The Dark King – Chapter 119 คลื่นแห่งสัตว์ร้าย [อ่านฟรี 11-06-2019]
The Dark King – Chapter 119 คลื่นแห่งสัตว์ร้าย
“อะไรน่ะ? เกิดอะไรขึ้น?”
ทั้ง 4 คนต่างหันมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ
ลินดาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เธอทิ้งตัวลงกับพื้นและแนบหูฟัง หน้าของเธอซีดลงและกล่าวออกมา “ไม่ดีแล้ว คลื่นแห่งสัตว์ร้าย”
“อะไรนะ?” ทั้ง 3 คนตกตะลึง ภัยพิบัติที่เลวร้ายที่สุดนอกกำแพงยักษ์คือการโจมตีของพวกสัตว์ร้ายจำนวนมากพร้อมกัน ถาโถมเข้ามาราวกับเป็นคลื่น!
แม้จะเป็นเพียงคลื่นเล็กๆก็สามารถฆ่านักล่า 3-5 คนได้เลยทีเดียว
“วิ่ง!” ลินดายืนขึ้นและวิ่งออกไปภายนอกอาคาร “พวกเราต้องหลีกเลี่ยงเส้นทางที่สัตว์ร้ายจะพุ่งมา”
ทุกๆคนวิ่งออกจากอาคารขนาดเล็ก เนื่องจากประสบการณ์อันโชกโชนทำให้พวกเขาสามารถคาเดาแหล่งที่มาของสัตว์ร้ายได้ พวกเขาวิ่งตามลินดาไปยังถนนอื่นๆ
ครืนน~ ~!
แรงสั่นสะเทือนเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆราวกับคลื่นแห่งสัตว์ร้ายกำลังใกล้เข้ามา
ตู้ม!
เป็นเพราะการสั่นสะเทือนบนพื้นดิน อาคารใกล้ๆได้ถล่มพังลงมา มีฝุ่นลอยฟุ้งเต็มอากาศพร้อมกับเสียงดังสนั่น
ลินดาไม่ลืมที่จะหันหลังกลับไปมองพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้า
ฟึบ!
ลูกธนูถูกยิงออกมาจากอาคารที่อยู่ใกล้ๆกับพวกเขา
ลูกธนูถูกยิงออกมาโดยไม่คาดคิด พวกเขาอยู่ในความตกใจและรีบวิ่งหนีไป อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าศัตรูจะซุ่มอยู่ในบริเวณนี้เพื่อรอโจมตีพวกเขา แม้ว่าการตอบสนองของลินดาจะรวดเร็ว แต่ร่างกายของเธอก็คงไม่สามารตอบสนองได้ทัน แต่ทว่าเป้าหมายของลูกธนูดอกนี้ไม่ใช้ลินดาแต่กลับเป็นหญิงสาวผิวแทนที่วิ่งตามมาข้างหลัง
หญิงสาวหยิบมีดสั้นขึ้นมาเพื่อปัดลูกธนูออก แต่ในขณะที่แขนของเธอเคลื่อนไปได้เพียงครึ่งทางลูกธนูก็ได้ปักเข้าที่ไหล่ของเธอเสียแล้ว เนื่องจากถูกโจมตีอย่างกระทันหันเธอจึงไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา และแรงจากการปะทะอย่างรุนแรงทำให้เธอล้มลงไปนอนกับพื้น
นิคและรีดรีบหยิบอาวุธออกมา และยืนอยู่ข้างหน้าเพื่อปกป้องเธอในขณะที่สายตาก็มองไปยังทิศทางที่ลูกธนูถูกยิงออกมาเช่นกัน
หญิงสาวกัดฟันด้วยความเจ็บปวด แต่ว่าเธอไม่ส่งเสียงร้องออกมาซักนิด
“เป็นอะไรรึป่าว?” ลินดาถาม
หญิงสาวใช้มือกดไหล่ของตัวเองไว้ เธอพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก “ฉันยังไหว”
“อย่าหยุดวิ่ง! คลื่นแห่งสัตว์ร้ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว วิ่งต่อไป!” ลินดาโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าบาดแผลนั่นไม่สามารถทำให้ถึงตาย
นิคช่วยประคองหญิงสาวขึ้นมา แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ลูกธนูอีกดอกก็ถูกยิงออกมา แต่เขาสามารถรับรู้และเตรียมป้องกันเอาไว้แล้ว เขาปัดลูกธนูทิ้งไปด้วยมีดสั้น
“เขาซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น!” รีดชี้ไปยังทิศทางที่ลูกธนูพุ่งออกมา
ลินดากำดาบเอาไว้แน่นและจ้องมองไปยังอาคารขนาดเล็กที่อยู่ห่างออกไปเป็นระยะ 100 เมตร อย่างไรก็ตามเสียงสั่นสะเทือนก็เริ่มรุนแรงขึ้นทุกวินาที แม้เธอจะเข้าจู่โจมและต่อสู้กับฟู่เทียนและสามารถฆ่าเขาได้ แต่คลื่นแห่งสัตว์ร้ายก็จะตามเธอได้ทันเช่นกัน
ศัตรูของพวกเราได้คาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้ว “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกล้าโจมตีพวกเราในตอนนี้” ลินดากำลังนึกถึงสถานการณ์
ร่างกายของเธอสั่นเทาเพราะความโกรธและพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา ลินดาได้เห็นนักล่าหลายคนที่ต้องพบกับความตายเพราะความวู่วามแล้ว “ไม่ต้องกังวลเรื่องเขานัก พวกเราต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน”
นิคและรีดเข้าใจถึงสถานการณ์ฉุกเฉินนี้ดี ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขากังวลเรื่องกับดักที่ฟู่เทียนเคยใช้ในครั้งก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงลังเลทีจะบุกไปจัดการเด็กใหม่คนนั้น ใครจะไปรู้ว่าเขาจะวางกับดักแบบไหนไว้อีก?
ฟู่เทียนเฝ้ามองพวกเขาจากอาคารขนาดเล็ก อย่างที่เขาได้คิดเอาไว้ อีกฝ่ายจะไม่กล้าบุกเข้ามาและพยายามหนีต่อไป ปากของเขาฉีกยิ้มออกมา เขาเฝ้าสังเกตุหญิงสาวผิวแทนจากกลิ่นถึงเรื่องกับดักที่เธอวางเอาไว้ทั่วบริเวณนี้ แต่เธอกํไม่ได้เดินเข้ามาในอาคารที่เขาซุ่มอยู่ในตอนนี้เลย
ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะเข้ามาซุ่มในอาคารขนาดเล็กแห่งนี้ เขาถือถุงที่บรรจุเลือดเอาไว้ในมือ จากนั้นค่อยๆหายตัวไปจากอาคาร
วิ่งต่อไป!
พวกเขาทั้งสี่รีบวิ่ง กระโดดข้ามสิ่งกีดขวางทั้งหลายด้วยความเร็วที่พวกเขาจะทำได้
อย่างไรก็ตามหลังจากการวิ่งหนีผ่านไป 2-3 นาที แทนที่เสียงสั่งสะเทือนจะเบาลงแต่มันกลับเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้น ลินดากระโดดขึ้นไปยังบนหินสูงและหันกลับไปมอง รูม่านตาของเธอหดลงในทันใด
เธอมองเห็นสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่มีความสูงกว่า 4เมตร กำลังวิ่งอย่างรวดเร็วตามพวกเธอมา พวกมันมีรูปร่างคล้ายกับสิงโตแต่มีผิวหนังเหมือนมนุษย์ พวกมันไม่มีผมอยู่บนหัวเลย ยิ่งไปกว่านั้นแต่ละตัวมีแขนคล้ายมนุษย์ 7-8แขน
“ให้ตายสิ พวกมันคือ ราชสีห์สังหาร” สีหน้าของลินดาเปลี่ยนไป
หญิงสาวผิวแทนและเพื่อนอีกสองคนหันหลังกลับไปตรวจสอบเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้น ราชสีห์สังหารทุกตัวอยู่ในช่วงโตเต็มวัย ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่นักล่าชั้นยอดก็ยังไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้ และยังเป็นเรื่องยากที่จะหนีจากพวกราชสีห์สังหารเพราะพวกมันมีความเร็วสูงมาก
