ตอนที่แล้วตอนที่ 30 : ของขวัญของเค่อ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 32 : เส้นทางแห่งความรุ่งโรจน์

ตอนที่ 31 : เรียบง่ายและหยาบกระด้าง


แน่นอนว่าฉาวซวนต้องการเรียนรู้ทักษะของชายชราเค่อ ไม่เพียงแต่ทักษะของเขาในงานหัตถกรรมหิน แต่ยังมีทักษะในการติดตั้งกับดักซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากเมื่อออกล่าสัตว์ในป่า มันเร็วเกินไปสำหรับเขา ที่ไม่มีพื้นฐานในการฝึกซ้อม สิ่งที่ฉาวซวนสามารถทำได้ในตอนนี้ เริ่มต้นด้วยทักษะง่ายๆ และเตรียมพร้อมในการเรียนรู้ทักษะขั้นสูงเพิ่มเติมในภายหลัง

ในความเป็นจริง ฉาวซวนเข้าใจทัศนคติของชายแก่เค่อที่มีต่อเขา เมื่อหลายปีก่อน เค่อก็เริ่มช่วยเหลือเขา แต่บางครั้งเค่อก็บอกว่าบางอย่างอาจเข้าใจผิดจากคนอื่นได้ง่าย เมื่อวานเขาไปหาเค่อเพื่อเรียนรู้ทักษะการตีหิน เขาได้รับการประเมินว่า "ขยะ" หลังจากที่เขาลอกเศษหินออกแล้ว คนอื่นอาจจะเข้าใจผิดชายแก่ หากพวกเขาไม่รู้จักเขาเช่นเดียวกับฉาวซวนรู้จัก โชคดีที่ฉาวซวนมีความคิดที่รวดเร็ว และรู้ว่าที่เค่อกล่าวหมายถึงอะไรหลังจากที่คิด

เห็นว่าฉาวซวนไม่ปฏิเสธความคิดของพวกเขา ยีก็โล่งใจทันที เมื่อเขาจากไป เขาวางแผนที่จะไปสถานที่ของตาแก่เค่อเพื่อโม้เกี่ยวกับการกระทำของเขา และอาจได้รับอะไรบางอย่างเป็นรางวัลจากตาแก่เค่อ

หลังจากช่วยฉาวซวนกับกระท่อมของเขาเสร็จ แลงกาและคนอื่น ๆ ก็จากไป สำหรับพวกเขายังมีสิ่งที่จำเป็นต้องเตรียมให้พร้อมก่อนออกล่า อย่างไรก็ตามภารกิจการล่าสัตว์ครั้งแรกในปีนี้ก็ใกล้เข้ามาแล้ว และ เช่นเดียวกับภารกิจการล่าสัตว์ทุกครั้ง นักรบต้องเสี่ยงชีวิตของพวกเขา การเตรียมความพร้อมเป็นเพียงการยืนยันความปลอดภัยของพวกเขาเท่านั้น

มีกลุ่มล่าสัตว์สองกลุ่มในเผ่า และพวกเขาจะสับเปลี่ยนกันไปทำภารกิจรล่าสัตว์ ในขณะที่กลุ่มหนึ่งกำลังออกไป คนอื่น ๆ จะอยู่หมุนเวียนทำหน้าที่ภายในเผ่าและรักษาความปลอดภัยของเผ่า ต้องไม่ลืมว่า ที่นี่ยังคงมีสัตว์ป่าที่ดุร้ายมากมายอยู่ในภูเขา และมีผู้ป่วยหรือผู้สูงอายุจำนวนมากในเผ่า

กลุ่มล่าสัตว์ทุกกลุ่ม มีทีมล่าสัตว์สองทีม ตามคำอธิบายของแลงกา นักรบถูกแบ่งออกเป็นสองทีมขึ้นอยู่กับความสามารถส่วนบุคคลของพวกเขา ทีมล่าสัตว์คนแรกถูกสร้างขึ้นจากนักรบที่อาศัยอยู่ในเขตภูเขาและด้านบน และทีมที่สองถูกสร้างขึ้นโดยนักรบที่อาศัยอยู่ในเขตไหล่เขาและด้านล่าง

แลงกาและเพื่อนของเขาอยู่ในทีมล่าสัตว์กลุ่มที่สอง และตามปกติ ฉาวซวนจะมาสมทบกับพวกเขาเมื่อเขาออกไปทำภารกิจล่าสัตว์

หลังจากที่แลงกาและคนอื่น ๆ ได้จากไป ฉาวซวนได้ตรวจสอบกระท่อมที่สร้างขึ้นใหม่

ซีซ่าร์กำลังเดินไปรอบ ๆ ห้อง

"ข้าจะโยนเจ้าออกไปถ้าเจ้ากล้าขี้ในบ้าน." ฉาวซวนบอก

เมื่อพวกเขาอาศัยอยู่ในถ้ำ ฉาวซวนได้ฝึกให้ซีซาร์ไปขับถ่ายในสถานที่พิเศษที่เด็ก ๆไปทำธุระส่วนตัว ที่นี่ ซีซาร์ต้องออกไปข้างนอกอย่างเคร่งครัดเพื่อขับถ่ายของเสีย

"ในอนาคต พวกเราจะอยู่ที่นี่ เราจะทำโต๊ะไม้และเก้าอี้และม้านั่งและ ... "

หลังจากนอนลงบนเตียงเพื่อพักผ่อน ฉาวซวนก็เอาถุงหนังสัตว์ออกมา ที่ยี่ได้ส่งมาให้เมื่อเช้านี้ จากนั้นเขาก็เดินออกไปเติมทรายและก้อนหินบดละเอียดก่อนที่จะชั่งน้ำหนักด้วยมือ

ฉาวซวนใช้ก้อนหินหนักทุบและขว้างทิ้งไปหลังจากใช้แทนค้อน เช่น กรวดเพื่อเติมถุงของเขา มีกรวดจำนวนมากที่ถูกโยนไป กรวดซ้อนขึ้นเช่นเนินเขาเล็ก ๆ หินไม่เหมาะหรือน่าสนใจสำหรับหนอนหิน ดังนั้นหนอนหินจึงไม่ค่อยพบที่นั่น ดังนั้น คนไม่มากที่จะไปที่นั่น

ฉาวซวนได้คิดถึงสถานที่แห่งนี้ เมื่อแลงกาได้พูดถึงการฝึกฝนบรรทุกสัมภาระ ดังนั้นเขาจึงขอให้ใครบางคนเย็บถุงหนังสัตว์ให้เขาให้อยู่ในรูปทรงพิเศษ มันมีน้ำหนักประมาณหนึ่งร้อยกิโลกรัมเมื่อเต็มไปด้วยหินละเอียด

ฉาวซวนเคยสงสัยว่าหินเหล่านั้นเป็นแร่โลหะหรือไม่ แต่หลังจากการสังเกตอย่างจริงจัง เขาได้ตระหนักว่าหินมีลักษณะเหมือนกับก้อนหินอื่น ๆ ในลานกรวด ยกเว้นความจริงที่ว่าพวกมันมีน้ำหนักมากขึ้น

แน่นอนว่า ฉาวซวนต้องการมีเครื่องมือเหล็ก แต่ ไม่เพียงเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการหลอมและโหละที่ใช้หลอม เขายังมีปัญหาที่ใหญ่และสำคัญมากกว่า ในโลกนี้มีหลายอย่างที่แตกต่างจากชีวิตก่อนของเขา รวมถึงก้อนหินที่แปลกประหลาด ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตัดสินสิ่งต่างๆ ได้เช่นเดียวกับที่เขาเคยทำด้วยเหตุนี้ แทนที่จะใช้เวลาในการค้นคว้า ฉาวซวนจึงอยากจะจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นและตัดสินใจที่จะลืมเรื่องการหลอมและเครื่องมือเหล็กในตอนนี้

เขาผูกถุงหนังสัตว์ไว้กับแขนและขาของเขา และหลังจากที่เขาได้จัดการทั้งหมดแล้ว เขาก็เคลื่อนไหวเล็กน้อย เขาพบว่าเขายังคงว่องไวมาก และสามารถยกหินก้อนอื่นได้

ดูเหมือนว่าความแข็งแรงของร่างกายที่กลายเป็นนักรบจะดีมากจริงๆ

ดังนั้น เขาจึงเริ่มฝึกฝนแบกน้ำหนักพร้อมกับชีวิตประจำวันของเขา

แม้ว่าตอนนี้ ฉาวซวนไม่สามารถแบกน้ำหนักได้ 1,000 กิโลกรัม เหมือนยี แต่เขาก็สามารถยกน้ำหนักได้ไม่น้อยกว่าร้อยกิโลกรัมอย่างต่ำ ถ้าฉาวซวนยังคงอยู่ในชีวิตสุดท้ายของเขา เขาไม่เคยได้ฝันถึงพลังแบบนี้

ขณะที่ฉาวซวนกำลังทดลองถุงหนังสัตว์ เขาสังเกตเห็นว่าซีซาร์หันหน้าไปทางด้านนอกและแยกเขี้ยว ฉาวซวนปลดและวางถุงหนังสัตว์ ทันทีที่เขาทำทุกอย่างเสร็จ เขาก็ได้ยินคนเรียกชื่อของเขา

"อาซวน อยู่แถวนี้ไหม?"

คนที่มาเป็นนักรบสองคนที่แข็งแกร่งและสูงใหญ่ พวกเขายังดูอายุน้อย อายุพอๆ กับแลงกา กล้ามเนื้อปกคลุมร่างกายของพวกเขาและเสียงของพวกเขาหยาบกระด้าง ด้วยความรู้สึกห้าวหาญ

"ข้าชื่อถัวและนี่คือคีคี หมอผีขอให้ข้านำของบางอย่างมาให้เจ้า " ถัวบอก

ถัวเห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ใหญ่มากกว่าแลงกา และแม้ว่าเขาจะประเมินฉาวซวนด้วยตาของเขา เขาก็ไม่มีเจตนาทำร้าย มีร่องรอยของรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

หมอผีให้สัญญาว่า ในวันแรกของฉาวซวนที่มีสถานที่เป็นของตัวเอง เขาจะให้คนนำอาหารมาชดเชยให้กับเขา

มีเนื้อสัตว์จำนวนมาก ทั้งหมดถูกแปรรูปและบางส่วนของมันถูกทำเป็นเนื้อแห้งแล้ว พร้อมกับเนื้อ ยังมีหัวมัน,พืชและผลไม้สด

นอกจากอาหารแล้ว ยังมีสมุนไพรอีกสองชุด ฉาวซวนคุ้นเคยกับหนึ่งในนั้น พวกมันถูกนำมาใช้สำหรับรักษาโรคทั่วไป ตั้งแต่เขาใช้พวกมันกลับคนในถ้ำ และรู้วิธีการใช้พวกมัน ส่วนสมุนไพรอื่นๆ เป็นถัวที่อธิบาย ใช้สำหรับบาดแผลที่เจ็บปวด

สำหรับคนอื่น ๆ ที่มา ฉาวซวนคิดว่าเขาเป็นคนที่กระปรี้กระเปร่าตัดสินจากชื่อของเขา นอกจากนี้ ถัวยังบอกด้วยว่าหมอผีขอให้เขานำบางสิ่งบางอย่าง เขากล่าวว่า "ข้า" แทน "พวกเรา" เห็นได้ชัดว่าคีคีไม่ได้อยู่ที่นี่ภายใต้คำสั่งของหมอผี

คีคีจ้องมองไปที่ซีซาร์ตั้งแต่นาทีแรกที่เขาเดินเข้าไปในห้อง ตั้งแต่เขาหันหน้าไปทางฉาวซวนกับหลังของเขา ฉาวซวนไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้ แต่จากปฏิกิริยาของซีซาร์ คีคีไม่ได้มองอย่างเป็นมิตรที่ดีต่อเขา นักรบที่เคยล่าสัตว์มาตลอดจะเห็นสัตว์ทุกๆ ตัวเป็นเหมือนเกม และยินดีที่จะเจาะทะลุพวกมันด้วยหอก

ร่างกายของซีซาร์ตึงเครียดขึ้น เกือบจะแยกเขี้ยว และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

"ฮ้าาา!  หมาป่าสามารถพัฒนาได้เช่นนี้! " คีคีพูด

เมื่อฉาวซวนกำลังสงสัยว่านักรบกำลังดูถูกซีซ่าร์หรือเพราะมันใจเสาะขี้กลัว และไม่ดุร้ายเหมือนหมาป่าในป่า ฉาวซวนได้ยินคีคีตีริมฝีปากของเขาขณะพูดว่า "มันน่าจะกินได้หลังจากผ่านไปอีกครึ่งปี!"

ซีซ่าร์แยกเขี้ยวทั้งสี่ที่แหลมคมเข้าหานักรบทันที มันมองอย่างระแวดระวัง และเสียงคำรามอาจได้ยินในลำคอของมัน มันส่งเสียงคำรามเตือนราวกับว่า มันจะวิ่งไปกัดเขาในวินาทีต่อมา

"ได้เลย !" นักรบหยิบมีดหินไว้ที่ข้อมือและพูดด้วยความกระตือรือร้น

ถัวอธิบายการใช้สมุนไพรผสมในขณะที่เขาได้ยินคีคี กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาแข็งเกร็งขึ้นเพียงเสี้ยววินาที แล้วกระตุกสองครั้งอย่างแรง เขารีบวางสิ่งต่างๆ และพุ่งตัวไปทางคีคีเหมือนลมกระโชกแรง เขาชกคีคีขณะที่เขากำลังยืนอยู่กับซีซาร์พร้อมกับมีดหินของเขา

"ไอ้ห่าเอ้ยยย! เก็บมีดเจ้าไปเดี๋ยวนี้ !! "

คีคีโดนชกและกระเด็นออกไปนอกหน้าต่างทันที พร้อมกับเสียงดังปังงงง เขาล้มลงกับพื้นดินข้างนอก

ฉาวซวนปราศจากคำพูด อันที่จริง บรรดานักรบจะมีนิสัยที่เรียบง่ายและหยาบกระด้าง

หลังจากนั้น ถัวกลับไปหาฉาวซวนและอธิบายว่า "เขามักจะเป็นแบบนั้น ทุกครั้งที่เขาเห็นสัตว์ร้าย เขาจะสูญเสียสตินึกคิดที่มาจากความตื่นเต้น ไม่ต้องกังวล มันเป็นปฎิกิริยาที่เกิดจากความเคยชิน เชื่อข้า เขาไม่ได้หมายความเช่นนั้น " ต้องไม่ลืมว่า ทุกคนไม่กล้าที่จะฆ่าหมาป่าพร้อมกับแผ่นป้ายที่มีลวดลายจากหมอผี

แต่เพียงแค่เขาพูดจบประโยค คีคีก็เข้ามาข้างในอีกครั้งราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเขาไม่ได้ถูกชกที่หน้า คราวนี้ เขาเดินตรงไปยังซีซ่าร์อีกครั้งโดยไม่มีมีด อย่างไรก็ตาม เขาลูบมือของเขา และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีเจตนาดีเช่นกัน

ถัวหมดสิทธิเลือก เมื่อหมอผีขอให้เขาส่งอะไรบางอย่างที่นี่ เขาไม่คาดคิดว่าจะพบกับคีคีระหว่างทาง เมื่อคีคีได้ยินว่าถัวกำลังไปหานักรบที่พึ่งตื่นขึ้นมาใหม่ ซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจในระหว่างพิธีกรรม เขารู้สึกตื่นเต้นและยืนยันที่จะติดตามมาด้วย

ตอนแรกถัวต้องการสนทนากับนักรบตัวน้อยคนนี้มากกว่านี้ ที่หมอผีให้ความสำคัญ อย่างไรก็ตาม ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ปัจจุบัน ถัวเสียใจที่ปล่อยให้คีคีติดตามมา บางทีเขาอาจจะต่อสู้กับหมาป่าจริงๆ หากพวกเขายังอยู่ต่อ หมาป่าหนุ่มตัวนี้จะถูกฆ่าอย่างง่ายดายด้วยการชกเพียงครั้งเดียวของคีคี เกิดอะไรขึ้นถ้าคีคีฆ่าหมาป่า? หมอผีจะแผดเสียงตะโกนโวยวายใส่พวกเขา

ฉาวซวนรู้สึกว่ามีเงาพุ่งมาที่ด้านหน้าของเขา และในวินาทีถัดมา เขาเห็นถัวปรากฏตัวขึ้นข้างหลังคีคี เขาคว้าหัวคีคีด้วยแขนของเขาขณะที่ลากเขาออกไป ในเวลาเดียวกัน ถัวหันกลับไปที่ฉาวซวนและพูดว่า "เราจะออกไปเนื่องจากทุกอย่างได้ส่งมอบเรียบร้อยแล้ว เรายังมีเวลามากมายในการสนทนากัน เมื่อเจ้าไปร่วมภารกิจล่าสัตว์พร้อมกับเราในอนาคต "

หลังจากที่พวกเขาจากไป ซีซาร์ก็ผ่อนคลายเช่นกัน มันดมไปรอบ ๆ และเริ่มลากถุงหนังสัตว์ออกไป มันเป็นของที่คีคีนำเข้ามา ดูเหมือนซีซาร์ต้องการจะโยนมันออกไป

ฉาวซวนรีบหยุดมัน เพราะภายในถุงมีผลไม้แห้ง ฉาวซวนยังไม่ได้พิจารณาพวกมันมากมาย ดังนั้นมันจะเป็นเรื่องใหญ่ หากซีซาร์ทิ้งมันออกไป

เมื่อฉาวซวนกำลังจัดเรียงสิ่งต่างๆ ออกมา เขาก็นึกถึงคำพูดของถัวก่อนหน้านี้ ประโยคสุดท้ายหมายความว่าพวกเขาอยู่ในกลุ่มล่าสัตว์เดียวกันกับฉาวซวน แต่ แลงกาไม่เคยพูดถึงคนสองคนนี้ในขณะที่พวกเขาคุยกัน

พวกเขามาจากทีมชุดแรกหรือไม่?

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด