ตอนที่แล้วบทที่ 1 การหย่าร้าง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 3 กลับไปที่วิทยาลัย

บทที่ 2 วิญญาณถูกกลืนกิน


บทที่ 2 วิญญาณถูกกลืนกิน

รถบรรทุกไม่หยุดดูและขับหนีออกไปอย่างรวดเร็ว มีเพียงคนเดียวที่ชะโงกหัวออกจากหน้าต่างผู้โดยสารครู่หนึ่งก่อนที่จะหดหัวกลับไป เขากดหมายเลขบนโทรศัพท์ของเขาทันที

"นายน้อยซูโอ งานเสร็จเรียบร้อยแล้ว"

"นายแน่ใจว่านะฉินห่าวอยู่ในรถบัสคันนั้น?"

"แน่นอน เฮ้ นายน้อยซูโอ เมื่อฉินห่าวเสียชีวิต ซื่อหยูก็เป็นของคุณ"

"อืม ทำได้ดีมาก การแย่งผู้หญิงคนหนึ่งจากฉันเท่ากับมันรนหาที่ตาย รีบ ๆ กลับมา จัดการรถบรรทุกคันนั้นด้วย"

"ไม่ต้องเป็นห่วงนายน้อยซูโอ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้คุณเอง"

หลังจากการโทร รถบรรทุกก็หายเข้าไปในความมืดของทางหลวงบนภูเขา

ตอนนี้เป็นตอนกลางดึกและยังไม่มีการค้นพบรถบัสที่ขึ้นเขา รถตกลงไปที่ก้นเหวลึก ตอนที่รถกลิ้งมันเหวี่ยงคนออกมานอกหน้าต่าง และฉินห่าวเป็นหนึ่งในคนที่ถูกโยนออกมา

ในขณะนี้เขานอนอยู่ในกอหญ้าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาไม่เคลื่อนไหวและไม่มีใครรู้ว่าเขาเสียชีวิตไปแล้วหรือว่ายังมีชีวิตอยู่

ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วกรีดร้องบนท้องฟ้าว่า "อ่า!"

เสียงกรีดร้องคร่ำครวญทำให้คืนแห่งความเงียบงันในเนินเขาลึก ๆ นี้มันอาจทำให้ขนหัวลุกได้

ฉินห่าวกรีดร้องขณะที่เขาจับหัวไว้ ไม่สนใจความเจ็บปวดที่ร่างกายของเขา เขากลิ้งตัวออกจากพุ่มไม้และลงเขา

"ฮ่า ๆ สวะยอมแพ้" ในจิตสำนึกของเขา เงาของมนุษย์หัวเราะอย่างบ้าคลั่งใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาฉินห่าวอ่อนแอที่สุดเพื่อกลืนวิญญาณของเขา

"ไม่ ไอ้บ้า ออกไป ฉันจะไม่ยอมแพ้" ฉินห่าวคำรามจับหัวของเขาแล้วกระแทกอย่างแรงบนพื้น แต่คราวนี้เขาไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป ตอนนี้สติของเขาพร่ามัว ร่างกายของเขาเริ่มควบคุมไม่ได้และวิญญาณของคนอื่นควบคุมร่างกายของเขาทีละขั้นตอน

"ฉันจะรวบหัวรวบหางทั้งครอบครัวของนาย อ่า ! " ฉินห่าวกรีดร้องอย่างใจสั่น คราวนี้อาการปวดหัวของเขารุนแรงถึงขนาดราวกับว่าวิญญาณโจมตีครั้งสุดท้าย

ฉินห่าวเจ็บปวดอย่างมากจนเหงื่อไหลออกมาจากใบหน้าของเขา เขากัดฟันของเขาอย่างแรงจนฟันเกือบแตกเพื่อป้องกันตัวเองจากการกัดลิ้นของเขา เขากัดลงไปบนพื้นหญ้า บนพื้นดิน เขากัดต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วน และน้ำจากหญ้าแตกก็ปะปนกับน้ำลายและเหงื่อของเขา และถูกดูดเข้าไปในลำคอของเขา

"หญ้าวิญญาณ มันเป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย ? อ่า" เสียงกรีดร้องนั้นไม่ได้ทำโดยฉินห่าว แต่ถูกสร้างขึ้นโดยจิตวิญญาณในทะเลแห่งจิตสำนึกของเขา คนอื่นอาจไม่ได้ยิน แต่ฉินห่าวทำได้

ฉินห่าวรู้สึกว่าเขาได้สติมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของวิญญาณ "หญ้าวิญญาณ" อีกครั้งดูเหมือนว่าเขาเข้าใจอะไรบางอย่างดังนั้นเขาจึงกัดหญ้าบนพื้นอย่างบ้าคลั่งและดูดน้ำออกจากหญ้าอย่างสิ้นหวัง มันไม่สำคัญว่ามันจะมีประโยชน์หรือไม่ เขากลืนทุกอย่างทันที

“อ๊ะ ไม่ ข้าขอร้อง ไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด” วิญญาณกรีดร้องและอ้อนวอนขอความเมตตา

ฉินห่าวจะไม่ยกโทษให้เขาเลย เขาตะโกนว่า "ไปลงนรกซะ!"

"อ่าา อ๊า!"

เสียงกรีดร้องของวิญญาณก็ยิ่งน่าสังเวชมากขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดมันก็ค่อยลงจนกระทั่งมันหายไปอย่างสมบูรณ์

ในที่สุดสติของฉินห่าวก็หายไป และเขาก็รู้สึกว่าเขาสามารถควบคุมร่างกายของเขาได้อย่างสมบูรณ์ มันเป็นเพียงว่าร่างกายทั้งหมดของเขาเจ็บปวดอย่างมากและเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย เขานอนบนพื้นอ้าปากหอบหายใจ หากมีคนเห็นเขา พวกเขาจะคิดว่าเขากำลังจะตาย แต่นั่นคือความจริง หากเขายังคงเสียเวลา เขาจะไม่อยู่ไกลจากความตาย

ฉินห่าวรู้สถานการณ์ของตัวเองเช่นกัน พละกำลังของเขาหมดลงทีละนิด แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางรักษาแผลของเขาได้แล้ว เขาทำได้เพียงรอความช่วยเหลือ จิตใจของเขาอยู่ในสภาพที่สับสนวุ่นวาย ความทรงจำที่ไม่ได้เป็นของเขากระพริบอยู่ในใจ สิ่งเหล่านี้เป็นความทรงจำจากบุคคลอื่น ความทรงจำที่วิญญาณของเขาได้รับจากการกลืนวิญญาณของบุคคลอื่น

บุคคลนั้นถูกเรียกว่าหยวนห่าวและเขามาจากโลกแห่งการต่อสู้ที่เรียกว่าทวีปจิตวิญญาณการต่อสู้ ที่นั่นศิลปะการต่อสู้ได้รับความนิยมและปกครองสูงสุด เป็นเรื่องน่าเสียดายที่หยวนห่าวเกิดมาพร้อมกับเส้นลมปราณที่หายากและไม่สามารถบ่มเพาะได้ อย่างไรก็ตามสวรรค์ได้มอบความสามารถให้กับเขาอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเขาสามารถจำอะไรได้หลังจากที่ได้เห็นพวกเขา อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนชะตากรรมของเขา หากเขาไม่สามารถฝึกฝนวรยุทธได้เขาจะกลายเป็นขยะ จากนั้นเขาก็กลายเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของครอบครัว ทรมานจากการเยาะเย้ยและความอัปยศอดสูของผู้อื่น

การใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้เป็นเวลานานทำให้จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ยอมแพ้และต้องการแก้แค้นผู้ที่ดูถูกเขา ดังนั้นเขาจึงฝึกฝนอย่างดื้อรั้นเป็นเวลาหลายสิบปีอย่างหนักเหมือนคนอื่น ในเวลาเดียวกันเขาหวังว่าวันหนึ่งเขาจะสามารถหาวิธีรักษาเส้นลมปราณที่ถูกปิดได้

หลังจากผ่านไปหลายสิบปีศิลปะการต่อสู้ของเขาก็ไม่คืบหน้าเลย แต่ทักษะการแพทย์ของเขาก็พัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดและความสำเร็จของเขาก็ยอดเยี่ยม น่าเสียดายไม่ว่าทักษะทางการแพทย์ของเขาจะยิ่งใหญ่เพียงใด เขาก็ยังไม่สามารถหาวิธีรักษาอาการเส้นลมปราณที่ถูกปิดได้

เมื่อเขาใกล้จะหมดหวัง เขาได้ยินว่ามีวิธีการบ่มเพาะที่เรียกว่าคาถาสะกดชั่วนิรันดร์ในห้องสมุดสมบัติของกลุ่มมันสามารถเปลี่ยนเส้นลมปราณที่ถูกปิดของเขาได้ แน่นอนว่านี่เป็นเพียงข่าวลือและอาจไม่เป็นจริง อย่างไรก็ตามเขาเป็นเหมือนชายที่กำลังจมน้ำที่คว้าเชือกฟางที่ช่วยชีวิตได้ ไม่ว่าจะจริงหรือไม่เขาก็ต้องลอง นี่เป็นความหวังสุดท้ายของเขาและเป็นความหวังเดียวของเขา

หลังจากการเตรียมการและวางแผนมานาน วันหนึ่งในที่สุดเขาก็ได้พบโอกาสที่จะแอบเข้าไปในห้องสมุดสมบัติที่ได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา

เมื่อเข้าไปข้างในเขาก็ตกใจกับของสะสมภายใน หลังจากค้นหาคาถาสะกดชั่วนิรันดร์และจดจำเนื้อหาภายใน เขาไม่ได้ปล่อยตำราวรยุทธเหล่านั้น ด้วยความโลภเขามัวแต่ใช้ความสามารถในการจดจำเนื้อหาต่าง ๆ เหล่านั้นจนเขาลืมที่จะออกมา ไม่นานเขาก็ถูกค้นพบในที่สุด

กลุ่มมีกฎว่าถ้าใครเข้ามาในห้องสมุดสมบัติโดยไม่ได้รับอนุญาต บุคคลนั้นจะต้องถูกทำลายวรยุทธของเขาหรือเธอ แม้กระทั่งถูกตัดสินลงโทษอย่างรุนแรง หยวนห่าวเป็นลูกชายที่ถูกครอบครัวทอดทิ้ง ดังนั้นจึงไม่มีใครเสียดายหากเขาเสียชีวิต ในทางตรงกันข้ามคนจำนวนมากชื่นชมยินดีในความโชคร้ายของเขา และด้วยความไม่เต็มใจและความไม่พอใจ เขาถูกประหารในบริเวณลงโทษของครอบครัว

อาจเป็นเพราะเขามีความแค้นและไม่เต็มใจ แม้ว่าเขาจะเสียชีวิต แต่วิญญาณของเขาก็เร่ร่อนและสิงสู่ในร่างของฉินห่าว

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาและพบว่าจิตสำนึกของเขายังคงอยู่ที่นั่น เขาก็ตื่นเต้นมาก เมื่อเขาพบว่าร่างที่เขาถ่ายทอดไปนั้นไม่เพียงแต่ไม่ใช่เส้นลมปราณที่ถูกปิด แต่ยังเป็นร่างกายการฝึกฝนวรยุทธที่ยอดเยี่ยม เขาก็มีความสุขมาก เขาเชื่อว่าโดยอาศัยเทคนิคลับเหล่านั้นอย่างลึกซึ้งในความทรงจำของเขา และการใช้ร่างกายนี้เขาจะเติบโตเป็นอัจฉริยะด้านวรยุทธในรุ่นของเขาอย่างแน่นอน เมื่อเวลานั้นมาถึงเขาจะกลับไปแก้แค้นและฆ่าทุกคนที่ดูถูกเขา

หลังจากฉินห่าวเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้จากความทรงจำของหยวนห่าว เขาก็รู้สึกโชคดี โชคดีที่เขามีจิตใจที่เข้มแข็งและโชคดีที่ได้กินหญ้าวิญญาณโดยบังเอิญซึ่งช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงการถูกกลืนกิน และช่วยให้เขากลืนกินอีกคนหนึ่งแทน

แน่นอนมีอีกเหตุผลหนึ่งที่อยู่เบื้องหลัง: หยวนห่าวมีพื้นฐานในศิลปะการต่อสู้เล็กน้อย เขาเป็นคนธรรมดาที่มีพลังวิญญาณที่ค่อนข้างอ่อนแอ ซึ่งเป็นสาเหตุที่เขาไม่สามารถกลืนวิญญาณของฉินห่าวได้ ถ้าเป็นคนอื่นที่มีพื้นฐานการบ่มเพาะที่แข็งแกร่งฉินห่าวก็คงจะตาย

“เฮ้ พี่ชาย เราควรเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน เราทุกคนต่างก็ถูกทอดทิ้ง” ฉินห่าวถอนหายใจในใจ ในขั้นต้นเขาเกลียดวิญญาณนี้เพราะขโมยร่างของเขา แต่หลังจากเข้าใจความทุกข์ทรมานของวิญญาณหยวนห่าวแล้ว เขาก็รู้สึกแบบเดียวกันกับหยวนห่าว เพราะฉินห่าวก็เป็นคนที่ถูกทอดทิ้ง เมื่อเขาคิดถึงคนที่ทิ้งเขา จิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยความแค้น

“ไม่ต้องกังวลพี่ชาย นายจะไม่ตายอย่างไร้ประโยชน์ ฉันจะสืบทอดสิ่งต่าง ๆ ของนายอย่างเหมาะสม” เมื่อฉินห่าวพูด เขาเริ่มใช้ความทรงจำของหยวนห่าวเพื่อหาวิธีรักษาร่างกายที่น่ากลัวในปัจจุบันของเขา มิฉะนั้นเขาจะต้องเสียชีวิตแน่นอน

หลังจากค้นหาในความทรงจำ เขาเลือกคาถาสะกดชั่วนิรันดร์ เขาไม่ทราบว่าคาถานี้สามารถรักษาเส้นลมปราณที่ถูกปิดได้หรือไม่ แต่มันเป็นเทคนิคการรักษาระดับสูงสุดสำหรับอาการบาดเจ็บภายใน ในขณะเดียวกันก็เป็นเทคนิคการป้องกันระดับสูงสุด และมี 5 ระดับ ได้แก่ การหลอมรวมลมปราณ, การผลัดเปลี่ยนผิว, การผลัดเปลี่ยนกระดูก, การหลอมรวมวิญญาณ และการหลอมรวมจิตวิญญาณ แต่ละอย่างแบ่งออกเป็น 3 ระดับ

ฉินห่าวเริ่มต้นจากการหลอมรวมลมปราณของเขาตามความทรงจำ และประสบการณ์การบ่มเพาะของหยวนห่าว

หลังจากโคจรลมปราณได้ 1 รอบแล้วท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้น ฉินห่าวรู้สึกว่าร่างกายของเขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่อาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก ท้ายที่สุดขณะนี้เขาเพิ่งใช้งานปราณปกติของเขาในฐานะบุคคลทั่วไป ดังนั้นจึงไม่เป็นความจริงเลยที่เขาจะคิดว่าเขาจะมีผลกระทบมากน้อยเพียงใด

โชคดีที่เขาพบสมุนไพรบางอย่างเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเขา ไม่นานเขาก็จะไม่รู้จักสมุนไพรเหล่านี้แน่นอน ตอนนี้เขาได้รับรู้จากอดีตผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์อย่างหยวนห่าว เขาก็จำได้ทันที

ด้วยการใช้กำลังอันแรงกล้าสุดท้ายของเขา ฉินห่าวจึงคลานไปหาสมุนไพร กัดและเคี้ยวมัน ในที่สุดเขาก็กลืนส่วนที่เหลือของสมุนไพรและน้ำลงไป ด้วยการบำรุงจากสมุนไพรเหล่านี้ เขายังคงหมุนเวียนคาถาสะกดชั่วนิรันดร์ ด้วยวิธีนี้เขาสามารถเร่งการดูดซึมของส่วนประกอบสมุนไพร

ทุกคนเป็นผู้อ่าน / ทุกคนเป็นนักเขียน

เข้าสู่ระบบ

ด้วย Facebook ด้วย Google ด้วย Twitter

ข้อความต้นฉบับ

ร่วมให้คำแปลที่ดีกว่า

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด