GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 20

“สวัสดีตอนเช้า”

เซี่ยปิงทักทายเจียงยารุที่ดูอารมเสีย อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเป็นประจำเดือนอยู่เลยทำให้อารมแปรปรวน

“สวัสดีอะไรของเจ้า”

เจียงยารุที่อารมไม่ดี ขอบตาของเธอดำเหมือนกับหมีแพนด้าอย่างกับเมื่อคืนเธอไม่ค่อยได้พักผ่อน อยู่ๆหน้าของเธอที่ขาวซีดก็เริ่มแดงขึ้นมา “เจ้า เจ้าคนลามก เจ้าเขียนนิยายแบบนี้ได้ยังไง”

เมื่อเย็นของเมื่อวานเธอได้เข้าไปในเว็บไซต์ Penguin เพื่อเข้าไปอ่านนิยายของเซี่ยปิง รวมถึงได้เสียเงิน25เหรียญซื้อนิยายของเขา เธออยากอ่านดูว่าเขาเขียนไปยังไงบ้างถึงได้ทำยโสโอหังขนาดนี้

เธอเปิดอ่านตอนที่หนึ่ง เธอจึงรู้ว่ามันไม่ใช่นิยายเกี่ยวกับชีวิตวัยเรียน มันไม่ใช่นิยายเกี่ยวกับการทำงาน มันใช่นิยายเกี่ยวกับศิลปะหรือบทกลอน มันกลับเป็นนิยาย18+ ลามกๆ

เธอที่เป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนและเคยอ่านหนังสือมามากมายรู้ดีว่านิยายแบบนี้เป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับเธอ

ถ้าพูดง่ายๆเธอคิดว่านิยายแบบนี้ไม่ควรมีอยู่บนดาวดวงนี้ด้วยซ้ำ แม้แต่จะมองก็ยังไม่อยากมอง

การอ่านก็เป็นเรื่องหนึ่งแต่การที่เขียนนิยายแบบนี้ขึ้นมาเป็นเรื่องที่ควรคิดให้ถี่ถ้วนมาก

ลองจินตานาการเซี่ยปิงที่เป็นนักเรียนมัธยมอายุ18ปี ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนกับกระดาษขาว แต่กลับเขียนนิยายลามกออกมา เขากำลังคิดอะไรอยู่ หรือว่านี่คือความรู้สึกที่แท้จริงข้างในของเขา

เธอรู้ว่าผู้ชายก็จะมีอารมแบบนี้อยู่แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเซี่ยปิงเพื่อนสมัยเด็กของเธอที่ออกมากระทั่งเขียนนิยายและลงขายในเว็บไซต์ให้ผู้คนมากมายเข้ามาอ่าน

นี่ขนาดเขายังเด็กนะถ้าอีกหลายปีข้างหน้าเขาจะเป็นขนาดไหน

“เจ้าอ่านนิยายที่ข้าเขียนแล้วหรือ?”

เซี่ยปิงที่ตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าเจียงยารุจะกลับไปหามันอ่านจนได้

“ใช่ ข้าอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบ” หน้าที่งดงามของเธอเริ่มจะแดงกล่ำ เธอจ้องมองเซี่ยปิงด้วยสายตาที่รับไม่ได้ที่เพื่อนสมัยเรียนมาเขียนนิยายแบบนี้ เธอคิดว่าการที่เขาจะเขียนนิยายมีเนื้อหาตั้งมากมายให้เขาเลือกเขียน แต่เขากลับเลือกเขียนนิยาย18+

ต่อให้เธอไม่อยากยอมรับแต่ใจจริงเธอก็คิดว่านิยายเรื่องนี้เขียนดีจริงๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่อ่านมันจนจบ เธออยากจะหยุดอ่านก็หยุดไม่ได้

เรื่องนี้เหมือนกับว่าอารมของครูไบ๋หลงทั้งการหัวเราะ โมโห เศร้า มีความสุขทุกอารมที่เธออดทนและประสบถูกเขียนออกมาอย่างสมจริงมากอย่างกับตัวละครนี้มีชีวิตอยู่จริงๆ

“เจ้าคิดว่างานข้าเป็นยังไงบ้าง”

เซี่ยปิงที่อยากจะรู้ความคิดเห็นของผู้หญิงที่มีต่อนิยายของเขา ปกติเขาจะได้รับความคิดเห็นจากผู้ชายเท่านั้น เพราะเรื่องแบบนี้คงจะมีผู้หญิงส่วนน้อยมากที่เข้ามาอ่าน

“มันเป็นนิยายที่แย่มาก สกปรกและลามก ถ้าเจ้ายังเขียนนิยายแบบนี้อีกมันจะต้องถือเป็นอาชญากรรมอย่างหนึ่ง เจ้าจะโดนตำรวจจับแน่ๆ”

เจียงยารุจ้องมองเซี่ยปิงพร้อมกับแสดงความเห็นที่ตรงข้ามกับความเป็นจริงที่เธออดหลับอดนอนเมื่อคืนเพื่ออ่านนิยายของเขาจนทำให้ขอบตาดำอย่างเห็นได้ชัด

เนื้อหาข้างในมันเข้มข้นมาก เธอที่เป็นหญิงสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไม่มีทาที่จะเอ่ยปากชมนิยายแบบนี้ได้ เธอยังมีภาพลักษณ์ที่ต้องรักษา

แต่มันก็ยากที่จะจินตนาการว่าคนที่เขียนนิยายแบบนี้ได้ต้องเป็นคนที่มีประสบการณ์ที่ช่ำชองเรื่องผู้หญิงอย่างมาก หรือว่ามันจะจริงที่เขาว่า อายุ12ขวบเป็นเสือผู้หญิง พออายุ15พาผู้หญิงเข้าโรงแรมเป็นว่าเล่น ตอนนี้18ปีคงเป็นผู้ชำนาญเรื่องผู้หญิงอย่างแท้จริง

เจียงยารุทนไม่ได้ที่จะบอกเซี่ยปิงด้วยสีหน้าที่สงสัย ถึงพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆแต่เหมือนเธอจะไม่รู้เรื่องอะไรของเขาเลย

อย่างตัวอย่างที่เขาเลื่อนขั้นเป็นผู้ใช้พลังฉีขุนศึกขั้นที่ 4 เธอก็ไม่รู้มาก่อน

“มันแย่ขนาดนั้นเลย?”

เซี่ยปิงคิ้วขมวด“ดูเหมือนว่าเจ้าจะเข้าใจ คงจะมีแค่ผู้ชายเท่านั้นแหละที่จะเข้าใจ”

“ใครไม่เข้าใจ”

ได้ยินแบบนี้เธอก็โกรธขึ้นทันที“ข้าอยากจะบอกว่ามันไม่มีอะไรน่าภูมิใจเลย ชีวิตมันมีอะไรที่น่าทำมากกว่านี้”

อะไรนะ!

เธอกำลังคิดว่านี่เป็นเรื่องที่น่ากลัว เพราะว่าเนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับคุณครู ซึ่งคุณครูชิวซุยที่เป็นครูประจำชั้นของพวกเขาก็เป็นคนที่สวยมาก

ต่อให้เป็นผู้หญิงด้วยกันเธอยังคิดว่าคุณครูชิวซุยเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก ร่างกายของเธอมีความเป็นสาวใหญ่ แม้แต่นักเรียนหลายคนยังแอบปลื้มเธอเลย

การที่เซี่ยปิงจะชอบคุณครูชิวซุยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ว่าถ้าเขาเขียนนิยายเรื่องนี้เพราะอารมลามกที่มีต่อคุณครูชิวซุยล่ะก็ มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้วล่ะ

เนื้อหาทุกอย่างๆของนิยายสอดคล้องกับคุณครูชิวซุยทุกอย่าง ถ้ามีใครได้อ่านมันก็คงคิดว่าเซี่ยปิงเขียนนิยายเรื่องนี้จากคุณครูชิวซุยแน่นอน

พระเจ้า ชั่วร้ายเกินไปแล้ว!

ถ้าเรื่องนี้คุณครูชิวซุยรู้เข้าว่ามีนักเรียนที่แอบชอบเธอจนเอาเธอไปเขียนนิยายลามกล่ะก็ คุณครูคงจะต้องเป็นประสาทแน่ๆ

เจียงยารุได้วังเกตในเว็บไซต์เหมือนกันว่าจำนวนคนคลิกเข้าดูมันเกิน100ล้านวิวไปแล้ว เธอไม่คิดว่ามันจะดังถึงขนาดนี้

“ชั่วร้ายจริงๆ ไม่คิดเลยว่าเจ้าเป็นคนแบบนี้ ข้ามองเจ้าผิดไปจริงๆ ถ้าคุณครูรู้เรื่องนี้ล่ะก็เจ้าจะรับผิดชอบยังไง”

เธอจ้องเซี่ยปิงด้วยสายตาที่โมโห

“รับผิดชอบ?” เซี่ยปิงกระพริบตา เขาไม่เข้าใจคำพูดของเจียงยารุ เขาแค่ต้องการที่จะเขียนนิยายเพื่อหาเงิน เขาจะต้องรับผิดชอบอะไรหรอ

แต่เห็นเจียงยารุที่มีสีหน้าที่โกรธขนาดนี้ เขาคิดว่าเขาคงจะทำอะไรที่มันผิดมหันต์จริงๆ