14 สมุนไพรแก้พิษได้ทุกชนิดอันน่ามหัศจรรย์
14 สมุนไพรแก้พิษได้ทุกชนิดอันน่ามหัศจรรย์
ถงเวยคือคนที่สวยที่สุดในโรงเรียนที่หวังเย้าเรียนอยู่ ในตอนนั้น เธอได้รับจดหมายรักและความชื่นชมจากหลายๆคน หวังเย้าก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น ในตอนนั้นเขาช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน
เด็กสาวไม่เพียงแค่งดงามเท่านั้นแต่เธอยังมีผลการเรียนที่ดีอีกด้วย เธอสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยจงเตียนได้และหลังจากนั้นเธอจึงไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับเธออีกเลย ครั้งสุดท้ายที่หวังเย้าได้พบเธอคือตอนงานกินเลี้ยงรวมรุ่นในช่วงวันหยุดฤดูหนาว ในตอนนั้นเธอสวยและมีเสน่ห์มาก หลายคนได้รีบบอกเธอว่าพวกเขาต้องการจะจีบเธอ รวมทั้งหยางหมิงด้วย แต่เธอก็ได้ปฏิเสธพวกเขาทุกคนอย่างอ้อมๆ
คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับสาวงามในอดีตในสถาการณ์แบบนี้ หยางหมิงคงอยากทำให้เขารู้สึกอิจฉาเมื่อมองไปที่พวกเขา
แน่นอน ครอบครัวของหวังเย้าแย่กว่าหยางหมิง และงานที่เขาทำในปัจจุบันก็แย่กว่างานของหยางหมิงเช่นกัน
แล้วยังไงล่ะ!? ฉันมีกาน้ำที่สามารถเร่งการเจริญเติบโตของทุกอย่างได้ ฉันมีเนินเขาที่สามารถปลูกสมุนไพรได้นับร้อยนับพันต้น ฉันมีระบบเวทมนต์ ดังนั้นมันจึงไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา!
หวังเย้ามั่นใจว่าวันที่เขาจะได้อยู่เหนือหยางหมิงนั้น จะต้องมาถึงอย่างแน่นอน
เมื่ออยู่ภายในบ้าน เขาได้จัดการนำเกาลัดใส่ถุงเพื่อเตรียมที่จะนำพวกมันไปขายในเมือง
วันต่อมา หวังเย้าพบว่าเมล็ดพันธุ์ที่เขาได้ปลูกเอาไว้เริ่มแตกหน่อแล้วและสมุนไพรแก้พิษก็สูงขึ้นมาอีกนิดหน่อย
’ภารกิจ : ปลูกสมุนไพรห้าชนิดภายในเวลาสิบวัน(ยกเว้นซิลเวิร์ท) คุณได้รับรางวัลเป็นทักษะใหม่ : ตรวจสอบ’
“ภารกิจเสร็จแล้ว!?” หวังเย้าตกใจ เขาไม่คิดว่าภารกิจจะจบง่ายขนาดนี้
“ตรวจสอบ คือความสามารถแบบไหนกัน?” เขาเปิดหน้าต่างระบบและเจอคำอธิบาย
ตรวจสอบ : ตรวจสอบธรรมชาติของพืช เพื่อดูสถานะการเจริญเติบโตของพืช
แล้วฉันจะใช้ทักษะนี้ได้ยังไง?
หวังเย้าเดินไปที่สมุนไพรแก้พิษที่เขาได้ปลูกไว้สองวันที่แล้วและลองใช้ทักษะตรวจสอบดู
สมุนไพรแก้พิษ (สมุนไพรเวทมนต์) : ล้างพิษได้ทุกชนิด ; เริ่มแตกหน่อ
“สมุนไพรเวทมนต์? ล้างพิษได้ทุกชนิด? นี่คืออะไรกัน!?”
หวังเย้ายังคงสับสนเกี่ยวกับคำว่า “สมุนไพรเวทมนต์” อยู่ และตัวหนังสือที่อธิบายไว้ว่ามันสามารถล้างพิษได้ทุกชนิด มันช่างพิเศษและโดดเด่นมาก มีเพียง ชื่อชูเข่อ โสม และเหลียวชูเท่านั้นที่จะมีความสามารถแบบนั้นได้
“ลองตรวจสอบสมุนไพรตัวอื่นดู”
หลงตาน : ช่วนลดความร้อนในร่างกาย เริ่มแตกหน่อ
“ลองอีกครั้ง!”
เลดี้เบลล์ : เพิ่มพลังฉี บำรุงเลือด และเพิ่มความแข็งแรงของร่างกายโดยการกำจัดโรคและพลังฉีที่ไม่บริสุทธิ์ เริ่มแตกหน่อ
แล้วเขาก็ไปที่ต้นเกาลัด
เกาลัด : เพิ่มพลังและความแข็งแรงให้กับม้าม และ เติมเต็มพลังฉีที่ไม่สมบูรณ์; เสริมพลังให้กับไตและเสริมความแข็งแรงเส้นเอ็น โตเต็มที่
นี่มันบ้ามาก!
“นี่คงจะเป็นเหมือนกับพจนานุกรมพืชแบบพกพาสินะ!”
เขาทดลองใช้ทักษะอีกหลายครั้งด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่เขาจะรู้สึกเวียนหัวและเหนื่อย เขาจึงได้รู้ว่าความสามารถนี้มีข้อจำกัดเพราะมันกินพลังของเขาทุกครั้งที่ใช้มัน
“ฉันควรจะกลับไปนอนพักสักครู่ ยังมีอีกหลายสิ่งที่ฉันยังต้องทำ”
นอกจากทักษะพิเศษแล้ว ค่าประสบการณ์ของเขาก็ยังเพิ่มขึ้นมาเป็น 8 แต้มแล้ว
หวังเย้าได้ทำงานในแปลงสมุนไพรของเขาเสร็จเรียบร้อยและได้เข้าไปในเมืองเพื่อขายเกาลัด เกาลัดทั้งหมดของเขาถูกขายจนหมดภายใน 2ชั่วโมง เขาจึงตั้งใจที่จะกลับบ้านเร็วขึ้นเพื่อกลับไปเก็บเกาลัดที่เหลือทั้งหมด เขาแกะเปลือกนอกของมันออกและนำไปใส่ในถุงเพื่อนำไปขายที่แผงลอย
เช้าของอีกวัน เขายังคงยุ่งอยู่ในแปลงสมุนไพร เมื่อมีเสียงดังขึ้นมาอย่างกระทันหัน
‘ภารกิจ : ปรุงยาสมุนไพรจีนของคุณภายในหนึ่งเดือน
ล้มเหลว : หักลบหนึ่งในคุณสมบัติของร่างกายโฮสท์’
“ปรุงยาของฉันเองเหรอ ภารกิจอะไรเนี้ย?” หวังเย้ารู้สึกสับสนเมื่อได้ฟังมัน บทลงโทษก็ยังรุนแรงขึ้นด้วย แล้วคุณสมบัติของร่างกายเขาที่สูงที่สุดก็คือ ร่างกาย 1.5 แต้ม เขาจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ทันทีถ้าเขาถูกหักแต้ม
“ระบบ การปรุงยาสมุนไพรของฉันเองนั้น นายหมายถึงอะไร?”หวังเย้าถาม
‘ยาสมุนไพรจีนต้องปรุงออกมาด้วยตัวคุณเองและสร้างต้นแบบเอง 100%!’
“สร้างต้นแบบเอง 100%? ทำไมมันยากขนาดนี้?!” เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการปรุงยาสมุนไพรด้วยตัวเอง
ฉันควรจะทำยังไงดี?
เมื่อเขากลับมาที่บ้าน เขาได้รีบเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อค้นหาข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับสูตรการปรุงยา หนังสือใบสั่งยาล้ำค่าเพื่อการอ้างอิง เขียนโดยหมอที่มีชื่อเสียงในอดีต ซุนซื่อเมี่ยว คงจะเป็นหนังสือที่ดังที่สุดในด้านนี้ เพราะมันได้บันทึกสูตรการปรุงยาในสมัยก่อนไว้หลายสูตร
ฉันสามารถปรับสูตรยาเหล่านี้เพื่อมาทำเป็นสูตรยาของตัวเองจะได้ไหมนะ? เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน หวังเย้าก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
หวังเย้าไปที่ห้องของเขาเพื่ออ่านหนังสือเล่นนั้นหลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ จากนั้นเขาก็พบว่ายาสมุนไพรที่เขาต้องการจะปรุงนั้นต้องใช้สมุนไพรอยู่หลายตัว เขาจึงจดเอาไว้เพื่อไปซื้อและนำมาทดลองปรุงยา
วันต่อมา เขาเข้าไปในเมืองพร้อมกับกระสอบใส่เกาลัดหลังจากที่เขาทำงานบนเนินเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว การขายเกาลัดในครั้งนี้เร็วกว่าครั้งก่อนและเกาลัดก็ขายหมดอย่างรวดเร็ว
“คุณคะ กิโลเท่าไหร่คะ?” มันเป็นเสียงของหญิงสาว
“60 หยวน” หวังเย้าที่กำลังเตรียมเก็บแผงลอยของเขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
“นั้นมันแพงมาก คุณช่วยลดให้หน่อยได้ไหมคะ?”
“ขอโทษด้วย ผมลดให้ไม่ได้!”
“ตกลง งั้นเอาให้ชั้น 1.5กิโล”
“ได้ รอสักครู่” หวังเย้าหันกลับมามองน้ำหนักที่ชั่งเกาลัด เขาได้เห็นหญิงสาวในชุดลำลองกับขาเรียวยาวตรงหน้าเขา เธอมีเอวที่บางและผมเป็นลอนยาว
“หวังเย้า?”
“ถงเวย?!” หวังเย้าเพิ่งจะเห็นว่าเธอเป็นใครและเขาก็ต้องตกใจ เธอคือเพื่อนในชั้นเรียนที่นั่งรถมากับหยางหมิงเมื่อวาน คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะมาเจอกันแบบนี้
“บังเอิญจังเลย”
“ใช่ บังเอิญมาก” ถงเวยมองไปที่เพื่อนร่วมชั้นด้วยรอยยิ้ม เธอประหลาดใจมาก
“ทำไมนายถึงมาขายเกาลัดที่นี้ล่ะ?”
“ฉันปลูกมันไว้ที่บ้านและฉันก็เอามาขายเพราะมันมีเยอะจนเกินไป อ่ะนี้ ลองชิมดู!” หวังเย้าใส่ถุงโดยไม่ได้ชั่งและเอามันให้กับถงเวย
“เท่าไหร่?”
“พูดเป็นเล่น แค่เอามันไปลองชิมแล้วบอกฉันถ้าเธออยากได้อีก”
“โอ้ งั้นฉันเอามันไปเลยนะ” ถงเวยรับไว้ด้วยความสุภาพ “เฮ้ ฉันจะเอาเบอร์ติดต่อของฉันให้ไว้กับนายดีไหม?”
“ตกลง”
“หยางหมิงบอกฉันว่าเธอทำสวนอยู่ที่บ้าน?” ด้วยรอยยิ้มที่งดงามและมันทำให้เธอดูสวยมากขึ้นในตอนนี้
