บทที่ 64 สงครามอันดุเดือด

บทที่ 64 สงครามอันดุเดือด

 

พวกเขารู้สึกได้ว่าหลิงม่อไม่ได้กลัวพวกเขา แต่ไม่ได้สนใจการกระทำของพวกเขาเลยต่างหาก!

 

คนพวกนี้ก็ถือว่าเป็นคนเลวที่ฆ่าคนตาไม่กระพริบ แม้ตอนนี้จะหนังศีรษะชาเล็กน้อยเมื่อเผชิญหน้ากับหลิงม่อ แต่ความกดดันนี้ก็ได้กระตุ้นความโฉดชั่วของพวกมันพอดี

 

แม้ฉากที่หลิงม่อเพิ่งจะขว้างมีดผ่ารูก้นนั้นจะน่าสยดสยอง แต่ถึงอย่างไรหลิงม่อก็มีตัวคนเดียว!และมีมีดเล่มเดียว!

 

แต่ที่ตามหลังหลิ่งม่อมาด้วยนั้นคือเงาร่างอรชรงดงาม

 

แม้พวกเธอจะหน้าซีดขาว สีหน้าเฉยชากระทั่งเรียกได้ว่าไร้สีหน้า แต่ใบหน้าน่ารักน่าเอ็นดูและเรือนร่างเพรียวบางที่ปิดไม่มิดในชุดกันฝนนั้น ก็ทำให้ผู้ชายสองสามคนนี้ตะลึงค้าง

 

ถ้าจะบอกว่าใบหน้าของซย่าน่าดูค่อนข้างเด็ก เครื่องหน้ายังไม่ชัดเต็มที่ หน้าตาของเย่เลี่ยนก็ถือว่างามระดับท็อป

 

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นที่เกือบจะเป็นสีดำสนิท และบุคลิกที่มีแค่เฉพาะซอมบี้กลายพันธุ์ของเธอนั้น ทำให้เธอดูลึกลับไปทั้งตัวและยั่วยวนใจสุดๆ!

 

ในช่วงวันโลกาวินาศ มีโอกาสน้อยมากที่จะได้เจอสาวสวยที่โดดเด่นแบบนี้ เมื่อเทียบกับพวกเธอแล้ว ผู้หญิงที่เพิ่งถูกพวกมันรังแกก็เรียกได้ว่าธรรมดามาก

 

ผู้ชายสองสามคนนี้มองตาค้าง ส่วนคนหัวล้านก็ขมวดคิ้วทันที

 

สามารถพาสาวสวยขนาดนี้มีชีวิตรอดมาจนถึงตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเด็กหนุ่มคนนี้ก็ต้องไม่เลว...

 

และเมื่อครู่ที่หลิงม่อแสดงพลังให้เห็น แม้จะฉวยโอกาสตอนที่คนอื่นไม่ทันได้ตั้งตัว แต่พละกำลังและความแม่นยำที่น่าตกตะลึงนั้น ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วๆ ไปจะทำได้

 

แต่ไม่นานชายหัวล้านก็ฉีกยิ้มชั่วร้าย จงใจเอ่ยเสียงดัง “ไอ้หนูนี่ฆ่าคนของเรา แล้วยังส่งของเกรดดีสองชิ้นมาให้พวกเราอีก! ฆ่ามัน! แย่งผู้หญิงสองคนนั้นมา!”

 

การปลุกปั่นของเขามีผลทันที หลังวันสิ้นโลกคนพวกนั้นก็ทำอะไรบ้าระห่ำ เรื่องปล้นฆ่าพวกนี้ก็ผ่านมาไม่ใช่น้อย แม้ดูท่าทางหลิงม่อจะมีความสามารถ แต่ขอเพียงฆ่าหลิงม่อแล้ว ก็จะได้ฟินกับสาวสวยระดับท็อปสองคนนั้น!

 

แน่ล่ะว่าคนพวกนี้ไม่ใช่พวกบ้องตื้นที่อยากได้สาวสวยจนไม่รักตัวกลัวตาย พวกมันรู้แก่ใจดี เห็นสีหน้าของหลิงม่อก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้มาดี วันนี้จะไม่สู้กันก็เป็นไปไม่ได้

 

เทียบกันแล้ว ไม่สู้ชิงลงมือก่อนได้เปรียบ! อีกฝ่ายมีคนเดียว ต่อให้จะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่สองมือก็ยากจะต่อกรกับสี่มือ!

