ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 2 วิญญาณถูกกลืนกิน

บทที่ 1 การหย่าร้าง


งานแต่งงานผ่านเที่ยงคืนมาแล้ว เมื่อพวกเขาส่งแขกกลุ่มสุดท้ายเสร็จแล้ว ฉินห่าวเดินเข้ามาในห้องเจ้าสาวด้วยก้าวหนัก ๆ และนั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรง เขาลูบหัวเพราะปวดหัวจากการที่เขาดื่มมากเกินไปและอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง "การแต่งงานนี้มันเหนื่อยมากจริง ๆ"

แต่เมื่อเขานึกถึงภรรยาที่เหมือนนางฟ้าของเขา เขารู้สึกว่ามันคุ้มค่า

เมื่อคิดเกี่ยวกับภรรยาของเขา ฉินห่าวมองที่เตียงขนาดใหญ่โดยคิดว่าเขาจะเติมเต็มความฝันของเขาที่จะทอดกายบนเรือนร่างที่งดงามชวนให้คลั่นไคล้ เขาตื่นเต้นมากจนเลือดลมพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย แต่เขายังไม่เห็นภรรยาของเขา

"เธอไม่ได้ขึ้นมาก่อนหรอกหรือ ? " เมื่อฉินห่าวกำลังจะตะโกน เขาได้ยินเสียงที่มาจากห้องน้ำ ประตูห้องน้ำเปิดออก และสาวงามที่ห่อด้วยผ้าเช็ดตัวกำลังเดินออกมา

ภายใต้แสงที่อ่อนโยน ใบหน้าที่มีเสน่ห์และสวยงามของเธอยิ่งดูมีเสน่ห์และน่าหลงใหลมากขึ้น  ผ้าขนหนูอาบน้ำพันรอบร่างกายที่งดงามของเธอ และหน้าอกของเธอกลายเป็นส่วนโค้งที่สมบูรณ์ด้วยชุดนอนของเธอทำให้ฉินห่าวอึดอัด เลือดในร่างกายของเขาเดือด และความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไปในทันที

“ฮ่าฮ่า ภรรยาของผม คุณสวยมาก !”  ฉินห่าวยืนขึ้นดวงตาของเขาจ้องตรงไปที่เย่ซื่อหยู และเดินไปหาเธอ เขาถูมือพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัข

ซื่อหยูจ้องที่เขาแล้วขมวดคิ้ว และพูดด้วยความโกรธ "คุณเหม็นมาก ไปอาบน้ำ"

"โอ้ ผมจะไปอาบน้ำก่อน คุณรอผมก่อนนะ" ฉินห่าวรีบเข้าห้องน้ำแล้วรีบอาบน้ำด้วยความเร็วสูงสุด เขาไม่สวมอะไรเลยนอกจากกางเกงและวิ่งออกมาด้วยเท้าเปล่า

เมื่อเขาออกมาเขาพบว่าซื่อหยูนอนอยู่บนเตียงแล้ว ท่านั้นทำให้ความดันโลหิตของเขาทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดด้วย "หวือ"

ไม่เป็นที่รู้จัก หากซื่อหยูทำตามที่ตั้งใจหรือไม่ เธอนอนอยู่บนเตียงโดยหัวพิงหมอนและถือโทรศัพท์คุยกับใครสักคน ผมสีดำครึ่งหนึ่งของเธอกระจัดกระจายอยู่บนหมอนในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งปล่อยลงมาจากคอหิมะสีขาวของเธอไปจนถึงหน้าอกของเธอ ขายาวด้านล่างงอขึ้น ช่างเป็นภาพที่ ...

เมื่อเห็นอย่างนี้ฉินห่าวก็พร้อมแล้ว ทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นสัตว์ร้ายและคำรามเสียงดัง "คุณ ผมมาแล้ว" เขากรีดร้องขณะที่เขากำลังจะโยนตัวเองลงบนเตียงแล้วกอดซื่อหยู อย่างไรก็ตามซื่อหยูขว้างหมอนใส่เขาพร้อมกับเสียงเย็นชา

"คุณไปนอนบนโซฟา ! "

"อะไรนะ ? " ฉินห่าวรับหมอนและตกตะลึง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งทื่อ แต่เขาก็หัวเราะอย่างรวดเร็วและพูดว่า "คุณหยุดล้อเล่นผมได้แล้ว คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเรา ทุกคนบอกว่าคืนแต่งงานมีค่านับพัน... "

"นอนบนโซฟา" น้ำเสียงของซื่อหยูนั้นเข้มงวดและเด็ดขาด ไม่เปิดช่องให้สนทนาแม้แต่น้อย

