GE108 ธงจิตวิญญาณ สตรีผู้ขอความช่วยเหลือ [ฟรี]

“วิชาขัดเกลาผสานทรงพลังจริงๆ… หากข้ารวดเร็วกว่า หากวิชาขัดเกลาผสานของข้าแข็งแกร่งกว่า ก็สังหารไป๋เฟยเถิงได้ไม่ยาก… นี่คือวิถีการต่อสู้ของจักรพรรดิสวรรค์!”

แววตาหนิงฝานเป็นประกาย ความทรงจำของจักรพรรดิสวรรค์ปรากฏ เพียงหมัดเดียว จักรพรรดิสวรรค์ทำลายดวงดาวของเหล่าเซียนจนสิ้นซากได้

หลังจากเสร็จสิ้นการจู่โจม หนิงฝานผ่อนลมหายใจ เก็บกระบี่ใหญ่ แล้วนำกระบี่บินแยกสวรรค์ออกมาจากปาก

เขาจ้องมองไป๋เฟยเถิงอย่างเรียบเฉย ไป๋เฟยเถิงมีสีหน้ามืดมนหวาดกลัว มันถอยห่างอีกครึ่งก้าว

หลังจากถูกกระบี่ใหญ่ของหนิงฝานฟาดฟัน ไป๋เฟยเถิงหวาดกลัว!

แต่มันโคจรวิชา สะกดความกลัว ฟื้นคืนความกล้าและหยิ่งทะนง

“ธงจิตวิญญาณ… ปราณน้ำแข็งม่วง… และมุกทำลายภาพลวงตา… มันไม่อาจใช้วิชาอำพรางเข้าใกล้ข้าได้อีก ข้าไม่มีทางแพ้!”

สีหน้าไป๋เฟยเถิงคืนสู้ความกล้าและมั่นใจอีกครั้ง แม้ยามนี้มันจะอ่อนพลังลงมาก แต่สำหรับหนิงฝานแล้ว เขาจะประมาทไม่ได้

คนผู้นี้ฝึกฝนมานานนับหลายร้อยปี มีประสบการณ์ผ่านความเป็นความตายมามากมาย แต่หากจะกล่าวถึงสิ่งที่หนิงฝานด้อยกว่านั้น อาจมีเพียงจิตใจ เพราะเขายังไม่ได้ตัดหัวใจแห่งปีศาจ จึงยังเทียบไป๋เฟยเถิงไม่ได้

หากเทียบเรื่องการต่อสู้แล้ว หนิงฝานไม่ได้ด้อยไปกว่ามัน เขาสำแดงพลังของวิชาได้อย่างเต็มที่ พลิกแพรงได้หลากหลาย ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในภายหลัง

นอกจากนี้ ระดับจิตใจของหนิงฝานยังยกระดับมากกว่าแต่ก่อน

“ข้าสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าได้ ต่อให้จิตใจของข้าสู้มันไม่ได้ ระดับพลังอ่อนด้อยกว่า และอายุน้อยกว่ามันก็ตาม!”

แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยน จิตใจเข้มแข็งขึ้นอย่างก้าวกระโดด หนิงฝานไม่รู้ว่าเหตุใด... เหล่าผู้เชี่ยวชาญประ สานวิญญาณจะไม่ทราบ แต่เหล่าผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำจะทราบดี ว่ามันคือการยกระดับของจิตใจ

หนิงฝานทะลวงระดับจิตใจในระหว่างการต่อสู้.... หนิงฝานเป็นผู้มีพรสวรรค์ อดทนต่อความอ่อนแอของจิตใจได้!

ไป๋เฟยเถิงขมวดคิ้ว ความหยิ่งทะนงและหาญกล้าของมันกลับมา มันคิดว่าหนิงฝานไม่อาจเอาชนะมันได้

“ครั้งนี้ ข้าจะไม่ให้เจ้าได้ใช้วิชาขัดเกลาร่างกาย… ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าธงจิตวิญญาณน่ากลัวขนาดไหน!”

