ตอนที่แล้วบทที่ 17 - Meeting at Ray's Bar (Part 2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 19 - Refusing to Improve

บทที่ 18 - Crisis of Faith


Chapter 18 - Crisis of Faith

กู่เฟยรีบมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนทันทีหลังจากที่เขาออฟไลน์

ตั้งแต่คาบพละถูกจัดให้มีสองครั้งต่ออาทิตย์ อาจารย์พละเกือบทุกคนก็เหลือห้องสอนแค่สองสามห้องเรียนต่อชั้นเท่านั้น เพียงแต่วันนี้เป็นวันที่ยุ่งที่สุดของกู่เฟยเพราะเขาต้องสอนสามชั้นเรียนตลอดช่วงบ่าย

กู่เฟยพาลคิดไปเรื่อยเปื่อย พวกคนที่เขาเพิ่งเจอเมื่อตะกี้มีบุคลิกที่เป็นเอกลักษณ์มากจริงๆ แต่ทักษะการเล่นเกมออนไลน์ของพวกเขาก็ไม่ธรรมดา กังฟูของกู่เฟยอาจโดดเด่นแต่ความสามารถในการเล่นเกมของเขายังขาดไปมาก ดังนั้นเขาจึงรู้สึงว่ามันอาจไม่เข้าท่าที่จะแสดงทักษะกังฟูทั้งหมดของเขาเมื่อต้องติดตามผู้มากประการณ์เหล่านั้น

ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นักเรียนทุกคนก็ได้มาถึงสนามกีฬาและรวมตัวกันเป็นกลุ่มเพื่อรอกู่เฟยแล้ว กู่เฟยรีบสงบจิตใจของเขาและตั้งใจกับคลาสเรียนของเขาเป็นอันดับแรก ตรงจุดนี้เขาได้แต่ถอนหายใจในใจของเขา นักเรียนเหล่านี้เชื่อฟังดีไม่เหมือนเจ้าเด็กจองหองRoyal God Callนั่นเลย!

ขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ อาฟาก็เดินมาข้างๆเขาด้วยความเคารพ "อาจารย์..."

"มีเรื่องอะไร?" กู่เฟยถาม

"อาจารย์เลเวลเท่าไหร่แล้ว?" อาฟาถามเสียงเบา เนื่องจากกู่เฟยห้ามไม่ให้อาฟาบอกคนอื่นเรื่องที่เขาเล่นเกมพาราเรลเวิร์ลอยู่

"30" กู่เฟยตอบ

"โอ้พระเจ้า!" อาฟาโพล่งออกมาด้วยความตกตะลึง

"นั่นเป็นวิธีที่แกควรใช้พูดกับอาจารย์เรอะ?!" กู่ฟยขมวดคิ้ว เขาไม่อยากให้ชั้นเรียนของเขามีเด็กนักเรียนที่ไร้มารยาทและหยิ่งผยองอย่างRoyal God Callอยู่

อาฟาแสดงสีหน้ารู้สึกผิด เขาดันไปทำตัวกับอาจารย์เหมือนเขาเป็นเพื่อนซะนี่!

"ไปตั้งใจออกกำลังกายของแกให้ดี! แกเป็นนักเรียน เพราะงั้นควรสนใจเรื่องเรียนไม่ใช่เรื่องเกม เข้าใจไหม?" กู่เฟยสั่งสอน

อาฟาตอบคอตก "เข้าใจแล้วครับ" ก่อนเดินจากไป

กู่เฟยสอนนักเรียนอย่างใจเย็นโดยให้บทเรียนเดียวกันตลอดทั้งช่วงบ่าย การสอนพวกนี้ทำให้รู้สึกน่าเบื่อมากเมื่อเทียบกับการเล่นเกมเสมือนจริงแม้จะเป็นกิจกรรมการออกกำลังกายก็ตาม แต่เรื่องมันคงต่างไปจากนี้ถ้าหากกู่เฟยสามารถสอนกังฟูให้กับพวกนักเรียนของเขาได้ เมื่อคาบเรียนสุดท้ายจบลง กู่เฟยจึงลองเสนอกิจกรรมเล็กๆให้กับพวกเขา "มีใครที่นี่อยากลองเรียนกังฟูจากอาจารย์ไหม?"

"เอ่อ..." นักเรียนทุกคนอ้ำอึ้ง

ดูเหมือนพวกเขาจะสนใจ! ดวงตาของกู่เฟยส่องประกาย หลังจากการพยายามนับไม่ถ้วนในที่สุดเขาก็สามารถกระตุ้นความสนใจของพวกนักเรียนได้แล้วเหรอ? "อะแฮ่ม" เขากระแอมไอทีหนึ่ง เพียงแต่ขณะที่เขากำลังจะอธิบายเพิ่มเติมพวกนักเรียนก็หายกันไปหมดแล้ว เขาได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนขึ้นมาจากที่ไกลๆว่า "ข่าวใหญ่! ข่าวใหญ๋! อาจารย์กู่เฟยพูดถึงกังฟูของเขาอีกแล้ว!"

ดูเหมือนกังฟูจะไร้ประโยชน์ในโลกนี้จริงๆ กู่เฟยหดหู่

กู่เฟยกลับเข้าเกมพาราเรลเวิร์ลทันทีหลังจากทานข้าวเสร็จ

"มาที่เดิม พวกเราทุกคนกำลังรอนายอยู่" นักดาบปีศาจส่งข้อความหากู่เฟยทันทีที่เขาออนไลน์

กู่เฟยรีบมุ่งหน้าไปบาร์ของเรย์จากจุดล็อกเอาต์ทันที อันที่จริงจุดล็อกเอาต์ที่ว่านี้ก็แค่หมายถึงเขตปลอดภัยเท่านั้น ทางบริษัทเกมต้องการให้ผู้เล่นล็อกเอาต์ที่นี่โดยให้เหตุผลว่าเพื่อเร่งกระบวนการการจัดเก็บข้อมูลของผู้เล่นแต่ละคนและเพื่อลดภาระที่สร้างกับตัวเซิฟเวอร์ ถึงการฝืนล็อกเอาต์นอกเขตจะสามารถทำได้ แต่ทางผู้พัฒนาเกมเตือนว่าพวกเขาจะไม่รับผิดชอบหากผู้เล่นสูญเสียไอเท็ม ค่าประสบการณ์ หรือกระทั่งข้อมูลตัวละครของพวกเขาไปทั้งหมด

ผู้เล่นบางคนก็ตั้งคำถามขึ้นว่า "แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีกลุ่มผู้เล่นมาผูกฉันไว้บนยอดเขาหรือป่าลึกแล้วกันไม่ให้ฉันตายหรือสามารถกลับไปที่เขตปลอดภัยได้? ถ้าเป็นงั้นฉันจะทำยังไง?"

และการแถลงของระบบคือ: [Gmของเราจะอยู่ในสถานะเตรียมพร้อมให้การบริการตลอดเวลา]

ผู้เล่นทุกคนต่างสบถเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เกมเมอร์ที่มีประสบการณ์ต่างก็รู้ว่าจุดเด่นของพวกGMก็คือพวกเขาแทบไม่เคยออนไลน์

กู่เฟยรีบไปที่บาร์ของRayอย่างรวดเร็ว Rayยิ้มขณะที่เขาชี้ไปทางห้องๆหนึ่ง "พวกเขารออยู่ห้องนั้น"

"ขอบคุณมาก!" กู่เฟยกล่าวพลางเดินเข้าไปในห้อง

มีคนห้าคนนั่งอยู่ข้างในและกำลังรอการมาถึงของกู่เฟยอยู่

"พวกนายรอนานไหม?" กู่เฟยนั่งลง

"ไม่หรอก" Young Master Hanตอบเสียงเบา "แค่ตลอดทั้งบ่าย"

กู่เฟยหัวเราะเหอะๆ ชายคนนี้ไม่เพียงแค่หลงตัวเองเท่านั้น แต่ยังเหน็บแนมเก่งอีกด้วย

"ไม่ใช่ว่าเราต้องคุยกันเรื่องภารกิจเหรอ? มาเริ่มกันเลยเถอะ!" กู่เฟยกล่าว

"เราพูดกันจบแล้ว" Young Master Hanตัดบท "เรากำลังจะออกไปทำภารกิจกัน"

"โอ้...."

"เราแค่พูดกันถึงสิ่งที่เราแต่ละคนต้องทำเท่านั้น งานของนายในภารกิจนี้ไม่ยากอะไรดังนั้นเราจึงไม่ได้รอ" Brother Assitอธิบายด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรของเขา "Young Master Han นายน่าจะให้ข้อมูลMileหน่อย โดยเฉพาะเรื่องงานของเขา"

Young Master Han พยักหน้าก่อนที่เขาจะเริ่มอธิบาย "ภารกิจนี้คือภารกิจล่าค่าหัว เป้าหมายของเราคือหัวหน้าโจรภูเขาซูโตในถ้ำอูหลง ภารกิจนี้เป็นภารกิจที่ยากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ ครั้งหนึ่งฉันเคยไปทำโดยมีผู้เล่นยี่สิบเจ็ดคนเป็นลูกมือ เราเสียคนไปยี่สิบคนระหว่างทาง ทว่าสุดท้ายพวกเราก็ยังล้มเหลว แต่พวกเขาเป็นแค่ผู้เล่นธรรมดา เราอาจมีเพียงไม่กี่คนแต่ทุกคนล้วนเป็นหัวกะทิ การประสานงานกันย่อมต้องง่ายกว่าผู้เล่นธรรมดาแน่นอน นายไม่มีหน้าที่ต้องเคลื่อนไหวในส่วนแรกเพราะงั้นแค่ตามเราไปเฉยๆก็ได้ งานของนานจะเริ่มก็ต่อเมื่อเราเจอหัวหน้าโจรภูเขาซูโต"

"ซูโตพักอยู่ในกระท่อมเล็กๆในถ้ำอูหลง ภายในกระท่อมนั่นมีพื้นที่ไม่มากนักดังนั้นเราไม่สามารถเข้าไปสู้กับมันทีเดียวทั้งหมดได้ ถ้าเราไม่ระวังทุกคนที่ติดอยู่ข้างในจะตายกันหมด ส่วนด้านนอกถ้ำอาจมีพื้นที่กว้างก็จริง แต่ซูโตจะเป่านกหวีดและเรียกลูกน้องของมันทั้งหมดในถ้ำออกมาช่วยสนับสนุนถ้ามันออกมานอกกระท่อม แผนคือเราจะขังซูโตไว้ในกระท่อมของมัน ส่วนนายใช้คาถาของจอมเวทย์เลเวล30 'บอลไฟซ้ำซ้อน' ใส่มันเรื่อยๆ แต่นายห้ามโจมตีซูโตตรงๆเพราะจะทำให้มันวิ่งมาใส่เรา นายต้องใช้บอลไฟซ้ำซ้อนยิงเข้าไปสักที่ในกระท่อม การระเบิดของบอลไฟจะเป็นความเสียหายวงกว้าง ดังนั้นซูโตย่อมต้องได้รับความเสียหายแน่นอน ถึงมันจะไม่ใช่วิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุด แต่เราค่อยๆตอดเลือดมันไปทีละนิดได้เพราะมันไม่มีสกิลหรืออุปกรณ์สวมใส่ที่มีผลฟื้นฟู เมื่อสถานการณ์คงที่ มันก็ขึ้นอยู่กับความแม่นยำในการใช้สกิลของเราแล้ว"

ทุกคนหัวเราะ

"นายคิดว่าไง? งานของนายไม่ยากว่าไหม?" Young Master Han ถามกู่เฟย

กู่เฟยพยักหน้าของเขาตอบรับ

"เอาล่ะงั้นไปกันเถอะ! ฉันบอกผู้เล่นที่ว่าจ้างภารกิจนี้ให้ไปพบพวกเราที่หน้าทางเข้าของถ้ำอูหลงตอนหนึ่งทุ่มแล้ว และมันใกล้ถึงเวลาแล้ว"

"เอาล่ะ ถ้างั้นพวกนายไปกันก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามไป" กู่เฟยกล่าวพลางลุกขึ้น

"หะ? นายมีเรื่องต้องไปทำอีกแล้วเหรอ?" Young Master Han ขมวดคิ้ว

กู่เฟยพยักหน้า "ฉันต้องกลับไปสถาบันจอมเวทย์เพื่อเรียนคาถาเลเวล30 'บอลไฟซ้ำซ้อน' ก่อนน่ะ" เขาพูดจบดังนั้นก็หันหลังเดินออกไปทันที

ทุกคนในห้องกลายเป็นท่อนไม้ทันทีหลังจากที่ได้ยินได้กู่เฟยพูด สายตาของพวกเขาทุกคนตกลงบนนักดาบปีศาจภายในชั่วอึดใจ มันเต็มไปด้วยความสงสัย คำถาม และความไม่อยากจะเชื่อ

นักดาบปีศาจยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มและทำท่าราวกับว่าเขาไม่รู้ไม่เห็นต่อสิ่งที่เกิดขึ้น แต่Young Master Hanก็แย่งมันไปจากเขาทันที

นักดาบปีศาจไม่ได้ทักท้วง

"คราวนี้นายตัดสินใจผิดรึเปล่า นักดาบปีศาจ?" Royal God Callถามออกมาเป็นคนแรก

"ฉันเชื่อในความสามารถของเขา" นักดาบปีศาจยืนยัน

Royal God Call แค่นเสียงเย็น "นายเชื่อในจอมเวทย์ที่ไม่แม้แต่จะเรียนคาถาเวล30ของเขาน่ะเหรอ?"

นักดาบปีศาจแค่นเสียงกลับ "เหอะ ฉันจะเชื่อนายเหมือนกันถ้านายเอาชนะโจรเลเวล25อย่างฉันได้ตอนที่นายเป็นจอมเวทย์เลเวล10"

"อะไรนะ?!" พวกเขาทั้งหมดหันหน้ามามองนักดาบปีศาจด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย มันไม่ใช่เหตุการณ์ที่น่าจดจำอะไรนัก ดังนั้นนักดาบปีศาจจึงไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แต่ในเมื่อทั้งสี่ไม่เชื่อมั่นเขาที่เชื่อมันในตัวกู่เฟย นักดาบปีศาจจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเล่าเหตุการณ์ที่น่าอับอายเกี่ยวกับการแข่งขันนั้นให้พวกเขาฟัง จอมเวทย์เลเวล10คนหนึ่งเอาชนะผู้เล่นมืออาชีพอย่างนักดาบปีศาจที่เล่นโจรเลเวล25ได้อย่างขาดรอย พูดไปคงไม่มีใครเชื่อหากไม่ได้ฟังจากปากของนักดาบปีศาจด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา นักดาบปีศาจทำได้เพียงหัวเราะอย่างขมขื่น "มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากเล่าเลย แต่แพ้ก็คือแพ้ แถมมันยังเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม"

"จอมเวทย์เลเวล10? เขาสู้กับนักดาบปีศาจโดยใช้แค่บอลไฟกับวงแหวนแห่งไฟได้ยังไง?" Royal God Callพึมพำ ถึงแม้เขาจะไม่ได้เลือกเล่นจอมเวทย์ในเกมพาราเรลเวิร์ล แต่เขายังรู้คาถาทุกอย่างที่อาชีพจอมเวทย์มี เขาเริ่มพิจารณาอย่างรวดเร็วถึงวิธีที่จอมเวทย์จะเอามาใช้ชนะโจรได้

"นายไม่สามารถเข้าใกล้เข้าได้เพราะวงแหวนแห่งไฟของเขาเลเวลสูงเกินไปงั้นเหรอ?" Royal God Call เดา

"ไม่ เขาไม่ได้ใช้มันด้วยซ้ำ" นักดาบปีศาจส่ายหัว

"นายถูกเวทย์บอลไฟระดับสูงฆ่าทันทีด้วยอุปกรณ์เพิ่มความเสียหายเวทย์รึเปล่า?" เขาคาดเดาต่อ

"เขาใช้บอลไฟไปแค่สองครั้งเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของฉันเท่านั้น" นักดาบปีศาจตอบ

"แล้วเขาเอาชนะนายได้ยังไง? อย่าบอกนะว่าเขาใช้หมัดต่อยน่ะ!"

นักดาบปีศาจถอนหายใจ "นายคิดผิดถนัดถ้าหากนายคิดว่ามันไม่มีการควบคุมพิเศษในเกมเสมือนจริง นายจะได้รู้ว่าการควบคุมขั้นสูงสุดหมายถึงอะไรเมื่อนายได้เห็นเขาต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์"

"การควบคุมขั้นสูงสุด?" ทั้งสี่กล่าวออกมาด้วยความงุนงง จะอย่างไรชื่อนี้ก็เป็นชื่อที่นักดาบปีศาจตั้งเอาเองเท่านั้น แม้แต่ก็เฟยเองก็ยังไม่รู้เลยว่ากังฟูของเขาถูกมองว่าเป็น 'การควบคุมขั้นสูงสุด' ในสายตาของผู้เล่นมืออาชีพ

นักดาบปีศาจพยักหน้า "แล้วนายคิดว่าเขาอยู่อันดับสองในตารางความสามารถในการเก็บเลเวลได้ยังไงล่ะ? มันเป็นเพราะการควบคุมของเขานั่นแหละ"

ทั้งสี่ยังคงหมดคำพูด

Brother Assist เป็นคนแรกที่พูดขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ "น่าสนใจ ฉันน่าจะลองตรวจสอบThousand Miles Drunkอย่างละเอียดดู"

Royal call God ยังคงแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย แต่เขาก็ไม่สามารถตราหน้าว่านักดาบปีศาจโกหกได้ ไม่งั้นหากกู่เฟยมีความสามารถที่น่าทึ่งจริงๆขึ้นมาเขาคงรักษาหน้าไว้ไม่ได้ เขาเลือกที่จะเปลี่ยนอาชีพในเกมนี้เพราะเขาคิดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญจอมเวทย์ที่ไม่มีใครเทียบได้แล้ว ทว่าตอนนี้กลับมีจอมเวทย์คนหนึ่งที่กระทั่งนักดาบปีศาจยังยอมสยบ เรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป! นักดาบปีศาจต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ Royal God Callคิดในใจเงียบๆ

War Without Wounds ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว แถมเขายังไม่ได้แสดงทั้งสีตื่นเต้นอย่างBrother Assitหรือแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนอย่างRoyal God Callเลย

ส่วนสำหรับYoung Master Han เขาเพียงแค่จ้องมองนักดาบปีศาจและพูด "ฉันรู้ว่านายไม่ใช่พวกที่ชอบพูดไปเรื่อยเปื่อย"

"แน่นอน" นักดาบปีศาจกล่าว

"หวังว่าครั้งนี้ก็เช่นกัน ไปกันเถอะ" Young Master Hanลุกขึ้น

"โอเค" นักดาบปีศาจตอบ โปรเพลเยอร์ระดับตำนานห้าคนเริ่มออกเดินทางพร้อมกัน พร้อมด้วยความสงสัยที่วนเวียนอยู่เต็มหัวของพวกเขา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด