ตอนที่แล้วตอนที่ 4 : ความสยองขวัญของการทำลายโดยซอมบี้(อ่านฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 6 : ความซื่อสัตย์และประนีประนอมกับผลกำไรอันเล็กน้อย(อ่านฟรี)

ตอนที่ 5 : เวลาเล่นของคุณถึงขีดจำกัดแล้ว(อ่านฟรี)


ฟางฉีได้รับคริสตัล การแจ้งเตือนบนหน้าจอของหวังใต้หายไปทันที

 

ในขณะที่หวังใต้กำลังเพลิดเพลิน ชายหนุ่มในชุดคลุมสีเขียวและชายหนุ่มอีกคนที่มีท่าทางดุดัน เดินเข้ามาในร้านหลังจากยืนอ่านป้ายอย่างฉงนใจ

 

เมื่อเข้ามาในร้าน เขาตะโกนถามคนข้างในว่า “ใครเป็นเจ้าของร้านนี้?”

 

“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ?” ฟางฉีตอบ

 

“ต้นกำเนิดหรือ?” ชายหนุ่มมองฟางฉีด้วยความฉงนใจและชี้ไปที่ป้ายนอกร้าน “ใครๆก็ตั้งชื่อแบบนี้ได้ ร้านของนายมีอะไรดี?”

 

ฟางฉีไม่ได้ตอบอะไร เขาชี้ไปที่หวังใต้ที่กำลังเพลิดเพลินและพูดว่า “ดูที่เขาสิ”

 

ชายหนุ่มคนนั้นเดินไปทางข้างหลังของหวังใต้แล้วก้มมองจอคอมพิวเตอร์ ฉากที่ปรากฏบนหน้าจอดูสมจริงเสียจนชายหนุ่มตะลึง

 

เขาถาม “นี่มันคืออะไร ..เจ้าคนอ้วนกำลังทำอะไรน่ะ?”

 

“เขากำลังควบคุมตัวละครบนหน้าจอ” ฟางฉีตอบนิ่งๆ

ชายหนุ่มเสื้อคลุมสีเขียวไม่เชื่อเขา “คนบนหน้าจอกำลังเคลื่อนไหวเอง เป็นไปได้อย่างไรว่าเจ้าอ้วนเป็นคนควบคุมเขา”

 

ฟางฉียิ้มเยาะและคิดในใจว่าคนที่ไม่เคยเห็นคอมพิวเตอร์มาก่อนอย่างเขาจะต้องประหลาดใจอย่างแน่นอน

 

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากเสียเวลากับสองคนนี้คิดอีกทีเค้าต้องทำงาน ตามที่ระบบกำหนดไว้: ทำให้คนเต็มร้านภายในสามวัน

 

ดังนั้นเค้าจึงตบไหล่หวังใต้และพูดว่า “ออกจากเกมและแสดงให้พวกเขาเห็น”

 

หวังใต้ กำลังเพลิดเพลินกับเกมส์ แต่ก็ต้องหยุดเล่นกระทันหันเมื่อได้ยินคำขอจากฟางฉี

 

เขาหันกลับมาถามว่า “เกิดอะไรขึ้น”

 

อย่างที่คาดไหวคนบนหน้าจอจะนิ่งค้างติ่งทันที

 

ชายหนุ่มเสื้อคุมเขียวรู้สึกงุนงงเด็กชายอ้วนคนนี้นั่นหรอควบคุมตัวละครข้างในจริงๆ

 

เค้าชี้ไปที่หน้าจอแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัยว่าตอนนี้คุณเป็นหลั แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัยว่า “นายเป็นคนควบคุมคนคนนั้นจริงๆหรอแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง”

 

“มันสุดยอดมาก! ฉันเหมือนได้ผจญภัยในอีกโลกหนึ่งและเมื่อฉันตายฉันก็กลับมาเริ่มต้นใหม่ได้มันดีกว่าการตามล่าสัตว์ประหลาดที่พวกขุนนางตามล่าเสียอีก!”

 

หวังใต้ไม่รู้หรอกว่าการล่าสัตว์ตลาดเป็นอย่างไรแต่เขารู้สึกว่าเกมสนุกมากจึงเอ่ยเปรียบเทียบไปก็เท่านั้น

 

หวังใต้โบกมือ แสดงความตื่นเต้นอย่างไรก็ตามเวลานั้นมีค่าเค้าจึงรีบเอ่ย “หากนายสนใจก็เล่นเลยฉันขอกลับไปเล่นก่อนละ!” แล้วเค้าก็หันกลับไปเล่นเกมต่อ

 

ชายหนุ่มชุดคลุมรู้สึกอึ้งเมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้าอ้วนกล่าว

 

เด็กชายอ้วนคนนี้หมายความว่าอย่างไรสิ่งที่เขาพูดว่า ‘ออกไปผจญภัยในอีกโลกหนึ่ง’ ฉันสามารถเข้าสู่โลกเช่นนั้นได้หรือไม่? ถ้ามันเป็นเรื่องจริงมันคงยอดเยี่ยมมาก!

 

เขาหันกลับไปหาฟางฉี “ฉันต้องการจะเล่นบ้างฉันต้องทำอย่างไร?”

 

ฟางฉี ชี้ไปที่กระดานดำและพูดว่า “ราคาทั้งหมดเขียนอยู่บนนั้น”

 

“คริสตัล 7 เม็ด?” ใบหน้าของชายหนุ่มยิ้มเยาะ “นี่นาย คิดว่าฉันโง่หรือเปล่าสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณสามัญมี ราคาไม่เกินห้าหรือหกคริสตัลและเกมของนายราคาเจ็ดคริสตัลต่อชั่วโมง”

 

“ค่าธรรมเนียมครั้งแรกห้าคริสตัลเพื่อเปิดใช้งานเกมส์หลังจากนั้น จ่ายเพียงสองคริสตัลต่อชั่วโมง” ฟางฉีกล่าว สีหน้าไร้อารมณ์

 

“แล้วผมจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณสองคนไม่ได้ทำงานร่วมกันเพื่อหลอกลวงผม” สำหรับชายหนุ่มแล้วเจ็ดคริสตัลไม่ได้มากมายเท่าไหร่นัก แต่เขาคิดว่ามันเหมาะสมแล้วหรือที่จะเอาไปทิ้งกับอะไรแบบนี้

 

ตลอดสองวันที่ผ่านมา ฟางฉี ได้พบลูกค้ามากมายหลายรูปแบบทุกคนต่างสนใจเพียงแต่คิดว่าเกมนี้มีราคาที่สูงเกินไป

 

“ร้านของผมอยู่ที่นี่และผมก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้ทำไมผมต้องหลอกคุณ” ฟางฉียักไหล่ “ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่เชื่อผมขอกลับไปเล่นเกมก่อนละ”

 

“แม่ง!!!” ชายหนุ่มรู้สึกตลาดใจเจ้าของร้านทั่วไปเค้าจะคำนับด้วยความเคารพเมื่อเห็นลูกค้าเข้าร้าน

 

พระเจ้าให้ตายสิเจ้าของร้านนี้มันเป็นใคร!?

 

เขาจ้องตาเขม็งใส่ฟางฉี ในขณะที่กำลังกดเกม เค้าพยายามที่จะตรวจจับร่องรอยการหลอกลวงลักษณะสีหน้าท่าทางของฟางฉีน่าเสียดายที่เค้าไม่เห็นอะไรเลย

 

และยิ่งไปกว่านั้นเจ้าของร้านนี้ก็ไม่สนใจเขาจริงๆแถมยังกลับไปเล่นเกมต่อ

 

“ก็ได้วะ!” ชายหนุ่มก็พูดออกมา “ฉันก็อยากจะเห็นว่ามีอะไรน่าทึ่งมากนักหรือถึงได้มีราคาเจ็ดคริสตัลต่อชั่วโมง!”

 

“ชายจ่ายเขาไป!” (ผู้แปล: ชายเป็นชื่อจริงของคนรับใช้ชายคนนี้)

 

“ข้าอยู่ที่นี่นายน้อย!” ชายผ้าคุมสีเทาโค้งคำนับต่อหน้าชายหนุ่มทันที “ท่านต้องการให้ข้าทดลองก่อนมั้ย?”

 

“ไม่!! ฉันจะลองเอง!” เขาโบกมือ แล้วถลึงตาใส่ฟางฉี เอ่ยแบบหยิ่งยโสว่า “ถ้าเกมของนายไม่คุ้มกับเงินที่ฉันเสีย สาบานเลยว่าฉันจะทำลายทุกอย่างที่นี่เป็นชิ้นๆ!”

 

เมื่อฟางฉีได้ยินเช่นนั้น เขาจึงหัวเราะออกมา “หากท่านลองแล้วคิดว่าไม่คุ้มกับเงินที่ท่านเสียไปท่านสามารถทำลายทุกอย่างที่ท่านต้องการได้ในร้านนี้”

 

“ดีจำคำพูดของเจ้าไว้”

ชายหนุ่มยิ้มเยาะและพูดว่า “อย่ามาขอร้องให้หาทางง่ายๆก็แล้วกัน”

“ทำอะไรก็ได้ที่ทำให้นายมีความสุข”

 

หลังจากคลิกที่ไอคอน ‘Resident Evil’ ชายหนุ่มใส่เครื่องจำลองภาพเสมือนจริงของเขาและเข้าสู่เกมอย่างรวดเร็ว

 

ที่นี่มีอีกโลกหนึ่งจริงหรือ ใบหน้าของชายหนุ่มนั้นเต็มไปด้วยความมูลงงเหลือเชื่อเมื่อเห็นภาพเคลื่อนไหวที่เป็นจริงต่อหน้าเขา

 

นี่ฉันสามารถควบคุมบุคคลอื่นในโลกอื่นได้จริงหรือ? เจ้าสองคนนี้ไม่ได้พยายามหลอกฉันใช่ไหม?

 

“คดีฆาตกรรมที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ในเมืองแร็คคูน” หน้าจอล็อคเข้ากับ ทีมอัลฟ่าค่ะซึ่งกำลังบินอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ เป็นการแนะนำข้อมูลพื้นฐาน “รายงานต่างประเทศเกี่ยวกับครอบครัวที่ถูกโจมตีโดยกลุ่มคนประมาณ 10 คนดูเหมือนว่าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อกำลังถูกกิน”

 

“ทีมบราโว่ ถูกส่งไปตรวจสอบ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาก็หายไปเช่นกัน!

 

การแนะนำ Resident Evil นั่นดูง่ายมาก แต่ผู้เล่นจะรับได้หรือเปล่ากับความน่ากลัวและซับซ้อนของเกม!

ระบบเทคโนโลยีสีดำ VR การจำลองภาพเสมือนจริงนั่นดีกว่า เทคโนโลยีบนโลกที่เขาอาศัยอยู่ คนบนโลกใบนี้อาจยังไม่เคยเห็นมาก่อน

 

“นี่เป็นเกมจริงหรือ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความตกใจ ทุกอย่างในเกม ผู้คนจนไปถึงสภาพแวดล้อมดูเหมือนจริงมากจนเขารู้สึกเหมือนเปิดประตูไปสู่อีกโลกหนึ่ง!

 

“แล้วคุณคิดว่ามันคืออะไรละ?” ฟางฉีกล่าว “คุณสามารถควบคุมตัวละครได้ด้วยคีย์บอร์ดและเม้าส์เช่นกัน”

 

เขาสอนให้ชายหนุ่มลองใช้

 

“ถ้าคุณใช้แป้นพิมพ์และเม้าท์เครียดคุมคุณอาจจะไม่มีอิสระมากนัก แต่ถ้าใช้เครื่อง VR  คุณจะรู้สึกเหมือนอยู่ในเกมจริงๆมันเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของคุณ”

 

ชายหนุ่มรู้สึกงุนงงไปหมด

 

จากนั้นเขามองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของหวังใต้และฟางฉี หน้าจอของ พวกเขาทั้งสองแสดงฉากเดียวกัน ราวกับว่าพวกเขาอยู่ในโลกเดียวกันแต่ไม่มีใครสามารถหากันเจอ ราวกับว่าอยู่บนโลกใบเดียวกันแต่ถูกแยกออกจากกันโดยจอคอม!

 

เป็นไปได้อย่างไรเนี่ย? มันอัศจรรย์มาก!! สิ่งอัศจรรย์แบบนี้มีอยู่บนโลกนี้ได้อย่างไร!?

 

ในที่สุดเขาก็เริ่มเชื่อในเกมนี้เจ็ดคริสตัลไม่ได้มีอะไรมากมายนักเมื่อพิจารณาจากประสบการณ์ที่เขามี นี่เป็นครั้งแรกแม้แต่ 70 คริสตัลก็ไม่สามารถซื้อได้!

 

เค้าชี้ไปที่หน้าจอและถามว่า “เกมส์นี้มีผลข้างเคียงอะไรไหม?”

“ถ้าเล่นไปแล้วสัปปะหลาดกลัวก็ถือว่าใช่…”

 

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟางฉีกล่าว ชายหนุ่มจึงไม่รีรออีกต่อไปเค้าหันกลับไปเล่นเกมอีกครั้ง

เกมส์เริ่มต้นขึ้นการค้นหาทำให้เขารู้สึกประทับใจกับตัวละครและวัตถุต่างๆตั้งแต่โรคลึกลับไปจนถึงซอมบี้ที่ไร้ทักษะเกมส์เริ่มต้นขึ้นการค้นหาทำให้เขารู้สึกประทับใจกับตัวละครและวัตถุต่างๆ สภาพแวดล้อมที่ดูลึกลับซอมบี้ที่ไร้ทักษะจนกระทั่งถึงคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยซอมบี้

 

ฉากและการต่อสู้ที่เหมือนจริงทำให้เขามีความสุขอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน!

ทันใดนั้นความคิดก็ผุดขึ้นในหัวของเขา โอ้! เนื้อเรื่องแบบนี้ไม่ได้มีแต่เฉพาะในนิยายหรือเปล่า หรือว่าคนเหล่านี้ อยู่ในตัวละครหลักเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือไม่?

 

นวนิยายสามารถอ่านได้เพียงคำพูดที่เขียนออกมาเท่านั้น แต่ไม่สามารถสนองความต้องการของฉันในการกระทำได้ และนอกจากนี้ตอนจบของนวนิยายจะถูกควบคุมโดยผู้เขียน แต่ที่นี่ร้านเกมทำให้ฉันเป็นหนึ่งคนในตัวละครหลัก ดังนั้นฉันสามารถควบคุมชะตากรรมของตัวละครเหล่านี้ได้ มองอีกแง่ฉันอาจจะมีโอกาสเขียนนวนิยายของตัวเอง

 

ไม่แปลกใจที่เจ้าของร้านเรียกมันว่า ‘เกม’ แน่นอนมันเป็นเกมไม่เพียงแค่นั้นมันเป็นเกมส์ที่ไม่เหมือนใครฉันไม่คาดคิดเลยว่ามันจะมีอยู่บนโลกใบนี้!

 

ในฐานะบุคคลในยุคนี้ที่ไม่มีอะไรมากนอกจากการเล่นพนันซ่องโสเภณีและการล่าสัตว์ เกมนี้ช่างแตกต่างจากเกมดั้งเดิมที่เขาคุ้นเคย!

 

ใครนะช่างออกแบบเกมส์อะไรเช่นนี้!?

 

มือของเขาสั่นด้วยความตื่นเต้น มีนิยายมากมายนับไม่ถ้วน แต่นิยายแต่ละเรื่องช่างมีเนื้อเรื่องที่แตกต่างกันไปและไม่มีจินตนาการแบบแผนเหมือนเกมนี้

 

เค้ามีประสบการณ์ทางด้านการต่อสู้ซึ่งเป็นที่น่าพอใจและเมื่อตัวเขาถูกเชื่อมโยงกับแผนการที่น่าตื่นเต้น เขาประกาศว่า “ถ้าฉันเป็นตัวละครหลักฉัน ซงฉิงเฟิง ฉันจะช่วยเพื่อนร่วมทีมของฉันหลบหนีไปด้วยกัน!”

 

ผู้ชายทุกคนในโลกนี้ต้องการความตื่นเต้น กระตุ้นให้เลือดของพวกเขาไหลเวียน

เขารู้สึกว่าการเอาชนะสัปปะหลาดทั้งหมดดูง่ายเมื่อใช้อาวุธพิเศษเขาจึงลองใช้สิ่งที่มีอยู่

 

ในขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับเกม ตึง ตึ่ง ตึ้ง! หน้าจอการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นบนเดสก์ท็อปของเขา

“ระยะเวลาการเล่นเกมของคุณสิ้นสุดลงแล้ว”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด