ตอนที่แล้ว46 ลมหนาว ชาหอม
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป48 ขึ้นเขาลงเขา คนมาเยือนและจากไป

47 ชายหนุ่มผู้ยอมรับความโดดเดี่ยวบนเนินเขา


47 ชายหนุ่มผู้ยอมรับความโดดเดี่ยวบนเนินเขา

“นี่คือชาอะไรเหรอคะ?” กั๋วซือหรงถาม

“ชาทั่วไปจากบนเขาน่ะครับ” หวังเย้าตอบด้วยรอยยิ้ม เขาได้พูดความจริงออกไป ใบชานั้นเป็นชาทั่วๆไปแต่น้ำที่ใช้ต่างหากที่พิเศษ  การรวมทั้งสองอย่างเข้าด้วยกัน ก็เหมือนกับการใช้น้ำทิพย์มาทำเกี๊ยวนั้นแหละ มันต้องพิเศษอยู่แล้ว

“ชาจากบนเขา ฉันไม่เคยดื่มชาที่อร่อยกว่าชานี้เลย แม้จะใช้ชาป่าก็ยังเทียบกับชานี้ไม่ได้!” กั๋งซือหรงพูด

“คุณอ่านคัมภีร์ด้วยเหรอ?” เหอฉีเชิงเห็นคัมภีร์หลายเล่มวางบนโต๊ะถัดไป

จวงจื้อ หวงทิงจิง และไต้เต๋อจิง ปัจจุบัน มีคนไม่มากที่จะมานั่งอ่านคัมภีร์แบบนี้ได้ คุณหนุ่มแบบหวังเย้ายิ่งเป็นไปได้ยาก

“ผมอ่านเฉพาะเวลาที่ผมไม่มีอะไรทำน่ะครับ” หวังเย้าพูดอย่างใจเย็น

...

กั๋วซือหรงและเหอฉีเชิงออกมาจากกระท่อมหลังจากนั้นสักพัก

“ชายหนุ่มคนนี้เเปลกมาก!” กั๋วซือหรงพูดขึ้นมาหลังจากที่ออกมาจากเนินเขาแล้ว

“แปลกยิ่งกว่านั้นอีกครับ!” เหอฉีเชิงพูด “ภาพลวงตานั้นมันคือเวทมนต์ แล้วชาก็ยอดเยี่ยมมาก”

“จริงค่ะ” กั๋วซือหรงเห็นด้วย

“คุณหนู คูณรู้สึกไหมครับว่าเราไม่ค่อยเหนื่อยแล้ว?” เหอฉีเชิงพึมพัม

“จริงด้วย!” กั๋วซือหรงเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอรู้สึกสบายตัวมากในตอนนี้

“เกิดอะไรขึ้นกัน? หรือจะเป็นเพราะชากานั้น?” กั๋วซือหรงถาม

“ผมเดาว่าน่าจะใช่” เหอฉีเชิงพูด

“ชาอะไรกันถึงทำได้แบบนี้?” กั๋วซือหรงถามด้วยความประหลาดใจ

“เท่าที่ผมรู้ มันไม่มีชาที่มีผลแบบนี้อยู่ แต่ความรู้ของผมเกี่ยวกับโลกใบนี้มีจำกัด” เหอฉีเชิงพูด

“ฉันก็คิดว่าแบบนั้น!” กั๋วซือหรงหันหัวและมองกลับไปที่กระท่อมอีกครั้ง

กระท่อมนั้นตั้งอยู่บนเนินเขาอย่างเงียบสงบ แต่ความสามารถที่หวังเย้าได้แสดงให้พวกเขาได้เห็นมันเป็นสิ่งที่พิเศษมากกับการที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวบนเนินเขาแบบนี้

หลังจากที่กั๋วซือหรงและเหอฉีเชิงจากไป หวังเย้าเก็บของเข้าที่แล้วนำคัมภีร์หลักธรรมชาติออกมาอ่าน หวังเย้าได้รับความรู้มากมายจากการอ่านคัมภีร์อื่นๆในหลายวันมานี้ ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน เขาก็จะพยายามหาเวลาอ่านหนังสือและคัมภีร์เหล่านี้ให้ได้ ทุกครั้งที่เขาได้อ่าน เขาจะรู้สึกได้ถึงพลังฉีเคลื่อยไหวราวกับสายน้ำอยู่ภายในท้องของเขา

วันต่อมา กั๋วซือหรงและเหอฉีเชิงนำเอกสารการรักษาฉบับคัดลอกมาให้กับหวังเย้า

“ช่วยเอาเอกสารทิ้งไว้ที่นี่ก่อนนะครับแล้วอีกสามวันค่อยกลับมาเอาไป” หวังเย้าพูดหลังจากที่เขาได้รับเอกสารมา

“คุณช่วยรีบหน่อยได้ไหมคะ? ปู่ของฉันท่านอ่อนแอลงเรื่อยๆแล้ว!” กั๋วซือหรงกังวล

“ได้ครับ ผมจะพยายามให้ดีที่สุด” หวังเย้าพูดหลังจากคิดสักพัก

กั๋วซือหรงและเหอฉีเชิงไม่ได้อยู่นานมากนักก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาบอกกับหวังเย้าว่าจะอยู่ที่เหลียนชานต่ออีกสองสามวัน และบอกหวังเย้าให้โทรหาพวกเขาถ้าต้องการอะไร

หลังจากที่พวกเขาจากไปแล้ว หวังเย้าจึงรีบนำเอกสารมาเปิดอ่านทันที ข้อมูลบางส่วนถูกปิดเป็นความลับ จึงทำให้ไม่รู้ว่าคนป่วยชื่อว่าอะไร นี่เป็นครั้งแรกที่หวังเย้าได้อ่านเอกสารการรักษาทางการแพทย์ แต่เขาก็บอกได้ทันทีว่าคนป่วยมีอาการหนักมากจากการที่เขาได้อ่าน

ไตล้มเหลว หัวใจล้มเหลว และการหาใจมีปัญหา ดูเหมือนว่าคนป่วยจะมีปัญหาในทุกส่วนของร่างกาย มันแทบจะเรียกปาฏิหาริย์แล้วที่เขายังมีขีวิตอยู่ได้แบบนี้

“นี้มันมากเกินไปแล้ว!” หวังเย้าอ่านเอกสารถึงสามครั้ง และรู้ว่าตัวเขาไม่มีความสามารถมากพอที่จะรักษาคนป่วยได้

“ระบบ ฉันจะทำยังไงดี?” หวังเย้าถามอย่างหมดหนทาง

ระบบไม่มีการตอบสนอง

“เหมือนที่คิดไว้เลย!” หวังเย้าผิดหวัง

เขาหวังว่าจะได้อะไรบางอย่างจากการหาข้อมูล เมื่อเวลาใกล้ค่ำ หวังเย้าก็คิดบางอย่างออก ร่างกายคือหนึ่งเดียว! เขาคิดขึ้นมาทันที ใช่แล้ว! บางทีซุปเป่ยหยวนอาจจะใช้ได้ ในเมื่อคนป่วยมีอาการอวัยวะล้มเหลว

‘ซุปเป่ยหยวน : เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับกระดูกและรวมร่างกายเป็นหนึ่งเดียว’

“ใช่เลย!”

การตอบคำถามธรรมดาๆของระบบทำให้หวังเย้ามีความสุข ตอนนี้ ไม่เพียงแค่เขาหาทางรักษาปู่ของกั๋วซือหรงได้แล้ว แต่เขายังเข้าใจระบบมากขึ้นด้วย ปกติระบบจะไม่ตอบคำถามถ้าเขาถามออกไปตรงๆ แน่มันจะตอบสนองก็ต่อเมื่อหวังเย้าต้องการตรวจสอบว่าคำตอบของเขาถูกต้องหรือไม่ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาสามารถใช้ซุปเป่ยหยวนได้ ขั้นต่อไปก็คือต้มยาออกมา

โสม, เก๋ากี่, ซิลเวิร์ธ, เฉียนฉือ, เห็ดหลินจือ สมุนไพรพวกนี้หาได้ไม่ยากเท่าไหร่ แต่สมุนไพรอีกสองตัวนั้นคือ ชานจิงและกุยหยวนที่ต้องใช้รากนั้น เขาคงหามาด้วยวิธีปกติไม่ได้

เดี๋ยวนะ! หวังเย้าเปิดหน้าต่างระบบและเข้าไปที่ร้านขายยา

ในร้านขายยามีของหลายอย่างขายอยู่ มีสมุนไพร เมล็ดสมุนไพร และยาที่สามารถซื้อได้ ของพวกนี้สามารถใช้คะแนนในการแลกเปลี่ยนได้ หวังเย้าเจอชานจิงและกุยหยวนอยู่ในร้านขายยาด้วย ชานจิงต้องใช้ 20คะแนน ส่วนกุยหยวนใช้ 35 คะแนน รวมเป็น 55คะแนน เขามีคะแนนเหลืออยู่เพียงแค่ 10คะแนน ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เมล็ดของมันที่มีราคาถูกกว่า แต่ละถุงมีอยู่ 10 เมล็ดและต้องใช้แค่ 10คะแนนในการแลก แต่ซุปเป่ยหยวนไม่มีขายในร้าน

ดูเหมือนนี้จะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว! หวังเย้าคิด

เขาคิดเอาไว้ในใจถึงวิธีการทำซุปเป่ยหยวน เขาจะซื้อเมล็ดของชานจิงและกุยหยวนมาปลูกไว้ในแปลงสมุนไพร เมื่อทั้งสองโตเต็มที่แล้วเขาก็จะนำรากของมันมาต้มยา เขาไม่ได้ต้องการคะแนนจากการทำซุป แต่เขาแค่ไม่มั่นใจว่าเขาจะทำภารกิจสำเร็จทันเวลาหรือไม่ต่างหาก

ตอนนี้ฉันต้องการคะแนนเพิ่มอีก หวังเย้าคิด

ทั้งสมุนไพรและเมล็ดต่างก็ต้องใช้คะแนนเพื่อแลกเปลี่ยน ดังนั้นสิ่งสำคัญในตอนนี้สำหรับหวังเย้าคือการได้รับคะแนนเพิ่มขึ้น

ฉันจะทำยังไงดี? หวังเย้าคิด เดี๋ยวนะ! บางที่ร้านค้าอาจจะรับซื้อของเหมือนกัน มาลองดูกัน

เขานำสมุนไพรใส่ลงไปในร้านค้าเล็กน้อย แต่ระบบก็ไม่ตอบสนองอะไร

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? เพราะสมุนไพรที่ฉันใส่ลงไปมันไม่มีค่ามากพอรึเปล่านะ!

เขาคิดอยู่สักพัก แล้วจึงนำสมุนไพรแก้พิษออกมาและวางลงไปในกล่องแลกเปลี่ยน ครั้งนี้ระบบมีการตอบสนองกลับมา

มันแสดงเลข “5” บนหน้าจอ หมายถึงว่าสมุนไพรแก้พิษมีราคาอยู่ที่ห้าคะแนน

แก้ปัญหาได้แล้ว!

หวังเย้าแลกสมุนไพรแก้พิษสามต้นสำหรับคะแนน 15 คะแนน เพื่อซื้อเมล็ดพันธุ์สองถุง ถุงหนึ่งคือชานจิงและอีกถุงคือกุยหยวน ความจริงแล้ว ถ้าเขานำสมุนไพรแก้พิษทั้งหมดมาแลก เขาก็สามารถแลกต้นของชานจิงและกุยหยวนได้เลย แต่เขาก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถรักษาคนป่วยได้เพียงแค่การรักษาในครั้งเดียว ดังนั้นเขาจึงได้เลือกทางที่ปลอดภัยกว่า

ฉันจะต้องปลูกเมล็ดของมัน!

หวังเย้าจึงไปหาพื้นที่สำหรับปลูกเมล็ดของชานจิงและกุยหยวนในทันที แล้วจึงใช้น้ำแร่ที่เหลือทั้งหมดรดลงไป

“ฉันหวังว่ามันจะโตเร็วๆนะ” หวังเย้าพึมพัม

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด