ตอนที่ 2 : โลก2มิติของฉัน

ลูซีหยูตัดสินใจที่จะมองไปที่ 3 สัทพจน์แห่งทฤษฎีของจักรวาล : เวลา(T) ช่องว่าง(U) และสสาร(M) เวลา ช่องว่างและสสารทุกอย่างนั้นเกี่ยวข้องกันหมด ส่วนประกอบของทั้ง3อย่างมีการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ที่เป็นอิสระต่อกัน ความสัมพันธ์ระหว่างช่องว่างและเวลาคือ U=U(T) ,และ M=M(U) สำหรับสสารและช่องว่าง เวลานั้นถูกพบในช่องว่าง,และช่องว่างถูกเติมเต็มด้วยสสาร ด้วยเหตุนี้เวลาและช่องว่างจึงเกี่ยวข้องกับสสาร

ในบรรดาองค์ประกอบทั้งสาม สสารเป็นองค์ประกอบที่เก่าแก่ที่สุด ถ้าไม่มีสสารช่องว่างก็จะไม่มีอยู่จริง ถ้าไม่มีช่องว่างเวลาก็จะไม่มีอยู่จริงด้วย ลูซีหยูสงสัยว่าม้วนกระดาษนี้จะเป็นทางเข้าสู่โลก2มิติ ถ้าสสารไม่มีอยู่จริงในโลกนี้ ช่องว่างและเวลาก็ไม่มีอยู่จริงเหมือนกัน

ลูซีหยูมองไปที่ม้วนกระดาษและพบสิ่งที่เค้านึกไม่ถึง เหมือนว่าเค้าจะพบทางเข้าโลก2มิติแล้ว

ถ้าฉันใส่สสารจำนวนมากในโลก2มิติ ฉันจะสามารถสร้างโลก2มิติที่มั่นคงได้มั้ย? โลก2มิติที่มีเวลาและช่องว่าง และยังสามารถที่จะรักษาชีวิตได้ด้วย?

ลูซีหยูรู้สึกตื่นเต้นกับความคิดนี้ดังนั้นเค้าจึงเริ่มวางแพลน เค้าพยายามจะใส่ท่อลำเลียงสารลงในช่องว่างกระดาษก่อนแล้วจึงขนส่งทรายและสิ่งอื่นๆเข้าไปในนั้น และตอนนั้นก็มีบางคนกดกริ่ง เค้ามองลงไปและเห็นว่ามีคนส่งของอยู่ที่นั่น

“คุณคือลูซีหยูรึเปล่า? กรุณาเซ็นรับพัสดุ” คนส่งของพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ

พัสดุประกอบไปด้วยกล้องที่เค้าสั่งมา หลังจากเชื่อมโยงมันกับคอมพิวเตอร์ ลูซีหยูได้ใส่กล้องลงไปในช่องว่างกระดาษ เค้าต้องการที่จะค้นหาสิ่งที่อยู่ข้างในช่องว่างกระดาษแทนที่จะสังเกตจากพื้นผิวของภาพวาด

จังหวะที่กล้องถูกใส่ลงไปในช่องว่างกระดาษ หน้าจอคอมพิวเตอร์นั้นเป็นสีดำ หัวใจของลูซีหยูได้จมดิ่งแต่เค้าได้คาดการณ์ถึงเหตุการณ์นี้แล้ว อันดับแรกในโลก2มิติอาจจะไม่มีแสงไฟดังนั้นเค้าจึงคิดว่าไม่แปลกที่จะไม่เห็นอะไร อันดับสองเค้ารู้สึกว่าในโลก2มิติอาจจะไม่มีสัญญาณ ไม่อย่างงั้นคงจะแปลกเกินไป แม้ว่าลูซีหยูจะรู้สึกแบบนี้ แต่เค้าก็ยังคงจะถ่ายต่อ

หลังจากที่ลูซีหยูคลิกเม้าและเปิดไฟที่กล้อง หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็สว่างขึ้น ลูซีหยูรู้สึกตกใจแล้วเค้าก็ขยับกล้องไปมา ฉันไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่โชว์บนหน้าจอคอมพิวเตอร์!!!

ภาพบนหน้าจอดูแปลกๆ กล้องเหมือนจะจับภาพนี้ได้แต่ภาพที่เค้าเห็นเป็นมุมด้านข้าง

มันคือมุมอะไร?

เค้ารีบปรับโฟกัสพบว่ามีเครื่องหมายพิเศษขึ้นบนหน้าจอ : เป็นเหมือนเลข8แนวนอน ลูซีหยูรู้ว่าสัญลักษณ์นั้นคือเครื่องหมายอินฟินิตี้ อย่างไรก็ตามในเมืองหลวง สัญลักษณ์นี้หมายถึงหมอกควัน

ลูซีหยูมั่นใจว่าเค้ามองเห็นไม่ผิดพลาด มันคือเครื่องหมายอินฟินิตี้ สัญลักษณ์นั้นอยู่ตรงกลางช่องว่างกระดาษ ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนลูซีหยูจะสามารถมองเห็นได้แค่ด้านหน้าเท่านั้น

เค้าพบว่าสถานการณ์ในช่องว่างกระดาษนั้นลึกลับ เค้ามั่นใจว่ามันคือโลก2มิติแต่จากภาพที่กล้องจับได้ มันไม่ได้ดูเหมือนโลก2มิติ อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่โลก3มิติแน่นอน

ลูซีหยูไม่เคยเข้าไปในโลก2มิติ เค้าจึงไม่แน่ใจว่าโลก2มิติควรจะเป็นยังไง เค้าหยิบกล้องกลับขึ้นมาและพบว่าส่วนหนึ่งของกล้องที่ได้หายไปในช่องว่างกระดาษเหมือนมันกำลังจะสร้างตัวเองขึ้นมาในที่สุดมันก็ปรากฎตัวขึ้นในโลก3มิติ

เหตุการณ์นี้ไม่มีอะไรแปลกใหม่สำหรับลูซีหยูเพราะเขาได้ทำการทดลองมาก่อนหน้านี้มาบ้าง ดังนั้นเค้าจึงไม่ตกใจอะไร หลังจากเค้าไตร่ตรองสิ่งต่างๆสักพักเค้าตัดสินใจที่จะขยับเลข8แนวนอนให้เข้ามาใกล้ขึ้น

มันเป็นครั้งแรกที่ลูซีหยูได้ใส่มือของเค้าเข้าไปข้างในและนั้นต้องใช้ความกล้าอย่างมาก ถ้าเค้าไม่สามารถดึงมือเค้ากลับมาได้ มันคงจะเป็นปัญหาใหญ่มากแน่ๆ เค้ารู้สึกแปลกเมื่อมือเค้าอยู่ในช่องว่างกระดาษแล้วเหมือนกับว่าเค้าจะสูญเสียความรู้สึกในการสัมผัส แต่เค้ายังคงรู้สึกถึงมือตัวเอง มือของเค้าเบาเหมือนกับกระดาษ

ฉันจับมันได้แล้ว!

ลูซีหยูรู้สึกภูมิใจและรีบดึงสิ่งนั้นขึ้นมา เมื่อเค้ามองไปในมือของตัวเองมันกลับว่างเปล่า

เกิดอะไรขึ้น? มันหายไปไหน?

ลูซีหยูหมุนมือของเค้าและเห็นเครื่องหมายอินฟินิตี้สีเงิน มันเคลื่อนไหวระหว่างผิวของเค้าและเนื้อของเค้าราวกลับว่าเนื้อและเลือดของเค้าไม่มีอยู่จริง มันลอยไปมาบนมือของเค้าเหมือนปลาและเริ่มเคลื่อนที่ไปบนแขนของเค้า

บ้าเอ้ย!บ้าเอ้ย!บ้าเอ้ย!

ลูซีหยูรู้สึกหวาดกลัวดังนั้นเค้าจึงตีและเกาแขนของเค้าแต่ก็ไม่รู้สึกอะไร เค้าเห็นมันเคลื่อนไปที่บนแขนของเค้า เค้าจึงรีบวิ่งไปอีกห้องและส่องกระจก มันเคลื่อนไปที่คอของเค้าและต่อด้วยใบหน้าของเค้าและในที่สุดก็เข้ามาในสมองเค้า

เห้ย!!

ลูซีหยูรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในหัวของเค้าระเบิดและเค้าก็หมดสติไป ราวกับว่าเค้าได้เห็นการระเบิดของจักรวาล ส่งผลให้ไม่มีข้อมูลถูกส่งไปยังสมองของเค้า

อย่างไรก็ตามข้อมูลนั้นมากเกินไปสำหรับช่องว่างในสมองของเค้า ข้อมูลได้เคลื่อนผ่านสมองของเค้าแต่ไม่ได้ถูกจัดเก็บไว้ มีแค่ข้อมูลส่วนเล็กๆที่สำคัญที่ยังคงอยู่ในความทรงจำของเค้า

เมื่อลูซีหยูลุกขึ้นจากพื้นทุกอย่างมืดไปหมด เค้ารู้สึกเหมือนว่าเค้าพึ่งฟื้นจากความตายแต่เค้าก็ยังค่อนข้างกลัวกับความจริงที่ว่ามีบางสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายของเค้า ตอนนี้นอกจากมะเร็งแล้วก็ยังมีสิ่งนี้อีกหนึ่งสิ่งที่ไม่ใช่อวัยวะของเขา! อย่างไรก็ตามหลังจากใช้ความคิดสักพัก เขาก็เริ่มทำใจได้ อย่างมาก-- ก็คือความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว

สิ่งที่เข้ามาในสมองของเค้านั้นต้องมีอำนาจควบคุมม้วนกระดาษและมันแสดงถึงความเป็นเจ้าของและการควบคุมศูนย์กลางของโลก2มิติ ลูซีหยูรู้สึกได้ถึงข้อมูลมากมาย เช่น คำอธิบายโดยละเอียดและคู่มือการใช้งานซึ่งเค้าสามารถใช้ได้ เค้ารู้สึกว่าข้อมูลนั้นเยอะพอๆกับสิ่งที่ถูกเก็บไว้ในหอสมุดแห่งชาติของจีนแต่เค้าก็ยังไม่สามารถที่จะเอาข้อมูลทั้งหมดมาใส่ไว้ในสมองเค้าตอนนี้ได้ เค้าทำได้แค่เรียนรู้การทำงานง่ายๆ และทิ้งสิ่งที่เหลือไว้ข้างหลัง

ตอนนี้เค้าเริ่มเข้าใจวิธีการเปิดและวิธีการเข้าสู่โลก2มิติและวิธีตั้งค่ากฎภายในและตัวแปรสำหรับมันแล้ว