ตอนที่ 158 พยัคฆ์หมอบ มังกรซ่อน

การโจมตีนี้ทำให้หานเซี่ยวดูน่าสมเพช อย่างไรก็ตาม เกราะแม่เหล็กเขาสามารถลดแรงกระแทกได้ ดังนั้น มันจึงลดพลังชีวิตเขาไปแค่50หน่วย เขามีพลังชีวิตเกือบ3พัน ซึ่งค่อนข้างเหนือกว่าช่างกลคนอื่น พลังของพลังงานจลน์ที่หลิวเฉิงปล่อยออกมาไม่รุนแรงนัก แต่มันก็สามารถส่งแรงผลักได้มาก และนั่นก็เป็นส่วนที่น่ารำคาญ

หน้าต่างสถานะแสดงผลร้ายของก๊าซพิษ กระสุนเฮมมีประสิทธิภาพ แต่พลังชีวิตและความต้านทานของหลิวเฉิงก็ไม่ได้ต่ำ เขายังสามารถระเบิดพลังงานและขับไล่กลุ่มก๊าซพิษออกไปได้ มันไม่สมจริงที่จะใช้ก๊าซพิษจัดการกับหลิวเฉิง ผลของการใช้กระสุนระเบิดยังดีกว่าเล็กน้อย แต่ก็เหมือนๆกับกระสุนเฮม ไม่อาจเอาชนะโดยพวกมันได้ หานเซี่ยวไม่ไล่ล่าเพราะกระสุนมีจำกัด และมีซองกระสุนระเบิดแค่3อัน

เขาสูดหายใจลึกเพื่อเพิ่มปริมาณออกซิเจนในเลือด เขากระทืบเท้าและหยุดแรงปะทะ รอยเท้าลึกสามารถเห็นได้บนพื้น เขาเก็บปืนคู่ลงและยกมือขึ้นเพื่อป้องกันหมัดเหล็กพลังงานจลน์ของหลิวเฉิง

พลังงานจลน์ของหลิวเฉิงสามารถขยายพลังและหานเซี่ยวก็อ่อนแอในแง่ของพลัง

กระสุนปืนใหญ่ระเบิดใกล้ๆ มีแสงเจิดจ้าและทั้งคู่ก็พัวพันกัน หนึ่งโจมตีและหนึ่งป้องกัน มันดูคล้ายกับการวาดภาพเงาบนกระดาษ หายไปในชั่วพริบตา

หลิวเฉิงคำรามและกระแทกหมัดใส่หัวของหานเซี่ยว พลังงานจลน์ทำให้อากาศสั่นสะเทือน หานเซี่ยวถูกทุบตีจนหัวผิดรูปและกระดูกคอก็แตก เขาคว้าไหล่ของหลิวเฉิงและไม่ยอมให้ตัวเองถูกซัดลอยออกไปเพราะผลกระทบของการโจมตี มืออีกข้างเขาเริ่มเปิดใช้งานถุงมือกระแสไฟฟ้าและเล็งใส่ดวงตาของหลิวเฉิง

 

“ความร้อนสูง?!”หลิวเฉิงเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ถุงมือเลื่อนไปทั่วแก้มเขาและทิ้งรอยไหม้ เผยให้เห็นเนื้อหนัง การเผาไหม้ทำให้เขาตื่นตระหนกและในวินาทีนั้น หลิวเฉิงก็ระเบิดพลังงานในร่าง เกิดเป็นแรงผลักมหาศาลผลักหานเซี่ยวออกไป

หานเซี่ยวหอบหายใจและปาดโคลนที่เปื้อนหน้าออก อาวุธปืนไม่มีประโยชน์และเหมือนการมอบโอกาสให้ศัตรูฆ่าเขา นอกจากนั้น มันยังช่วยให้ศัตรูดูดซับพลังงานได้มากขึ้น แต่ทว่า เขายังมีอาวุธประเภทอื่นเช่นไฟและพิษ

โชคดี เขาไม่อาจดูดซับพลังงานดังกล่าวได้ ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่รู้วิธีจัดการเขาจริงๆ

หลิวเฉิงจับหน้าตัวเอง มองถุงมือหานเซี่ยวด้วยความหวาดกลัว และก็วิ่งหนีไปในทิศทางอื่น

หานเซี่ยวแข็งค้าง และสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป เขารีบไล่ตาม

บนรถสงคราม ทหารที่ควบคุมปืนกลเห็นเงาร่างเข้าใกล้ เขาหันปากกระบอกปืนตามสัญชาตญาณ และกระสุนก็ถูกปล่อยใส่เป้าหมาย แต่ทว่า เขากลับรู้สึกสับสนที่พบว่าเป้าหมายไม่สะทกสะท้านอะไร กระสุนกลับตกลงพื้นทีละนัด!

“อย่ายิงเขา!”หานเซี่ยวตะโกน

แต่เขาก็เตือนสายเกินไป รถสงครามรอบข้างระดมยิงใส่หลิวเฉิง ผู้ดซับพลังงานจลน์ทั้งหมด ดวงตาสองข้างของหลิวเฉิงแดงก่ำและพลังงานจำนวนมากก็เกือบเอ่อล้น กล้ามเนื้อของหลิวเฉิงปูดราวกับจะระเบิดดด เขาหมุนตัวและพื้นที่เขาเหยียบก็ระเบิดเป็นหลุมใหญ่ ทั่วร่างเขาบินราวกับกระสุนปืน

นี่คือพลังงานจลน์ของกระสุนพันนัด!

ความเร็วนี้เหนือกว่าฉันมาก!ดวงตาของหานเซี่ยวเรือนรางและไม่อาจหลบได้ทัน ผลกระทบเหมือนกับรถไฟ ภาพในแนวสายตาเขามืดบอด ส่งเขาลอยไปไกลหลายสิบเมตร เขาตกลงและเด้งบนพื้นอยู่หลายครั้งก่อนไถลไปตามพื้น ร่างเขาเต็มไปด้วยโคลน และท้ายที่สุดก็กระแทกกับรถสงคราม พลิกคว่ำมันก่อนหยุดลง

เขารู้สึกเวียนหัว และร่างเขาก็เจ็บระบมไปหมด

 

ความทนทานของเกราดแม่เหล็กลดไปถึง132หน่วย!

ท่านได้รับความเสียหาย241หน่วย!

ศัตรูรู้วิธีใช้จุดแข็งเขา ซึ่งทำให้หานเซี่ยวพลาดท่า

หลิวเฉิง...ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน อ่า เขาอาจเป็นพยัคฆ์หมอบ มังกรซ่อน ฉันต้องไม่ประมาทเขา...ดวงตาของหานเซี่ยวแปรเป็นเย็นชาขณะเข้าสู่สภาวะสงบนิ่ง พ่นเลือดออกมา และกระโดดขึ้นอีกครั้งเพื่อต่อสู้กับหลิวเฉิง

ท่ามกลางเปลวเพลิงแห่งสงคราม ทั้งสองได้ปะทะกันอย่างดุเดือด กระสุนส่งเสียงบั่นทอนประสาทหู และเปลวไฟก็สาดส่องไปทั่ว พื้นรอบทั้งสองกลายเป็นเขตปลอดกระสุน ทหารไม่กล้าโจมตีหลิวเฉิงอีก แต่หลิวเฉิงก็มักยิงตัวเอง

ฉันเสียเปรียบมาก

ดวงตาของหานเซี่ยวสาดวูบ เขาถอยห่างหลิวเฉิงและวิ่งไปทางหมู่บ้านหุบเขาเขียว เหมือนกับเงา เขาหายไปในฉับพลัน หลบหลีกการยิงโดยทหารหมู่บ้าน หานเซี่ยวไต่กำแพงขึ้นในไม่กี่ก้าว เปิดฉากยิงด้วยปืนคู่ และฆ่าทหารอย่างง่ายดาย

กระสุนเจาะหัวทุกคนและเลือดก็กระจายไปทั่ว

หลิวเฉิงตื่นตระหนกและรีบไล่ตามเขามา

หมู่บ้านหุบเขาเขียวเป็นจุดสำคัญของความขัดแย้ง หานเซี่ยวเข้าใจประเด็นนี้และใช้กลยุทธ์หลีกเลี่ยงจุดแข็งศัตรูและโจมตีจุดอ่อนทันที เขาไม่คิดโจมตีหลิวเฉิงต่อ เว้นแต่หลิวเฉิงจะไม่ต้องการเมืองนี้ หานเซี่ยวก็จะเป็นฝ่ายคุมเกม ในช่วงเวลาการปะทะ หานเซี่ยวก็คิดกลยุทธ์นี้ขึ้น!

หลังเปลี่ยนซองกระสุน เขาก็ยิงทหารอีกหลายคน ทันใดนั้น ลมกระโชกแรงขนาดใหญ่ก็ตามหลังเขามา และหานเซี่ยวก็บิดตัวเพื่อหลบ หลิวเฉิงกวาดผ่านไปไม่กี่นิ้ว พลาดโอกาสเขา เขาชกกำแพงและทุบมันเป็นเศษ เศษอิฐและหินกระจายไปทั่วพื้น

ร่างของหลิวเฉิงเฉื่อยชา ราวกับเขาใช้พลังงานจลน์ไปจนหมดแล้ว

นี่แหละโอกาส!มือทั้งสองของหานเซี่ยวเล็งหัวหลิวเฉิง คลื่นความร้อนจากถุงมือทำให้อากาศแปรปรวน

หลิวเฉิงไม่แสดงท่าทีหวาดกลัว เขากลับแสยะยิ้ม

 

“แกถูกหลอกแล้ว!”

พลังงานจลน์ระเบิดออกมาอีกครั้ง และไม่มีสัญญาณของความอ่อนล้า นั่นแค่กลลวง นี่คือการโจมตีปิดฉากที่เต็มไปด้วยพลังงานจลน์ถึง80% เขาดีดตัวด้วยความเร็วสูง ยกเข่าขึ้นเพื่อกระแทกคางหานเซี่ยว เมื่อถูกเข่ากระแทก มันก็ทำให้ใบหน้าครึ่งหนึ่งของหานเซี่ยวยุบ

หานเซี่ยวถูกซัดลอยออกนอกกำแพง

นี่ไม่ถูกต้อง!หลิวเฉิงตกใจ เข่าเขาไม่รู้สึกเหมือนกระแทกกับวัตถุเลย

หานเซี่ยวรอบคอย ไม่นานมานี้ เขาได้ใช้รองเท้าเพื่อหลบหนี เขาได้รับแค่รอยขีดข่วนเล็กน้อยและแทบไม่บาดเจ็บเลย

ขณะที่เขาอยู่กลางอากาศ เขาก็ดึงอินทรีคลั่งออกมา เล็งดวงตาหลิวเฉิงและเปิดฉากยิง

การโจมตีนี้ไร้ผล หลิวเฉิงแข็งค้างสักพัก เขาไม่อาจหลบ แต่สีหน้าเขาก็ไม่เปลี่ยน เขารู้ว่ากระสุนนี้ไม่ได้ผลต่อความสามารถเขา

บูม!

เมื่อกระสุนกำลังจะชนดวงตาเขา ระเบิดก็สูญเสียพลังจลน์ตามปกติ แต่ทว่า หัวกระสุนกลับระเบิดขึ้น

หลิวเฉิงหลับตาและกรีดร้อง วิสัยทัศน์เขาขาวโพลน  ความเจ็บปวดในดวงตาทั้งสองข้างส่งผลกระทบต่อสมดุลสมองเขา

กระสุนแฟลช!

โอ้ การคิดว่ามันส่งผลต่อดวงตาโดยตรง ช่างเป็นความรู้สึกที่หอมหวาน!

หานเซี่ยวครุ่นคิดถึงการโจมตีนี้นานแล้ว!

มือของหานเซี่ยวเอื้อมออกไป และด้วยความช่วยเหลือของกำแพง เขาจึงปีนขึ้นได้อีกครั้ง ใช้ประโญชน์จากการที่หลิวเฉิงมืดบอด นี่คือช่วงเวลาที่ดีสุดในการใช้[ทะลายขีดจำกัด]และ[เจตจำนงค์แห่งเพลิง] มือของหานเซี่ยวกดลงบนใบหน้าของหลิวเฉิงทันที ครั้งนี้ การโจมตีย่อมส่งผลมากสุด!

ถึงแม้[เจตจำนงค์แห่งเพลิง]จะยังไม่โด่งดัง แต่ไม่นานชื่อทักษะจะโด่งดังไปทั่ว

-423!

-423!

ความเสียหายอาจดูแย่กว่าปืนไรเฟิลซุ่มยิง แต่ถุงมือกระแสไฟฟ้าคือความเสียหายต่อเนื่อง มันถือว่าน่าเกรงขามที่สามารถทำความเสียหายได้มากขนาดนี้ หลิวเฉิงไม่เหมือนหานเซี่ยว พลังชีวิตเขามีประมาณ2พัน มันง่ายที่จะลดพลังชีวิต80%ในช่วงเวลาอันสั้น และความเสียหายก็ยังลดลงอย่างต่อเนื่อง!

กลิ่นเหม็นไหม้กระจายไปทั่ว หลิวเฉิงตะโกนอย่างขมขื่นและลุกขึ้น เขารีบระเบิดพลังงานและผลักหานเซี่ยวออกไป ใบหน้าของหลิวเฉิงไหม้เกรียมและเกินกว่าจะจำได้ ใบหน้าเขาทั้งไหม้และแดง

สายตาของหลิวเฉิงก็ยังได้รับความเสียหาย และแสงกับเงาในวิสัยทัศน์เขาก็บิดเบือน เขาแทบระบุทิศทางมาได้ขณะกระเสือกกระสนหนี

หานเซี่ยวไล่ตามและหัวใจของหลิวเฉิงก็เต้นกระหน่ำ เขาหวังให้ปีศาจทมิฬสนใจการต่อสู้และไม่ไล่ตามเขา เขาหนีอย่างสิ้นหวัง รู้ว่าตัวเองไม่อาจหนีรอดความตายไปได้ เขาได้ทำหน้าที่สุดท้ายในฐานะผู้คุ้มกันโดยการถ่วงเวลาหานเซี่ยวแล้ว หากหลิวเฉิงตาย ตระกูลอลูเมร่าจะดูแลครอบครัวเขาเป็นอย่างดี

ในไม่ช้าทั้งสองก็อยู่ห่างจากสนามรบ และพวกเขาก็ไล่ล่ากันไปในป่า