GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 22
หลังจากเลิกเรียนคาบสุดท้าย
เซี่ยปิงที่เดินออกจากห้องเรียนรู้สึกได้ถึงสายตาของคนในโรงเรียนที่จ้องมองเขาอย่างกับดารา
“ดูเร็วนั่นมันเซี่ยปิงบุรุษในตำนาน”
“หน้าตาแบบนี้ ทำให้นางฟ้าของโรงเรียนท้องหรอ?”
“เจ้าอย่าตัดสินคนที่หน้าตา เหมือนกับการที่เจ้าที่วัดน้ำทะเลด้วยถ้วยกาแฟนั้นแหละ แต่เขาอาจจะใช้ยาเสน่ห์”
“เป็นไปได้อยู่นะ เห็นครั้งแรกก็เหมือนอาชญากรดีๆนี่เอง”
“ไม่ช้าก็เร็วจะต้องโดนตำรวจจับแน่ๆ ข้าได้ยินว่าเพื่อนร่วมห้องเขาสองคนตอนนี้ก็โดนตำรวจจับข้อหาวิ่งแก้ผ้ารอบโรงเรียน ตอนนี้ยังไม่ถูกปล่อยตัวเลย”
“เป็นเพื่อนกันก็คงจะนิสัยเหมือนกัน คงจะไม่ใช่คนดีหรอก”
นักเรียนในโรงเรียนที่ซุบซิบนินทาเซี่ยปิง
“ข่าวนี้มันแพร่กระจายเร็วจริงๆ” เขาไม่คิดว่าข่าวที่เขาและเจียงยารุมีอะไรกันแล้วจะแพร่กระจายไปเร็วขนาดนี้
ดิ้ง!เสียงของระบบดังขึ้นมา “ยินดีด้วยครับ ตอนนี้คะแนนความเกลียดชังที่ผู้เล่นได้รับคือ 736 คะแนน”
“อะไรนะ? 736คะแนน?!”
เซี่ยปิงทึ่งมาก ครั้งที่แล้วที่จบการประลองที่ลานประลองมังกรบินเขาได้มาแค่200-300คะแนนเอง
แต่ว่าพอมีข่าวลือเสียๆหายของเขาและเจียงยารุที่เป็นนางฟ้าของโรงเรียนกลับทำให้คะแนนพุ่งขึ้นมามากขนาดนี้ มันก็จริงที่ว่าผู้หญิงที่งดงามจะต้องเป็นจุดสนใจของใครหลายๆคน เรื่องนี้อาจจะทำให้ผู้ชายหลายคนอาฆาตแค้นจริงๆคะแนนเลยออกมาแบบนี้
“ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องใครแล้วเพื่อให้ได้คะแนนมา ข้าจะใช้วิธีที่สร้างข่าวกับผู้หญิงนี่แหละ” เซี่ยปิงที่คิดจะทำสิ่งที่ได้ผลดีและเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้คะแนนความเกลียดชังมา
“เจ้าเซี่ยปิง”
ทันใดนั้นมีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเรียกเขา เขาหันหัวไปดูทันที เขาเห็นชายรูปร่างกำยำ หน้าตาดี ลักษณะภายนอกดูดีมาก
เขากำลังเดินมาที่เซี่ยปิงพร้อมพรรคพวกอีก5-6คนที่มีร่างกายใหญ่โต นักเรียนรอบๆรู้สึกได้ถึงออร่าทีทรงพลังทำให้ทุกคนหลีกทางให้พวกเขาเดิน
“นั่นมันโจวไท่หนานใช่ไหม? ว่ากันว่าเขาเป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่ 6 และติดอันดับ1ใน3ของโรงเรียนด้วย รวมถึงเขามีทักษะหมัดห้าภูเขาที่ทรงพลังเทียบเท่ากับหมัดอัสนีพิฆาตของไทรานเลย”
“ไม่ใช่แค่มีพรสวรรค์นะ ครอบครัวเขายังรวยมากอีกด้วย บ้านเขาเปิดโรงแรมห้าดาวในเมืองเทียนซุย มูลค่าโรงแรมประมาณ100ล้านเหรียญ เวลามาโรงเรียนก็ขับรถยนต์มาไม่ซ้ำกันสักครั้งเลย สุดยอดไหมล่ะ”
“มีผู้หญิงในโรงเรียนมากมายที่ต้องการเขา แต่น่าเสียดายคนที่เขาต้องการคือเจียงยารุคนเดียว เขาจึงปฏิเสธผู้หญิงทุกๆคนที่เข้ามา”
“มันแปลกจริงๆที่เจียงยารุกลับเลือกเซี่ยปิงแทนที่จะเป็นเขา”
นักเรียนรอบๆที่กำลังซุบซุบกันอยู่เพราะเห็นโจวไท่หนานเดินเข้าไปหาเซี่ยปิงด้วยมีท่าทีที่พร้อมจะอัดใครสักคนอย่างชัดเจน
“เจ้าเรียกข้าทำไม?” เซี่ยปิงถามไป
โจวไท่หนานจ้องมองเซี่ยปิง“เจ้าควรจะรู้ว่ามันไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องของเจียงยารุ” ตาของเขาสว่างขึ้น เพราเขารู้ทันทีว่าร่างกายของเซี่ยปิงให้ความรู้สึกของคนที่มีวิทยายุทธแข็งแกร่ง
“ข้าได้ยินข่าวลือต่างๆของโรงเรียน แต่ข้าก็ไม่เชื่ออยู่ดีว่าเจียงยารุจะเป็นผู้หญิงแบบนั้น ข้าแค่จะมาบอกเจ้าว่าอย่ายุ่งกับเธออีก”
เขาแสดงกิริยาที่เอาแต่ใจ
“เจ้ามาเพื่อแค่เตือนข้าหรอ?” เซี่ยปิงขมวดคิ้ว
โจวไท่หนานพยักหน้า “ใช่ข้ามาเพื่อเตือนเจ้า เจ้าอย่าคิดว่าการที่เจ้าเอาชนะไทรานได้จะทำให้เจ้ายิ่งใหญ่ มันก็แค่ตัวตลกของโรงเรียน ที่หาเรื่องคนที่อ่อนแอกว่าตัวเองไปวันๆ ต่อให้ข้าจะไม่เคยประลองกับมัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าข้าจะจัดการกับมันไม่ได้
ข้าได้หาข้อมูลเกี่ยวกับเจ้ามา พ่อของเจ้าชื่อเซี่ยชวนหลี่อาชีพรับราชการและแม่เจ้าชื่อฮวงลันซินอาชีพค้าขาย รายได้ครอบครัวต่อเดือน7-8พันเหรียญ และยังมีหนี้อีกหลายแสนเหรียญ
เจียงยารุที่ต่างจากเจ้ามาก เธอคืออัจฉริยะและเป็นกุลสตรีที่ดี อนาคตของเธอจะต้องได้ไปอยู่ในที่ๆยิ่งใหญ่กว่าเมืองเทียนซุยนี้แน่ อาจจะเป็นมหาลัยหยันฮวงหรือโลกแห่งเมฆา เจ้ากับเธอมันคนละโลกกัน”
“ฐานะที่บ้านก็ไม่ดี การเรียนก็ธรรมดา อย่างมากก็คงได้เข้าแค่มหาลัยระดับ2 คนอย่างเจ้าจะทำให้เจียงยารุสุขสบายได้ยังไง เจ้าควรรู้ขีดจำกัดตัวเอง เจ้าเข้าใจไหม?”
คำพูดของโจวไท่หนานมันอวดดีสิ้นดี เปรียบเหมือนเขายืนอยู่บนภูเขาและจ้องลงมาหาเซี่ยปิงที่อยู่ข้างล่างเพื่อให้ตัวเองรู้สึกว่าเหนือกว่า
ได้ยินคำพูดของโจวไท่หนาน เซี่ยปิงก็ยิ้มและตอบกลับไป“โจวไท่หนาน เจ้าคิดว่าการที่คนอื่นบอกว่าเจ้าเนื้อหอม รวยและแข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนจะทำให้เจ้ามีสิทธิ์มายุ่งกับเรื่องของข้าได้รึ? คนอื่นอาจจะคิดว่าเจ้าสูงส่ง แต่ในสายตาข้าเจ้าไม่ได้สูงส่งเลยสักนิด”
แววตาของโจวไท่หนานเริ่มเปลี่ยนไป
“เจ้า!”
โจวไท่หนานไม่คิดว่าเจ้านี่จะกล้าหาญขนาดนี้ ไม่สนใจคำพูดของเขาไม่พอยังกล้าโต้ตอบซึ่งๆหน้าอีก
เขาอยู่ในโรงเรียนทุกคนต่างก็ให้เกียรติ ทั้งเพื่อนๆ รุ่นน้องหรือแม้กระทั่งคุณครูยังให้ความเคารพเขา แต่เจ้านี่กลับไม่มีความเคารพให้แก่เขาเลย
ตอนนี้เขาเริ่มที่จะรู้สึกหงุดหงิดแล้ว
“เซี่ยปิงเจ้าโอหังเกินไปแล้ว”
“หัวหน้าโจวฐานะไหน ส่วนเจ้าฐานะไหน รู้จักที่ต่ำที่สูงซะบ้าง”
“ไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าจะกล้าโต้ตอบหัวหน้าโจวแบบนี้ เจ้ามันอวดดี”
“คิดว่าการเอาชนะไทรานได้ จะทำให้เจ้าไร้เทียมทานหรอ?”
“ในโรงเรียนนี้ยังมีคนที่เก่งกว่าเจ้าอีกเยอะ!”
พรรคพวกที่มากับโจวไท่หนานไม่ยอมที่หัวหน้าของพวกเขาโดนเหยียดหยามโดยเซี่ยปิงที่คิดจะตีตัวเท่ากับโจวไท่หนานทั้งๆที่เป็นแค่นักเรียนธรรมดาๆยากจนคนหนึ่ง นี่มันตลกเกินไปแล้ว
“เซี่ยปิง!”
โจวไท่หนานที่เริ่มทำสีหน้าเย็นชา“เขาว่ากันว่านักวิทยายุทธที่สามารถควบคุมจิตใจตัวเองให้นิ่งตลอดเวลาคือนักวิทยายุทธที่ไร้เทียมทาน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าก็เป็นตัวแทนร่วมการประลองของโรงเรียน เจ้าภาวนาให้ไม่ได้เจอกับข้าเถอะเพราะถ้าได้เจอข้าจะทำให้เจ้ารู้จักอัจฉริยะและความสิ้นหวังที่แท้จริง ข้าคือคนที่เจ้าจะไม่มีวันตีตัวเท่าเทียมได้ จำไว้”
เขากำหมัดแรงมากจนมีเสียงดังออกมา พลังฉีของเขาเปล่งออกมาจากร่างทำให้ออร่าของเขาน่ากลัวดั่งอสูรสัตว์ป่า จนทำให้นักเรียนรอบๆกลัวจนไม่กล้าขยับแม้แต่ก้าวเดียว
“พวกเรา กลับ!”
โจวไท่หนานจ้องมองเซี่ยปิงครั้งสุดท้ายก่อนที่จะโบกมือบอกพรรคพวกของเขาให้กลับ
