GOD LEVEL DEMON ตอนที่ 13
เช้าวันต่อมาเซี่ยปิงตื่นขึ้นมาพลังเต็มเปี่ยม เมื่อวานเขาได้ใช้เวลาสามชั่วโมงและเขียนเพิ่มไป3พันคำ ตอนนี้นิยายของเขามี9หมื่นคำแล้ว
ผ่านไป2-3วันเขาก็ทำแบบนี้เหมือนเดิม
ต่อให้งานจะดูว่าหนักแค่ไหนแต่ก็ธรรมดามากสำหรับนักวิทยายุทธอย่างเขา
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จเซี่ยปิงก็ออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียนและได้เห็นระหว่างทางว่ามีพวกลุงๆป้าๆกำลังรวมกลุ่มกันพูดคุยกันอยู่
“ได้ข่าวไหม เมื่อวานมีเด็กประสาทที่ไหนไม่รู้สองคนวิ่งแก้ผ้าแถวโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเทียนซุย เด็กเดี๋ยวนี้นี่มันประสาทกันหมดแล้ว”
“ใช่ได้ยินมาเหมือนกัน ว่าหลังจากวิ่งได้ประมาณ2รอบก็มีคนโทรแจ้งตำรวจทำให้ตำรวจขับกันมา3คันแล้วจับเด็กสองคนนั้นไปกลุ่มผู้คนที่มองอยู่ก็ตบมือและชื่นชมตำรวจ”
“เดี๋ยวนี้จะไปไหนต้องระวังตัวล่ะ คนประสาทแบบนี้มันเยอะช่วงนี้ข้าก็ไม่ค่อยให้ลูกสาวข้าออกไปไหนมาไหนคนเดียว มันอันตราย”
“ข้าได้ยินว่าเด็กสองคนนั่นเป็นเด็กโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเทียนซุยนะ”
“เป็นเด็กนักเรียน? ดาวดวงนี้มันบ้าไปแล้ว”
“อาจเป็นเพราะว่าใกล้สอบเข้ามหาลัยนะข้าว่า เด็กมันเลยเครียด”
“แต่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงนะ เด็กสองคนนั่นทำผิดกฎจึงโดนกักกันไป7วันโดยตำรวจ น่าจะคิดได้ขึ้นมาบ้างแหละ”
“ออกมาแล้วเราก็ต้องคอยจับตามองเด็กสองคนนี้นะ”
“เราจะประมาทเด็กพวกนี้ไม่ได้ มันอันตราย”
กลุ่มลุงๆป้าๆ พูดคุยกันจนน้ำลายกระจุยกระจาย
เซี่ยปิงยืนอึ้งเขามั่นใจ100%เลยว่าเด็กประสาทสองคนนั้นต้องเป็นหยางวุยและเก๋าวันแน่นอน ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขาจะซวยขนาดนี้
แต่เซี่ยปิงก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เขาเดินไปโรงเรียนต่อ พอถึงห้องเรียนเขารู้สึกได้ถึงสภาพแวดล้อมไม่ที่ไม่เหมือนเดิมเพราะว่าหลังจากเรื่องวันนั้นเขาก็กลายเป็นคนดังของโรงเรียนไปแล้ว
เขารู้สึกได้ว่ามีสายตาที่ไม่เป็นมิตรมองมาจากทั่วทั้งห้องน่าจะเป็นเพราะว่าเด็กนักเรียนพวกนี้รู้เรื่องที่เก๋าวันและหยางวุยโดนตำรวจจับ
ตึ้ง ตึ่ง ตึ๋ง~
เสียงกริ่งเริ่มต้นคาบเรียนดังขึ้น คุณครูชิวซุยเดินเข้ามาพร้อมกับพบว่ามีเด็กนักเรียนหายไปสองคน ด้วยความสงสัย“หยางวุยแล้วเก๋าวันหายไปไหน?”
“พวกเขาโดนจับครับ” มีนักเรียนพูดขึ้นมา“พวกเขาถูกกุมขัง7วันโดยตำรวจครับและห้ามประกันตัว”
โดนตำรวจจับ!?
คุณครูชิวซุยตกใจกับสถานการณ์นี้อย่างมาก ตั้งแต่เธอสอนมาครึ่งปีเธอก็เจอนักเรียนที่ไม่ดีมาบ้างแต่ไม่เคยคิดว่าจะมีลูกศิษย์ของเธอที่ทำไม่ดีจนถึงขั้นโดนกักกันโดยตำรวจเลย
“พวกเขาไปทำอะไรถึงได้โดนตำรวจจับตัวไป” เธอถาม
“พวกเขาวิ่งแก้ผ้ารอบโรงเรียนครับ มีป้าคนหนึ่งเห็นจึงโทรแจ้งตำรวจครับ” นักเรียนคนหนึ่งตอบมา
นักเรียนคนนี้ได้อยู่ในเหตุการณ์เมื่อวานเก๋าวันและหยางวุยถูกกระทำเหมือนกับว่าไปก่อการร้ายฆ่าใครมา พวกเขาร้องห่มร้องไห้ระหว่างที่โดนจับกุมไปนับว่าเป็นภาพที่เศร้าและติดตามาก
อีกทั้งยังมีพวกป้าๆที่ซ้ำเติมด้วยการปาไข่และสิ่งของต่างๆใส่พวกเขา มันหดหู่มากจริงๆ
คุณครูชิวซุยเริ่มกลัวเล็กน้อย “แล้วพวกเขาไปแก้ผ้าวิ่งรอบโรงเรียนได้ยังไง” เธอจำได้ว่าถึงพวกเขาจะชอบรังแกนักเรียนคนอื่นแต่ก็ไม่ใช่คนที่เสียสติ
“หรือว่าพวกเธอกดดันตัวเองมากเกินไปกับการสอบเข้ามหาลัย?” เธอถามโดยไม่คิด
กดดันมากเกินไป!?
กลุ่มนักเรียนในห้องที่มองไปที่เซี่ยปิงพร้อมกันเพราะว่าสาเหตุที่ทำให้สองคนนั้นต้องโดนจับก็เพราะไปพนันกับเซี่ยปิงนั้นแหละ
“ตกลงว่ากดดันกันมากเกินไปรึเปล่า?”
คุณครูชิวซุยที่คิดเหตุผลอะไรอื่นไม่ออกนอกจากว่าพวกนักเรียนต้องกดดันจากการที่จะสอบเข้ามหาลัยแน่ๆเพราะตอนนี้ก็เหลือแค่5เดือน การสอบเข้ามหาลัยเรียกว่าเป็นตัวตัดสินชีวิตได้เลย
อีกอย่างเมื่อวานเธอก็ได้พูดคุยรายละเอียดการเข้าแอดมิชชั่นกับนักเรียนอาจจะทำให้สองคนนั้นเครียดมากเกินไปและก็ตัดสินใจวิ่งแก้ผ้า
นี่คือความผิดของฉันเองที่ไม่เห็นถึงความเครียดและความกดดันของนักเรียน ฉันน่าจะรู้ให้ดีกว่านี้
คุณครูชิวซุยที่รู้สึกผิดเอ่ยขึ้นมา“ทุกคนวันนี้ครูต้องขอยกเลิกสอนไปก่อนให้ทุกคนอ่านหนังสือด้วยตัวเอง ครูจะไปหาหยางวุยและเก๋าวันที่สถานีตำรวจเผื่อครูจะพอช่วยอะไรได้บ้าง”
และเธอก็รีบเดินออกจากห้องเรียน
ทุกคนหันไปมองที่ตัวเจ้าเรื่องนั้นคือเซี่ยปิงแต่ท่าทีของเขาใจเย็น เงียบและไม่ได้สนใจอะไร
“อ่านหนังสือด้วยตัวเอง? เยี่ยมเลยข้าจะได้มีเวลาเขียนนิยายต่อ” เซี่ยปิงรู้สึกดีใจที่มีเวลาเขียนนิยายมากขึ้น
เวลาในโรงเรียนก็ผ่านไปอย่างเงียบสงบ ไทรานที่พ่ายแพ้ไปก็ต้องเข้าโรงพยาบาลซึ่งคงอีกจะสักพักกว่าเขาจะได้ออกมา ส่วนหยางวุยและเก๋าวันก็ถูกกุมขังคงอีก7วันกว่าจะได้เจอ
“วู้วว~”
หลังจากกลับบ้านและกินข้าวเสร็จ เซี่ยปิงก็เขียนนิยายต่อหลายชั่วโมงจนเขาทำได้ถึง1.2แสนคำ
เขาเปิดดูเว็บไซต์เพนPenguinและดูนิยายเรื่องของเขาซึ่งไม่มีคนอ่านเลย เหมงเฟ่ยที่บอกว่าจะโปรโมทให้ก็ยังไม่โปรโมทให้สักทีเพราะยุ่งๆอยู่
“แบบนี้ไม่ได้แล้ว ข้าจะเริ่มโปรโมทมันเอง นิยายเรื่องนี้จะต้องดัง”เซี่ยปิงพูดด้วยสายตาที่เป็นประกาย
