บทที่ 43 หวังว่าซ่งฉูฉู่จะไม่ดูทีวีไปทั้งชีวิตนะ
บทที่ 43 หวังว่าซ่งฉูฉู่จะไม่ดูทีวีไปทั้งชีวิตนะ
“ฉางฉิง ฉันให้เธอซ้อมบท แล้วเธอมานั่งทำท่าทุกข์ทรมานเคียดแค้นให้ใครเขาดูกันหา” เหวินถงเดินมาหารอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แล้วเคาะหัวฉางฉิงเบาๆ “ผู้กำกับเตรียมตัวใกล้เสร็จแล้วนะ”
“ทำไมคนอื่นเขาได้โฆษณาเริดหรูไฮโซอย่างพวกเครื่องสำอางกัน แต่ฉันกลับได้แต่พวกโฆษณา...ผ้าอนามัย ถุงน่องพวกนี้ตลอดเลย” ฉางฉิงบุ้ยปากอย่างเซ็งๆ “พี่เหวินถงคะ ในฐานะที่พี่เป็นผู้ช่วยฉัน ไปช่วยแย่งมาให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ”
เหวินถงหัวเราะ “เหอะๆ” สองที “งั้นก็ได้ เธอไม่ต้องถ่ายโฆษณานี้นะ เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับเถ้าแก่เอง”
เหวินถงหมุนตัวกำลังจะเดินไป แต่ฉางฉิงรีบดึงชายเสื้อของผู้ช่วยไว้แน่น “โธ่พี่คะ ฉันแค่บ่นไปอย่างนั้นเอง ถ้าไม่ถ่ายโฆษณา ฉันก็ไม่มีเงินไปซื้อเสื้อผ้าหน้าร้อนคอลเล็คชั่นใหม่น่ะสิคะ”
“เธอเข้าใจก็ดีแล้ว” เหวินถงถือโอกาสตำหนิทันที “ฉันก็อยากหาโฆษณาดีๆ มาให้เธอนะ แต่จะไปโทษใครได้ล่ะ ก็ตัวเธอเองมันไม่เอาไหนนี่นา นอกจากในรายการสองสามรายการของสถานีแล้ว เธอก็แทบจะไม่ไปโชว์ตัวที่อื่นเลย
ละครของทางสถานีเธอก็ไม่ได้แสดง โฆษณาพวกนี้ถ้าไม่ใช่เพราะฉันช่วยพยายามหามาให้เธอล่ะก็ เธอว่ามันจะมีโฆษณาตกมาถึงเธอมั้ย แล้วเธอยังจะมาบ่นใส่ฉันอีก”
ฉางฉิงหดคอด้วยความรู้สึกผิด “โถ พี่อย่าพูดแบบนี้สิคะ พี่ดูสิฉันหน้าตาก็ดี หุ่นก็เป๊ะปัง สักวันหนึ่งต้องดังเปรี้ยงปร้างแน่นอน อยู่กับฉันน่ะได้กินแต่เนื้ออร่อยๆ นะ”
เหวินถงจิ้มหนังหน้าหนาๆ ของฉางฉิง “จริงสิ หลังจากที่โฆษณาถุงน่องตัวนั้นของเธอออกอากาศ คนของทางบริษัทอวี่ฉยงก็โทรมาหาฉันบอกว่าอยากให้เธอเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับสินค้าของพวกเขา ได้ค่าตัวไม่น้อย แล้วฉันก็ตกลงไปแล้วด้วย”
ฉางฉิงมุมปากกระตุก “อวี่ฉยงดูเหมือนว่าจะเป็นแบรนด์ชุดชั้นในใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว”
ฉางฉิงอยากจะร้องไห้ “หวังว่าซ่งฉูฉู่จะไม่ดูทีวีไปทั้งชีวิตนะ”
ไม่อย่างนั้นเธอต้องอับอายขายหน้าจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแน่เลย
_ _ _ _ _ _ _ _
หลังจากถ่ายโฆษณาเสร็จแล้ว ฉางฉิงรู้สึกอารมณ์ไม่ดี ก็เลยกะว่าจะไปดื่มคลายเครียดสักแก้ว
แต่ใครจะไปคิดเล่าว่าเธอเพิ่งจะลงมาข้างล่าง ก็มีคนมาบอกว่าผู้อำนวยการให้เธอกลับมาที่สถานี
เธอรีบไปพบเขา แต่คิดไม่ถึงว่าผู้อำนวยการเฝิงจะมาเปิดประตูให้เธอด้วยตัวเขาเอง เขายิ้มต้อนรับและเชิญเธอเข้าไปในห้อง แถมยังยกเก้าอี้มาให้เธอนั่งด้วย
