ตอนที่ 73 ลองของ

หานเซี่ยวจ้องมองหญิงสาวผมแดงอย่างไม่สะทกสะท้าน

มีดห่างจากหลอดเลือดแดงเขาเพียงสามเซนติเมตรก่อนหยุดและเบี่ยงออกไป แสดงให้เห็นถึงความชำนาญการใช้อาวุธของเธอ“ทำไมนายถึงไม่หลบ?”

“ทำไมต้องหลบ?”

“คิดว่าฉันไม่กล้าแทงนาย?”

“ก็ลองดูสิ”

 

สีหน้าหานเซี่ยวไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย ด้านใต้คอเสื้อเขา ชุดแม่เหล็กได้ขยับขึ้นมาใกล้คอเสื้อเขา เขาสามารถป้องกันคอเขาได้ทันดวลา และด้วยเหตุนั้น เขาจึงไม่กลัว

นอกจากนี้ เนื่องจากเธอสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในค่ายทหาร เธอก็ต้องเป็นสายลับเฮสล่า เธอย่อมไม่ทำอันตรายต่อเขาเช่นนี้ นี่อาจเป็นแค่การทดสอบความสามารถเขาหรือการปลูกฝังความกลัว อย่างไรก็ตาม พวกเขากลับเลือกเป้าหมายผิด!หานเซี่ยวหงุดหงิดเล็กน้อย ดวงตาเขาสาดประกายเย็นชาออกมา

หญิงสาวผมแดงรู้สึกสั่นสะท้านและไม่รู้ว่าความกลัวนั่นมาจากไหน เธอรวบรวมความคิดและสะกดข่มความรู้สึก“วินน่า สายลับจากแผนกข่าวกรองเฮสล่า”

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างดันตรงหน้าท้องเธอ เธอก้มมองลง และเห็นปืนพกลำกล้องใหญ่กำลังจ่อหน้าท้องเธออยู่

หานเซี่ยวหัวเราะและพูด“หานเซี่ยว”

เร็วมาก!เขาชักปืนออกมาตอนไหนกัน!

รูม่านตาเธอหดตัว เธอเก็บมีดไป และหานเซี่ยวก็ถอนปืนออกมาเช่นกัน

 

“ฉันจะจำเอาไว้”

วินน่าหมุนตัวและเดินหายไป

หานเซี่ยวหรี่ตาแคบ“พวกเฮสล่าไม่เป็นมิตรกับเราก็จริง แต่พวกเขาไม่ควรลากฉันไปเอี่ยว”

…

หลังวินน่าเดินหนีไปได้ระยะหนึ่ง เธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรู้สึกได้ถึงเหงื่อเย็นที่เปียกชุ่มแผ่นหลังและกลายเป็นจริงจัง

สายลับมังกรดาราคนนั้น...กลับมอบความรู้สึกอันตรายอย่างที่เธอไม่เคยพานพบมาก่อน

วินน่ากลับไปยังห้องทำงานเพื่อหาตัวสายลับเฮสล่าคนอื่น เย่ฟ่านยิ้มและถาม“พบอะไรไหม?”

วินน่าจิบน้ำเล็กน้อยและตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง“หานเซี่ยวคนนั้นอันตรายมาก”

“หานเซี่ยว?”

 

เย่ฟ่านนึกถึงรูปลักษณ์เขา

คนๆนั้นแทบไม่พูดอะไรนับตั้งแต่ลงรถไฟ เขาเพียงมองด้วยสายตาๆแปลกเมื่อมีคนเรียกชื่อเขา

“เป็นคนที่แปลกจริงๆ”เย่ฟ่านสรุป

...

หานเซี่ยวสูบบุหรี่เสร็จและขยี้มันพร้อมเดินกลับไปยังห้อง

ฉี ไป่เจี่ยมองตามและถามทันที“ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?”

“ก็มีบ้าง ผมเห็นหมูตัวเมียตกท่อ”

ฉี ไป่เจี่ยรู้สึกอึดอัดใจ“คุณช่วยจริงจังหน่อยได้ไหม?”

“ไม่มีอะไร”หานเซี่ยวตอบอย่างเฉยเมย เนื่องจากมันแค่การทดสอบเพื่อทำให้เขากลัว เขาจึงไม่อยากให้ทุกคนได้ยิน อย่างแรก มันเพื่อป้องกันภารกิจ และอย่างที่สอง เขาไม่คิดว่านั่นเป็นเรื่องสำคัญนัก

ในความคิดเขา ศัตรูมีอยู่สามประเภท ประเภทแรกคือพวกที่ทำให้เขาโกร สองคือพวกอยากให้เขาตายหรือคิดเอาชีวิตเขา สุดท้ายคือกรรมตามสนอง และยังมีประเภทที่ไม่เพียงแต่จะเกลียดชังกันแต่ยังขัดแย้งกัน ตัวอย่างเช่นองค์กรต้นกำเนิด นี่คือศัตรูที่สำคัญสุดสำหรับเขา ประเภทแรกอ่อนแอเกินกว่าที่เขาจะสนใจ

ฉี ไป่เจี่ยมองหานเซี่ยวอย่างซับซ้อน เขานั่งข้างหน้าต่างและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาเคยปฏิบัติภารกิจภาคสนามมามากและรู้ว่าสายลับของประเทศอื่นจะต้องทดสอบความสามารถพวกเขาและแสดงพลังออกมาข่มคนอื่น นี่ถือเป็นกฏแอบแฝง สายลับทุกคนล้วนมีความภูมิใจและหยิ่งจองหอง พวกเขาจะไม่ได้รับความเคารพและอำนาจหากไร้ซึ่งการแสดงความสามารถ หากมีใครไปบ่นกับหัวหน้า คนๆนั้นย่อมโดนหัวเราะใส่

ฉี ไป่เจี่ยพอใจกับสิ่งที่หานเซี่ยวทำมาก เขาไม่ทำให้ชื่อเสียงของมังกรดาราลดลงและยินดีที่หานเซี่ยวเลือกปิดปาก ความสามารถของผู้ชายคนนี้ดี และเขาก็เข้าใจภาพรวม

...

“พวกเขาไม่สู้กลับ?”

พันเอกพยักหน้าอย่างพอใจหลังได้ยินรายงาน

“ดี ดูเหมือนพวกมังกรดาราจะรู้จุดยืนตัวเองในดินแดนเรา”

…

ในไม่ช้า มันก็ถึงเวลาออกเดินทาง ทุกคนมารวมกันตรงทางออกชายแดน เย่ฟ่าน พร้อมด้วยวินน่าได้นำสายลับติดอาวุธนับสิบมาร่วมด้วย

จุดแรกของภารกิจคือตำแหน่งที่อยู่ห่างจากเมืองหุบเขาอีกา ที่นั่นคือจุดซ่อนตัวของเฮสล่า พวกเขาจะใช้มันเป็นฐานชั่วคราว

แผนก13ได้ขนส่งรถแลนด์โรเวอร์โดยใช้รถไฟ พวกมันเป็นเพียงรถลุยธรรมดา มีเพียงยักษ์ดำของหานเซี่ยวที่พิเศษ เขาขับรถออกจากกลุ่มด้วยเสียงคำรามของเครื่องยนต์ที่ดังกว่าใคร

ครั้งนี้ เขาขับอย่างมั่นคงและสะดวกสบาย หลี่ย่าหลินเกือบน้ำตาไหล สมาชิกอีกสามคนรู้สึกงงงวย พวกเขาไม่เข้าใจปฏิกิริยาของหลี่ย่าหลินเลย

มันคือการเดินทางครึ่งวัน ขบวนรถนำด้วยเฮสล่าและแผนก13ก็เป็นผู้ตามใ

ทันใดนั้น ขบวนรถของเฮสล่าก็เร่งความเร็วขึ้น ค่อยๆเพิ่มระยะห่างระหว่างสองกลุ่ม ตี้ซูซูและหม่า ฉิงหยางเร่งความเร็วตามทันที

มีเพียงหานเซี่ยวที่ขับตามหลังอย่างเฉยชา

 

“เซี่ยวเกอ เราต้องไล่ตามพวกเขาให้ทัน!”หลิน เหยากล่าวอย่างกังวล

มือข้างหนึ่งของหานเซี่ยวอยู่บนพวงมาลัย ส่วนอีกข้างแกว่งอยู่นอกหน้าต่างและเพลิดเพลินกับลม“ทำไมเราถึงต้องตามให้ทันด้วย?ไม่ว่าพวกเขาจะขับเร็วแค่ไหน พวกเขาก็ต้องรอเราอยู่ดี”

“เอิ่ม...คุณก็พูดถูก”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะของซูซูก็ดังจากวิทยุ“หลินหลินน้อย ทำไมถึงช้ากันนักเล่า รีบตามเรามาเร็วเข้า หรือคนขับรถของพวกเธอจะไม่เก่ง?”

“ฉันแค่ไม่อยากเปลืองน้ำมัน”หานเซี่ยวตอบสั้นๆ

 

ตี้ซูซูตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินข้อแก้ตัวหน้าด้านๆ สายลับอย่างเราต้องกังวลถึงค่าน้ำมัน?

 

หม่า ฉิงหยางเข้าร่วมการสนทนา“จางเหว่ย พวกเฮสล่ากำลังอวดเบ่ง เราต้องไม่ยอมแพ้พวกมัน”

จางเหว่ยไตร่ตรองสักพัก และตบไหล่หานเซี่ยว“แซงพวกมันไปเลย”

สีหน้าของหลี่ย่าหลินเปลี่ยนไป เธอคว้าแขนเสื้อของจางเหว่ยและกรีดร้อง“อย่านะ นี่ก็เร็วพอแล้ว!”

“เธอกลัวอะไร?”จางเหว่ยสับสน

“หัวหน้า เบื่อชีวิตแล้วงั้นหรอ?”หลี่ย่าหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

 

จางเหว่ยยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่

หานเซี่ยวเลิกคิ้วขึ้น“อยากไล่ตามพวกเขาจริงๆ?”

“ใช่”จางเหว่ยพยักหน้า

หานเซี่ยวถอนหายใจและเปลี่ยนเกียร์“จัดให้ จับกันให้แน่นละ”

หลี่ย่าหลินตาเหลือก เธอจับประตูรถแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้และปิดปากสนิท

“พวก...พวกนายจะต้องเสียใจ”

..

ในตอนบ่าย ทุกคนมาถึงจุดหมายปลายทาง

ทันทีที่พวกเขาลงจากยานพาหนะ ทุกคนก็มองยักษ์ดำด้วยความตกใจ เหลือเชื่อและหวาดกลัว ความหนาวเย็นวิ่งลงตามกระดูกสันหลังทุกครั้งที่พวกเขานึกถึงภาพก่อนหน้า

แม้กระทั่งสายลับมากประสบการณ์ที่เคยเห็นการเคลื่อนไหวในรูปแบบตัว’s’และ’z’ ก็ยังอ้าปากค้างกับการเคลื่อนไหวในรูป’&’!และมันก็เร็วกว่าทุกคน!

นี่ไม่อาจนับได้ว่าเป็นการดริฟ....มันเหมือนการบินซะมากกว่า!

คนขับรถบรรทุกต้องเป็นสุดยอดมืออาชีพ!

จางเหว่ย หลิน เหยาและหลี่ ย่าหลินดีดตัวออกจากรถ เกาะต้นไม้แน่นและเริ่มอาเจียนทุกอย่างที่มี พวกเขารู้สึกเหมือนคนที่ตายไปแล้ว

 

“อ้วก-”

“ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย อ้วก-”

“ฉันเตือนแล้ว อ้วก-”

หานเซี่ยวเดินลงมาจากรถและจุดบุหรี่ด้วยท่าทางชิลๆ เขายิ้มและกล่าว“พวกนายบอกให้ฉันทำเองนะ”

“นาย....นายถนัดการขับรถบั้มหรอ?!”

หานเซี่ยวขดริมฝีปาก รถบั้ม?อย่าดูถูกกัน ฉันเคยขับรถเบ้นซ์นะเฟ้ย!

แลมเบิร์ตเดินออกจากรถอย่างมั่นคง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ดวงตาของหานเซี่ยวถึงกับเปล่งประกาย“เห็นไหม?มีคนที่เพลิดเพลินกับการขับขี่ของฉันด้วย”

 

ขณะที่แลมเบิร์จเปิดปากเพื่อพูด อาเจียนก็ไหลทะลักออกมาราวกับน้ำตก หลังจากอาเจียนจนหมด แลมเบิร์ตก็แสดงความคิดเห็นออกมา“หากนายจับพวงมาลัยอีกครั้ง ฉันจะกระโดดออกจากรถ”