ภาค 1 ตอนที่ 16 หลักฐานที่เปิดเผยต่อสาธารณชน

ตอนที่ 16 หลักฐานที่เปิดเผยต่อสาธารณชน

 

หลี่เสี้ยวตะลึง แล้วก็ยิ้มออกทันที "คุณสวิน คุณพูดอย่างนี้ทำให้ผมตกใจไม่น้อย อาชีพของคุณ ไม่ จากฐานะของคุณ การมารายการสดของพวกเรา ไม่กลัวทำให้อาชีพของตน...มีปัญหาหรือครับ"

 

โกโก้นิ่งคิดดู "ฉันคิดอย่างรอบคอบแล้ว เหมือนตอนนี้ฉันกำลังอยู่ระหว่างการพักร้อน ดังนั้นการกระทำในเวลานี้ของฉันจะไม่ถูกจำกัดด้วยกฎระเบียบใดๆ"

 

หลี่เสี้ยวพยายามกลั้นหัวเราะ "คุณพูดอย่างนี้ถือว่าเป็นแถลงการณ์ของทางการหรือเปล่าครับ"

 

"ไม่ใช่ นี่เป็นเพียงความเห็นส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับทางการ แต่มีอยู่จุดหนึ่งที่ฉันคิดว่าเหมือนกับทุกคน พวกเรากำลังตามหาความจริงกันอยู่"

 

สีหน้าจริงจังของสวินเข่อหรันทำให้หลี่เสี้ยวอึ้งไปอึดใจหนึ่ง เขาหันไปมองโพยในมือที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ ในหูฟังมีเสียงของผู้กำกับรายการตะโกนมา เร่งใส่คำถามให้หนัก! เรตติ้งพวกเรากำลังพุ่ง!

 

แสดงว่ามีคนจำนวนมากที่ได้ข่าวกำลังเปิดทีวีดูรายการนี้

 

"คุณหมอสวิน ไม่ทราบว่าบอกได้ไหมว่าคุณพบเรื่องนี้ได้อย่างไร"

 

โกโก้หยุดคิดไปสักครู่ "ทีแรกเราได้รับเคสให้ชันสูตรศพคุณสวีอย่างทั่วๆ ไป แต่ฉันพบว่าผู้หญิงคนนี้มีรอยบาดแผลที่ไม่ตรงกับอุบัติเหตุรถยนต์ ในขณะเดียวกันก็มีผู้ต้องสงสัยที่พยายามจะเอาศพของสวีลี่ไปหรือไม่ก็จะทำลายในยามดึกหลายครั้งหลายหน ยิ่งกว่านั้น ยังลงมือทำร้ายฉันหลังเลิกงาน"

 

"ทำร้ายคุณเหรอ"

 

โกโก้เอียงคอน้อยๆ ให้เห็นรอยช้ำบนคอ "เขาใช้กระบองไฟฟ้าช็อตฉันจนหมดสติ แล้วคิดจะบีบคอให้ตาย คนคนนี้ก็คือคนแรกในผู้ต้องสงสัยสามคนที่พวกเราจับได้ในภายหลัง จากคำให้การของเขา พวกเราถึงจะจับผู้ต้องสงสัยอีกสองคนได้ แล้วก็พบ...คลิปนั้นในคอมพิวเตอร์ของพวกเขา"

 

"คุณได้เห็นคลิปนั้นด้วยหรือเปล่าครับ"

 

โกโก้พยักหน้าด้วยสีหน้าซึมเศร้า

 

"คุณหมอสวิน คลิปนี้สำหรับคุณมีความหมายอย่างไรบ้างครับ"

 

โกโก้ก้มมองหน้าโต๊ะ "จากมุมมองของงาน แปลว่าร่องรอยบนศพของหญิงสาวที่ไม่รู้สาเหตุจำนวนมากสามารถเปรียบเทียบและยืนยันอย่างถูกต้องแม่นยำกับคลิปได้ทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน ทำให้ฉันมั่นใจยิ่งขึ้นว่า อุบัติเหตุที่ทำให้คุณสวีตายนั้น เป็นไปได้ที่เกิดจากการฆ่าตัวตายของตัวเธอเอง...มองอีกด้านหนึ่ง ถ้าพูดถึงความรู้สึก ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันเห็น...คือปีศาจร้าย งานของฉันกำหนดให้ฉันต้องพบกับด้านมืดอย่างแน่นอน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้เกิดความรู้สึกอย่างแรงกล้าว่า...หวังว่าจะไม่มีเรื่องที่โหดร้ายกว่านี้เกิดขึ้นอีกเลย"

 

หลี่เสี้ยวอึ้งไปอีกครั้ง ท่าทางขมวดคิ้วของโกโก้ ทำให้เขาตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

 