สีหน้าไปเฟยเถิงมืดมน มันสัมผัสกระเป๋า นำธงจิตวิญญาณออกมา ปราณปีศาจที่รุนแรงถูกปลดปล่อย ก่อตัวเป็นกลุ่มหมอกรูปร่างคล้ายภูติผีที่กู่ร้องอย่างน่าสะพรึงกลัว ไม่รู้ว่าไป๋เฟยเถิงสังหารผู้คนมามากขนาดไหน ถึงได้รวบรวมจิตวิญญาณอาฆาตไว้ในธงมากขนาดนี้

ผู้เชี่ยวชาญที่ชมการประลองเสียวสันหลังเมื่อได้เห็นธง… เป็นครั้งที่ 2 ที่ไป๋เฟยเถิงนำสมบัติที่ทรงพลังที่สุดของมันออกมา! คาดไม่ถึงว่ามันจะงัดความสามารถทั้งหมดเพื่อรับมือผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณ

และชั่วลมหายใจนั้น ไป๋เฟยเถิงยังนำเกราะสีดำออกมาสวมใส่

“นี่… สมบัติวิญญาณขั้นสูงสุด...เกราสวรรค์! เกราะที่สามารถต้านรับการจู่โจมเต็มกำลังของผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นกลางได้...”

ผู้เชี่ยวชาญทุกวันดวงตาหี่แคบ แต่กับซ่งเฟิงที่เป็นศัตรูของไป๋เฟยเถิงนั้น กำหมัดแน่นด้วยความแค้น

“ไอ้เฒ่าไป๋… คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีสิ่งนี้อยู่ด้วย… หากในอดีตเจ้านำมันออกมาต่อสู้กับข้า ชัยชนะคงเป็นของเจ้า… เจ้ามันปิดบังได้ดีจริงๆ!”

เมื่อธงจิตวิญญาณและเกราะสวรรค์ปรากฏ จิตใจของไป๋เฟยเถิงก็กลับคืนสภาพปกติ สมบัติทั้งสองคือไพ่ลับของมัน หากไม่เพราะต้องสู้กับหนิงฝาน มันจะไม่นำออกมาเด็ดขาด

มันมองหนิงฝานด้วยสายตาเย้ยหยัน แต่จากสายตาของหนิงฝานแล้ว กลับไม่เผยถึงความวิตกกังวลแม้แต่น้อย

กลับกัน หนิงฝานเผยแววตาเย้ยหยันกับสมบัติทั้งสองของไป๋เฟยเถิงด้วยซ้ำ

“ธงจิตวิญญาณ… ธงที่อาบโลหิตวิญญาณมานับหมื่น จิตวิญญาณที่ถูกผนึกไว้ภายใน ล้วนเป็นจิตวิญญาณอาฆาตที่ยากจะรับมือ แต่ก็ง่ายที่จะทำลาย… ส่วนเกราะสวรรค์ นับเป็นกระดองเต่าชั้นยอด แม้จะเป็นสมบัติวิญญาณขั้นสูงสุด แค้ยังห่างไกลจากหยกลึกล้ำ… น่าเสียดายหากจะทำลายพวกมัน!”

แววตาหนิงฝานเผยเจตนาสังหาร ครั้งหนึ่งหวางเหยาเคยสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามร้ายแรงจากสายตาเช่นนี้ แต่กับไป๋เฟยเถิง มันไม่รูู้สึกอะไร

“เจ้าไม่อาจเลี่ยงชะตากรรมยามนี้ๆได้...”

หนิงฝานกล่าวอย่างแผ่งเบา แต่ไป๋เฟยเถิงที่ได้ยินกลับหัวเราะลั่น

“ไม่อาจเลี่ยงชะตากรรม! ข้ามีสมบัติที่เป็นไพ่ใบสุดท้ายอยู่ในมือ ฮ่าฮ่า! แต่ตัวเจ้าที่ไม่มีวิชาขัดเกลาร่างกาย มันจะไปมีอะไรได้อีก!”

ไป๋เฟยเถิงโบกธงจิตวิญญาณ จิตวิญญาณนับไม่ถ้วนที่ก่อตัวเป็นภูติผี เผยดวงตาที่แดงก่ำ แปรเปลี่ยนให้กลุ่มหมอกสีดำกลายเป็นสีแดงฉาน ก่อที่พวกมันทั้งหมดจะทะยานเข้าหาหนิงฝาน!

จิตวิญญาณแต่ละดวงเป็นจิตวิญญาณในขอบเขตเปิดเส้นชีพจรที่ 7 แต่พวกมันสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญประสานวิญญาณและผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำได้อย่างง่ายดาย เพียงแต่เหล่าจิตวิญญาณที่ผนึกไว้ในธงจะหายไปด้วย

มดนับหมื่นรุมกัดช้าง ช้างย่อมตาย ภูติผีนับหมื่นรุมดูดกลืนเทพเซียน เทพเซียนย่อมไม่รอดเช่นกัน! หากหนิงฝานไม่ทำลายจ้าวแห่งจิตวิญญาณในนั้น เขาก็ตกอยู่ในอันตราย...

ธงจิตวิญญาณมีจิตวิญญาณหลักที่ทำหน้าที่คอยควบคุมจิตวิญญาณที่ดูดกลืนมา แม้ไป๋เฟยเถิงจะดูดซับจิตวิญญาณมาเป็นจำนวนมาก แต่จิตวิญญาณหลักของมันยังอ่อนด้อยอยู่มาก

หากจิตวิญญาณหลักแข็งแกร่ง จิตวิญญาณที่ดูดกลืนมาก็จะทรงพลัง...นี่เป็นส่วนที่ยากในการควบคุมธงจิตวิญญาณ เพราะมันจะเผาผลาญพลังของผู้ใช้เป็นจำนวนมาก

แม้ธงจิตวิญญาณจะปรากฏ ก็ยากจะสัมผัสถึงจิตวิญญาณหลัก เพราะมันจะซ่อนตัวเป็นอย่างดีเพื่อเลี่ยงอันตราย

เหล่าผู้เชี่ยวชาญจ้องมองธงและภูติผีด้วยความหวาดกลัว แม้เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกฝนวิชาขัดเกลาจิตวิญญาณมานั้นยังยากจะรับมือ ยิ่งผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกฝนวิชาขัดเกลาร่างกาย ยิ่งรับมือได้ยาก… ผู้เชี่ยวชาญวิชาขัดเกลาวิญญาณ หากได้ครอบครองธงจิตวิญญาณ คนผู้นั้นจะยิ่งทรงพลังมากขึ้น ดูดกลืนจิตวิญญาณได้รับร้อย นับพัน หรือนับล้าน!

เพียงแต่การสังหารคนผู้หนึ่งโดยใช้ธงจิตวิญญาณนั้น ดูจะเกินความจำเป็น

“ข้าไม่อยากเห็นชะตากรรมของเด็กนั่นจริงๆ...” ซ่งเฟิงหลังตา ขมวดคิ้วแน่น ต่อให้เป็นมันก็คงประสบชะตากรรมที่เลวร้ายหากต้องเผชิญกับธวจิตวิญญาณ นับประสาอะไรกับหนิงฝาน

“สมแล้วที่เป็นปีศาจไป๋… ธงจิตวิญญาณนั่น แม้เป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นกลางก็ไม่อาจรับมือ!” หลู่สื่อเฉียว ผู้ดูแลศิษย์แห่งนิกายกุ่ยเชว่กล่าว แม้มันจะเป็นผู้หยิ่งทะนง แต่ยังนับถือไป๋เฟยเถิงไม่น้อย

แต่ในชั่วพริบตานั้นเอง เสียงกรีดร้องของภูติผีที่น่าหวาดกลัวก็ดังขึ้น ซ่งเฟิงเร่งลืมตา และจ้องสนามประลองอย่างไม่ละสายตา

หนิงฝานไม่ได้หลบจิตวิญญาณที่ตรงเข้ามา เขาพยายามหาจิตวิญญาณหลักแต่ยังไม่พบ

หนิงฝานขยับนิ้ว กระบี่บินแยกสวรรค์แปรเปลี่ยนเป็นดาวตกนับไม่ถ้วน กระหน่ำเข้าใส่ภูติผีและแผดเผาพวกมัน

เพียงชั่วพริบตา จิตวิญญาณนับหมื่นถูกเผาไปกว่าครึ่ง… แม้จิตวิญญาณที่ถูกดูดกลืนเข้ามานั้นจะมีความทรงจำที่ว่างเปล่า แต่พวกมันยังหลงเหลือความกลัว ทันใดนั้นเอง จิตวิญญาณสีแดงที่หวาดกลัวสุดขีด ได้พุ่งหนีออกจากเหล่าจิตวิญญาณอื่นๆ มุ่งตรงไปยังธงจิตวิญญาณ!

หนิงฝานจงใจเผาพวกมัน เพื่อล่อให้จิตวิญญาณหลักออกมา!

“ฆ่า!”

หนิงฝานขยับมือ ส่งกระบี่บินแยกสวรรค์ทะลวงร่างจิตวิญญาณหลัก จนถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

เมื่อจิตวิญญาณหลักของธงจิตวิญญาณถูกทำลาย ธงในมือไป๋เฟยเถิงเปล่งเสียง รอยฉีกขาดปรากฏ ภูติผีแต่ละตัวสลายกลายเป็นหมอกควัน ลอยกลับคืนสู่ธงจิตวิญญาณ

ธงจิตวิญญาณเสียหายใหญ่หลวง!

“ไม่.. ไม่.. ธงจิตวิญญาณของข้า! มันจะมากเกินไปแล้ว... ‘น้ำแข็งร่วงหล่น’”

ไป๋เฟยเถิงเก็บธงจิตวิญญาณ และโคจรปราณน้ำแข็งม่วง เกิดเป็นแสงสีม่วงสว่างไสว!

มันขยับมือตามวิชา บนท้องนภาปรากฏกลุ่มไอความเย็น ก่อนจะก่อตัวเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดยักษ์ที่ใหญ่กว่า 100 จ้าง!

ก้อนน้ำแข็งนั่น...ก่อตัวขึ้นมาจากปราณน้ำแข็งม่วง

“วิชาระดับแก่นทองคำ… น้ำแข็งร่วงหล่น! วิชานี้เป็นวิชาที่ไป๋เฟยเถิงภาคภูมิใจ… ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่า เมื่อ 100 ปีที่แล้ว ผู้อาวุโสหยางชิงถูกสังหารด้วยวิชาที่เคยปรากฏ… ที่แท้ วิชานั่นกลับเป็นของไป๋เฟยเถิง!”

“นั่นมันปราณน้ำแข็งม่วง ปราณน้ำแข็งระดับ 4!”

แม้ต้องเผชิญหน้ากับวิชาของไป๋เฟยเถิง แต่หนิงฝานรู้สึกตระหนกเล็กน้อย

แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา หากจะทำลายก้อนน้ำแข็งยักษ์นั่น ต้องใช้เพลิงปีศาจทมิฬ

“วังวนมังกรเพลิงที่ 2… สมควรจัดการกับก้อนน้ำแข็งนั่นได้ไม่ยาก...”

แต่ในขณะที่หนิงฝานกำลังจะลงมือนั้น เสียงของสตรีกลับดังออกมาจากสร้อยหยินหยาง นางกล่าวด้วยความเร่งร้อน

“น้ำแข็งม่วง! หนิงฝาน จงช่วงชิงสิ่งนั้นมา มันเป็นประโยชน์กับข้า!”

“ช่วงชิง? ท่านคิดจะให้ข้าช่วงชิงปราณน้ำแข็งนั่นมา… ท่านคิดว่าข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มที่สามารถชิงปราณน้ำแข็งมาจากไป๋เฟยเถิงได้หรือ?” หนิงฝานยิ้มเจื่อน

“ข้าขอร้อง… สิ่งนั้นสำคัญกับข้ามากจริงๆ” เป็นครั้งแรกที่สตรีผู้สูงส่งเช่นนาง ขอร้องหนิงฝาน

“ย่อมได้...ข้าจะช่วยท่าน แต่ข้าต้องทำยังไง...” หนิงฝานใจอ่อน เพราะยามที่เขาอยู่ในอันตราย นางก็เคยช่วยเขาไว้หลายครั้ง เขาจึงปฏิเสธนางไม่ได้

หากนางไม่มีหนทางช่วย ต่อให้เขาต้องเผยไพ่ในมือก็ไม่สน และนั่นจะทำให้เขาช่วงชิงได้ง่ายๆ

“ไม่ยาก… ข้ามีวิธีดูกลืนมันและทำลายวิชานั่น อย่างแรก เจ้าต้องทะลวงเข้าไปในน้ำแข็งก้อนนั้นก่อน...”

ทะลวงก้อนน้ำแข็ง!

หนิงฝานขมวดคิ้ว เพราะวิชาที่ใช้สร้างก้อนน้ำแข็งเป็นวิชาระดับแก่นทองคำ ปราณน้ำแข็งม่วงก็เป็นถึงปราณน้ำแข็งระดับ 4 ห่างจากปราณเยือกแข็งป่าสวรรค์เพียงระดับเดียวเท่านั้น

การเชื่อถือนาง อาจทำให้หนิงฝานเป็นอันตราย

“ข้าขอร้อง… แค่ครั้งนี้เท่านั้น”

แววตาหนิงฝานมั่นคง การทะลวงก้อนน้ำแข็งไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว เพียงแค่ต้องใช้วิชาลับสัมผัสป้องกันเท่านั้น

ถึงจะบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่ตาย… หนิงฝานจะยอมเชื่อนางสักครั้ง จะช่วยนางให้สำเร็จ!