ฉินห่าวไม่สนใจสิ่งที่ซื่อหยูพูดในเวลานี้ สามีและภรรยาควรจะนอนด้วยกันหลังแต่งงาน ทำเรื่องระหว่างสามีกับภรรยา มิฉะนั้นทำไมต้องแต่งงาน ? นอกจากนี้แม้ว่าเขาจะเห็นด้วย "น้องชาย" ของเขาก็จะไม่เห็นด้วย

“โอ้ ภรรยาของผม ผมต้องการคุณ” หลังจากกล่าวเช่นนั้น ฉินห่าวโยนหมอนออกไปแล้วพุ่งไปข้างหน้าอย่างประมาทเลินเล่อ หวังจะจูบปากนุ่มนิ่มนั้น

"เพียะ ! " เสียงที่คมชัดตามมาด้วยเสียงกรีดร้องที่น่าสงสารเมื่อฉินห่าวร่วงลงมาบนเตียง

ซื่อหยูลุกขึ้นจากเตียง ท่าทางของเธอเย็นชาน่ากลัวราวกับว่าเธอเพิ่งถูกข่มขืน เธอไม่สนใจว่าชายคนนี้เป็นสามีของเธอและเพิ่งจะแต่งงานกับเธอ

ฉินห่าวรู้สึกว่าใบหน้าของเขาชาหมด เมื่อเขายืนขึ้นและเช็ดเลือดจากปากของเขา มันก็ชัดเจนว่าตบนี้แรงมาก

ทุกคนอาจโกรธไม่ต้องพูดถึงฉินห่าวที่ดื่มเหล้า ซึ่งทำให้เขากล้าหาญ เขาคำรามอย่างโกรธแค้นทันที "ซื่อหยู คุณทำแบบนี้หมายความว่าอะไร ? อย่าลืม ตอนนี้คุณคือภรรยาของผม"

"อย่าลืมว่าเรายังไม่ได้จดทะเบียนสมรส" ซื่อหยูพูดอย่างเย็นชา "ในแง่ของกฎหมาย ฉันยังไม่ใช่ภรรยาของคุณ"

"คุณ ... " ฉินห่าวโกรธมาก พวกเขายังไม่ได้จดทะเบียนสมรส

“ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น เราจัดงานแต่งงานและเรามีแขก คุณเป็นภรรยาของผมคืนนี้ ผมจะกินคุณ” การแสดงออกของฉินห่าวแข็งเป็นหินในขณะที่เขาจ้องมองซื่อหยู หากเขาไม่สามารถจัดการผู้หญิงคนนี้ได้ เขาจะยังคงเป็นลูกผู้ชายได้อย่างไร?

"ฮึ่ม" ซื่อหยูเย้ยหยัน "ถ้าคุณต้องการที่จะกินฉัน คุณไม่มีคุณสมบัติ ผู้แพ้อย่างคุณไม่คู่ควรกับการเป็นผู้ชายของฉัน"

"ถ้าหากผมไม่คู่ควรกับคุณ ทำไมคุณถึงแต่งงานกับผม" ฉินห่าวยิ่งโกรธจนเส้นเลือดที่ขมับของเขาปูดออกมา เขารู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขาถูกเหยียบย่ำโดยผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา

"คุณไม่รู้เหตุผลของตัวเอง ทำไมมาคุณถามฉัน" เมื่อพูดอย่างนี้ใบหน้าที่สวยงามของซื่อหยูเผยให้เห็นรอยยิ้มที่เย้ยหยัน คนอื่นอาจไม่รู้ว่าเธอกำลังหัวเราะเยาะ แต่ฉินห่าวรู้อย่างแน่นอน

"คุณ ซื่อหยู ! " ฉินห่าวโกรธมาก ๆ ขณะที่เขาถ่มน้ำลายขณะที่เอ่ยชื่อของซื่อหยู เขากัดฟัน "ไม่ว่ายังไงวันนี้คุณจะต้องเป็นของผม ! "

ฉินห่าวกระโดดขึ้นและวิ่งไปหาซื่อหยู  ขายาวอันสวยงามของซื่อหยูบินออกไปยกผ้าขนหนู เธอเตะท้องของฉินห่าวด้วยเท้าที่เหมือนรากบัว

การถูกโจมตีอย่างหนักครั้งนี้ ร่างกายของฉินห่าวถูกเหวี่ยงไปทางด้านหลังเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ เขาคิดผิดจริง ๆ ลืมไปว่าซื่อหยูเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้

เมื่อซื่อหยูเป็นวัยรุ่น พ่อของเธอส่งไปยังสถานที่ลึกลับเพื่อเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ หลังจากเรียนจบสิ่งแรกคือพ่อของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับฉินห่าว แน่นอนเธอไม่เต็มใจ

"ป่า!" "ปัง!"

สองเสียงคือเสียงของฉินห่าวชนเข้ากับผนังแล้วตกลงบนพื้น

ฉินห่าวที่ล้มลงกับพื้น เขาลุกไม่ขึ้นเป็นเวลานาน ท่าทางของเขาดูราวกับคางคกที่ตายแล้ว

เมื่อเห็นว่าฉินห่าวเป็นเช่นนี้ ซื่อหยูก็ดูถูกเหยียดหยาม และเย้ยหยันมากกว่านี้ "สวะ คุณไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งนี้ได้" หลังจากเสร็จสิ้นการส่งเสียงอึกทึก เธอดึงผ้าห่มบนหัวของเธอและหลับไป เธอไม่สนใจฉินห่าว ความแกร่งของจิตใจเธอชัดเจนและจิตใจของฉินห่าวก็แตกสลายเช่นกัน

ที่จริงแล้วไม่ใช่ว่าฉินห่าวไม่ต้องการลุกขึ้น มันไม่ใช่ว่าเขาอ่อนแอจนถึงจุดที่ไม่สามารถทนต่อการโจมตีเพียงครั้งเดียว ขณะนี้เขากำลังต่อสู้กับอีกวิญญาณหนึ่งเพื่อควบคุมร่างกาย

"เจ้าเป็นสวะอย่างแท้จริงที่ไม่สามารถปราบผู้หญิงเพียงคนเดียวได้ ยอมจำนน ข้าจะทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้น และทำให้ผู้หญิงหลายคนรวมถึงซื่อหยูยอมจำนนต่อเจ้าและร้องครางใต้ร่างของเจ้า" เสียงดังก้องอยู่ในความคิดของเขา

ฉินห่าวกัดฟันราวกับว่าเขากำลังยึดติดอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง เหงื่อไหลรินลงมาที่ศีรษะของเขา ในเวลาเดียวกันเขาคำรามในใจของเขา "ไอ้ประสาทหลอน ถ้าฉันจะไม่เป็นฉัน และฉันจะไม่ให้นายประสบความสำเร็จ นายควรออกจากร่างกายของฉัน มิฉะนั้นฉันจะทำลายวิญญาณของนาย"

"ฮ่า ๆ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าสวะจะมีจิตใจที่แข็งแกร่งเช่นนั้น ฮึ่ม เจ้าไม่มีความสามารถที่จะทำลายจิตวิญญาณข้าได้ มาดูกันว่าเจ้าจะทนนานแค่ไหน วันหนึ่งร่างกายของเจ้าจะเป็นของข้า ฮ่า ๆ " เสียงหัวเราะนั้นเย่อหยิ่ง และดูกดขี่ข่มเหง ทำให้ฉินห่าวหวังว่าเขาจะสามารถดึงไอ้บัดซบนั่นออกมาและกระทืบมันอย่างโหดเหี้ยม

เขาไม่รู้ว่าวิญญาณนี้เข้ามาในตัวเขาได้อย่างไร หรือทำไมมันถึงเลือกเขา เขารู้เพียงว่าในสองสามวันที่ผ่านมาเขาต่อสู้กับวิญญาณนี้มานานกว่าสิบครั้ง แต่เขายึดมั่นไว้อย่างมั่นคงและไม่ปล่อยให้วิญญาณของเขาถูกกลืนกินและทำให้เขากลายเป็นคนอื่น

คราวนี้เขาปกป้องวิญญาณของเขาอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเขารู้สึกเหนื่อยล้าและเปียกโชกด้วยเหงื่อราวกับว่าเขาได้ต่อสู้กับผู้หญิงอย่างแท้จริง

เขานอนราบกับพื้นเป็นเวลานาน และในช่วงเวลานี้เขาหวังว่าซื่อหยูจะลุกขึ้นมาดูเขาว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แต่เธอก็ไม่ได้นอนหลับอย่างสงบสุข เขามั่นใจว่าแม้ว่าเขาจะถูกเธอเตะ เธอก็ยังคงรู้สึกผิดอยู่บ้าง

ฉินห่าวเยาะเย้ยด้วยความผิดหวัง มีผู้หญิงมากมายในโลก มันก็ดีถ้าเขาโยนผู้หญิงที่ไร้หัวใจ ...

หลังจากนั้นเขาก็ไม่อยากลุกขึ้นและนอนบนพื้น

วันรุ่งขึ้นในตอนเช้าซื่อหยูตื่นขึ้นมาหลังจากหลับอย่างสงบ เธอลุกขึ้น และดูสถานที่ที่ฉินห่าวนอนอยู่บนพื้นเมื่อคืนนี้ เขาไปแล้ว

"เช้ามาก" มุมปากของซื่อหยูกระตุก เธอกำลังจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เมื่อเธอรู้ว่ามีจดหมายอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ มีสองคำบนซอง: จดหมายหย่า

ซื่อหยูหยุดสักครู่แล้วก็ดูถูกเหยียดหยาม "ไม่ทันสมัยเสียเลย เขียนจดหมายหย่า เขาคิดว่าเขามีคุณสมบัติ ? "

เธอเดินไปหยิบจดหมายหย่า เธอต้องการที่จะฉีกมันแต่เธอลังเล และในที่สุดก็เก็บมันไป ด้วยจดหมายฉบับนี้การแต่งงานที่ผิดพลาด หากล้มเหลวไม่อาจถูกตำหนิได้ และถ้าเธอแสดงจดหมายกับชายชราที่ดื้อรั้น เธอก็สามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่ามันคือฉินห่าวที่ทำให้เธอผิดหวัง นั่นคือฉินห่าวที่ทำลายการแต่งงาน

ตอนนี้ฉินห่าวไม่สามารถดูแลผลที่ตามมาจากเขียนจดหมาย เขาออกจากบ้านด้วยความโกรธ ที่จริงแล้วเขาไม่มีบ้าน เขาเพิ่งสูญเสียไปเมื่อเขากำลังจะมีหนึ่งความสุขของเขาก็มาถึง และเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ตอนนี้เขาความรู้สึกเกลียดชังในใจ เขาเกลียดการแต่งงานครั้งนี้ที่ถูกคนอื่นควบคุม และเกลียดซื่อหยูมากยิ่งขึ้น ตั้งแต่ต้นจนจบเขาเป็นเพียงเบี้ยหมากรุกที่ผู้หญิงใจร้ายใช้ เขาเกลียดการถูกนำมาใช้เป็นเบี้ยหมากรุก และเขาเกลียดคนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขามากยิ่งขึ้น

เขายอมรับว่าเขาไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่เขามีจิตใจที่แน่วแน่ และเชื่อว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นหนึ่งในชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้เขาแค่อยากจะออกจากเมืองฉางไห่โดยเร็วที่สุด

ฉินห่าวเองไม่รู้ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาขึ้นรถบัสทางไกลที่ด้านข้างถนน และซื้อตั๋วไปยังสถานี สำหรับเทอร์มินัล เขาไม่ได้สนใจที่จะถามเกี่ยวกับมัน

รถบัสอยู่ไกลจากอาคารผู้โดยสารและขับตลอดทางตั้งแต่เช้าจรดเย็นมีคนหลายกลุ่มขึ้น ลงระหว่างการเดินทาง

ตอนนี้เวลา 23.00 น. รถบัสกำลังเปิดไฟหน้าขณะที่รถขึ้นไปบนภูเขา สถานที่แห่งนี้เรียกว่าภูเขาสิบแปดโค้งและมีทั้งหมด 18 โค้ง บนรถบัสมีคน 7-8 คน หลังจากนั่งเป็นเวลานานทุกคนก็ดูเหนื่อยมาก และทุกคนก็เอนกายพิงเก้าอี้ง่วงนอนรวมถึงฉินห่าว เขาเอนตัวพิงเก้าอี้แล้วหลับตา

มันก็โอเคถ้าผู้โดยสารนอนหลับ ส่วนที่แย่ที่สุดคือคนขับรถก็ง่วงนอนเช่นกัน การขับรถบัสทางไกลเช่นเดิมนั้นตั้งใจจะเปลี่ยนกะ แต่วันนี้มันไม่ใช่ คนขับขับรถคนเดียวและหลังจากขับมานานเขาก็เหนื่อยล้า

ในขณะนั้นมีถนนโค้งตรงหน้ารถบัส คนขับรถรวบรวมสติของเขาและขับรถเข้าโค้งด้วยดวงตาของเขาที่หรี่ปรือ

"เอี้ยด ~ ~"

"บูม บูม!"

ทันทีที่พวกเขาเข้าโค้ง รถบรรทุกคันใหญ่ก็บีบแตรและพุ่งเข้าใส่ด้วยเสียงดังก้อง มันเร็วมากและได้เปิดไฟหน้ารถที่ส่องสว่างต่อหน้าต่อตาของคนขับรถ คนขับรถง่วงนอนแล้วและตาปิดด้วยแสงอันแรงกล้า ด้วยความตื่นตระหนกเขารีบคว้าพวงมาลัยและบังคับมัน

มีเสียงดัง "ปัง" เสียงของรถบัสชนรั้ว และจากนั้นรถก็สั่นอย่างรุนแรง ผู้โดยสารที่นอนหลับตื่นขึ้นมาพร้อมกับตะโกนว่า "เกิดอะไรขึ้น"

ไม่มีใครตอบพวกเขา มีเพียงเสียงของรถบัสขณะที่มันพุ่งชนรั้วและกลิ้งตกจากเนินเขา

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด