บทที่ 17-ทุบตีนายน้อยซูโอ

สิ่งที่ทำให้เขาสงสัยคือไม่มีใครอยู่ข้างเขา นอกจากผู้หญิงสองคนนี้คือซื่อหยูและหยางหยาง ยิ่งกว่านั้นเสียงก็ชัดเจนว่าเป็นเสียงของผู้ชาย

เมื่อเขายังสับสน ตาของเขาก็เบิกโพลงทันที เขามองไปในทิศทางที่ฉินห่าวยืนอยู่ และผุดลุกขึ้นยืนอย่างบ้าคลั่งในทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกลัวราวกับว่าเขาได้เห็นผี "ฉินห่าว นาย นาย... " เขาอยากจะบอกว่าทำไมฉินห่าวยังมีชีวิตอยู่

การสูญเสียความสงบของซูโอทำให้ซื่อหยูและหยางหยางประหลาดใจอย่างมาก ฉินห่าวเห็นปฏิกิริยาที่ผิดปกติของซูโอ และได้ยินอย่างชัดเจนว่าซูโอเรียกชื่อของเขา ทำให้เขารู้สึกแปลกมากเช่นกันเพราะเขาไม่รู้จักซูโอเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบเขา ดังนั้นเขารู้จักชื่อของฉินห่าวได้อย่างไร

จนถึงตอนนี้ฉินห่าวยังไม่รู้ว่าตั้งแต่วินาทีที่เขาแต่งงานกับซื่อหยู ซูโอได้จับตาดูเขาแล้วพยายามฆ่าเขาอย่างลับ ๆ

"นายน้อยซูโอเกิดอะไรขึ้น ? คุณรู้จักฉินห่าวด้วยหรือ ? " หยางหยางถามอย่างสงสัย

ซูโอรีบตั้งสติและอธิบายอย่างเร่งรีบว่า "ไม่ ไม่รู้จัก เราไปกันเถอะ" เขาพยายามที่จะตอบอย่างใจเย็น แต่ท่าทางที่เขาแสดงออกนั้นค้านสายตาของคนอื่น

"คุณรู้จักชื่อเขาได้อย่างไร ทั้งที่คุณไม่รู้จักเขา" ซื่อหยูถาม เมื่อเห็นปฏิกิริยาของซู่หยง เธอก็งงมากขึ้น

"อ่า สิ่งนี้... " เหงื่อเย็น ๆ ซึมออกมาจากหน้าผากของซูโอ เมื่อเขารู้สึกว่ากำลังถูกหลอก ฉินห่าวไม่ตายมันทำให้เขาตกใจมาก "ขอโทษ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน" ในที่สุดเขาก็พบข้อแก้ตัวและวิ่งไปทางห้องน้ำ

เมื่อเห็นว่าซูโอไปห้องน้ำ ฉินห่าวบอกซูหวู่ว่า "ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อน" เขาตามหลังซูโอไปทางห้องน้ำ

หลังจากที่ฉินห่าวออกไป ดวงตาของซื่อหยูมองไปที่ซูหวู่ เธอมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและยอดเยี่ยมโดยเฉพาะหน้าอกคู่นั้น

ซื่อหยูมั่นใจว่ารูปร่างหน้าตาของเธอจะไม่แพ้คนอื่นและอาจจะดีกว่า แต่เมื่อพูดถึงหน้าอก เธอก็ยังห่างไกล

ผู้หญิงคนนี้ตกหลุมรักสวะอย่างฉินห่าวได้อย่างไร ? เธอจะต้องถูกลวงโดยคำพูดของฉินห่าว ผู้คนมักจะพูดว่าสาวงามมักมีบางอย่างผิดปกติกับความฉลาดของเธอ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ซื่อหยูก็เดินผ่านหยางหยางและตรงไปหาซูหวู่ เธอต้องการที่จะบอกนิสัยที่แท้จริงของฉินห่าวต่อหน้าซูหวู่ และช่วยผู้หญิงคนนี้ออกมาจากฉินห่าว ด้วยสภาพของเธอ เธอสามารถหาชายหนุ่มที่ดีกว่าเขาได้มาก

โดยไม่คาดคิดเช่นเดียวกับที่ซื่อหยู่ก้าวออกไป หยางหยางก็ยืนขึ้นทันที "เดี๋ยวก่อน ฉันจะไปกับเธอด้วย"

"เธอจะทำอะไร?" ซื่อหยูถามด้วยความสงสัย

"ฉันอยากถามเธอว่า ทำยังไงหน้าอกของฉันถึงจะใหญ่และเต่งตึงเหมือนเธอ"

ซื่อหยูเดินเซและเกือบจะหน้าทิ่มลงพื้น

ฉินห่าวไม่ได้คาดหวังว่าซื่อหยูจะชั่วร้ายขนาดที่ทิ้งเขาได้ เขาติดตามซูโอเข้าไปในห้องน้ำวางแผนที่จะสอนบทเรียนซูโอ และเตือนให้เขาอยู่ห่างจากซื่อหยู

เมื่อฉินห่าวเข้าห้องน้ำเขาไม่พบซูโอ เขารีบปล่อยความรู้สึกทางวิญญาณของเขาและสแกนพื้นที่ ในไม่ช้าเขาก็พบว่าชายคนนั้นซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำห้องหนึ่งและพูดโทรศัพท์

เขากำลังจะรีบเข้าไปและเปิดประตูห้องน้ำเพื่อทำให้ซูโอตกใจ แต่ทันใดนั้นเขาก็หยุดและเริ่มฟังบทสนทนาอย่างจริงจัง

"วูหยา นายกล้าพูดโกหกฉันได้ยังไง ! " ซูโอโกรธมาก

เสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังมาจากปลายทางอีกด้าน "นายน้อยซูโอ คุณพูดเรื่องอะไรอยู่ ผมไม่กล้าโกหกคุณแน่นอน"

ด้วยจิตวิญญาณของฉินห่าว เขาสามารถได้ยินคำพูดจากปลายทางอีกด้านของโทรศัพท์อย่างชัดเจน

"หยุดพล่าม นายบอกฉันว่าฉินห่าวตายไปแล้ว แต่ทำไมมันยังมีชีวิตอยู่ ? "

ได้ยินแบบนี้วูหยาก็ตกใจ "นายน้อยซูโอ คุณล้อเล่นผมหรือเปล่า ฉินห่าวตายแน่นอน ผมจัดการรถบัสคันนั้นจนพลิกคว่ำลงไปจากเนินเขาแล้วเห็นว่ามันหล่นลงไป คุณไม่เห็นข่าวหรือ ? "

"ข่าวที่น่าสังเวชนั่นคือสิ่งที่ฉันไม่ควรเชื่อ และฉันไม่ควรเชื่อใจนายมากที่สุด ฉินห่าวไม่ได้อยู่ในรถบัสนั้นเลย"

"เป็นไปไม่ได้ ผมเห็นเขาขึ้นรถบัสและผมตามเขาไปตลอด ผมไม่เห็นเขาลงไปเลย..."

"หยุดพูดเรื่องนี้ นายมันเป็นเพียงไอ้สวะทำงานพลาด" ซูโอหยาบคายขัดจังหวะเขา "ฉินห่าวยังมีชีวิตอยู่ และตอนนี้มันยืนอยู่ตรงหน้าฉันที่ร้านอาหารฟูหยวน"

น้ำเสียงของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "นายน้อยซูโอ คุณ... คุณตาฝาดหรือเปล่า ? "

"ฉันรู้จักว่าคนที่พยายามจะแย่งผู้หญิงของฉัน ถ้านายไม่เชื่อฉันก็มาที่นี่ มาดูด้วยตัวเอง" ซูโอโกรธมาก

เมื่อได้ยินคำพูดของซูโอ วูหยาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อเขา หลังจากเงียบไปนานเขาพูดว่า "นายน้อยซูโอ ผมขอโทษ ผมคิดว่ามีอะไรผิดปกติแน่ ๆ ... "

"นั่นเป็นปัญหาของนาย ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน" ซูโอขัดจังหวะเขาอีกครั้ง "ฟังเนื่องจากนายเอาเงินของฉันไปแล้ว นายจะต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นนายก็รู้ผลที่ตามมา นายมีเวลา 3 วันที่จะทำให้ฉินห่าวหายไปจากโลกนี้ คราวนี้ฉันต้องการเห็นศพของมันด้วย" ซูโอพูดอย่างชั่วร้าย

"ครับ นายน้อยซูโอไม่ต้องกังวลคราวนี้เราจะจัดการให้เรียบร้อย"

"นายควรจัดการให้เรียบร้อย ไม่อย่างนั้นนายไม่ได้จัดการอีกในอนาคต" หลังจากพูดอย่างนั้นซู่โอก็วางหูโทรศัพท์ด้วยความโกรธ เขาไม่ได้คาดหวังว่าการโทรศัพท์นี้จะทำให้เขาเดือดร้อน ทุกบทสนทนาของพวกเขาได้ยินโดยฉินห่าว และบันทึกลงในโทรศัพท์ของเขา

"ไอ้สวะ" ซูโอสาปแช่งขณะที่วางมือถือ เขาเปิดประตู และเตรียมพร้อมที่จะออกไป แต่ก่อนที่เขาจะก้าวไปข้างหน้าเท้าใหญ่เตะเข้า

"อ่า ! " ซูโอกรีดร้อง และชนเข้ากับกำแพงด้านหลังเขาจากนั้นก็กระเด้งออกมาจากผนัง และนั่งลงในห้องน้ำ

"ไอ้บ้า ! เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะนาย ! ไปลงนรกซะ!" ฉินห่าวโกรธมาก เขารีบพุ่งไปหาซูโอ  เริ่มชกและเตะอย่างดุเดือด นายน้อยผู้บอบบางไม่สามารถทนต่อการถูกต่อยอย่างไร้มนุษยธรรมได้ เขาหมดสติก่อนที่เขาจะส่งเสียงกรีดร้องออกมา

ฉินห่าวมองคนที่นอนอยู่ในห้องน้ำเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว ศีรษะของเขาพิงผนัง นั่งอยู่บนหลุมโดยขาของเขากางออกเป็นแนวเผยให้เห็นเป้า

ฉินเฮามองเป้าของเขา มุมปากของเขากระตุกและเผยให้เห็นรอยยิ้มที่โหดร้าย เขาถีบไปที่หว่างขาของซูโออย่างแรง

"อ่า ! " ซูโอหมดสติถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรงและกรีดร้องสุดเสียง เสียงกรีดร้องของเขาสั่นสะเทือนโลก และทั้งอาคารสั่นเทาด้วยเสียงร้องของเขา

ผู้คนที่กำลังรับประทานอาหารในร้านอาหารรู้สึกตกใจ บางคนสำลักอาหารและเกือบจะสำลักจนตาย

น่ากลัวกว่าดูหนังผี

"เกิดอะไรขึ้น ? เกิดอะไรขึ้น ? " แขกลุกขึ้นยืนอย่างหวาดกลัว ขณะที่คนที่ดูแลร้านอาหารและบริกรรีบออกมาเพื่อปลอบใจทุกคน

"ทุกคนไม่ต้องกังวล เราอยู่ที่นี่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โปรดทานต่อไป เราจะจัดการเอง" ด้วยคำพูดเหล่านี้ บางคนรีบเข้าไปในห้องน้ำ