ตอนที่ 8 : ทักษะสร้างลูกธนู
“มันเจ็บจริงๆ....เกมนี้ชั่งเจ็บแสบเหลือเกิน!”
จ้างเยี๋ยนถอดหมวกเฮลเมทออกด้วยความโกรธ ก่อนที่จะกดปุ่มอย่างต่อเนื่อง ...
"นายมันหลอกฉันจริง ๆ!!! ไม่มีคนดีในเกมนี้เลย "
จ้างเยี๋ยนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และโทรติดต่อหาพี่ชายของเธอ “พี่....ฉันไม่อยากเล่นเกมนี้แล้ว แผนที่นี้มีขนาดใหญ่มาก และพี่จะไม่แม้แต่จะชี้แนะทางให้ฉันเลยหรอ! ไม่น่าแปลกใจที่ฉันถูกโจมตีอย่างเจ็บ และตายหลังจากนั้น มันไม่สนุกเลย! มันไม่สนุกเลย!”
เธอสามารถไม่ต้องเจ็บได้ ถ้าเธอไม่ชอบมัน นี่มันไม่ใช่การเจ็บที่จริง ดังนั้นเธอจะดีขึ้นเองในทันที "พี่ชายของจ้างเยี๋ยนหัวเราะขณะอธิบาย
"จากนั้น...ฉันจะไม่เล่นจนกว่าพี่จะแนะนำให้ฉัน"
"ฉันอยู่ในหมู่บ้านสามเณร 253 ในขณะที่พี่อยู่ในหมู่บ้านสามเณร 170 ฉันจะไปหาพี่ได้อย่างไร?"
"ฉันไม่สน...ฉันไม่สนใจ! ฉันจะไม่เล่น....ฉันจะไม่เล่นมันอีก"
"…ตามที่เธอขอ"
การโทรศัพท์สิ้นสุดลง ก่อนที่จ้างเยี๋ยนจะโยนโทรศัพท์มือถือของเธอลงบนเตียงด้วยความโกรธ
"ฉันไม่ต้องการให้พี่นำทาง ฉันสามารถเล่นเองก็ดีเช่นกัน!"
จ้างเยี๋ยนค่อยๆสงบสติอารมณ์ และสวมหมวกเฮลเมทเกมอย่างโกรธเคือง
ในความเป็นส่วนตัว....จ้างเยี๋ยนนั้นแตกต่างจากภาพลักษณ์ที่สง่างามในสายตาของนักเรียนคนอื่น ๆ นี่เป็นบุคลิกที่แท้จริงของเธอ!
...
"เหรียญทองแดงสามเหรียญสำหรับสิ่งนี้! การซื้อขนนก ไม้ โลหะและไม้ไผ่ แบบเหลือๆเลย "
หลี่ยี่ตั้งแผงขายของข้างหน้าหมู่บ้าน และเลือกการจัดซื้อแบบอัตโนมัติ
ผู้เล่นจะได้รับวัสดุมากมาย ในระหว่างกระบวนการเพิ่มเลเวล เนื่องจากพวกเขาจะได้รับทองแดงเพียงเหรียญเดียว หากพวกเขาขายให้กับ NPC ( Non- play character ตัวละครที่ถูกควบคุมโดยคอมพิวเตอร์ ) ในหมู่บ้านสามเณร ในขณะที่ หลี่ยี่ กำลังซื้อเหรียญทองแดงสามเหรียญสำหรับวัสดุ ทำให้ดึงดูดผู้เล่นจำนวนมากให้เข้ามาดู
พี่ชาย....ทำไมนายพวกของที่ไม่มีประโยชน์เหล่านี้ล่ะ? พวกมันใช้งานได้จริงเหรอ? "
"ใช่....แล้วทำไมนายไม่เก็บของพวกนี้ละ นายไม่ได้อยู่ในเควสหรอ?"
ผู้เล่นหลายคนยืนล้อมรอบหลี่ยี่ และกำลังถามเขาอย่างไร้อารมณ์ในขณะนี้
มันเป็นสิ่งที่ดีที่เขาเก็บคันธนูสั้นไว้ ไม่เช่นนั้นเขาไม่จำเป็นต้องฝันถึงการเป็นอิสระ จากความกังวลในสถานการณ์ทั่วไปเหล่านี้ ที่ทุกคนใช้มีดพกพาในการฆ่ามอนสเตอร์
โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่พวกเขาถาม หลี่ยี่ไม่ตอบใครสักคน เพราะเขาไม่จะไม่ใส่ใจคำพูดของคนแปลกหน้ามากมาย เมื่อเขาเผชิญกับคำถามที่มากมาย ที่โผล่ออกมาเหมือนสายน้ำที่ไม่มีวันหมด ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการเงียบ!
หลี่ยี่ไม่ได้จะต้องรวมวัสดุมาจำนวนมาก แต่เขารวมมาพอจำเป็นเช่น ไม้ โลหะ และชิ้นไม้ไผ่ เขารวบรวมเพียง 5 อย่าง แต่ละอย่างมีจำนวน 500 ชิ้นจะนับเป็นหนึ่งสิ่ง ก่อนที่เขาจะหยุด ถัดไป....ป้ายของแผงขายสินค้าของเขา ถูกเปลี่ยนเพื่อระบุว่าเขากำลังรวบรวม "ขนของลูกนกอัคคี"
ขนนกจำนวนมากจำเป็นต้องใช้ทักษะ ในการสร้างลูกธนูให้เข้ากับระดับเลวลที่สูง ขนนกเป็นเรื่องธรรมดามากในช่วงแรก แต่เมื่อระดับเลเวลของผู้เล่นเพิ่มขึ้น จำนวนขนนกก็จะลดน้อยลง เมื่อถึงเวลานั้นมันจะยาก ที่จะรวบรวมขนนก
เขาใช้โอกาสในการซื้อสิ่งของเหล่านี้ เป็นจำนวนมากเมื่อมีการขายขนนก นี่เป็นเพราะระดับเลเวลของทุกคนอยู่ใกล้กับ ลูกนกอัคคี ต่อไปเขาจะเพิ่มทักษะการสร้างลูกธนู ในระดับเริ่มต้นให้เต็มที่ เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องมาเดือดร้อนมากในอนาคต
หลี่ยี่หยุดซื้อหลังจากที่เขาสั่งแผงลอย และทำการสั่งซื้อมามากกว่า 5 ชั่วโมง และรวบรวมขนนกได้จำนวน 5 ลังใหญ่ๆ
"เพื่อน....ทำไมนายไม่รวบรวมขนนกแล้วหรอ? ฉันยังมีขนนกอีกตั้ง 2 ลังน่ะ "
หลี่ยี่เพิ่งเก็บแผงขายของของเขา และกำลังจะออกไปจากที่นี่ ก่อนที่ชายร่างผอมคนหนึ่งจะเรียกเขา
"ฉันขอโทษที...ฉันมีมากมายเลยน่ะ"
"เหรียญทองแดงสองเหรียญต่อสิ่งนี้ล่ะเมื่อเขาเห็นว่าหลี่ยี่ไม่ต้องการรับข้อเสนอของเขา ชายร่างผอมก็เริ่มออกอาการไม่พอใจ
หลี่ยี่ไตร่ตรองก่อนที่จะพูดว่า "ฉันไม่สามารถรับขนนกเพิ่มอีกแล้ว พูดว่า...เดี๋ยวรอฉันสักแปปนะ "
ชายผอมพยักหน้าแล้วพูดว่า "ก็ได้....แต่โปรดรีบหน่อยนะ"
หลี่ยี่กลับมาหลังจากไม่กี่นาที เขาใช้ทักษะการประดิษฐ์ลูกธนูของเขาหลายครั้ง ในสถานที่ที่ปราศจากผู้คน เพื่อที่จะได้มีที่วางในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา
"ฉันได้รับเพิ่มอีก 2 ลัง ฉันจะจ่ายราคาเหรียญทองแดงสามเหรียญให้นาย แต่นี่ที่ถือมาคือเหรียญเงินสามเหรียญแทนน่ะ "
"ขอบคุณมากเลย"
ชายร่างผอมรีบวิ่งไปหาหลี่ยี่ และพยักหน้าอย่างดีใจ ก่อนที่จะรีบไปยังร้านขายยาแห่งเดียวในหมู่บ้านสามเณร
หลี่ยี่ไตร่ตรอง ขณะจ้องมองชายร่างผอมจากด้านหลัง!
ในขณะที่กระเป๋าของเขาเต็มไปวัสดุมากมาย หลี่ยี่ก็เดินออกจากหมู่บ้านสามเณร แล้ววิ่งตรงไปทางด้านหลังของภูเขา
การได้รับ EXP จากภารกิจที่ไม่มีรางวัลพิเศษ นั้นไม่เร็วเท่ากับการฟาร์มมอนสเตอร์หรอก เขาคิดว่าจะมีแผนในการอัพเลเวลเพิ่มขึ้น ประการแรกเขาจะต่อสู้กับ หมูป่าหนุ่ม เป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อเข้าสู่เลเวล 10 ต่อไปเขาจะได้เรียนรู้ทักษะระดับที่สองของ นักธนู ฟรีๆ
เขาวิ่งในขณะใช้ทักษะการประดิษฐ์ลูกธนู เนื่องจากเขาประสบความสำเร็จเพียงครั้งเดียว ในทุกๆห้าหรือหกครั้งเขาจึงต้องใช้วัสดุจำนวนมาก แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้เล่นทั่วไปสามารถทนได้!
เมื่อวัสดุในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาหมดลงแล้ว ทักษะการประดิษฐ์ลูกธนูระดับเริ่มต้นของหลี่ยี่ก็เพิ่มขึ้นเป็น 1670/3000
เมื่อเขาได้รับ 1,130 คะแนนของการเป็นนักแม่นปืน ทักษะการประดิษฐ์ลูกธนูระดับเริ่มต้นของเขาจะถูกฝึกฝนอย่างเป็นทางการเพื่อความสมบูรณ์แบบ เมื่อเขาประดิษฐ์ลูกธนูระดับเริ่มต้นแล้วในเวลานั้น ความล้มเหลวก็จะไม่มีอีกต่อไป
"นักแม่นปืนของฉันควรจะสามารถเพิ่มขึ้นถึง 3,000 เมื่อฉันต้องหมดวัสดุทั้งหมดในคลังฉันใช่ไหม? อะไรก็ตามตอนนี้มันจะเป็นการดีกว่า ถ้านายคิดว่าจะใช้ลูกธนูทั้งหมดเหล่านี้จนหมดสิ้นดีกว่า ... "
ลูกธนู เป็นสิ่งที่ นักธนู ระดับเริ่มต้นขาดมากที่สุด แต่หลี่ยี่กลับมีปัญหาในการใช้ซะมากกว่า หากนักธนูคนอื่นค้นพบความคิดในปัจจุบันของเขา น้ำตาคงจะไหลลงสู่แก้มอย่างแน่นอน
"อู๊ดดดดดดด"
หมูป่าร้องออกมาในระยะไกล และดึงดูดความสนใจของหลี่ยี่
เมื่อหลี่ยี่เงยหน้าขึ้นมา และเขาไม่สามารถช่วยตังเองจากความหวาดกลัว
ชายผอมผู้ขายขนให้หลี่ยี่ 2 รัง กำลังเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ก้อนหินขนาดใหญ่ต่อหน้าเขาและวิ่งเป็นวงกลมอย่างต่อเนื่อง ขณะที่หมูป่าหนุ่มคร่ำครวญและไล่ล่าเขาด้วยความสามารถทั้งหมด
หมูป่าหนุ่มไม่สามารถจับเขาได้เพราะ มีหินยักษ์ที่กีดขวางมันอยู่ดังนั้นเขาจึงวนไปด้านหลังแทน และแทงด้วยมีดเป็นครั้งคราว
ภายในระยะเวลาอันสั้น....หมูป่าหนุ่มร้องด้วยเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวด ก่อนที่มันจะนอนลงบนพื้น
"ทักษณะเหล่านั้นก็ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าครึ่ง!"
หลี่ยี่ไม่รู้สึกตัวเลย
หลังจากฆ่าหมูป่าไปจำนวนหนึ่ง ชายร่างผอมก็ไม่ยอมถอย ร่างของเขาค่อย ๆ ขยับไปที่ด้านหน้าแทนก่อนที่เขาจะดึงดูดหมูป่าตัวอื่น ๆ
"อู๊ดดดดดดดดด-"
หมูป่าหนุ่มวิ่งไปมา ดูเหมือนกับว่ามีสัญญาณว่า "การโจมตี" เมื่อมันยกหัวมันขึ้นมา
แสงไฟสีทองส่องไปที่ผิวกายของชายร่างผอม มีแสงไฟขึ้นมาในตัวละคร - มีสัญลักษณ์ที่คล้ายกับหมายเลข 35 - ลอยขึ้นเหนือศีรษะของเขาทันที
เขาเป็น นักรบ ที่ได้เรียนรู้ทักษะการป้องกันแสงศักดิ์สิทธิ์ระดับเลเวล 5 ไม่น่าแปลกใจที่เขาคิดวิธีการนี้ เพื่อตามล่าหมูป่า
หลี่ยี่เข้าใจมันได้อย่างรวดเร็วก่อน
การป้องกันแสงศักดิ์สิทธิ์ระดับเลเวล 1 เป็นสถานะที่สามารถรักษาไว้ได้นาน 10 วินาที หรือลดความเสียหายที่เกิดกับร่างกายของตัวเองลง 50 ก่อนที่จะหายไปโดยอัตโนมัติ
ชายร่างผอมวิ่งไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่ และล่อหมูป่าหนุ่มมาที่นั่น เขาดื่มยาน้ำแดงและวิ่งวนเป็นวงกลม ขณะที่ยังคงเล่นกับยุทธการรบก่อนหน้านี้
"หวือ! "
ลูกธนูขนนกกวาดผ่านลำตัวของชายร่างผอม ก่อนที่มันจะยิงไปโดนหมูป่าตัวหนุ่มข้างหน้า!
ชายร่างผอมงุนงงชั่วครู่ต่อมา ก่อนที่หมูป่าจะตามเขามาจากด้านหลังแล้วกัดไปตรงขาของเขาอย่างแรง HP ของเขาลดลงครึ่งหนึ่งในทันที
"นายตามล่าของนาย ฉันก็ตามล่าของฉัน ไม่ต้องกังวลอะไร ฉันจะไม่มายุ่งกับพื้นที่ของนายหรอก! "
หลี่ยี่รีบไปหาชายร่างผอม และยิ้มอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะหันกลับมาและกลับมายิงธนุอีกครั้ง
"อู๊ดดดดดดดด-"
หมูป่าหนุ่มอีกตัวถูกยิงโดยหลี่ยี่ เมื่อมันนอนลงไปบนพื้น หมูป่าใหญ่อีกสองตัวก็พุ่งเข้าชน โดยพุ่งไปด้านหน้าหนึ่งตัวและอีกตัวหนึ่งจากด้านหลัง
หลี่ยี่ยิ้มอย่างมีความสุข ขณะยืนอยู่ในจุดที่สามารถหลบได้ เขารอจนกระทั่งหมูป่าหนุ่มทั้งสองตัว เตรียมตัวพุ่งเข้าหาเขา เมื่อพวกเขาแสดงท่าทางลังเล จากนั้นเขาก็กระโดดและหันกลับมา ก่อนที่จะถอยลงบนพื้นอย่างสง่างามห่างออกไปสองเมตร
หมูป่าทั้งสองออกมาข้างหน้าอีกครั้งเพื่อเตรียมพุ่ง... ..หลี่ยี่ก็เตรียมกระโดดอีกครั้ง การโจมตีของหมูป่าหนุ่มทั้งสองตัว ไม่ได้ผล ...
กระโดดอีกครั้งและก็ถอยอย่างสง่างาม!
ท่าของ หลี่ยี่ อาจไม่ดุเดือดเหมือนที่เขาต้องการ เมื่อเขาสามารถหลับหมูป่าทั้งสองได้ และเขาก็อยู่ในภาวะพร้อมต่อสู้
ชายร่างผอมคนนี้รู้สึกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งนี้ หมูป่าหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเขากระแทกเข้าอย่างแรง! โดยที่เขายังไม่ทันสนใจอะไรเลย ร่างกายของเขาติดสตั้น ประมาณสัก2-3 วินาที
"ระวัง! "
สัญญาณล่าเป้าสีแดงสดปรากฏขึ้นเหนือหัวของหมูป่าหนุ่ม ก่อนที่หลี่ยี่จะยิงธนูที่เข้าไปที่นั่น
"ฉู๊บบ!"
[-86]
[การโจมตีที่ติดคริติคอล!]
