ตอนที่ 2 : ชีวิตใหม่
ปฏิกิริยาของหลี่ยี่นั้นเร็วมาก!...ดังนั้นจ้างเยี๋ยนจึงไม่สามารถหยุดเขาได้ทันเวลา แม้ว่าเธอต้องการ
สำเร็จ!
หลี่ยี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
จ้างเยี๋ยนแสดงออกด้วยความไม่พอใจ "ตามฉันไปที่สำนักงานหลังเลิกเรียน"
"ได้ครับ คุณผู้หญิง!"
หลี่ยี่ตะโกนและเดินกลับไปที่ ที่นั่งของเขาเหมือนแชมป์ที่ประสบความสำเร็จในการทำสงคราม
สำหรับเขา...เขาสามารถยอมรับการลงโทษประเภทใดก็ได้ ตราบใด ที่สิ่งต่างๆไม่เป็นไปตามที่พวกเขาทำในชีวิตที่ผ่านมา แต่มันก็เป็นสิ่งที่คุ้มค่าในการทำ
ในอดีตที่ผ่านมาจ้างเยี๋ยน ค้นพบภาพวาดผู้หญิงเปลือยกายที่เหมือนกันนี้ เมื่อเธอกำลังตรวจสอบสมุดงาน อย่างไรก็ตาม จ้างเยี๋ยนไม่ได้ทำตามหลี่ยี่ เพราะรูปภาพได้ถูกเจาะเข้าไปในสมุดบันทึกของคนอื่นอยู่แล้ว
เจ้าของสมุดบันทึกคือ"ชูหนาน" หนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของ หลี่ยี่นั้นเอง ตั้งแต่หลี่ยี่นอนหลับหรือเล่นวิดีโอเกมอยู่ตลอดเวลาในระหว่างเรียน ชูหนานในฐานะหนึ่งในนักวินัยของโรงเรียนจึงรายงานเขาโดยไม่ลังเล นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหลี่ยี่ถึงคิดอุบายเล็กน้อยๆนี้เพื่อ 'เล่นตลก' ใส่เขา
ในเวลานั้นหลี่ยี่ตั้งใจที่จะแก้แค้นใส่ชูหนาน แต่มันก็ไม่คาดคิดว่าเรื่องที่ไม่น่าจะเคยเกิดขึ้นกับเป็นเรื่องที่จะทำลายชีวิตของชูหนานและจ้างเยี๋ยน
จ้างเยี๋ยนเห็นกระดาษแผ่นนั้นแล้วตัดสินใจ คิดว่าชูหนานเป็นคนเขียน ใกล้จะสำเร็จการศึกษาแล้ว และจ้างเยี๋ยนก็รายงานต่อเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน ในด้านของพวกเขา โรงเรียนตัดสินใจว่าพวกเขาจะจัดการอย่างเคร่งครัดและจริงจัง
ชูหนานไปพบจ้างเยี๋ยนอยู่หลายครั้งและพยายามอธิบาย แต่จ้างเยี๋ยนก็ไม่ฟังเลย ในท้ายที่สุดชูหนาน...ก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียน
หลังจากที่เขาได้รับการข่าวการไล่ออก ชูหนานก็รีบไปหาจ้างเยี๋ยน "คุณใส่ความฉัน....แกใส่ความฉันใช่ไหมมม ... " เขาสาบานในขณะที่เขาแทงเธอแปดครั้ง ปล่อยจ้างเยี๋ยนนอนอยู่ในสระจนเลือดนอง ชูหนานถูกตัดสินจำคุก และเรื่องของจ้างเยี๋ยนถูกเก็บเป็นความลับ ทำให้ความสัมพันธ์ของหลี่ยี่กับเพื่อนร่วมชั้นของเขาถึงจุดต่ำสุด
ไม่มีสิ่งใดถูกปิดบัง ตลอดไปหรอก... หากไม่อยากให้สิ่งนี้เกิด คุณก็ไม่น่าเริ่มทำตั้งแต่ตอนแรก!
หลี่ยี่เองก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน หากเขารู้ว่าสิ่งต่างๆจะจบลงเช่นนี้ เขาก็คงไม่ตั้งใจจะทำให็เป็นอย่างนั้น
'มันเปลี่ยนแปลงได้ไหม? ฉันเปลี่ยนมันได้จริงเหรอ? ฉัน…'
ในขณะที่เขานั่งในที่นั่งของเขา และมองไปที่เพื่อนร่วมชั้นของเขาข้าง น้ำตาของหลี่ยี่ก็หล่นเป็นครั้งๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา...เขาก็ดีใจที่เขาสามารถมีชีวิตอีกครั้งและแก้ไขมันได้ ...
...
"กระฉอกสิ่งที่อยู่บนกระดาษชิ้นนั้นมา!"
"จดหมายรัก"
"จดหมายรัก? ของนาย? นี่คือสมุดงานของชูหนาน ดังนั้นจดหมายรักของนาย จึงจบลงในสมุดงานของเขาได้อย่างไร"
"ฉันใส่มันผิดที่ ฉันต้องการใส่มันลงในสมุดงานของเฉียวเว่ย แต่ฉันวางมันผิดที่ และนี้คือสาเหตุที่ฉันต้องการเอามันกลับคืนมา "
"เฉียวเว่ย?"
จ้างเยี๋ยนมองไปที่หลี่ยี่ และหัวของเธอนั้นก็๋สั่นไปมา
"กลับบ้าน...แล้วเขียนจดหมายสำนึกผิดกลับมาหาฉันด้วย นอกจากนี้การสอบครั้งสุดท้ายของนายกำลังจะมาเร็วๆนี้ ดังนั้นให้รอจนกว่าการสอบจะจบก่อนที่นายจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ อย่าหันเหความสนใจไปที่เฉียวเว่ย "
"เข้าใจแล้ว คุณจ้างเยี๋ยน!"
หลี่ยี่ตอบด้วยความจริงใจ และออกจากการให้คำปรึกษา
ท้องฟ้าสดใสและเปิดกว้าง!
ตลอดทางหลี่ยี่หัวเราะขณะที่เขาเดินโดยไม่สนใจคนอื่น ที่กำลังมองเขาอยู่
เมื่อเขากลับถึงบ้าน และเห็นพ่อแม่ของเขาที่ดูเหนื่อยล้า หลี่ยี่จึงแสดงอารมณ์ออกมาประหลาดๆ ในทางกลับกัน การกระทำของเขาทำให้พ่อแม่ประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
เขาทำทุกอย่าง ช่วยสิ่งต่างๆในบ้าน
สิ่งนี้ไม่ได้เป็นแรงกระตุ้น ครั้งสำคัญอย่างแน่นอน แต่เขาต้องการเปลี่ยนแปลงอย่างตัวเอง อย่างแท้จริงจากส่วนก้นบึ้งของหัวใจ!
หลี่ยี่อาจจะเป็นสิบแปดมงกุฎที่ยิ่งใหญ่ ใช้เงินสดที่ผิดกฎหมาย สินค้าที่ผิดกฎหมาย และไม่มีศิลธรรม แต่ในชีวิตนี้หรือในอดีตเขาเป็นลูกชายกตัญญูต่อพ่อแม่เสมอมา! บางที ... นั่นเป็นจุดเดียวที่ดีที่เขาทิ้งไว้ในชีวิตก่อนหน้านี้
ตอนกลางคืนเมื่อเขานอนบนเตียงของตัวเอง หลี่ยี่ไม่สามารถทำให้อารมณ์ของเขาสงบลงไม่ว่าเขาจะพยายามทำอย่างไรก็ตาม
เขาพยายามลองเริ่มใหม่ เมื่อแปดปีที่ผ่านมา แต่ทุกอย่างก็เป็นเพียงความฝัน
"นี่เป็นโอกาส ... ที่พระเจ้ามอบให้ฉันเพื่อที่จะได้เปลี่ยนแปลง?"
ในพริบตาครึ่งเดือนผ่านไป หลี่ยี่ไปโรงเรียน และกลับมาบ้านทุกวันเพื่อช่วยทำงาน ชีวิตที่ครั้งหนึ่งที่เคยดูไม่มีอะไรในสายตาของเขา
16 มิถุนายน ยังคงครึ่งเดือน...จนกระทั่งการสอบครั้งสุดท้าย
เหตุการณ์ระหว่างชูหนาน และจ้างเยี๋ยนก็ถูกตัดสินอย่างชัดเจน เพราะเป็นวันนี้ในชีวิตที่ผ่านมาที่โรงเรียนประกาศว่าจะไล่ชูหนานออกไป!
17 มิถุนายน หลี่ยี่ได้รับของขวัญมากมาย ของเล่นดีๆ จักรยาน ค้อน หนังสือ ปากกามีทุกสิ่งที่เขาต้องการ และในบรรดาของขวัญมากมายเหล่านี้ มีหนึ่งสิ่งที่มีค่ามากที่สุดและยังเป็นที่สะดุดตาอีกด้วย
มันเป็นเกมเฮลเมท สำหรับเกมออนไลน์เสมือนจริงแห่งอนาคต ราชาแห่งแพนธีออน
สิ่งเหล่านี้เป็นของขวัญจากเพื่อนร่วมชั้นของหลี่ยี่ ประการแรกเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเขาและประการที่สอง เพราะพวกเขากำลังจะสำเร็จการศึกษาและก้าวเข้าสู่สังคม การให้ของขวัญกันเป็นวิธีหนึ่งในการสร้างความทรงจำที่ดี
เกมเฮลเมทจากโลกออนไลน์ ราชาแห่งแพนธีออน เป็นของขวัญจาก"ชูหนาน และหลี่ยี่ก็เคยได้รับเกมนี้มาก่อนครั้งหนึ่ง
เหตุการณ์ที่ชูหนานแทงจ้างเยี๋ยน ทำให้หลี่ยี่เสียใจมาตลอดสองถึงสามปี ความจริงที่ว่าชูหนานมอบของขวัญให้เขา แม้หลังจากถูกไล่ออกจากโรงเรียน ทำให้เขารู้สึกผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้จนมาถึงทุกวันนี้
ถ้าเขาจำได้อย่างถูกต้องเมื่อเขาได้รับเกมเฮลเมท จากชูหนานในชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยใช้มันเลย เนื่องจากความรู้สึกผิดของเขา ...
โชคดีที่โศกนาฏกรรมจากชีวิตที่ผ่านมา ไม่ได้เกิดขึ้นอีกครั้งในเวลานี้
"ว้าววว...ราชาแห่งเกมแพนธีออนเฮลเมท" ฉันใฝ่ฝันที่จะได้สิ่งเหล่านี้มานานแล้ว "
หยาวลี่ชายอ้วนตัวน้อยกอดหมวกทั้งสองข้างแน่น ด้วยใบหน้าที่ติดกับหมวก
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาทำแบบนี้ได้ ในเวลานั้นเกมออนไลน์เสมือนจริงแห่งอนาคตรุ่นต่อไป ที่อ้างว่าจะนิยามวิวัฒนาการของมนุษยชาติของราชาแห่งแพนธีออน นั้นอยู่ภายใต้เบต้าที่ปิดมานานกว่าสิบปี ในที่สุดพวกเขาก็บอกว่ามันจะเปิดตัวอย่างเป็นทางการในวันที่ 15 กรกฎาคม นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมเกมเฮลเมทลดราคา จึงถูกขายออกไปอย่างต่อเนื่องและหลาย ๆ คนไม่สามารถซื้อได้แม้ว่าพวกเขาจะมีเงิน เป็นเพราะหยาวลี่ชายอ้วนตัวน้อยคนนี้อย่างแน่นอน!
"ชูหนาน...นายช่างน่าประทับใจจริงๆ สิ่งนี้ไม่สามารถซื้อด้วยเงินได้ นายมีวิธีจัดการกับพวกนั้นได้อย่างไร? นอกจากนี้ เขาสั่งมันมาเพื่อฉันสิน่ะ...นั้นฉันจ่ายให้นายสองเท่า"เมื่อเขาพบว่าเกมเฮลเมทเป็นของขวัญจากชูหนาน" หยาวลี่ก็ไปหาชูหนาน และพยายามพูดคุยแบบคนประจบประแจง
"แน่นอนพ่อของฉันเป็นคนขายเกมโดยตรงสำหรับ ราชาแห่งเกมแพนธีออนเฮลเมทเหล่านี้ ดังนั้นการซื้อเกมพวกนี้จึงเป็นของที่แน่นอน"
"ฉันต้องการด้วย!"
“ ฉัน…และฉันด้วย
ความโกลาหลเพิ่มขึ้นในห้องเรียนมากขึ้น ชูหานไม่ได้ปฏิเสธใครที่ถามเรื่องเกม และทุกคนที่ต้องการซื้อเฮลเมท
"ชูหนานขอบคุณมาก" หลี่ยี่เดินไปที่ชูน่านและยื่นมือของเขาออกมา
ชูหนานหันไปหาและจับมือกัน
หยาวลี่ไออ้วนตัวน้อยสังเกตการณ์ "อ๋อใช่สิ....ชูหนานถ้าพ่อของนายเป็นคนขายเกมเฮลเมทโดยตรง นายคงมีอะไรพิเศษสำหรับ ราชาแห่งเกมแพนธีออนเฮลเมท หรือนายมีบัญชีขั้นสูงอะไรทำนองนั้นใช่ไหม? ถ้านายมี...ฉันจะจ่ายเงินให้นายอย่างดีงาม!
"ใช่ฉันต้องการด้วย บัญชีขั้นสูงของเกม และสิ่งพิเศษของเฮลเมท
"ฉัน...ฉันเองก็เหมือนกัน ... "
ในห้องเรียนก็วุ่นวายอีกครั้ง
เอออ....ฉันไม่แน่ใจมากนะเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจะกลับไปถามพ่อของฉันให้ และฉันจะกลับมาบอกพวกนายเอง "ชูหนานแสดงอารมณ์ไม่ค่อยดี
หลี่ยี่พูดพร้อมกับหัวเราะ "นี้หรอ..ราชาแห่งแพนธีออน ไม่มีของดีซะเลยไม่ว่าผู้เล่นจะมีส่วนร่วมในการทดสอบอัลฟ่าหรือไม่ และไม่ว่าจะใช้อุปกรณ์ใดก็ตามไม่ว่าจะเป็น ห้องเกมแห่งการหล่อเลี้ยง สำหรับเกมที่แพงที่สุดหรือคอนโทรลเลอร์ สำหรับแว่นตาประเภทที่ถูกที่สุด ไม่มีใครมีสิทธิ์พิเศษทั้งนั้น "
"เป็นไปได้อย่างไร ... "
"ไม่มีทางนะหรอ?"
"นายรู้ได้อย่างไร...หลี่ยี่?"
ในไม่ช้าทุกคนรวมตัวกันรอบ ๆ หลี่ยี่
ไม่น่าแปลกใจเช่นกัน แม้ว่า...การสอบครั้งสุดท้ายกำลังใกล้เข้ามา แต่คนส่วนใหญ่ก็มีความคิดเช่นเดียวกับหลี่ยี่ อาจารย์ของพวกเขาไม่เคยเริ่มต้นที่ดีเลย ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่าผลการสอบของพวกเขาจะเป็นอย่างไร ต่างจากนักเรียนที่เรียน เก่ง และกังวลเกี่ยวกับผลการเรียนของพวกเขา โดยเฉพาะพวกเขาตระหนักถึงข้อจำกัดเป็นพิเศษ ...
“แน่นอนว่าไม่มีสิทธิพิเศษใดๆ มีแต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างห้องเกมแห่งการหล่อเลี้ยงที่แพงที่สุด และคอนโทรลเลอร์ประเภทแว่นตา มันคือความรู้สึกในการเล่นเกม ลองใช้วิธีนี้ ถ้านายเข้าเกมด้วย”ห้องเกมแห่งการหล่อเลี้ยง"นายจะสามารถเพลิดเพลินไปกับความรู้สึก ที่ไม่เหมือนโลกแห่งความจริงได้ แต่ถ้านายใช้แว่นตา มันจะแตกต่างออกไป "
"ห้องเกมแห่งการหล่อเลี้ยง? นั่นเป็นของจริงหรือ? ฉันไปที่หน้าหลักอย่างเป็นทางการ ทุกวัน...ดังนั้นทำไมฉันไม่เห็นอย่างนั้นมาก่อนเลยหหยาลี่เด็กอ้วนตัวน้อย แสดงความสงสัยของเขา!
ห้องเกมแห่งการหล่อเลี้ยง จะวางขายเพียงหนึ่งปีนับจากนี้ ดังนั้นมันจะแปลกถ้าเขาเห็นมัน
แน่นอนหลี่ยี่ ไม่สามารถบอกไออ้วนตัวน้อยได้ นอกจากนี้...แม้ว่าเขาจะบอกไปว่าแต่ก็ดูเหมือนไม่มีคนเชื่อเลย
"มันเป็นเพียงข่าวลือ ที่ฉันได้เห็นทางสื่อออนไลน์ ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม"
"โธ่ ~"
เพื่อนร่วมชั้นทุกคน กระจัดกระจายไปที่ที่นั่งของตนเอง
"ชูหนาน...ปากกานี้เหมาะสำหรับนาย บรรทัดที่มีความหมายค่อนข้างสวยงาม ฉันหวังว่านายจะดูมันบ่อยขึ้น "
หลี่ยี่ให้ปากกาทองคำแกชูหนาน
ปากกานี้ไม่แพงเลยเ พียงแค่ร้อยเหรียญเท่านั้น เหตุผลที่ลี่ยี่เลือกปากกานี้สำหรับชูหนานนั้น เป็นเพราะคำพูดเล็ก ๆ ที่จารึกไว้บนนั้น
"คิดก่อนที่ นายจะทำอะไร"
"ขอบคุณมาก." ชูหนานรับด้วยรอยยิ้มและอ่านคำอย่างระมัดระวัง
ชูหนานเป็นคนค่อนข้างเชื่อในธรรมชาติ แต่นี่เป็นเพียงสถานะใหม่ของเขา เมื่อเขาโกรธเขาพบว่ามันยากมากที่จะไม่โมโห และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ลี่ยี่ให้ปากกานี้แก่เขา
"มา!มา!มาเลยย...นี่มันถึงเวลาลงทะเบียนแล้ว ฉันวางแผนที่จะเริ่มต้นสมาคม"ราชาแห่งแพนธีออน มันเรียกว่า"อัศวินที่มาพร้อมแสงสง่าราศี" หานายต้องการที่จะเข้าร่วมลงทะเบียนตอนนี้ ฉันจะให้สิ่งต่าง ๆ เช่นอุปกรณ์เริ่มต้นและทุกอย่าง "
หยาวลี่เด็กอ้วนตัวน้อยเริ่มตะโกนอีกครั้ง และดูมีนักเรียนไม่กี่คนในชั้นเรียนที่สนใจ พวกเขาทั้งหมดลงทะเบียนกับเขา
"มาเลย!...ไปที่ห้องเรียนอื่น เพื่อหาคนเพิ่มกัน เป้าหมายคือ 200 คน!"
เมื่อหยาวลี่เดินออกจากห้องเรียน การแสดงออกของเขามีความสุข แต่หลี่ยี่ไม่ได้ช่วยแต่เขาส่ายหัวขึ้นมา
ครอบครัวของหยาวลี่ที่มีฐานะร่ำรวย และในอดีตภพก่อน...เขามีสมาคมที่เรียกว่าอัศวินแห่งแสงสง่าราศีในราชาแห่งแพนธีออน อย่างไรก็ตาม และน่าเสียดายที่กลุ่มนั้นไม่นานก่อนมีการกระทบกัน
...
ในช่วงบ่ายเมื่อกรอกแผ่นกระดาษหลังจบการศึกษา หลี่ยี่คิดเกี่ยวกับมันเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะใส่ไปในที่สุด!
ในชีวิตก่อนหน้าของเขา เขาได้เขียนถึง "เจ้านายของเขา"
อย่างที่คาดไม่ผิด...เขาสอบตก เมื่อเขาได้ใบรับรองการสำเร็จการศึกษา เขาเริ่มมองหางานทำทุกที่ แต่เขาก็ยังหางานไม่ได้ แม้หลังจากสองถึงสามปี เขาก็ยังไม่สามารถหางานที่มั่นคงได้เลย
นอกจากเล่นเกมแล้วเขาจะทำอะไรได้อีก? นี่คือคำถามที่ครอบครองจิตใจของหลี่ยี่มากที่สุด หลังจากชีวิตของเขาถูกเริ่มใหม่
เขาไม่เข้าใจในการดูลอตเตอรี่ และเขาก็ไม่สนใจเรื่องชาติภพเช่นกัน แม้ว่าเขาจะมีความทรงจำตลอดชีวิต เขาก็ยังนึกไม่ออกว่าเขาทำอะไรไปในทุกๆที่
สิ่งเดียวที่เขาทำได้ดีคือเกม! เขาเชื่อว่าจากความรู้ในเกมราชาแห่งแพนธีออน มันคงค่อนข้างง่ายสำหรับเขาที่จะหาเงินด้วยเกม
หลี่ยี่จับเกมเฮลเมท ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อนในสายตาของเขา
หลี่ยี่...จอมโจรสิบแปดมงกุฎจากอดีตนั้นตายไปแล้ว!"
