The Dark King – Chapter 97 สองสิ่ง [อ่านฟรี 28-04-2019]

The Dark King – Chapter 97 สองสิ่ง

 

“ใช้ลูกธนูสองสามดอกและทำให้ดีที่สุด” ชายหนุ่มหยิบคันธนูสีดำและลูกธนูจากเสาแขวนยื่นให้ฟู่เทียนและคอยดูอยู่ห่างๆ

 

ฟู่เทียนยื่นมือรับเอาไว้ มันเบากว่าธนูนักล่าทั่วไปเล็กน้อย แต่ก็ยังคงหนักกว่าของพวกหน่วยค้นหาอยู่มาก เขาหยิบลูกธนูออกมาจากกระบอกและง้างสายธนูออก เขาเล็งไปยังเป้าหมายระยะไกล

 

เป้าหมายมีระยะห่างออกไป 30 เมตร ลูกธนูที่แหลมคมพุ่งออกไปและปะทะเข้ากับเป้านั้น แม้จะไม่เข้าไปที่หัวใจแต่เบี่ยงเบนไปเพียงครึ่งหนึ่ง

 

“เยี่ยมมาก เธอเคยฝึกมาก่อนหรือป่าว?” ชายหนุ่มมองไปยังฟู่เทียนด้วยความประหลาดใจ

 

ฟู่เทียนพยักหน้า “2-3 วัน”

 

“แค่ 2-3 วัน...” ชายหนุ่มพึมพัมและพยักหน้าช้าๆ เขายื่นสายรัดสีดำให้ฟู่เทียน “เธอน่าจะลองปิดตาดู มาดูกันว่าจะยิงได้อย่างไรถ้าหากมองไม่เห็น”

 

ฟู่เทียนพยักหน้า เขาหยิบธนูขึ้นมาหลังจากที่ได้ปิดตาลง เขาพยายามค้นหาเป้าหมายที่ได้ยิงไปก่อนหน้า แม้จะใช้ความสามารถจากประสามสัมผัสด้านกลิ่นได้แต่ฟู่เทียนก็หลีกเลี่ยงที่จะทำเช่นนั้น เขาอยากรู้ว่าเขามีความสามารถเพียงใด พรสวรรค์ในฐานะของนักธนูของเขาดีพอหรือยัง?

 

ฟึบ!

 

ลูกธนูพุ่งเข้าหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว

 

ฟู่เทียนถอดสายปิดตาออกก็พบว่าลูกธนูปักอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้เคียงกับครั้งก่อนหน้า ระยะห่างต่างกันไม่มากนัก

 

“ดูเหมือนว่าเธอจะมีพรสวรรค์ในฐานะนักธนูใช้ได้เลย” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มในขณะที่เขากล่าว “แม้ผลการฝึกของเธอจะอยู่ในระดับสูง แต่ก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะได้ผลลัพธ์แบบนี้จากการฝึกเพียงสองสามวัน ถ้าเธอฝึกมันอย่างสุดความสามารถ เธออาจจะเป็นนักล่าคนที่ 2 ที่สามารถก้าวไปถึงระดับเงินได้ในฐานะนักธนู”

 

“ภายในสมาคมมีนักล่าในสายนักธนูที่อยู่ในระดับเงินด้วยอย่างนั้นหรอ?” ฟู่เทียนกล่าว

 

“สมาคมของเรามีนักล่าทั้งหมด 8 คนที่อยู่ในระดับเงิน มี 2 อัศวิน 3 นักรบ 2 สอดแนม และนักธนูเพียงคนเดียว” ชายหนุ่มกล่าวต่อ “มีคนจำนวนเพียงหยิบมือที่เลือกเป็นนักธนู” เหตุผลหลักๆเป็นเรื่องของความสามารถในการต่อสู้ ถ้าหากไม่ได้รับการช่วยเหลือจากคนอื่น เป็นเรื่องยากมากที่นักธนูจะทำการล่าด้วยตัวคนเดียว พวกเขาต้องพึ่งพาคนอื่นมากเกินไป ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับนักธนูในการเลื่อนระดับ เธอจะต้องมีทักษะที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

 

“นักธนูมีความสามารถในการต่อสู้ที่ต่ำ” ฟู่เทียนมองไปยังชายหนุ่ม ที่เขาเลือกเส้นทางนี้เป็นเพราะเขาใช้ความคิดเป็นพื้นฐาน ในมุมมองของฟู่เทียนนักธนูมีอิสระที่สุดขณะทำการล่า ดังนั้นความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาย่อมดีที่สุด

 

อย่างไรก็ตามฟู่เทียนยอมรับว่าทักษะของนักธนูนั้นเป็นเรื่องยากที่จะฝึกฝนได้ชำนาญ

 

ทั้งหมดก็เพราะพวกนักรบและอัศวินต่างต่อสู้กับพวกมอนส์เตอร์ได้ในระยะประชิด ความสามารถของพวกเขาจึงถูกพัฒนาอย่างรวดเร็ว แต่นักธนูต้องทำหน้าที่คอยช่วยเหลืออยู่ข้างหลัง เพราะฉะนั้นแค่การฝึกฝนไม่สามารถช่วยให้มีความเก่งกาจมากขึ้นเหมือนกับอาชีพอื่นๆ

 

“มาลองความสามารถของเธอในด้านอื่นๆกัน” ชายหนุ่มพาฟู่เทียนไปยังพื้นที่อีกแห่ง มีหุ่นไม้อยู่เพียงไม่กี่ตัวในที่แห่งนี้ อาวุธทุกชนิดถูกวางอยู่บริเวณชั้นวาง มีทั้งดาบ แส้เหล็กและอาวุธชนิดอื่นๆ ยกเว้นหอก เป็นเพราะหอกเป็นสัญลักษณ์พิเศษของเหล่าอัศวิน

 

“โจมตีพวกหุ่นไม้ด้วยอาวุธต่างๆจนกว่าเธอจะสามารถทำลายมันได้และเลือกชิ้นที่คุณถนัดที่สุดเอาไว้” ชายหนุ่มหัวเราะ

 

ฟู่เทียนหยักหน้า เขาหยิบดาบขึ้นมา เดินออกมาข้างหน้าหุ่นไม้และเริ่มโจมตีลงไป

เขารู้สึกอึดอัดและรู้สึกไม่สะดวกสบายเท่าไหร่ ในขณะที่ฟาดฟันลงไปหลายครั้ง

 

ฟู่เทียนรู้ได้ในทันทีว่าดาบคงไม่เหมาะกับเขาเท่าไหร่นัก เขาวางมันลงและหยิบมีดสั้นขึ้นมา

 

เมื่อเทียบกับดาบแล้ว มีดสั้นเบากว่ามาก เขาวางมันลงไปเพราะคงไม่มีแรงมากพอในการใช้มีดสั้น มันจะทำให้เขาเหนื่อยเร็ว

 

เขาลองใช้อาวุธชนิดอื่นๆ แส้เหล็ก ค้อน ดาบ.. ไปทีละชนิด จนกระทั่งได้ลองครบทุกอย่าง ในที่สุดเขาก็รู้ว่าดาบและมีดสั้นสะดวกสบายกว่าอาวุธชนิดอื่นๆ ชายหนุ่มคอยให้คะแนนและคำแนะนำต่อฟู่เทียนหลักจากการประเมิน

 

“ทักษะทางอาชีพนักรบของเธอก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน แต่อาชีพธนูถือว่าดีกว่า มาลองดูทักษะด้านอัศวินกันหน่อย” ชายหนุ่มกล่าว

 

อัศวิน ณ ที่นี้มีความแตกต่างที่ชัดเจนกับอัศวินของกองทัพ แม้ว่าการต่อสู้จะคล้ายเคียงกันแต่อัศวินของสำนักงานใหญ่มีความสำคัญมากกว่าเพราะจะต้องต่อสู้ภายนอกกำแพง พวกเขาจะได้รับการฝึกอย่างเข้มงวดและมีการมอบรางวัลอัศวินยอดเยี่ยม

 

ฟู่เทียนนั่งอยู่บนม้าจำลองและถือหอกเอาไว้ในมือ มันแกว่งไปมาตลอดเวลาทำให้เขาอึดอัด

 

ชายหนุ่มมองไปยังฟู่เทียนแล้วส่ายหัว เขาพาฟู่เทียนไปยังสนามทดสอบสุดท้าย

 

หน่วยสอดแนมมีหน้าที่หลักในการซ่อนและหนีออกมาภายในเวลา ในกรงนั่นมีดาบและหอกอยู่ภายใน กรงนั่นสั่นอยู่ตลอดทำให้พวกอาวุธไม่หยุดอยู่กับที่ ในการทดสอบครั้งนี้ไม่มีกฏที่เฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับความเร็วและการตอบสนองต่างๆของแต่ละบุคคล การเข้าไปและออกมาจากกรงนั่นจะเป็นตัวกำหนดว่าจะเหมาะสมกับอาชีพนี้หรือไม่

 

“สวมใส่สิ่งนี้ไว้” ชายหนุ่มยื่นเกราะหนักให้กับฟู่เทียน

 

ฟู่เทียนสวมใส่ชุดเกราะในทันใด

 

เขาเดินเข้าไปในกรง อาวุธต่างๆห้อมลอบรอบๆตัวเขาไว้ และกรงก็เริ่มสั่น

 

ฟู่เทียนหลบไปมาอย่างรวดเร็ว สายตาของเขามองไปยังอาวุธที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่รอบๆ มีแสงสีเงินพาดผ่านดวงตาเข้ามา เขาจึงก้มหลบการทิ่มแทงในครั้งนี้ ทุกๆอย่างขึ้นอยู่กับการตอบสนองต่อสถานการณ์โดยรอบ

 

อย่างไรก็ตาม มีเพียง 2 หรือ 3 ครั้งเท่านั้นที่เขาถูกสัมผัสโดยอาวุธ แต่เพราะการสวมใส่เกราะเอาไว้ทำให้ไม่ได้รับบาดแผลใดๆ

 

ในไม่ช้า การทดสอบก็สิ้นสุดลง

 

ชายหนุ่มเปิดกรงออก “ให้ตายสิ! ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะมีประสาทสัมผัสที่ไวขนาดนี้ แม้สมรรถภาพทางร่างกายจะถูกแก้ไขโดยสัญลักษณ์เวทมนตร์นั่นแต่ก็ยังถือว่าทำผลงานได้ยอดเยี่ยม เธอควรจะเปลี่ยนมาเป็นหน่วยสอดแนมนะ ด้วยความสามารถอัดยอดเยี่ยมนี่ เธอจะสามารถได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักล่าระดับเงินได้อย่างรวดเร็ว หลังจากเก็บเกี่ยวประสบการณ์ซักสองสามปี เธออาจจะอยู่ใน 3 อันดับสูงสุดของหน่วยสอดแนมของสมาคมก็เป็นได้ ไม่ ไม่สิ อาจจะเป็น 1 ใน 2 เลยทีเดียว”

 

ฟู่เทียนไม่คิดมาก่อนว่าผลประเมินจะออกมาเป็นเช่นนี้ เขารู้สึกดีใจไม่น้อย แต่นั่นมันก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เข้าเปลี่ยนใจ “ผมเลือกที่จะเป็นนักธนูตามเดิม ผมอยากจะทำการสังหารศัตรูจากระยะไกลกว่า 1000 เมตร”

 

“ก็...ตกลง” ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความผิดหวัง เขายังยืนยันอะไรไม่ได้มากนักเพราะมันเป็นการทดสอบเบื้องต้นเท่านั้น ผู้คนสามารถแสดงความสามารถออกมาได้แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดที่มีอยู่ บางคนไม่ได้เก่งในตอนแรกแต่ก็สามารถพัฒนาไปได้ยาวไกล เขาเห็นตัวอย่างเช่นนั้นมามากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่สำคัญก็คือความสนใจของนักล่าที่มีต่ออาชีพ นั่นเป็นเหตุผลที่ทางสมาคมไม่ได้เป็นคนเลือกอาชีพให้แต่ปล่อยให้นักล่าเป็นคนตัดสินใจเอง

 

“ถึงแม้ทักษะการยิงธนูและการสอดแนมของคุณจะอยู่ในระดับสูง แต่อย่าเพิ่งนิ่งนอนใจไป หลังจากนี้เธอจะได้รับการฝึกจากทางสมาคมและต้องใช้เวลากว่า 1 ปีกว่าจะเป็นนักล่าที่แท้จริงได้” ชายหนุ่มกล่าวด้วยท่าทีจริงจัง “เวลาการฝึกฝนของเธอจะเป็นเพียง 1 ใน 3 ของนักล่าคนอื่นๆ เพราะการมีสัญลักษณ์เวทมนตร์แล้วจะทำให้ร่างกายได้ถูกพัฒนาขึ้น หลังจากผ่านไป 1 ปีทางสมาคมจะส่งเธอออกไปทำงานภายนอกกำแพงยักษ์ เพื่อฝึกฝนสำหรับการต่อสู้ที่แท้จริงถ้าคุณยังไม่แกร่งพอ”

 

“อย่างไรก็ตาม เธอคงตระหนักได้ถึงอันตรายจากโลกนอกกำแพงยักษ์นั่นมากกว่าเด็กคนอื่นๆ ดังนั้นต้องพยายามให้มาก ถ้าเธอขี้เกียจในวันนี้ พรุ่งนี้ก็อาจจะเป็นวันตายของเธอได้”

 

ฟู่เทียนมองไปยังใบหน้าของชายหนุ่มและพยักหน้า “ผมรู้ดี”

 

“เอาล่ะ งั้นพวกเราไปยังสนามฝึกของเหล่านักล่ากัน” ชายหนุ่มกล่าว