ตอนที่ 19 : กำเนิดตำนาน(อ่านฟรี)
ฟางฉีรู้พล็อตเรื่องเขาวางแผนมาอย่างดีจำรายละเอียดทุกอย่างได้แม่นยำ หากช้าลงเพียงแค่วินาทีเดียวเขาอาจไม่มีโอกาสส่งสัญญาณ
“นี่อูถ้าเป็นนายนายคิดว่านายมีโอกาสชนะกี่เปอร์เซ็น?” เหลียงชีถาม
“ฉันว่าก่อนหน้านี้โอกาสของฉันน่าจะอยู่ที่ 70-80%” อูตอบ “แต่ถ้าตอนนี้.. ฉันตายแหง”
การโจมตีความสามารถในการฟื้นตัวความว่องไวของมันน่าสูงจนน่ากลัว มันเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่สามารถเอาชนะได้ อูฉานเป็ฝนนักรบที่เก่งที่สุดในกลุ่มแม้แต่เขาเขายังคิดว่าคงเอามันไม่ลง
ไทแรนท์ทรงพลังเกินไป!
ถ้าพวกเขารู้ว่านี่เป็นไทแรนท์รุ่นทอดลองพวกเขาจะมีสีหน้าอย่างไรกัน?
ฟางฉีสูดลมหายใจเข้าก่อนที่เขาจะหยิบปืนพกของเขาออกมา!
ปืนพกนั่นสามารถทำร้ายศัตรูให้ได้รับบาดเจ็บมากพอหากใช้ในระยะที่สมควร ถึงอย่างไรแม้เขาจะมีประสบการณ์มากพอกับการรับมือมากพอ แต่.. ตอนนี้เขาเหลือกระสุนเพียงนัดเดียว!
ฟางฉีเหนี่ยวไกยิงกระสุนไปที่ไทแรนท์
.. การโจมตีครั้งนี้เป็นเหมือนการเสี่ยงชีวิต แต่มันอาจสร้างการเปลี่ยนแปลง
“กระสุนหมด!” ซงฉิงเฟิงผู้เป็นแฟนคลับตะโกน สิ่งที่ฉิงเฟิงตะโกนออกมาทำให้ทุกคนต่างเป็นกังวลกับฟางฉี
ยิ่งกว่านั้นเขาเห็นว่าไทแรนท์พุ่งกลับมาหาฟางฉีด้วยความรุนแรง
ฟางฉีจะสามารถหลบหลีกจากการโจมตีได้อีกหรือไม่!? ทุกคนจับตามอง
ตอนนี้ฟางฉีนิ่งมาก เขาเลือกตัวละครคริสเพราะทักษะการต่อสู้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุดของการฝึกฝน แต่ทุกๆวันเขาทำความคุ้นเคยกับการต่อสู้ของคริสค่อยๆซึมซับสิ่งที่เรียนรู้ช้าๆ ทำให้เขาเป็นตัวของตัวเอง!
เขาฝึกฝนตัวเองจากการต่อสู้กับฮันเตอร์ เขาฝึกฝนด้วยตัวเองซึ่งวิธีการโจมตีของฮันเตอร์นั้นมีความคล้ายคลึงกับไทแรนท์มาก! สัตว์ประหลาดทั้งสองประเภทชอบที่จะมุ่งหน้าพุ่งไปหาศัตรู
ระดับของเขาสูงกว่าทุกคนในร้าน เขาอายุ 23 ปี ความสามารถในการต่อสู้จึงคำนวณได้อยากกว่าการคำนวณธรรมดา!
ฟางฉีกระโดดสูงขึ้น เขาเหยียบบนผนังทางขวาของตัวเอง ร่างของเขาโค้งออกขณะที่กำลังหนีไทแรนท์ เขาเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง!
เขายิงข้างหลังทะลุหัวใจของไทแรนท์!
แม้ไทแรนท์จะมีการฟื้นฟูและการป้องกันที่ดี แต่มันก็ไม่สามารถทนต่อการถูกโจมตีอย่างรุนแรงในครั้งนี้ไหว มันสะดุดลง เลือดไหลออกมาจากบาดแผล
เสียงจากผู้ชม
“นายยอดเยี่ยมมาก!”
“เขาเอาตัวรอดภายใต้สถานการณ์แบบนี้ได้ยังไง”
“นี่เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า เขาต่อสู้กับสัตว์ประหลาดขนาดนี้”
ทุกคนต่างจ้องไปที่ฟางฉีอย่างไม่เชื่อสายตาว่าเขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของไทแรนท์ได้อีกครั้ง
พวกเขาคิดว่าเขาไม่สามารถทำได้หากไม่พึ่งฉี
“ทุกคนคงไม่เคยเห็นฟางฉีใช้มีดสั้นอย่างเดียวในการสังหารนักล่า!” หลินเซียวพูดอวด “เขากำจัดพวกมัน”
“เขาใช้มีดสั้น?”
“เขาไม่กลัวจะติดเชื้อหรอ?”
คำพูดของหลินเซียวทำให้เกิดความสงสัยขึ้นอีกครั้ง
“เขาไม่มีแม้แต่กระสุน!” ซงฉิงเฟิงเสริม
ความจริงหลักจาเล่นเกมมานานเขาก็เข้าใจโลกเกมมากขึ้นว่าอาวุธแต่ละชิ้นมีการใช้งานต่างกันไปตามสถานการณ์ หากมีปืนแต่ปราศจากกระสุนก็เท่านั้น และยิ่งไปกว่านั้นการต่อสู้ระยะใกล้หากใช้มีดสั้นอาจเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า!
ถ้าผู้เล่นไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดอย่างถี่ถ้วน เธอหรือเขาอาจถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
มันยากจริงๆ!
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแค่ผู้สังเกตการ แต่พวกเขาก็รู้สึกถึงความรุนแรงความขลังชวนขนลุกจากเกมของฟางฉี
ฟางฉีวิ่งไปทางตรงข้ามกับไทแรนท์ ขณะนี้มันคุกเข่าลงบนพื้นไม่สามารถวิ่งไล่ตามได้
กระสุนหมด! คริสเป็นคนธรรมดาถ้าเขาไม่มีปืนจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเช่นนี้ได้อย่างไร!?
“ลืมมันซะเถอะ! เราคงไม่ต้องดูแล้วละ” แม้ฟางฉีจะระยะห่างกับไทแรน์มากพอ แต่คนดูก็รู้สึกสิ้นหวัง
“ไทแรนท์พลังเยอะมากเกินไป!” ซูฉีซินส่ายหัวแล้วถอนหายใจ “ฉันไม่คิดว่าคริสจะผ่านระดับนี้ไปได้ ฉันเองคงต้องเปลี่ยนตัวจิลล์เหมือนกัน”
บริษัทอัมเบลล่ามีความสามารถในการสร้างสัวต์ที่แปลกประหลาดและทรงพลังมากมาย!
เสียงชองเฮลิคอปเตอร์ดังก้องกังวาน ฟางฉีรีบโบกมือให้เฮลิคอปเตอร์อย่างก่อนที่ไทแรนท์จะโผล่มา มีกล่องสี่เหลี่ยมยาวๆ ถูกโยนลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ฟางฉีรีบวิ่งไปหยิบอย่างรวดเร็ว
คนดูด่างเฝ้ามองขณะที่ ฟางฉีวิ่งไปในทางตรงข้ามกับทิศที่ไทแรนท์อยู่เขาไม่ได้วิ่งหนีแต่เขาวิ่งไปเผื่อรับไอเท็มนี้ก่อนที่ไทแรนท์จะกลับมาเอาคืนอีกครั้ง
เขากำลังทำอะไร!?
ผู้ชมเริ่มศูนย์เสียความหวังต่อฟางฉี เริ่มหันกลับไปสนใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่
แต่นั่นอะไร!? พวกเขาหันกลับมาจ้องที่กล่องสี่เหลี่ยมสี่ดำอย่างสงสัย
พวกเขาเห็นกระบอกกลมๆสี่กระบอกในกล่องสี่ดำ
(ผู้แปล: ใน Ver.อิ้ง เขาไม่ได้บอกว่าชื่อปืนอะไรแต่จากลักษณะแล้วน่าจะเป็นปืน Rocket Launcher)
เขากำลังเตรียมตัวรับมือกับไทแรนท์ระหว่างนั้นมันก็ฟื้นฟูร่างกายตัวเองเพื่อเตรียมจู่โจมอีกครั้ง!
มัน.. กำลังวิ่งมาทางเขาและพุ่งเข้าหาอีกครั้ง!
ฟางฉีเหนียวไกปืน
ฉึก! ลูกปืนพุ่งออกมา
ลูกปืนมีความหนาเท่ากับแขนของคริส มันเคลี่อนไหวไปข้างหน้ามีเปลวไฟอยู่ปลายหาง
ตู้มมมมมม! เสียงดังขึ้นพื้นสั่น
“หนึ่งนัดกระแทกเข้าไปในทรวง!”
ฉีหันส่ายปืนให้ควันหาย เสื้อของเขาเปียกโชก “โชดีที่ฉันเคยฝึกมา” ฟางฉียิ้มด้วยความโล่งใจ
ตอนนี้ในร้านเงียบสนิท .. ทุกคนตั้งใจดูมาก ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่า ‘กล่องดำ(Rocket Launcher)’ ในมือของฟางฉีจะมีอนุภาพมากเพียงนี้ เมื่อเทียบกับอาวุธอื่นๆ
นี่มันอาวุธสมัยใหม่ มันสุดยอดมาก!
พวกเขาจ้องมองที่หน้าจออย่างใจจดใจจ่อตอนที่ฟางฉีใช้อาวุธ ไม่ว่าจะเป็นนักรบในปัจจุบันหรือระดับตำนานพวกเขาต้องตกตะลึงเมื่อเจอกับอาวุธเช่นนี้!
คริสกับเพื่อนร่วมทีมอยู่บนเฮลิคอปเตอร์เขายิงปืนเพื่อระเบิดคฤหาสน์หลังนั่น ตอนนี้คฤหาสน์ที่ชวนฝันร้ายแตกระเบิดออกเป็นชิ้นๆ
ฉากในเกม : เพื่อนร่วมทีมอย่างรีเบคก้ากำลังพักผ่อน จิลล์หลับตาพิงหัววางบนไหล่ของคริส ขณะเฮลิคอปเตอร์บิน แสงของอ่อนๆจากดวงอาทิตย์รอดผ่านช่องหน้าต่างของเฮลิคอปเตอร์เผยให้เห็นใบหน้าของคริสช้าๆ ในเวลานั้น พระเจ้า! เชาช่างหล่อชวนหลงไหล
หรือนี่จะเป็นจุดจบของ Resident Evil One?
พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอคอยมานาและในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นมันสักที!
เฮลิคอปเตอร์บินขึ้นไปบนท้องฟ้า มันเป็นฉากจบที่งดงามมาก!
เกมนี้มีทั้งสนุกปนน่ากลัวไปพร้อมๆกัน มีทั้งต่อสู้กับซอมบี้หน้าตาหน้าเกลียด ฮันเตอร์ที่มีเกลยีดชวนขนลุก และปริศนาต่างๆ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่ามันคุ้มค่า!
ทุกคนไม่สามารถเรียกตัวเองว่าฮีโร่ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่มีความทะเยอทะยาน
เพราะเหตุนี้ ฉากนี้จึงมีค่าและงดงามมาก!
ผลลัพท์ของมันเต็มไปด้วยความตั้งใจ ความกล้าหาญในหัวใจ
ก่อนหน้านี้พวกเขาสงสัยว่าจะผ่านเกมไปได้อย่างไร ในที่สุดตอนนี้พวกเขาก็เข้าใจวิธีการเล่น!
ฉากนั้นจบได้ยอดเยี่ยมมาก!
ไม่มีอะไรที่พวกมันเทียบกับฟางฉีได้!
พวกเขานั่งดูฉากสุดท้ายที่เฮลิคอปเตอร์หายลับตาไปในท้องฟ้า ทุกคนต่างรอคอยที่จะมาถึงฉากนี้และในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นมัน!
ฟางฉีกดออกเกมเมื่อเพลงจบดังขึ้น เขาหันหลังกลับมาด้านหลังและพบกับความน่าประหลาดใจ
“ทำไมพวกคุณมายืนเบียดกันตรงนี้?”
“นายช่างเท่มาก!”
“นายแน่จริงๆ”
“ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งเห็นละครจบไปต่อหน้าต่อตา!”
“มันเป็นสิ่งที่ผู้ชายควรจะทำ!” เหลียงชีตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
“นายทำยังไงไปได้ไกลขนาดนี้!?” ซงฉิงเฟิงพึมพำกับตัวเอง
“เจ้าของร้านเจ๋งจริงๆ!” ซีเซียวหยุนผู้เพิ่งเคยมาร้านกล่าว “หลังจากที่ได้เห็นเขาเล่น เกมก็ดูไม่น่ากลัว เราควรลองเล่น”
“อาวุธนั้นทำให้ฉันนึกถึงสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณของผู้ฝึกฝน” ชายมีจอนออกความเห็น “ฉันละอยากลองด้วยตัวเองจริงๆ ถ้าฉันมีอุวุธแบบนี้ฉันจะได้ไม่กลัวอะไรอีก”
“ฉีซิน!” เฉินชิงชิงเรียกเธอ “ฉันอยากเล่นเกมนี้เธอช่วยสอนฉันทีนะน้า” หน้าตาอ้อนวอน
“ฉันคิดว่านายเคยบอกว่าไม่อยากเล่น!” ซูฉีซินมองหน้าเขาเคืองๆ เธอเสียเวลามากในการโน้มน้าวใจเขาในตอนแรก น่าอารมณ์เสียดันมากอยากเล่นซะตอนนี้!
“ก็เกมมันดูไม่น่าสนุกนี่ตอนเธอเล่น” เฉินชิงชิงหัวเราะ “ดูเจ้าของร้านเล่นแล้วน่าสนุกมากกว่า”
“...” ใบหน้าสวยๆของซูฉีซิน หล่นลงมา เขาทำให้เธอดูเสียเซลฟ์ - -
นายเข้าใจไหมว่าฉันไม่อยากทำไรให้มันวุ่นวาย ฉันเหนื่อยที่จะกำจัดไอ้หมาซอมบี้บ้า เธอคิด
