ตอนที่ 3 : ประสบการณ์การเล่นเกมของหวังใต้(อ่านฟรี)
หวังใต้ไม่เคยได้ยินหรือเล่นเกมแบบนี้มาก่อน!
ดังนั้นเขาจึงสวมชุดหูฟัง VR และกลับไปเล่นอีกครั้ง คำนำยังคงดำเนินไปและทีมอัลฟ่าได้ลงจากเฮลิคอปเตอร์แล้ว
หัวหน้าทีมอัลฟ่านำทีมโดย อัลเบิร์ต เวสเกอร์ เป็นผู้นำกลุ่มตัวละครหลักสองตัวของเกมได้แก่ คริส เรสฟีลด์ และ จิล วาเลนไทน์ เดินอยู่ทางด้านหลัง
พวกเขาดูเหมือนตัวละครในเกม Resident Evil ดั้งเดิม หากมองให้ชัดจะรู้สึกว่าทั้งสองคนดูเหมือนคนจริงมาก ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งรู้สึกว่าพวกเขามีชีวิตจริงๆ!
ทุกรายละเอียดในร่างกายไม่มีที่ติไม่ว่าจะเป็นหน้าตาสมจริงแม้แต่รูขุมขน!
หวังใต้เอื้อมมืออกไป สัมผัสร่างกายของพวกเขา เขารู้สึกถึงอุณหภูมิของร่ายกายอย่างน่าตกใจ
การแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาสมจริงมาก พวกเขาเหมือนคนจริงๆ!!!!!!!!
หวังใต้ล่องลอยไปมาเหมือนผี ขณะนั้นเขาสังเกตุทุกคนในเกมอย่างใกล้ชิด “พวกเขาดูเหมือนคนที่มาจาก ดาลิ้งเอ็มไพร” แต่จริงๆก็ไม่เหมือนซะหมด เพราะพวกเขาไม่ได้แต่งตัวแบบนั้น แถมผู้หญิงใน ดาลิ้งเอ็มไพร มีไหล่และสโพกที่กว้างกว่าและไม่มีผู้หญิงคนใดสวยแบบเธอ!
ตัวละครหญิงตัวหลักใน Resident Evil One จิล วาเลนไทน์เป็นหนึ่งในนักแสดงนำหญิงของภาพยนตร์เรสซิเดนท์อีวิลครั้งที่สอง จิลเริ่มต้นด้วยความสวยงาม ซึ่งแตกต่างจากนักแสดงคอเคเชียนในภาพยนต์ จิลมีคุณสมบัติในหลายด้าน มีความถนัดทั้งในภาคตะวันออกและภาคตะวันตกในเกม ชุดทหารของเธอทำให้เธอดูเป็นสาวสวยในลุคหญิงแกร่งกล้าหาญ
ฟางฉี จำได้ว่าตอนที่เขาเริ่มเล่นเกม Resident Evil One ครั้งแรก ในความคิดของผู้เล่นผู้ชาย เธอเปรียบเสมือนเทพธิดา
ในการรีเมคขึ้นใหม่ จิลก็ยิ่งสวยขึ้นและดูละเอียดอ่อนมากขึ้น ตอนนี้ดูเธอในเกมจากเทคโนโลยีเสมือนจริงในระบบนั้นทำให้เธอดูยิ่งน่าหลงไหลกว่าเดิม ไม่แปลกใจทำไมเจ้าหวังใต้มันถึงหลงไหลนัก
หวังใต้ไม่ใช่คนขี้ขลาด หลังจากตระหนักแล้วว่า ไม่ได้มีอันตรายใดๆเกิดขึ้นรอบตัวเขา เขาจึงอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมและตัวเกมมากขึ้น ภาพจำลองนี้ทำให้สถานที่ดูเหมือนจริงให้ความรู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง เขาสามารถที่จะเดินไปมา และเดินดูคนอื่น โดยที่คนอื่นไม่เห็นเขา เขารู้สึกเหมือนเป็นพระเจ้าที่คอยดูแลผู้คนอยู่รอบๆ!
นี่เป็นความรู้สึกประหลาดใจที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนและเขาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามอีกครั้งว่า “นี่เป็นเกมจริงๆหรอ?”
“แน่นอน!” ฟางฉีกอดอกนั่งเอนหลัง พร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก สำหรับเกมบนคอมพิวเตอร์ของเขาสมแล้วกับราคามูลค่าคริสตัลเจ็ดเม็ด
เพื่อให้เกมเล่นง่ายขึ้นเขาจึงยกตัวอย่างว่า “นายสามารถนึกว่าเกมนี้เป็นเกมที่ราชวงศ์และขุนนางกำลังออกไปล่าสัตว์ประหลาด”
“กำลังล่าสัตว์ประหลาด?” นั่นทำให้หวังใต้ยิ่งหมกมุ่นในเกมมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น ในโลกที่เขาอาศัยอยู่การล่าสัตว์ประหลาดเป็นกิจกรรมของผู้ดีระดับสูง
ฟางฉี ไม่อยากให้ หวังใต้เล่นโดยที่ไม่มีข้อมูลพื้นฐาน ดังนั้นเขาจึงสรุปเหตุการณ์เกี่ยวกับพื้นฐานของเกม Resident Evil เช่นการใช้ไอเทม สิ่งของ การใช้ปืน การล่าซอมบี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ บริษัท อัมเบรลล่าสร้างขึ้น
หวังใต้ไม่มีปัญหากับชื่อแปลกๆในเกม เนื่องจากผู้คนใน ดาลิ้ง ก็มีชื่อที่แปลกเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ข้อมูลใหม่นี้น่าสนใจและมีจินตนาการมากกว่า บริษัท วิจัยไวรัส ในประเทศเอ็ม นิยายที่เขาเคยอ่านสมัยก่อนซะอีก!
ยิ่งกว่านั้นเขายังสามารถบอกได้ว่า ตัวละครเหล่านี้ไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเล่นเกม ด้วยระบบที่สมบูรณ์แบบดูเหมือนว่าตัวละครพวกนั้นมีตัวตนจริงๆ ตัวละครเหล่านี้มีอยู่จริง! ทุกอย่างดูจริง!
จากนั้นเรื่องราวขึ้นสูงได้เริ่มขึ้น สมาชิกในทีมที่ถูกทอดทิ้งไว้ข้างหลัง ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ โดยสุนัขซอมบี้ 4 ตัว
อ้างปากค้าง!!!!
หวังใต้เริ่มเรียนศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่ยังเด็ก ชายคนเมื่อกี้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นดูมีชีวิตและสุขภาพดี แต่ไม่กี่วิที่ผ่านมาเขาเพิ่งจะถูกสุนัขฉีกออกเป็นชิ้นๆ การเจอเหตุการณ์แบบนี้จึงไม่ได้ทำให้เขาสติหลุดมากนักเมื่อเห็นเลือด แต่ในสถานที่แบบนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หวังใต้ก็อดไม่ได้ที่จะต้องสูดลมหายใจอันเย็กยะเยือกเข้าลึกๆ
“มีคน...ตายแล้ว!” หวังใต้ตัวสั่น หลังจากเที่เห็นเหตุการณ์และสภาพแวดล้อมรอบตัวเขาที่ชวนน่าขนหัวลุก
แบรี่ และสมาชิกคนอื่นๆเดินออกไปอย่างไม่มีจุดหมาย ในขณะที่ตัวละครหลักนำโดย อัลเบิร์ต มุ่งหน้าเข้าไปในคฤหาสน์!
“โปรดเลือกตัวตนของคุณภาพในหนึ่งนาที” เสียงเตือนดังขึ้นจากคอมพิวเตอร์ สองตัวเลือกปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของหวังใต้
[1. คริส เรสฟีล]
[2. ฉันเป็นตัวแทนพิเศษที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อตรวจสอบสืบสวน ตอนนี้ฉันพบทีมอัลฟ่าแล้ว]
นี่คือสิ่งที่แตกต่างจากเวอร์ชั่นที่ฟางฉีเคยเล่น คือแทนที่จะตัวเลือกที่สองจะเป็น ‘จิล’ แต่ระบบสร้างตัวเลือกที่สองเป็นโหมดอื่น
“นี่...” หวังใต้เรียกเขา “ฉันควรเลือกอะไรดี?”
“นายยังไม่รู้วิธีการใช้ปืน ดังนั้นนายควรเลือกคริส” หวังใต้เป็นผู้เล่นคนแรกในร้านอินเตอร์เน็ตของฟางฉี เขาเองจึงให้คำปรึกษา “ตัวเลือกที่สองเหมือนกับ ‘โหมดหลัก’ และคุณลักษณะจะเปลี่ยนแปลงไป นายจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีม”
มุมมองเปลี่ยนไปและกล้ามเนื้อของคริสแข็งขึ้นอย่างกระทันหัน!
“เกิดอะไรขึ้น?” ทีมจ้องมองมาทางเขาแปลกใจที่เห็นคริสมีอาการแปลกๆ
หวังใต้รู้สึกได้ว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ในร่างของคริสและเห็นในสิ่งที่คริสเห็น
คนอื่นๆหันปืนมาจ่อที่เขา นั้นทำให้เขาตื่นกลัวขนลุกไปทั่วร่างกาย
เขาเห็นว่าคนอื่นถูกหมาซอมบี้ฆ่า เขาจึงหันไปเห็นว่าปืนเหล่านั้นมีความสามารถที่จะฆ่าพวกมันได้
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะตระหนักถึงความตายนั่นทำให้เขายยิ่งขนลุก ทวาความเย็นเข้าไปถึงกระดูกสันหลังลามไปยังสมองของเขา!
เกมนี้มันเป็นเกมอะไรวะเนี่ย?
เขาสงสัยว่าถ้าเขาอาจตายในเกมนี้ได้หากว่าเขาถูกยิง
“ฟางฉี!” หวังใต้เรียกชื่อฟางฉีอย่างรอดเร็ว
มีข้อความตอบกลับมาว่า “นี่!”
แม้ว่าหวังใต้จะอยู่ในสถานะการที่เสมือนเหตุการณ์แห่งความจริง แต่ขณะที่เขาเล่นเกม เขาก็สามารถสื่อสารกันในโลกภายนอกได้
เขาถาม “จะมีอะไรกับฉันมั้ย… ถ้าฉันตายในเกม”
“ไม่.. มันแค่บังคับให้นายออกจากเกม” ฟางฉีตอบนิ่งๆ
“...” เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟางฉีตอบ หวังใต้กลืนน้ำลายอย่างหงุดหงิดใจ “เกมนี้แม่งยอดเยี่ยมชิบหาย!”
แต่
เขาสามารถไปผจญภัยและต่อสู้กับสัตว์ประหลาดได้นี่ เพียงแต่เขาต้องไม่ได้ใช่มั้ย? หึหึ..นี่ละสวรรค์ของนักรบ!
“มีเกมให้นายเล่นมากกว่านี้ นายจะพบลูกเล่นที่มากกว่าเดิม” ฟางฉีนั่งเหยียดแขนขา แขนของเขาไปสัมผัสกับกล้ามเนื้อที่แข็งแรงสัมผัวได้ว่ามันตึงคล้ายกับจะระเบิดออกมา
เทคโนโลยีสีดำเสมือนจริงระบบที่ตั้งค่ามาไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด และถ้่าเป็นเช่นนั้นฟางฉีคงจะยอมแพ้กับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ด้านหวังใต้นั้น เขารู้สึกประหม่า เขารู้สึกราวกับว่ามีแมงมุมกำลังคลานไปทั่วร่างกายของเขา
แต่ถึงอย่างไร นี่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะต้องมาเสียเวลาเปล่า
เขามองกลับไปที่สายตาแปลกๆที่มองมาของเพื่อนร่วมทีม เขาทำให้ตัวเองสงบลงแล้วตอบกลับเพื่อนร่วมทีมไปว่า “ไม่ ..ไม่มีอะไร”
“คริสค้นหาบริเวณนี้ ฉันกับจิลจะปกป้องประตู” อัลเบิร์ตหัวหน้าทีมมองข้ามความผิดปกติของคริสและออกคำสั่งปฏิบัติหน้าที่อย่างรวดเร็ว
“นี่ตอนนี้ฉันเป็นคนอื่นแล้วหรอเนี่ย?” หวังใต้อุทานออกมาเบาๆ ขณะที่เขามองไปฉากที่เสมือนจริงต่อหน้า “ฉันจะไม่ตายจริงๆใช่มั้ย?”
“แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ก็คงเป็นเขาคนนั้นที่ตายไม่ใช่นาย” ฟางฉีชี้ไปที่หน้าจอ
“ใช่ นายมีเหตุผล!” ในที่สุดหวังใต้ก็กลับมามีสติอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าเจ้าอ้วนกำลังเริ่มเล่นเกม ฟางฉีก็ไม่ได้คุยกับเขาต่อ และเปิดคอมพิวเตอร์ตัวข้างๆเพื่อเล่นเกมของตัวเองบ้าง
และขณะที่เกมของเขากำลังโหลด เข้าได้ยินเสียงหลอนหูของเจ้าอ้วนที่มาจากที่นั่งข้างๆของเขา ก็ต้องประหลาดใจขึ้น!
ฟางฉีหันหน้ามาทางเจ้าอ้วนและเห็นเพื่อนล้มลงจากเก้าอี้กำังคลานหลบอยู่ใต้โต๊ะ
หน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงโถงทางเดินซึ่งมีซอมบี้กำลังเคี้ยวหวังใต้หรือตัวละครของคริสอยู่ ร่างกายถูกแยกและเลือดลาดไปทุกที่พร้อมกับตัวอักษรสีเลือดที่เขียนบนหน้าจอว่า [Game Over!]
“เจ้าอ้วนทำไมนายลงไปอยู่ใต้โต๊ะ?” ฟางฉีอดกลั่นขำไม่ได้
หวังใต้ถอดชุดหูฟาง VR ออกและเช็ดเหงื่อออกมาเต็มหน้าผากของเขาก่อนจะยืนยันว่าคนที่อยู่ต่อหน้าเขาคือฟางฉีตัวจริง เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและตบหน้าอกตัวเองไปทีหนึ่ง และร้องว่า “เชี้ยเอ้ย ฉันคิดว่ามันคือมนุษย์ เชี้ยมันทำให้ฉันกลัวแทบตาย!”
หวังใต้ยังคงหวาดกลัวกับฉากที่เพิ่งเกิดขึ้นกับเขา น่าใจหายที่เขาใช้มีดสั้นแทงมันไปตั้งหลายครั้ง แต่ก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้เลยสักนิดเดียว!
แต่…
เขาโดนกัด เขายังไม่ตายใช่มั้ย?
เขาเงยหน้าขึ้นมองตามร่างกายของตัวเอง แต่ก็ไม่เห็นบาดแผลหรือมีอาการบาดเจ็บ!
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอเนี่ย?” เขาเห็นตัวเองกำลังถูกฉีกขาด แต่ตอนนี้ร่างกายของเขายังคงสภาพสมบูรณ์ดี!
นั่นก็หลายความว่า เขาสามารถจะผจญภัยได้มากเท่าที่เขาต้องการที่นั้นโดยไม่ต้องกลัวตาย
เขาสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้!
เขาฝึกฝนศิลปะต่อสู้มานานหลายปีและเขาก็แข็งแรงดี แล้วจะต้องไปกลัวอะไรในวิดิโอเกม?
เมื่อยืนยันได้ว่าไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา หวังใต้รู้สึกถึงความตื่นเต้นเร่งรีบพุ่งพลานขึ้นมาในสมอง ถ้าฉันไม่ตายฉันต้องฆ่ามันให้ได้ในครั้งนี้!
จากนั้นเขาคว้าหูฟัง VR ของเขามาใส่อย่างกระตือรือร้นและกลับเข้าสู่เกมอีกครั้ง
