาไปเข้าร่วมด้วย

เด็กชายผู้มีความสามารถนั้นอาศัยอยู่ในเมืองโมเกรียน

'ไม่มีอะไรจะเสียจากการเป็นมิตรกับเขาเอาไว้ก่อน'

เจ้าของบ้านหยุดเหตุผลต่าง ๆ นา ๆ ของเขาด้วยข้อสรุปง่าย ๆ

คือต้องสร้างความประทับใจที่ดีให้กับลูกชายของแม่บ้านในครัว

หากเด็กโตขึ้นและมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ เราก็จะได้รับประโยชน์มากมายจากเด็กคนนี้

ในกรณีอื่น ๆ ก็จะไม่มีความเสี่ยงที่ไม่ดีอะไรสำหรับเขา

เจ้าของบ้านจำใบหน้าของแม่บ้านในครัวได้

เธอมีชื่อเสียงในเรื่องความงามอย่างมาก

'ฉันหวังว่าลูกสาวของฉันจะไม่ได้ทิ้งเธอไว้ตามลำพัง'

เจ้าของบ้านถอนหายใจขณะมองดูลูกสาวที่ยังเป็นเด็กอยู่

ลูกสาวเธอจะต้องพยายามทำให้เธอรู้สึกสนุก

แจ่เธอเป็นลูกสาวที่เกิดมาพร้อมกับความอิจฉา

มันทำให้เขากังวลว่าเธออาจเล่นกลอุบายอะไรบางอย่างกับแม่บ้านในครัว

'เธออาจจะดูเหมือนว่าเธอเป็นคนไม่มีพิษภัยแต่เธอนั่นก็ร้ายกาจ'

แต่เขาไม่มีทางเลือก

มันเป็นเหมือนน้ำที่หกบนพื้น

ทางเลือกเดียวที่เหลือสำหรับเขาก็คือต้องทำทุกเรื่องอย่างระมัดระวังนับจากนี้ไป

“นั่นไง เขามานั่นแล้ว”

ขบวนอัศวินที่คุ้มครองเอียนเข้ามาใกล้กับปราสาทแล้ว

“ลาบิ, มาร์กาเรท! ฉันจะเตือนคุณอีกครั้งจงควมคุบการกระทำของคุณให้ดี ๆ ถ้าคุณคิดว่าคุณควบคุมตัวเองไม่ได้ก็แค่หุบปากแล้วไม่ต้องทำอะไร”

เขาไม่มองหน้าลูก ๆ ของเขา

เพราะดวงตาของเขาจดจ่อกับเอียน

อย่างที่เขาเคยได้ยินเป็นเด็กผู้ชายอายุประมาณ 10 ขวบและยังมีหน้าตาที่ดูสกปรก

'ฉันจะให้เสื้อผ้าที่ดี อาหารที่ดี เตียงที่ดี และหากเขาต้องการฉันจะสอนภาษาและการขี่ม้ารวมไปถึงมารยาทด้วย เมื่อถึงวัยหนึ่งของเขาที่ได้โตขึ้นเด็ก ๆ มักจะเปลี่ยนไปสนใจสิ่งที่มีเกียรติเหล่านั้น'

เขาเป็นจอมเวทย์ แต่ถึงยังไงก็ยังเป็นเด็ก

มันคงไม่ยากนักที่จะเอาใจเด็กน้อย

“ยินดีต้อนรับ”

เขายิ้มอย่างอบอุ่นและนุ่มนวล

เขาทักทายเอียนอย่างดี

“จอมเวทย์แห่งจักรวรรดิ”

 

 

End...

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ

จะพยายามแก้ไขและพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น

ขอบคุณครับ