 

ส่วนเย่เลี่ยนและซย่าน่า พวกเขาเข้าใจไปแล้วว่าพวกเธอเป็นเด็กสาวธรรมดาที่ไม่มีกำลังความสามารถ

 

เมื่อคนหัวล้านให้สัญญาณ ผู้ชายสองคนในนั้นก็ส่งสายตาให้กัน ยกอาวุธในมือขึ้นแล้วแยกกันล้อมหลิงม่อไว้

 

ซย่าน่ากระชับด้ามดาบยาว ขณะที่กำลังจะชักออกมาก็ถูกหลิงม่อหยุดไว้ จะฆ่าเศษสวะพวกนี้ไม่จำเป็นต้องให้มือของซย่าน่าและเย่เลี่ยนต้องแปดเปื้อน

 

เขาสูดหายใจเข้าลึกพร้อมกระชับมีดสั้นแน่น ขาซ้ายเคลื่อนไปข้างหลังช้าๆ พร้อมโน้มตัวไปข้างหน้า อยู่ในท่าที่จะพุ่งไปข้างหน้า

 

คนพวกนี้คิดจะทำอะไร หลิงม่ออ่านออกทะลุปรุโปร่ง แต่เกรงว่าการที่พวกมันนึกว่าตัวเองจะได้โจมตีจะเป็นการคิดผิดถนัด! เขาสู้ในระยะประชิดไม่ได้ นั่นก็ต่อเมื่อเจอกับสัตว์ประหลาดอย่างซอมบี้ระดับสูง ทว่าแม้คนพวกนี้ดูแล้วจะกล้าหาญเด็ดเดี่ยว แต่ก็เป็นแค่คนธรรมดา แล้วจะมาเทียบชั้นกับเขาได้ยังไง!

 

คนทั้งสองเพิ่งจะร้องตะโกน ก็ต้องอึ้งไปเมื่อพบว่าหลิงม่อหายไปจากตำแหน่งเดิมแล้ว!

 

ไม่สิ ไม่ใช่หายไป แต่อีกฝ่ายพุ่งเข้ามาในพริบตาที่พวกเขาเข้าไปใกล้!

 

หลิงม่อเคลื่อนไหวเร็วมาก คนแรกรู้สึกตาลาย จากนั้นความเย็นเฉียบก็ส่งผ่านมาจากหน้าอก และตามมาด้วยความเจ็บปวดราวกับถูกฉีกทึ้ง

 

ตอนที่เขาเห็นหลิงม่อชัด เลือดสดๆ ก็พุ่งปรี๊ดออกมา ส่วนหลิงม่อที่ชักมีดสั้นออกมาอย่างไม่ปราณีก็ถีบเขากระเด็นออกไป

 

ความเร็วในการจู่โจมของหลิงม่อทำให้ผู้ชายอีกคนหน้าเผือดสี แต่เขาเพิ่งจะหยุดเท้า หลิงม่อก็หันกระโจนไปตรงหน้าแล้ว

 

วินาทีแห่งความเป็นความตาย ผู้ชายคนนั้นก็ทุ่มสุดตัว มีดปอกผลไม้ในมือจ้วงมาทางหลิงม่อ

 

และในเวลานี้คนหัวล้านก็ลงมือ เขาเหวี่ยงขวานในมือ ร่างอ้วนล่ำกระโดดขึ้นสูง แล้วฟันลงมาจากกลางอากาศ

 

เมื่อถูกโจมตีขนาบทั้งด้านหน้าและด้านหลัง แม้หลิงม่อจะหลบหลีกมีดปอกผลไม้ของชายคนนั้นได้ ก็จะต้องถูกคนหัวล้านฟัน ดังนั้นตอนที่ขวานยังไม่จามลงมาดี ใบหน้าร้ายกาจของชายหัวล้านก็ฉีกยิ้มเหยียดหยัน

 

พอเห็นว่ามีดปอกผลไม้จะแทงตรงมาที่ตน ม่านตาของหลิงม่อก็หดแคบ ร่างที่กำลังพุ่งไปข้างหน้าบิดตัว แผ่นหลังแทบจะสวนแฉลบกับคมมีด ทั้งร่างของเขาราวกับเอียงตัวกระแทกชายคนนั้น มีดสั้นในมือแทงเข้าที่ท้องของฝ่ายตรงข้ามเข้าให้

 

หลิงม่อเรียนรู้การเคลื่อนไหวร่างกายแบบนี้มาจากการต่อสู้ของซย่าน่า เดิมเขาเป็นแค่คนธรรมดา แม้จะมีประสบการณ์หนีตายในช่วงวันโลกาวินาศ แต่ก็ต้องเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ แน่นอนว่า “นักรบมืออาชีพ”อย่างซย่าน่านั้นเหนือชั้นยิ่งกว่าเขา วิชาดาบของซย่าน่านั้นปราดเปรียวและทรงพลัง การเคลื่อนไหวร่างกายก็คล่องแคล่วว่องไวสุดๆ

 

ประสบการณ์ทั้งหมดที่ได้เรียนรู้มาทุกวินาทีทุกชั่วโมงในตอนที่หลิงม่อต่อสู้ ได้เอามาย่อยเป็นวิธีการต่อสู้ของตัวเอง

 

และในขณะเดียวกันหลิงม่อก็ปล่อยหนวดสัมผัสทางจิตออกไป เป้าหมายของเขาไม่ใช่ควบคุมใครสักคน ทว่าเพื่อให้มีผลกระทบกับชายหัวล้านที่อยู่ข้างหลัง!

 

ชายหัวล้านที่เดิมนั้นกระโจนมาข้างหน้าพลันรู้สึกถึงความเจ็บแสบที่ส่งมาจากขมับ พริบตาก็รู้สึกตาลาย ขวานในมือเบี่ยงไปด้านข้างทันที

 

อาศัยพลังในการโจมตีนี้ หลิงม่อถอยหลังไปพร้อมกับชายคนนั้นสองสามก้าวจนกระแทกเข้ากับกำแพง

 

การจู่โจมของชายหัวล้านก็เป็นอันพลาดเป้าไป ณ เวลานี้!

 

ชายที่ถูกแทงกรีดร้อง มีดผลไม้ในมือหล่นลงพื้นดังเคร้งเพราะความเจ็บปวดสาหัส ปากก็ยิ่งกระอักเลือดสดๆ ออกมาอั้กๆ

 

และชายหัวล้านที่โจมตีพลาดเป้าก็ล้มตัวลงกับพื้นแล้วส่ายหัว นัยน์ตาแวบวาบความตะลึงงัน เนื้อไขมันบนใบหน้ากระตุก แล้วฟันลงมาที่แผ่นหลังของหลิงม่ออีกครั้งพร้อมตะโกนร้อง

 

เมื่อได้ยินเสียงลมแรงที่ปะทะเข้ามา หลิงม่อก็ดึงมีดสั้นออกมารอแล้ว ตอนที่หมุนตัวก็ย่อเข่าลง มีดสั้นแทงสวนเข้าหาท้องของชายหัวล้านจากด้านล่าง ดูท่าทางแล้วเหมือนอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาหาเอง

 

แต่ที่ชายหัวล้านสามารถเป็นหัวโจกของคนกลุ่มนี้ได้ ก็แสดงว่าต้องมีความสามารถ แม้ท่าต่อสู้ที่ใช้จะเก่า แต่พอเห็นหลิงม่อเคลื่อนไหวรวดเร็วแบบนั้น เส้นเลือดบนหน้าผาก็ปูดขึ้นมา หลังจากร้องตะโกนเสร็จ เขาก็บิดหมุนตัว แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น เอวหนาๆ ของเขาก็ยังถูกกรีดเป็นแผลได้เลือดอย่างโหดเหี้ยม ร่างแดงไปครึ่งแถบในพริบตา

 

ชายที่ถูกฟันสีหน้าอำมหิตขึ้นทันที แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่ซอมบี้ที่บาดเจ็บหนักแล้วจะกลับมาจู่โจมได้ทันที ตรงกันข้ามเขายังต้องถอยไปด้านหลังตึงๆ สองสามก้าว

 

ในพริบตานั้นคนที่ยังไม่บุบสลายแม้แต่นิดเดียวที่ยืนอยู่ก็คือชายหน้าดำอีกคนหนึ่ง

 

“ไอ้ระยำ!” ชายหัวล้านด่ากราด แต่ไม่ได้โจมตีหลิงม่ออีก ทว่าเหวี่ยงขวานในมือออกไป เป้าหมายคือเย่เลี่ยนและซย่าน่าที่ยืนอยู่นอกประตู!