ฉางฉิงประหลาดใจ ตอนนั้นที่เธอพึ่งใบบุญของพ่อ เธอยังไม่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้เลย
“ผู้อำนวยการเฝิงคะ คุณต้องการพบฉันมีธุระอะไรเหรอคะ”
“คุณนี่นะ คุณกับประธานฟู่บริษัทซ่างเหว่ยเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ เรื่องสำคัญแบบนี้ ทำไมไม่เห็นบอกผมเลยล่ะ” ผู้อำนวยการเฝิงมีสีหน้าเมตตาอ่อนโยน
ฉางฉิงถึงกับขนลุกซู่
ผู้อำนวยการเฝิงพูดว่า “วันนี้ประธานฟู่โทรมาหาผมด้วยตัวเอง เขาบอกว่าบทนางรองจะต้องให้คุณแสดงเท่านั้น ซึ่งพอผมมาพิจารณาดูอย่างละเอียดแล้ว คุณเหมาะกว่าฉืออี่หนิงมากจริงๆ”
“ไม่ค่ะๆๆ ผู้อำนวยการเฝิง ฉันไม่ชอบเล่นละครค่ะ” ใบหน้าที่น่ากลัวของซ่งฉู่อี๋ฉายแวบขึ้นมาในหัวของฉางฉิง ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจที่จะนั่งในห้องนี้แล้ว “ฉันชอบที่เป็นอยู่ตอนนี้แล้วค่ะ จริงๆ นะคะ ผู้อำนวยการให้ฉืออี่หนิงแสดงไปเถอะค่ะ”
“ฉางฉิง คุณโกรธผมใช่หรือเปล่า” ผู้อำนวยการเฝิงรู้สึกร้อนใจ “ตอนแรกไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้คุณแสดงนะ แต่หัวหน้ากองบรรณาธิการเฉากับคนอื่นๆ ต่างก็ไม่ค่อยสนับสนุนคุณ ผมเองก็จนปัญญา”
เขาเกือบทำให้ฉางฉิงต้องคลื่นเหียนแน่ะ
ผู้อำนวยการเฝิงพูดชี้แนะด้วยความหวังดี “ถ้าคุณไม่แสดง ประธานฟู่บอกว่าเขาจะถอนเงินลงทุน สำหรับเขาแล้ว เงินเล็กน้อยแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอก แต่ละครเรื่องนี้เป็นรายการฟอร์มยักษ์ประจำปีนี้ของสถานีเรา ถ้าละครล่ม ผู้บริหารก็จะต้องมาซักไซ้หาผู้รับผิดชอบกับผม ฉางฉิง เดี๋ยวนี้มีพิธีกรคนไหนบ้างที่ไม่อยากแสดงละคร พอโด่งดังแล้ว แฟนคลับเยอะขึ้น เรตติ้งงานพิธีกรของคุณก็จะสูงขึ้นไปด้วย ผมเข้าใจดี ผู้ช่วยคุณวันๆ ต้องคอยวิ่งวุ่นหางานให้กับคุณ แต่เดี๋ยวนี้งานมันหายาก”
_ _ _ _ _ _ _ _
ฉางฉิงเดินออกมาจากสถานีโทรทัศน์ รู้สึกกลัดกลุ้มยิ่งกว่าเดิม
เธอคิดไปคิดมา แล้วโทรหาฟู่อวี้ “พี่ฟู่อวี้ ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าไม่ให้พี่ไปคุยกับผู้อำนวยการฉันน่ะ”
“ฉางฉิง พี่หวังดีกับเธอนะ” ฟู่อวี้พูดแนะนำอย่างจริงใจ “ความหนุ่มสาวของคนเรามันมีช่วงเวลาที่จำกัด ถ้าเธอปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป ถึงแม้รายการ ‘ท้าทายสุดขั้ว’ จะมีจั่วเชียนคอยดูแลก็เถอะ แต่อีกสองปีเธอก็ต้องถูกเขี่ยออกไปอยู่ดี แม่พี่เห็นเธอเป็นลูกสาวแท้ๆ คนหนึ่ง ท่านก็หวังว่าพี่จะช่วยดูแลเธอเป็นอย่างดี”
ในที่สุดฉางฉิงก็เข้าใจแล้ว มิน่าล่ะ จู่ๆ เขาถึงเข้ามาช่วยเธอ
ที่แท้เธอก็ได้พึ่งใบบุญของคุณป้าเสิ่นลู่นี่เอง
ที่ฟู่อวี้พูดมาก็มีเหตุผล แต่เธอจะอธิบายกับซ่งฉู่อี๋ว่าอย่างไรดีล่ะ
......................................