“พวกมันเจอเรา! แล้วพวกเราจะรอดได้เป็นได้ยังไง!” ร่างของนิคสั่นด้วยความกลัว
ลินดากัดริมฝีปากเล็กน้อย “โรน่าพวกมันตามกลิ่นเลือดของเธอมา เจ้าเด็กนั่นตั้งใจทำร้ายเธอเพื่อล่อให้ราชสีห์สังหารตามพวกเรามาได้”
ริมฝีปากของโรน่าเปลี่ยนเป็นสีขาวเมื่อได้เห็นพวกราชสีห์สังหาร เธอรีบคิดถึงความเป็นไปได้ทั้งหมดและยังคงมีความคาดหวังในตัวลินดา เธอเป็นถึงนักล่าระดับเงินอีกทั้งยังมีพวกพ้องที่อยู่ด้วยกันมานาน เธอยังคงหวังว่าลินดาจะช่วยเธอไว้
โรน่ามองไปยังลินดา “ฉันรู้แล้ว”
“ขอบใจนะ...” สีหน้าของลินดาเริ่มแปลกไป “ฉันจะดูแลคนที่เธอรักเป็นอย่างดี”
“ขอบคุณมาก...” สีหน้าแห่งความยินดีปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโรน่า เธอหยุดตัวลงและหันหลังกลับไป ใบหน้าของเธอมีความขมขื่นเล็กน้อยเมื่อเห็นสัตว์ร้ายเข้ามาใกล้ ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่เธอยังไม่ได้ทำให้สำเร็จ ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอยังไม่ได้ไปสัมผัส และเธอกำลังจะต้องจากไปด้วยความเสียใจ
เธอหยิบมีดสั้นออกมาและมองไปยังสัตว์ร้ายด้วยความเศร้า
ฟึบ!
สัตว์ร้ายตัวแรกพุ่งเข้าถึงตัวเธอและยกแขนทั้งสามขึ้นเพื่อปัดเธอกระเด็น โรน่าทำได้เพียงถ่วงเวลาเอาไว้ได้เล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่ตัวเธอจะกลายเป็นอาหารของมันในไม่กี่วินาทีต่อมา
นิค รีดและลินดา รีบวิ่งออกมาจากที่แห่งนั้น
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีทางเอาชนะราชสีห์สังหารได้ นิคหันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจเพราะว่าพวกราชสีห์สังหารไม่ได้หยุดลงหลังจากที่ฆ่าโรน่าลง พวกมันวิ่งไล่ตามพวกเขาต่อ “พวกเราไม่รอดแน่!”
“วิ่งต่อไป พวกเราต้องปกปิดกลิ่นของตัวเอง” ลินดาไม่กล้ามองกลับไปเธอไม่อยากจะเห็นภาพที่เกิดขึ้น
ในเวลาไม่นานเธอหักเลี้ยวที่หัวมุม เธอรีบหยิบผงซอมบี้ออกมาและรีบเทมันลงไปบนตัว พร้อมกับรีบมุดเข้าไปภายในอาคาร
รีดตามเธอไปติดๆและรีบปกปิดกลิ่นตัวเองด้วยผมซอมบี้ และรีบตามลินดาเข้าไปอย่างรวดเร็ว
นิคเป็นคนสุดท้ายที่วิ่งมาถึงหัวมุมถนน แต่โชคร้ายขาของเขาสะดุดกับก้อนหินทำให้ผงซอมบี้หกลง แม้มันจะเทลงไปบนตัวของเขาแต่นั่นก็ไม่เพียงพอให้เขาปกปิดกลิ่นของตัวเองได้
“กัปตันช่วย-” นิคร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของเขาดูสิ้นหวัง
ร่างกายของเขาถูกฉีกเป็นชิ้นด้วยมือของราชสีห์สังหาร การป้องกันตัวเองด้วยอาวุธไม่มีประโยชน์ใดๆเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกมัน
แจกให้อ่านฟรี !! ตอนที่ 121-150
ที่เพจ https://www.facebook.com/thedarkkingnovel/
อย่าลืมทักข้อความมาด้วยนะครับ
