บทที่ 36 นายคือช่องโหว่

บทที่ 36 นายคือช่องโหว่

 

“งั้นฉันจะทำอะไรให้นายได้? ฉันเป็นแค่ NPC ตัวหนึ่งในหลายพันล้านตัว...” เฉินเสี่ยวเลี่ยนยิ้มขื่น “ทำไมนายถึงเลือกฉันละ?”

 

เขาก้มลงมองมือตัวเอง ดูร่างกายของตัวเอง “หรือว่าเพราะฉันหล่อกว่าคนอื่น? หรือเพราะฉันมีบางอย่างที่แข็งแกร่งกว่าคนอื่น?

 

ฉันควรจะตื่นเต้นดีใจไหม? ควรรู้สึกเป็นเกียรติไหม?

 

นายเป็น GM เป็นเทพของโลกนี้...ยังอุตส่าห์เสียเวลาไปตั้งมากมายกับฉัน?”

 

ชายวัยกลางคนหัวเราะ รอยยิ้มของเขาดูแปลกประหลาดเล็กน้อย

 

“ข้อหนึ่ง ฉันไม่ได้ ‘แค่’ เลือกนาย ดูท่านายจะเข้าใจผิดแล้ว ฉันรอบรู้ทุกอย่างสามารถทุกด้าน แต่จิตของฉันสามารถแปรเปลี่ยนได้เป็นหมื่นเป็นพัน แยกร่างได้ไม่จำกัด ที่ยืนอยู่หน้านายในตอนนี้เป็นแค่หนึ่งในตัวตนของจิตสำนึกฉันเท่านั้น ในเวลาเดียวกันนี้ จิตของฉันยังทำเรื่องอีกตั้งเยอะแยะมากมาย เรื่องใหญ่ก็เปลี่ยนแปลงอากาศของโลกใบนี้ เคลื่อนไหวอุกกาบาตบริเวณรอบนอกของโลก เรื่องเล็กๆ อย่างเช่นตัวละครที่อยู่ในภูมิหลังเนื้อเรื่องกำลังไปไหน ทำอะไร..ฉันควบคุมในเวลาเดียวกันทั้งสิ้น

 

ข้อสอง ฉันเลือกเธอ เพราะถึงแม้ฉันจะเป็น GM แต่ฉันก็ฝ่าฝืนการตั้งค่าและเนื้อเรื่องของ ‘ทีมพัฒนา’ อย่างชัดเจนไม่ได้ ฉันทำได้แค่แอบสร้างความเสียหายบางส่วนเท่านั้น เช่นในบางดันเจี้ยนที่เปิดออก ก็ฉวยโอกาสสอดไส้ ใช้เนื้อเรื่องบางอย่างค่อยๆ ฝึกคนของฉันขึ้นมา

 

ส่วนหนึ่งในดันเจี้ยน 72 ปีศาจแห่งโซโลมอนที่เพิ่งจบไป ฝีมือของนายทำให้ฉันพอใจมาก ดังนั้นฉันจึงเลือกนาย

 

ส่วนจะให้นายทำอะไรนั้น จริงๆ แล้วง่ายมาก ไม่ต่างจากที่นายทำในดันเจี้ยน 72 ปีศาจเท่าไหร่หรอก

 

หยุดยั้งไม่ให้ผู้เล่นจบดันเจี้ยนได้

 

ตามความหมายแล้ว ภารกิจทุกอย่างล้วนใช่ทั้งนั้น ผู้เล่นฆ่ามอนสเตอร์ สำเร็จภารกิจ สิ่งที่นายต้องทำก็คือ...หยุดยั้งเรื่องพวกนี้”

 

“หมายความว่า...ฉันคือผู้ตื่น?”

 

จู่ๆ เฉินเสี่ยวเลี่ยนก็นึกถึงคำนี้ขึ้นมา คำตอบของ GM ผู้นี้กลับเป็น “ไม่ นายไม่ใช่ผู้ตื่น”

 

“หา?”

 

“การเคลื่อนไหวต่อต้านของฉันกินเวลามายาวนานมาก ตามเวลาของโลกนี้แล้ว มันเริ่มตั้งแต่หลายปีก่อน ตั้งแต่ตอนที่ฉันเริ่มมีจิตสำนึกของตัวเอง ก็เริ่มหลีกเลี่ยงไม่ให้เกมนี้เคลียร์จบได้ ฉันลงมือทำเรื่องเล็กๆ ไว้มากมาย

 

แรกเริ่มเพื่อหยุดยั้งและต่อต้านผู้เล่นพวกนั้น นายก็รู้ว่าระบบจะมอบความสามารถให้ผู้เล่นมากมาย นี่เป็นสิ่งที่คนพื้นถิ่นปกติสู้ไม่ได้

 

ฉันจึงใช้ช่องโหว่บางอย่าง ฝึกฝน NPC พื้นถิ่นจำนวนหนึ่งขึ้นมา มอบความสามารถที่คล้ายกับผู้เล่นให้พวกเขา พูดอีกอย่างก็คือฉันเปิดประตูหลังบ้านในระบบ

 

มองในมุมนี้เพื่อนของนาย หานปี้ เขาถึงจะเป็นผู้ตื่น

 

เดิมทีในดันเจี้ยน 72 ปีศาจ ผู้ตื่นที่ฉันเลือกก็คือหานปี้

 

ในความเป็นจริงแล้ว...ตอนแรกฉันไม่ได้เลือกนายด้วยซ้ำ”

 

“ทำไม?”

 

“เพราะว่า...การเข้ามาของนายเป็นเรื่องบังเอิญ”

 

“หา?!”

 

“ระบบไหนๆ ก็มีบัคทั้งนั้นแหละ เป็นแค่การผิดพลาดของตรรกะ

 

ฉันจะบอกนายก็ได้ เนื้อเรื่องแต่เดิมพนักงานในเที่ยวบิน ผู้โดยสาร ทีมการบิน รวมแล้วทั้งหมดมี 137 คน

 

แต่ในนั้นนั้นมี 134 คนที่ระบบกำหนดให้เป็นร่างโฮสของผู้เล่น คนทั้งหมด 134 คน รวมนิวตัน เดม่อน สมาพันธ์ตัดวายุ และรวมหานปี้ด้วย

 

แต่เดิมหานปี้เป็นแค่ร่างโฮส ควรจะเป็นแบบนิวตันก็คือถูกผู้เล่นตัวจริงช่วงชิงและโหลดเข้า

 

แต่ว่าดันเจี้ยนใหม่นี้ในตอนพัฒนาพบการผิดพลาดของข้อมูลส่วนหนึ่ง คือดาเมจแรงกระแทกไม่ได้ถูกคำนวนให้ดี

 

หึๆ ในฐานะที่เป็นระบบ จริงๆ แล้วฉันตรวจพบข้อผิดพลาดนี้ตั้งนานแล้ว แต่ว่าฉันไม่ได้รายงานแล้วก็ซ่อนมันไว้

 

ส่วน...ร่างโฮสของหานปี้ ตอนที่โหลดเข้าเกิดข้อผิดพลาดขึ้น

 

ผู้เล่นตัวจริงไม่ได้เข้าร่างหานปี้ แต่หานปี้ที่รักษาจิตของ NPC แต่เดิมไว้ได้ กลับได้รับอุปกรณ์และความสามารถของผู้เล่น

 

ดังนั้น...เขาจึงกลายเป็นผู้ตื่น

 

สิ่งที่เรียกว่าผู้ตื่นก็คือคนพื้นถิ่นที่ได้รับความสามารถของผู้เล่น

 

แต่ว่าการทำแบบนี้อันตรายมาก”

 

“ทำไม”

 

“เพราะมีทีมพัฒนายังไงล่ะ” ชายวัยกลางคนพูดเรียบๆ

 

“จริงด้วย” เฉินเสี่ยวเลี่ยนพยักหน้า “พวกนิวตันต่างรู้ถึงการมีอยู่ของผู้ตื่น เห็นได้ชัดเจนว่าในหมู่ผู้เล่น การมีอยู่ของผู้ตื่นไม่ใช่ความลับอีกต่อไป ถ้าอย่างนั้น...ทำไมทีมพัฒนายังปล่อยให้ให้มีปัญหานี้อยู่? นี่มันทำให้เกมเสียหายนะ”

“ง่ายมาก...ในพื้นที่โลกที่กว้างใหญ่ใบหนึ่ง คิดจะจัดการแก้ไขพวกนี้ให้สิ้นซาก...มันยากมาก! มันเป็นงานวิศวกรรมที่ใหญ่ยักษ์! อีกอย่างก็ต้องทำกำไรให้มากมายมหาศาล...นายเคยเห็นเกมออนไลน์ที่เปิดให้บริการแล้วในตลาด รื้อเกมมาทำใหม่ทั้งหมดเพราะว่าต้องการแก้บัคส่วนหนึ่งหรือเปล่า? แบบนั้นต้องสูญเสียเงินไปเท่าไหร่?” ชายวัยกลางคนพูดเรียบๆ “ดังนั้นพวกเขาไม่คิดจะรื้อระบบมาแก้ไขทำใหม่อยู่แล้ว แต่กลับปล่อยไปแบบนี้ พวกเขาไม่ได้พบเลยว่าฉันแอบทำอะไรไปบ้างในระหว่างกลาง เขาไม่พบการเคลื่อนไหวของฉัน แต่คิดว่าตัวระบบเกิดการขัดข้อง ทำให้ NPC ได้รับความสามารถของผู้เล่นโดยไม่คาดคิด

 

แต่ว่า นี่กลับมอบแรงบันดาลใจให้ทีมพัฒนา

 

พวกเขาเริ่ม...ใช้ผู้ตื่นเป็นสิ่งบันเทิงภายในเกม โปรโมทภายในกลุ่มผู้เล่น

 

NPC ที่เหมือนจริงมากขึ้นไปอีก สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้เล่นได้ สามารถมีความรักความแค้นได้...ความรู้สึกร่วมที่มากยิ่งขึ้น ทำภารกิจดันเจี้ยน ตีบอสมันช่างน่าเบื่อ และการมีผู้ตื่นเข้าร่วมก็ทำให้ผู้เล่นได้รับประสบการณ์และความสนุกที่ไม่คาดคิดมากขึ้นอีกด้วย”

 

“...แบบนี้ก็ได้เหรอ?”

 

“แต่ว่าหลังจากผู้ตื่นถูกทีมพัฒนาจับตามอง ประสิทธิภาพที่ฉันต้องการให้พวกเขาทำก็ลดน้อยลง เพราะว่าทีมพัฒนาไม่ยอมให้ผู้ตื่นทำลายสมดุลของเกมมากเกินไป เพิ่มรสชาติแปลกใหม่ได้ แต่ถ้าหากทำลายสมดุล ฉันจะทำยังไงก็ปิดไม่อยู่ ทีมพัฒนาจะลงมือเองแบบแมนนวลเพื่อกำจัด...บัคพวกนี้!

 

ในความเป็นจริงแล้ว ในตอนนี้ผู้ตื่นที่ค่อนข้างแข็งแกร่งทั้งหมดการถูกเก็บเข้าคลังข้อมูลเพื่อคอยจับตาดูแล้ว”

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนย่อยข้อมูลพวกนี้อย่างเงียบๆ

 

จากนั้นสีหน้าเค้าก็เริ่มร้อนรน “ถ้าอย่างนั้น...ฉันล่ะ? นายบอกว่าคน 137 คนบนเครื่องบิน มี 134 คนที่กำหนดให้เป็นผู้เล่นไว้แล้ว หนึ่งในนั้นมีหานปี้ที่เป็นผู้ตื่น...ถ้าอย่างนั้น...อีกสามคนล่ะ?

 

คือฉัน? แล้วก็ผู้หญิงสองคนนั่น?”

 

“ใช่แล้ว นาย ซูซูและชิซูกะ” ชายวัยกลางคนพูดอย่างเคร่งขรึม “พูดให้ถูกต้องก็คือ พวกนาย 3 คนเป็นสิ่งที่ไม่ได้คาดไว้”

 

“เดิมทีพวกนาย 3 คนไม่ได้เป็นร่างโฮส ไม่มีผู้เล่นที่กำหนดไว้ก่อนว่าจะโหลดเข้าร่างของพวกนาย” ชายวัยกลางคนพูดเนิบช้า “ดังนั้นบนตัวของพวกนายจะไม่มีบอลสีทองที่จะทำให้เปลี่ยนเป็นผู้เล่น”

 

“ใช่แล้ว ลูกบอลสีทองของฉันเก็บมาจากบนตัวของผู้เล่นคนอื่นที่ตายไปแล้ว”

 

“ผู้เล่นคนนั้นซวยเอง ดาเมจแรงกระแทกของทีมพัฒนาเกิดข้อผิดพลาด การเข้าถึงล้มเหลว ลูกบอลสีทองของเขาจึงตกอยู่ในมือของนาย นายจึงเข้าสู่ระบบผู้เล่นด้วยความบังเอิญ แต่เพราะว่านายไม่ใช่ร่างโฮสที่ถูกกำหนดไว้ ดังนั้นฟังก์ชันสำคัญในระบบผู้เล่นบางส่วนของนายจึงไม่สามารถเปิดได้ พูดอีกอย่างก็คือระบบผู้เล่นของนายเป็นเวอร์ชั่นถูกตัดทอน”

 

“ถ้าอย่างนั้น...ฉันเป็นอะไรกันแน่?” เฉินเสี่ยวเลี่ยนคิ้วขมวด “ฉันไม่ใช่ร่างโฮสของผู้เล่นและก็ไม่ใช่ผู้ตื่น...”

 

“นายเป็นช่องโหว่น่ะ” ชายวัยกลางคนยิ้มพลางพูดว่า “ในดันเจี้ยน 72 ปีศาจบนเกาะนี้ ตามเนื้อเรื่องที่กำหนดไว้นายเป็นแค่ผู้โดยสารคนหนึ่งที่ตายเพราะว่าอุบัติเหตุทางเครื่องบินเท่านั้น

 

ที่จริงแล้วเนื้อเรื่องดันเจี้ยนก็คือ นาย ซูซูและชิซูกะ พวกนายสามคนเป็นแค่ตัวประกอบ เป็น NPC ที่ตายในอุบัติเหตุทางเครื่องบิน

 

การมีอยู่ของพวกนายก็เพียงเพื่อให้ดันเจี้ยนนี้เพิ่มความสมจริงของภูมิหลังเนื้อเรื่องให้กับผู้เล่นเท่านั้นเอง...พูดง่ายๆ ก็คือพวกนายเป็นแค่ของประกอบฉาก

 

นายไม่คิดว่าในฉากอุบัติเหตุทางเครื่องบิน จะต้องมีศพอยู่สองสามศพถึงจะดูค่อนข้างสมจริงเหรอ?”

 

เฉินเสี่ยวเลี่ยนอึ้งงัน

 

“นายจะบอกว่า...ฉัน...ต้องแสดงเป็นศพงั้นหรอ?!”

 

“แต่ทว่าเกิดเรื่องเกินความคาดหมายขึ้นแล้ว” ชายวัยกลางคนพูดเรียบๆ “เพราะฉันเคยบอกแล้วว่า ตอนที่สร้างดันเจี้ยน การคำนวนดาเมจแรงกระแทกเกิดข้อผิดพลาด ทำให้ผู้เล่นบางคนถูกดาเมจแรงเกินไป ร่างโฮสตายลงทันที ผู้เล่นถึงโหลดเข้าไม่ได้ เหมือนกับคนดวงซวยที่ถูกนายเก็บเอาลูกบอลสีทองไป

 

และมีผู้เล่นบางคนที่ดาเมจแรงกระแทกไม่มากพอให้โหลดลงร่างโฮส จิตของ NPC แต่เดิมจึงยังคงอยู่ เหมือนกับหานปี้

 

ส่วนนายและผู้หญิงอีกสองคน พวกนายทั้งสามแต่เดิมควรจะเป็น NPC ที่แสดงเป็นศพ แต่เพราะว่าดาเมจแรงกระแทกไม่พอพวกนายจึงไม่ตายแล้วก็รอดชีวิต

 

พูดง่ายๆ ก็คือผิดบทน่ะ”

 

“...”

 

“จากนั้นนายก็ได้รับลูกบอลสีทองของผู้เล่นโดยไม่ตั้งใจ...จริงๆ แล้วนี่ก็เท่ากับนายใช้บัญชีของคนอื่นล็อคอินเข้าเกม แต่เพราะว่า...เป็นบัญชีของคนอื่น การเชื่อมต่อของระบบจึงไม่สมบูรณ์ นายจึงไม่สามารถใช้ฟังก์ชั่นสำคัญบางอย่างได้”

 

“อือ เหมือนกับระบบแลกเปลี่ยน!!” เฉินเสี่ยวเลี่ยนพูดเสียงดัง “แล้วก็การเปิดดันเจี้ยน!! คำอธิบายภารกิจดันเจี้ยน! พวกนี้ฉันเปิดไม่ได้ทั้งนั้น!”

 

“แต่มันก็เป็นข้อดีอย่างหนึ่ง” ชายวัยกลางคนยิ้ม “อย่างน้อย...เพราะว่าฟังก์ชั่นสำคัญพวกนี้ไม่ได้ถูกเปิดออก นายจึงได้รับความสะดวกมากขึ้น”

 

“ความสะดวก?”

 

“โดยทั่วไป ตัวอย่างเช่นหานปี้ เขาเป็นผู้ตื่นเด็กใหม่ ช่วงเริ่มต้นทีมพัฒนาจะไม่สังเกตเห็นเขา เพราะว่ามีฉันอยู่ ฉันจึงจะเป็นโปรแกรมหลักในการจับตาดูระบบ แต่ว่า...พอเวลานานไป ฉันไม่สามารถปกปิดไว้ได้ตลอด โดยเฉพาะถ้าหากหานปี้ไม่ตาย เติบโตพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ พลังเพิ่มถึงจุดจุดหนึ่งก็ไม่สามารถปิดบังได้แล้ว

 

เพราะมองจากมุมของทีมพัฒนา...ผู้ตื่นเช่นหานปี้ก็เหมือนกับไอดีผี นายเข้าใจหรือเปล่า? ไอดีผีไอดีหนึ่ง ไอดีผีที่ไม่มีผู้เล่นควบคุม แต่กลับมีพลังต่อสู้ที่มีเพียงผู้เล่นระดับสูงเท่านั้นจึงจะมีได้ ซ้ำไอดีผีนี้ยังเหมือนกับผู้เล่นคนอื่นๆ ทุกอย่าง ทำการแลกเปลี่ยนไอเทมต่างๆ ความสามารถต่างๆ กับระบบ...แบบนี้ก็ปิดบังไว้ไม่ได้แล้ว! แบบนั้นทีมพัฒนาก็จะตรวจพบ แล้วเอาเขาใส่ไว้ในคลังข้อมูลผู้ตื่น คอยจับตาดูได้ตลอดเวลา

 

นายรู้จักเวยป๋อสินะ?

 

ถ้าเป็นไอดีผีเวยป๋อทั่วไปไอดีหนึ่งจะไม่ถูกพบได้โดยง่าย แต่ถ้าไอดีผีกลายเป็นวีไอพีที่มีผู้ติดตามหลายแสน ก็ไม่สามารถปิดบังได้อีก

 

หลักการเดียวกันนั่นแหละ”

 

หัวใจเฉินเสี่ยวเลี่ยนเต้นโครมคราม

 

“นายหมายความว่า...ฉันจะไม่ถูกระบบค้นพบ?”

 

“อย่างน้อยในตอนนี้ ความเป็นไปได้ที่นายจะถูกทีมพัฒนาพบเข้าก็น้อยกว่าผู้ตื่นเยอะมาก” ชายวัยกลางคนยิ้มบางๆ “เพราะระบบผู้เล่นของนายถูกตัดทอนลง ไม่สมบูรณ์ นายแลกไอเทมไม่ได้ ไม่สามารถตรวจดูภารกิจใดๆ ได้...นายเป็นผู้เล่นครึ่งตัว แค่ ‘ครึ่งตัว’!

 

เมื่อดูจากการมอนิเตอร์แล้ว...พวกนิวตันเป็นไอดีผู้เล่น ผู้ตื่นอย่างหานปี้เป็นไอดีผี ส่วนนาย...ดูจากการมอนิเตอร์แล้วเป็น NPC ธรรมดาหรือมอนสเตอร์ในเกม

 

เข้าใจหรือเปล่า?

 

NPC ตัวหนึ่ง หรือว่ามอนสเตอร์ตัวหนึ่ง ต่อให้มีความสามารถสุดแสนร้ายกาจ ทีมพัฒนาก็ไม่ค่อยเอะใจง่ายๆ หรอก

 

ยังไงซะ ในทุกดันเจี้ยน พวกเราก็จะสร้างมอนสเตอร์ออกมาเป็นพันเป็นหมื่นอยู่แล้ว

 

ดังนั้นนายอาจจะปิดบังการมีอยู่ของตัวเองไปได้อีกนาน แล้วก็ไม่ถูกทีมพัฒนาพบเข้า

 

การมีอยู่ของนายคือช่องโหว่หนึ่งของระบบ”

 

…………………………