บทที่ 156 - ถ้าฉันเป็นคนเปิดมันคงเป็นประตูสู่นรกแน่ (4) [18/05/2562]

บทที่ 156 - ถ้าฉันเป็นคนเปิดมันคงเป็นประตูสู่นรกแน่ (4)

 

ยูอิลฮานได้รู้ว่านี่คือโลกที่ต่างไปจากโลกอื่นๆ ประตูมิติ(TL:ขอเปลื่ยนชื่อจากเกตเป็นประตูมิติเลยนะครับ) ที่หน้าของเขาได้เชื่อมต่ออยู่กับโลกนั้น

ท้องฟ้าที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดงเข้ม พื้นดินสีดำและมีต้นไม้แปลกๆที่ทำให้เขานึกไปถึงต้นเบาบันอยู่เต็มไปทั่ว มานาที่น่าขนลุกได้ไหลออกมาจากเกต มันทั้งหนาแน่นและมืดมนจนทำให้เขาหายใจไม่ออก

ที่นี่มันเป็นนรกหรือป่าวนะ? ยูอิลฮานได้คิดแบบนี้ขณะที่ก้าวถอยหลังออกมา

".... แล้วนี่มันคืออะไรกันหรอทูตสวรรค์?"

[ประตูมิติไง] (เลียร่า)

[มันคือประตูมิติ...] (สเปียร่า)

"นี่มันต่างจากที่ฉันได้ยินมานะ!"

ยูอิลฮานได้ตะโกนออกมา เขาไม่อาจจะเข้าใจในปรากฏการนี้ได้เลยสักนิด

เขายอมรับว่าเขาจัดการวังวนไม่ได้เพราะเขาขาดความสามารถ เขาก็ยังได้เรียนรู้บทเรียนด้วยว่าเขาไม่อาจจะทำลายมันได้หากไม่มีพลังของป้อมปราการ

นั่นมันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าทำไมประตูมิติมันถึงได้เชื่อมต่อกับโลกที่ดูว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่นอน ทำไมจู่ๆมันถึงเกิดขึ้นมาได้ล่ะ?

"แม้ว่ามันจะไม่มีโลกที่ฉันได้เชื่อมต่อด้วยเนี้ยนะ"

[ใช่แล้ว นั่นมันเป็นเรื่องที่แน่นอน แม้แต่โลกที่นายเคยไปก็ไม่อาจจะพูดได้ว่ามัน 'เชื่อมต่อ' กับนาย] (เลียร่า)

ก็เป็นเพราะเหตุผลนี้ที่ทำให้ยูอิลฮานเข้าไปโจมตีวังวนโดยไม่ลังเลด้วย ถ้าหากว่าเป็นคนอื่นบนโลก ประตูมิติมันก็จะโผล่ออกมาก่อนที่วังวนจะถูกทำลาย แต่หากเป็นยูอิลฮานมันก็ไม่น่าจะมีประตูมิติเกิดขึ้นมานี่

หรือต่อให้มีประตูมิติมันก็ไม่น่าจะเชื่อมต่อกับที่ไหนนี่ เขาได้คิดแบบนี้อย่างโล่งใจอยู่ดีๆ แตแล้วจู่ๆมันก็ได้กลายมาเป็นแบบนี้ได้

"แล้วนี่มันบ้าอะไรเนี้ย? จากระดับมานาที่ปล่อยออกมาจากมัน มันไม่ได้มีมานาที่โลกไหนที่ฉันเคยไปใกล้เคียงกับโลกนี้เลยนะ"

[เอ๋ นายนี่แย่จังเลยมาถามคำถามฉันทั้งๆที่รู้ว่าฉันไม่มีคำตอบ แหะๆ] (เลียร่า)

"ใช่แล้ว จริงสินะ!"

ยูอิลฮานได้จ้องไปที่โลกที่อยู่ในประตูมิติที่เขาไม่คุ้นเคยและคิดว่าจะทำยังไงดีก่อนที่จะถอนหายใจถอยออกมา

"มันดูเหมือนว่าฉันจะต้องอยู่ที่นี่ไปอีก 24 ชั่วโมงแล้ว"

[นายจะไม่ไปไหนงั้นหรอ? ถ้าหากเป็นตามนิสัยนายแล้ว ฉันคิดว่านายจะสนใจของสัมผัสมันดูก่อนนะ] (สเปียร่า)

ถูกแล้ว จริงๆยูอิลฮานก็อยากจะลองเข้าไปในโลกที่อยู่ภายในประตูมิติ แต่ยังไงก็ตามสถานการณ์ในปัจจุบันนี้ทำให้เขาไม่อาจจะประมาทใดๆได้

"ถ้ามันเป็นที่อื่นันจะลองดู แต่ว่าในตอนนี้ฉันยังมีข้อมูลอยู่น้อยไป นอกไปจานี้ถึงฉันจะเข้าไปเกตนี้มันก็จะยังคงอยู่จนกว่ามานาจะหมดอยู่ดีใช่ไหม? ต่อให้ฉันไม่เป็นไรแต่ถ้าจู่ๆมีคลาส 4 โผล่ออกมาสถานการณ์ก็จะกลายเป็นซับซ้อนแน่ หากว่ามีคนจากโลกอื่นมาอีกมันก็จะยิ่งกว่านั้นไปอีก"

เขาไม่สามารถจะเข้าไปในประตูมิติได้ รวมไปถึงจะปล่อยประตูมิตินี้และกลับบ้านไปได้เลย เพราะแบบนี้ตัวเลือกที่ยูอิลฮานมีอยู่ก็คือเขาต้องอยู่ที่นี่และเฝ้าระวังมันจนกว่าประตูมิติจะปิดลงไป

[ก๊าซซซซซซซซซ!]

[ก๊าาาาาา!]

ยังไงก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปมันก็ไม่ได้ดูเหมือนจะมีแต่สิ่งที่แย่ มันดูเหมือนว่าประตูมิตินี้ที่เขาได้สร้างขึ้นมาจะมีแรงดึงดูดเป็นอย่างมากและมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆทั้งหมดได้รวมตัวกันมาทางนี้เหมือนกับที่พื้นที่แห่งความอบอุ่นและความเศร้า!

[การที่มันยังมีมอนสเตอร์มากขนาดนี้ในระแวกใกล้ๆนี่มัน...] (เลียร่า)

[มันดูเหมือนว่าแม้แต่พวกมอนสเตอร์อยู่อยู่ในทะเลลึกก็ยังกำลังมานี่ ฉันเดาว่านี่มันคงเป็นความผิดพลาดที่มีโชคดีตามมาล่ะมั้ง] (สเปียร่า)

"สเปียร่า เธอช่วยลองไปดูคำจำกัดความของคำว่า 'โชคดี' ในพจนานุกรมโลกดูนะ"

ยูอิลฮานได้ตอบกลับไปบ่นๆและหยิบเอาหอกมังกรแปดหางออกมา ในเมื่อเขาไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้วนี่มันจึงเป็นเรื่องนี้ เขาจะได้ใช้การฆ่ามอนสเตอร์พวกนี้ฝึกหอกสะบั้นจักรวาล

"เอาล่ะ ถ้างั้นฉันขอวอมอัพสักหน่อยล่ะกัน"

ยูอิลฮานได้หยิบเครื่องดื่มลมหายใจออกมาจากกระเป๋าและดื่มลงไปก่อนจะพุ่งเข้าไปสู้

นี่เป็นการเตรียมพร้อมที่สมบูรณ์ เมื่อไหร่ที่เขารู้สึกเหนื่อยหรือบาดเจ็บเขาจะสามารถใช้การฟื้นฟูเหนือมนุษย์ได้ตลอด

[นายดูจะมีความสุขจังนะ แน่ใจนะว่านี่มันคือความผิดพลาดน่ะ?] (เลียร่า)

[ฉันจะดูประตูมิติไว้ให้ ไปสู้ตามใจเลย] (สเปียร่า)

"ฝากด้วยนะสเปียร่า"

ยูอิลฮานได้พุ่งเข้าฟัดกับฝูงมอนสเตอร์ทันที จากนั้น 24 ชั่วโมงก็ได้ผ่านพ้นไป

ยูอิลฮานได้ประสบความสำเร็จในการเลื่อนเลเวลมาจนถึงเลเวล 160 จากการฟาดฟันมอนสเตอร์อย่างบ้าคลั่ง ยังไงก็ตามมันไม่มีมอนสเตอร์คลาส 4 มาให้เขาสู้สักตัวเดียวเลย

"นี่มันน่าสงสัยจริงๆ..."

เขาได้เก็บเอาชิ้นส่วนที่มอนสเตอร์ที่มีประโยชน์ออกมาและบินตรวจดูไปรอบๆว่าไม่มีมอนสเตอร์อีกแล้วก่อนจะบ่นพึมพัมออกมา

[ฉันคิดว่าเราได้เจอเข้ากับมอนสเอตร์ที่มีเลเวลมากกว่า 190 กว่า 30 ตัวเลยนะ แต่มันกลับไม่มีมอนสเตอร์คลาส 4 เลย นี่มันแปลกมาก...] (เลียร่า)

[คลาส 4 ก็แบบนี้แหละ นายก็น่าจะรู้นี่ว่าความต่างแค่เลเวลหนึ่งมันก็มากแค่ไหน] (สเปียร่า)

"ใช่ ฉันก็รู้ แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดี"

แน่นอนว่าต่อให้เขาสงสัยไปยังไงมันก็ไม่มีอะไรเปลื่ยน เขาจะไปทำอะไรกับพวกมันได้ในเมื่อไม่ว่าเขาจะค้นหาขนาดไหนก็ไม่เจอพวกมันเลย

ยูอิลฮานได้หมุนตัวกลับทั้งๆที่บ่นออกมา เขาได้ตัดสินใจว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งให้มากพอที่จะจัดการได้ในทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่เขาจะเจอ

[ดูเหมือนว่าประตูมิติกำลังจะปิดแล้วนะ] (เลียร่า)

ประตูมิติที่ปล่อยมานาที่น่าขนลุกออกมาตลอด 24 ชั่วโมงได้เริ่มที่จะหดตัวลงไปแล้ว ยูอิลฮานที่กลัวว่าจะมีสิ่งมีชีวิตชั้นสูงปรากฏตัวขึ้นมาได้โล่งใจขึ้นเมื่อเห็นแบบนี้

"ดีจริง ถ้างั้นก็กลับบ้านไปนอน...อั๊ก?"

[กรี๊ด] (เลียร่า)

[ฮึ่ม!?] (สเปียร่า)

ในตอนนี้เองได้เกิดบางสิ่งขึ้น เขาได้ฝืนเอาเลียร่ากับสเปียร่ามาอยู่ในอ้อมแอก่อนจะกระโดดถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณทันที

หลังจากนั้นมานาที่ก่อตัวขึ้นเป็นประตูมิติได้ถูกบีบอัดเป็นจุดเดียวกันก่อนจะระเบิดขึ้นมา!

การระเบิดนี้น่ากลัวมา แต่ว่ายูอิลฮานได้ถอยห่างออกไปอย่างปลอดภัยก่อนแล้ว

"ปกติเวลาประตูมิติปิดมันเป็นแบบนี้งั้นหรอ?"

[ไม่มีทางที่จะเป็นแบบนี้] (เลียร่า)

[ใช่แล้ว พวกเราลดการระวังตัวไม่ได้เลยจริงๆ] (สเปียร่า)

สเปียร่าได้เปลื่ยนกลับไปอยู่ในร่างจิ๋วและไปอยู่บนหัวยูอิลฮาน แต่เลียร่าก็ได้กอดติดอยู่กับยูอิลฮานท่าเดิมราวกับเธออยากอยู่แบบนี้ต่อไป

ยังไงก็ตามยูอิลฮานได้สลัดเธอออกไปอย่างไร้ปราณี

[ทำไมกัน!] (เลียร่า)

"มอนสเตอร์!"

ยูอิลฮานได้ตอบกลับห้วนๆก่อนจะยกหอกขึ้นมา

ในที่สุดเลียร่าก็หันกลับไปมองที่พื้นและเธอก็ได้พบกับหมอกมานาที่ก่อตัวขึ้นมาจากการระเบิดดูดเอาศพของมอนสเตอร์ทั้งหมดที่กระจายอยู่รอบๆ

[โว้ว!] (เลียร่า)

[ยังโชคดีนะที่เราได้เก็บเอาศพของตัวที่แข็งแกร่งกับหินพลังเวทย์มาแล้ว เอาเถอะถ้าเรารู้วามันจะเป็นแบบนี้ เราก็เก็บเอาศพมาให้หมดแล้ว...] (สเปียร่า)

"ฉันกลัวว่าฉันจะถูกดูดไปด้วยถ้าฉันลงไปที่พื้นตอนนี้"

ฉากๆนี้มันคล้ายกันมากกับฉากการเกิดของโอโรจิ ประตูมิติที่เกิดขึ้นมาตามธรรมชาจได้ควบคุมการไหลของมานามาจนถึงจุดหนึ่งก่อนที่จู่ๆเปลื่ยนมาไปเป็นการระเบิดในทันทีและรวบรวมเอามานาที่เปลื่ยนไปเพื่อทำให้เกิดบางอย่างคล้ายๆการล้นของมานา

"ประตูมิติอื่นคงไม่ได้มามีปฏิกิริยากับเจ้าสิ่งนี้ด้วยใช่ป่ะ!?"

[ถ้าหากเป็นแบบนั้นเราก็จะรู้แล้ว แล้วก็แทนที่ที่มันจะมีปัญหากับประตูมิติมันก็น่าจะเป็นปัญหากับโลกที่เชื่อมต่ออยู่มากกว่า!] (เลียร่า)

เลียร่าก็ยังรู้แล้วว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันร้ายแรงแล้ว เธอได้เปลื่ยนไปเป็นขนาดจิ๋วก่อนจะไปอยู่บนหัวยูอิลฮาน

ในขณะเดียวกันสเปียร่าก็หัวเราะแห้งๆออกมาเมื่อมองดูศพมอนสเตอร์ที่สลายกลายไปเป็นมานาสีดำ

[ยินดีด้วยนะยูอิลฮาน ดูเหมือนว่ามอนสเตอร์คลาส 4 ที่นายอยากเจอนักหนามันจะมาอยู่นี่แล้ว] (สเปียร่า)

"ฉันไม่ได้อยากจะเจอมันแบบนี้...!"

ยูอิลฮานได้จับหอกแน่นเล็งไปที่จุดตรงกลางของมานาสีดำ เขาได้เตรียมตัวที่จะแทงออกไปในทันทีที่มอนสเตอร์เกิดขึ้นมา

ในที่สุดแล้วมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นจากการดูดทุกๆอย่างใกล้ๆเข้าไปก็โผล่ออกมา มันเป็นมอนสเตอร์ยักษ์สองเท้า

[ก๊าซซซซซซซซซซ!]

กล้ามเนื้อบนร่างกายขนาดใหญ่ เส้นสีดำกับสีแดงเลือดไปกระจายอยู่ทั่วร่างของมันให้ความรู้สึกเหมือนลางร้าย ผิวหนังที่สั่นสะเทือนอย่างไม่สิ้นสุดทำให้เกิดระลอกขึ้นบนร่างของมัน และหนวดนับร้อยเส้นที่พุ่งออกมาจากหลังของมัน

นี่คือมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้นมาจากการผสมในองค์ประกอบแย่ๆของโลกเข้าด้วยกัน

"นี่มันดูเหมือนกับว่า..."

[ฉันนึกออกแล้ว นี่มันดูเหมือนกับมอนสเตอร์ที่มีอยู่ในอนิเมะผู้ใหญ่ที่เก็บไว้ในคอมของยูอิลฮานเลย!] (เลียร่า)

"เฮ้!?"

เธอมาพูดเรื่องสมบัติลับที่ฉันได้ปิดผลึกไปแล้วได้ยังไงกัน? เดี๋ยวนะเธอได้ดูมันด้วยงั้นหรอ!?!!

[ฆ่ามันเร็วสิยูอิลฮาน ฉันกลัวว่ามันอาจจะทำแบบที่เห็นในอนิเมะตอนเจอคนเหมือนกันนะ] (สเปียร่า)

"เธอก็รู้!?"

เจ้ามอนสเตอร์นี่ได้สร้างความเสียหายต่อจิตใจของยูอิลฮานนับตั้งแต่ที่มันปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว! ยูอิลฮานได้จ้องมองไปที่มอนสเตอร์ทั้งน้ำตาที่อาบแก้มของเขา

"อ๊า ฉันไม่อภัยให้แกแน่!"

[เยี่ยมเลย เลือกโทษได้ดีนี่] (เลียร่า)

ยูอิลฮานได้ดึงเอาพลังของพลังเหนือมนุษย์ออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และขว้างหอกออกไปด้วยพลังแห่งความอับอายและความโกรธ รวมทั้งผสมเพลิงม่วง ประกายเพลิง เพลิงนิรันดร์และโลหิตมังกรลงไปด้วย

ในทันทีที่หอกหลุดออกจากมือเขาไปเขาก็ได้เสริมน้ำหนักของช่องเก็บของของเขาลงไปที่หอกด้วยเช่นกัน

[ติดคริติคอล!]

[ก๊าซซซซซซซ!]

ในทันทีที่หอกของยูอิลฮานปักลงไปทำให้ 'มัน' ได้ร้องออกมาอย่างน่ากลัว พลังภายในหอกที่มหาศาลได้ปักลึกลงไปในร่างกายของมันหลังจากที่ทะลวงมันเหมือนกับเต้าหู้

นอกไปจากนี้เพลิงที่แข็งแกร่งบนตัวหอกยังลุกไหม้ขึ้นอยู่ข้างในร่างของมัน ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามันจะเจ็บปวดมากแค่ไหน

[กี้ ก๊าซซซซซซ!]

นอกไปจากนี้การโจมตีด้วยไฟของยูอิลฮานก็ยังจะได้รับเพิ่มพลังโจมตีขึ้นไปอีกจากฉายาของเขาด้วย

ยิ่งกว่านั้นเลเวลของยูอิลฮานในตอนนี้ก็ 160 แล้วด้วย การโจมตีนี้เป็นการโจมตีที่ดึงพลังทั้งหมดของเขาออกมา ดังนั้นมันจะไม่แปลกเลยหากว่ามอนสเตอร์คลาส 4 จะตายไปในทันที

และเพราะแบบนี้เองทำให้มันน่าตกใจมากที่เจ้ามอนสเตอร์ตัวนี้มันทนกับการโจมตีนี้ไว้ได้

"ไม่ตายง่ายๆสินะ..."

[ก๊าซซซซซซซ!]

มอนสเตอร์มันได้จ้องมาที่ยูอิลฮานที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าทั้งๆที่ยังมีหอกปักร่างของมันอยู่ ดวงตาสีแดงเข้มกับปากที่ฉีกอยู่ของมันยิ่งเสริมความน่าเกลียดน่ากลัวเข้าไปอีก

[อี้ มันกำลังมองมาแล้วอิลฮาน ช่วยด้วย!] (เลียร่า)

[เร็วเข้าสิอิลฮาน ฉันไม่อยากจะเห็นตัวน่ารักเกียจนี่อีกแล้ว] (สเปียร่า)

"โอ้ววววว!"

ความอับอายได้ทำให้การตอบสนองในเวลานี้ของยูอิลฮานได้พุ่งไปถึงขีดสุดในทันทีแล้ว! เขาได้เรียกหอกกระดูกมังกรออกมาจากช่องเก็บขของเขาทั้งหมดและทิ้งให้มันพุ่งลงแนวดิ่งทันที

ได้ฝนหอกกระดูกจากท้องฟ้าที่หอกแต่ละเล่มต่างก็มีน้ำหนักหลายพันตัน ยังไงก็ตามมอนสเตอร์นี่มันไม่ได้คิดจะหลบเลย มันได้รับหอกตรงๆ แต่ว่าสิ่งที่น่าตกใจเลยก็คือหอกทั้งหมดได้กระเด็นออกมาโดยที่ไม่มีสักเล่มทะลวงร่างของมันได้เลยสักนิด

"ห๊ะ!?"

[โอ้พระเจ้า ดูผิวหนังมันสิ มันสะท้อนหอกกลับมาด้วยการสั่นของผิวหน้าด้วยความเร็วมากๆทันทีที่เกิดการปะทะเลยนะ!] (เลียร่า)

"นี่มันดูจะเกินไปแล้วนะ"

มอนสเตอร์ตัวนี้ได้ยกมือของมันขึ้นมาท่ามกลางฝนหอกที่กำลังตกอยู่และในตอนนั้นเองคลื่นพลังงานกระแทกที่รุนแรงได้ถูกปล่อยออกมาจากปลายมือของมัน บางทีนี่อาจจะเป็นพลังการสั่นสะเทือนที่เหมือนกับที่เกิดขึ้นบนผิวหนังมันด้วย!

[กรรรรรรรรรร!]

"ฮึบ!"

ยังไงก็ตามยูอิลฮานได้คิดไว้อยู่แล้วว่ามันจะสวนกลับมา เขาได้ใข้ปีกสร้างคลื่นกระแทกมานาออกมาปะทะทันที ทันทีที่คลื่นกระแทกที่มีพลังพอๆกันปะทะเข้าด้วยกันทำให้เกิดเสียงดังและเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นมา

หลังจากนั้นยูอิลฮานได้พุ่งทะลวงผ่านการระเบิดครั้งนี้และเข้าไปหามันในทันที

[ก๊าาาาาาาาาาาา!]

"ฉันจะบอกแกให้นะ...!"

ตอนนี้ค้อนสายฟ้าได้มาอยู่บนมือของยูอิลฮานแล้วโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาเรียกมันออกมาเมื่อไหร่ แม้ว่าหอกกระดูกมังกรทั้งหมดจะถูกสะท้อนออกมา แต่ว่าหอกมังกรแปดหางที่เขาขว้างไปในตอนแรกก็ยังคงปักร่างของมันอยู่ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาได้หยิบเอาหอกออกมา

ใช่แล้วกระดูกของโอโรจิก็ยังอยู่ในขอบเขตการสะท้อนของค้อนสายฟ้าด้วยเช่นกัน เพราะตัวโอโรจิเองก็นับเป็นหนึ่งในมังกรเช่นกัน

เขาจะสามารถเอาทำให้การสั่นบนโลกของมันตีกลับได้ไหมนะ? เขายินดีที่จะลองทำมัน การสั่นสะเทือนที่มันสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องร่างของมันเองจะต้องกลายเป็นตัวที่ทำให้ร่างมันเป็นเสี่ยงๆแน่นอน

"แกน่ะตายไปแล้ว"

[ฉันก็คิดไว้แล้วว่านายจะพูดแบบนี้](เลียร่า)

ในทันทีที่เขาเข้าไปใกล้หัวของมอนสเตอร์ที่มีรูของหอกมังกรแปดหางอยู่ ยูอิลฮานก็ได้เพิ่มขนาดของค้อนและฟาดมันลงไป

[ก๊าซซซซซซซว!]

ทันทีที่มันปะทะกับหอก มันก็ได้ปล่อยการสั่นสะเทือนขึ้นมาบนหัวของมัน และทันทีที่การสั่นสะเทือนได้มาถึงค้อนของเขายูอิลฮานได้ใส่น้ำหนักทั้งหมดของช่องเก็บของลงไปบนค้อนและกระโดดหลบออกไป

[ก๊าซซซซซซซ!]

[ติดคริติคอล!]

ในตอนนี้เองมันได้พยายามจะยิงหนวดเข้าใส่ยูอิลฮานที่ถอยออกไป แต่แล้วมันก็ต้องคุกเขาลงไปจากแรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นในหอกมังกรแปดหางที่อยู่ภายในร่างของมัน

[ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ...!]

ดูเหมือนว่ามันจะไม่อาจทนการสั่นสะเทือนจากภายในของมันได้ ร่างกายทั้งร่างของมันกำลังสั่นแล้ว หมวกของมันที่พุ่งตรงเขามาหายูอิลฮานก็ไม่อาจจะทนการสั่นได้ก่อนที่มันจะแหลกไป

[ก๊าซซซซซซ!]

[กี๊ซซซ....]

ขณะที่โอโรจิกำลังคำรามในชัยชนะของมัน มอนสเตอร์ตัวนี้ก็ได้ล้มลงไปบนพื้นอย่างหมดพลังเหมือนมันไม่เคยมีพลังมาก่อยเลย นี่คือการทำลายตัวเองโดยสมบูรณ์แบบ

นี่คือจุดจบของมันแล้ว หากว่ามันไปปรากฏขึ้นที่อื่นบนโลกมันจะต้องเกิดหายนะขึ้นแน่ แต่ว่าโชคร้ายสำหรับมันที่ได้เจอกับยูอิลฮานก่อนและมันก็ได้ตายลงไปโดยที่ยังไม่ได้แสดงความสามารถทั้งหมดออกเลย

[??????? ค่าประสบการณ์]

[??????? เลเวล ??????]

"อ่า มันมาอีกแล้ว"

ยูอิลฮานได้แต่สะบัดหัวไล่ข้อความที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม และไปเก็บเอาหอกมังกรแปดหาง ค้อนสายฟ้า แล้วก็หอกกระดูกมังกรที่กระจายอยู่ไปทั่วกลับมา ก่อนที่เขาจะไปเก็บเอาร่างที่แสนน่ากลัวของมอนสเตอร์ตัวนี้เข้าไปในช่องเก็บของ

ถ้าเป็นไปได้เขาก็วางแผนที่จะชำแหละมันในตอนที่เลียร่ากับสเปียร่าไม่อยู่ด้วย

"ฟู่ว น่ากลัวเลยแนะ ถ้าไม่ได้การโจมตีทีเผลอก่อนมันก็คงจะยากกว่านี้แน่"

[ชื่อของมอนสเตอร์ตั่วนั้น... ใช่สิ งั้นเรียกมันว่า 'ปีศาจสั่นสะเทือนวิปลิต' ดีกว่าเนอะ] (เลียร่า)

[เป็นชื่อที่ตรงจนน่าตกใจเลยนะ ถ้ามันมาโผล่ในฝันฉัน ฉันก็คงจะกลัวมันเหมือนกันนะเนี้ย] (สเปียร่า)

"งั้นนี่ก็จบแล้วสิ กลับบ้านกันเถอะ!"

[อื้อ การโจมตีสั่นสะเทือนครั้งสุดท้ายของอิลฮานยอดไปเลยนะ] (เลียร่า)

"หยุดไปเลยนะ พลังจิตใจฉันมันใกล้จะหมดแล้ว"

แม้ว่านี้มันจะเป็นมอนสเตอร์ที่โผล่ขึ้นมาและหายไปเหมือนกับสายลม แต่มันก็ดูเหมือนมันได้จะทิ้งการโจมตีทางจิตใจที่ยูอิลฮานจะไม่มีทางฟื้นตัวได้ง่ายๆไปอีกซะพักอย่างแน่นอน