"คุณหมอสวิน ผมคิดว่าผมและท่านผู้ชมที่อยู่หน้าทีวีล้วนอยากรู้อยากเห็น ขณะที่หน่วยงานตำรวจ หรือผู้บังคับบัญชาของคุณต่างหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามของสังคม คุณกลับก้าวออกมาอย่างโจ่งแจ้งเปิดเผยรายละเอียดคดีทั้งหมดที่รู้ออกมา อะไรที่ทำให้คุณมีความกล้าหาญเช่นนี้ ความสงสารต่อคุณสวี หรือความคับแค้นต่อผู้ใหญ่บางคนที่ปกปิดการกระทำของคนเลวอย่างที่เขาลือกัน"

 

โกโก้สูดหายใจลึกๆ หนึ่งครั้ง มองไปที่กล้องตรงๆ "ฉันเป็นหมอนิติเวช งานของฉันไม่ใช่พูดแทนผู้บังคับบัญชา และไม่ใช่พูดแทนชาวบ้าน งานของฉันคือพูดแทนคนที่ตายไปแล้ว พวกเธอมีความแค้นที่พูดไม่ออก เสียใจที่ไม่มีโอกาสจะเล่าความเจ็บปวดที่ได้รับแก่ครอบครัวอีกแล้ว นี่ถึงจะเป็นอาชีพของฉัน" โกโก้ก้มลงคิดนิดหนึ่ง "ศพทั่วไปหลังจากตายแล้วจะหลับตาลงตามธรรมชาติ แต่สำหรับศพของหญิงสาวผู้นี้ ไม่ว่าทำอย่างไรก็ไม่ยอมหลับตาลงหลังจากตายไปแล้วเจ็ดวัน"

 

โกโก้หยุดไปนิดหนึ่ง "อย่างที่บอก นอนตายตาไม่หลับ"

 

ห้องส่งสงบลง โกโก้ถอนหายใจไปเฮือกหนึ่งแล้วพูดต่อ "หญิงสาวอายุ 24 สิ่งที่ชอบที่สุดคือเท็ดดี้แบร์กับหนังสือการ์ตูน ถูกผู้ชาย 3 คนฉุดเข้าพงหญ้าข้างทางซ้อมจนหมดแรงต่อสู้ ใช้เข็มขัดฟาดที่หน้าอก บีบคอเธอ เตะตัวเธอ ใช้กิ่งไม้ที่เก็บได้เสียบส่วนล่างของร่างกาย ทรมานไปหัวเราะไป ใช้กล้องวีดีโอบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมด จากนั้นโยนเธอทิ้งไว้ในพงหญ้าอย่างกับขยะ เป็นผลสืบเนื่องให้เธอเลือกที่จะวิ่งชนรถยนต์ที่แล่นเข้ามาด้วยความเร็วสูง ถ้า..." เสียงของโกโก้จู่ๆ ก็สั่นเครือขึ้นมา เธอหายใจช้าๆ "ถ้าตำรวจและสังคมไม่สามารถให้คำตอบแก่หญิงสาวที่ถูกปีศาจร้ายฝูงหนึ่งทรมานได้ จากนี้ไป พวกเรายังสามารถเชื่ออะไรได้อีก วันหลังจะมีใครกล้าให้ภรรยา ลูกสาวหรือน้องสาวเดินอยู่บนถนนตัวคนเดียวหลังเลิกงาน ฉันคนหนึ่งล่ะที่ไม่กล้า..." โกโก้ทำหน้าจนปัญญาแบบรู้กัน ยักไหล่

 

ในห้องส่งเงียบสนิท แม้แต่หลี่เสี้ยวยังไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า

 

คำสั่งเป็นชุดจากผู้กำกับรายการส่งเข้าหูฟัง ทำให้หลี่เสี้ยวเรียกสติกลับคืนมา "ท่านผู้ชมครับ ความจริงพวกเราต้องมีโฆษณาแทรกเข้ามาในช่วงนี้ แต่เมื่อสักครู่ผู้กำกับรายการได้ตัดสินใจถ่ายทอดสดไปเรื่อยๆ ถ้าท่านเพิ่งเปลี่ยนมาชมรายการของเรา ผมขออนุญาตแนะนำสั้นๆ ว่า พวกเรากำลังคุยกันถึงประเด็นร้อนที่ถกกันในอินเตอร์เน็ตหลายวันที่ผ่านมา เรื่อง ‘เสี่ยปลุกปล้ำขืนใจหญิงสาวบริสุทธิ์จนตาย ยังถ่ายคลิปวีดีโอเพื่อความบันเทิง’ แขกรับเชิญที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมก็คือคุณสวิน หมอนิติเวชที่ทำการชันสูตรศพของหญิงสาวในเหตุการณ์ ขณะนี้การถ่ายทอดสดของพวกเราได้เชื่อมต่อเข้าอินเตอร์เน็ตแล้ว พวกเราสามารถเห็นเว็บดังหลายแห่งต่างก็โพสต์ลิงค์ถ่ายทอดรายการของพวกเราไว้ตำแหน่งสูงสุดของเพจ มีเพื่อนชาวเน็ตจำนวนมากที่ได้วิจารณ์และตั้งคำถามต่อรายการเรา เฮ้อ คุณหมอสวินดูสิ มีชาวเน็ตถามว่า โพสต์เรื่องนี้ไปตั้งแต่สามวันที่แล้ว ทำไมจนถึงวันนี้คุณถึงได้แสดงตนอธิบายเรื่องนี้ต่อสาธารณชน ในสี่สิบกว่าชั่วโมงที่ผ่านมา มีอะไรเกิดขึ้นอีกใช่ไหม"

 

รอยยิ้มลุ่มลึกผุดขึ้นมาบนใบหน้าของโกโก้ "อืม ฉันต้องอธิบายนิดหนึ่ง สามวันก่อนหน้านี้ ผู้ใหญ่คิดว่าคดีของคุณสวีมีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะรับเป็นคดีสืบสวนนั้นมีเหตุผล โดยเฉพาะผู้ต้องสงสัยที่เป็นคนถ่ายวีดีโอและมีฐานะมั่งคั่ง ข้อแรก ในคลิปไม่มีภาพถ่ายด้านหน้าของบุคคลนั้น เพราะเขาเป็นคนถ่ายโดยส่วนใหญ่และเป็นคนตัดต่อคลิปด้วย ข้อสอง คลิปที่เขาสารภาพผิดต่อหน้าศพที่โพสต์กันบนเน็ต สามารถตีความได้ว่าถ่ายขณะที่สภาพจิตไม่ปกติ ไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานคำสารภาพได้ ข้อสาม ยังไม่สามารถเก็บลายนิ้วมือของเขาที่แน่ชัดบนตัวศพ จากสิ่งที่กล่าวมา ฉันรู้สึกนับถือคนนี้เลยว่า รอบคอบ แผนสูง ทำไมเขาถึงไม่ไปเปิดสำนักงานนักสืบ...ล่ะ สรุปผู้ต้องสงสัยที่ครอบครัวฐานะมั่งคั่งผู้นี้ถูกกล่าวหาจากผู้สมรู้ร่วมคิดอีกสองคน แม้แต่ QQ[1] ที่พวกเขาใช้ติดต่อวางแผนการกระทำผิดนั้นก็อ้างว่าบัญชีถูกแฮ็กไปเมื่อหลายเดือนก่อน เขาไม่ได้ร่วมการวางแผน จากทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้น ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะชี้ขาดว่าเขามีส่วนเกี่ยวโยงกับคดีนี้โดยตรง โดยความคิดส่วนตัว ดูจากหลักฐานแล้ว การวินิจฉัยเช่นนี้ก็ถือว่าพอมีเหตุผลอยู่บ้าง”

 

โน้ตบุ๊คที่อยู่ข้างมือเริ่มมีการโพสต์ด่าทอโผล่ขึ้นมา หลี่เสี้ยวกวาดตามองหน้าจอพลางบ่นในใจ สวินเข่อหรันไม่ได้บอกเรื่องเหล่านี้แก่เขาก่อนเริ่มรายการ เขาสงสัยว่าเธอต้องการจะพูดอะไร รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่า เด็กผู้หญิงคนนี้กำลังเกริ่นนำหัวข้อสำคัญเรื่องหนึ่ง หลี่เสี้ยวพูดอย่างอ่อนโยน "คุณหมอสวินครับ ผมจำเป็นต้องเตือนอีกครั้งว่า รายการของพวกเราเป็นรายการสดนะครับ"

 

โกโก้ยิ้มอย่างอ่อนโยน "ฉันรู้ นี่ก็เป็นเหตุผลที่ฉันมานั่งอยู่ตรงนี้ กรุณาฟังฉันพูดให้จบ"

 

หลี่เสี้ยวทำท่าเชิญ

 

"เมื่อสักครู่ชาวเน็ตถามมาว่า ทำไมถึงมาปรากฏตัวต่อสื่อหลังจากโพสต์ไปแล้วสามวัน สาเหตุเนื่องจากเอกสารที่ฉันเพิ่งได้รับตอนแปดโมงเช้าของวันนี้" โกโก้หยิบกระดาษคล้ายรายงานสองแผ่นออกมา "กระดาษสองแผ่นนี้ เป็นรายงานจากหน่วยงานที่เชื่อถือได้แห่งหนึ่งในกรุงปักกิ่ง เนื้อหาในรายงานยืนยันว่า DNA ของหลักฐานสองชิ้นนั้นเป็นของคนคนเดียวกัน ฉันเป็นคนส่งหลักฐานสองชิ้นนั้นไปให้พวกเขาเมื่อหลายวันก่อน ชิ้นหนึ่งมาจากเสื้อเปื้อนเลือดที่หญิงสาวแซ่สวีใส่อยู่ขณะเสียชีวิต บนนั้นมีคราบอสุจิ"

 

โกโก้เงยหน้ามองกล้อง ยิ้มอย่างมีเลศนัย

 

"ส่วนอีกชิ้น มาจากก้นบุหรี่ของหนุ่มหล่อที่ครอบครัวมีฐานะมั่งคั่ง"

 

“...”

 

"ภายใต้คราบเลือดบนเสื้อที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ขณะเสียชีวิต คือคราบอสุจิของเขา"

 

ทุกคนตะลึง ผู้คนเริ่มเข้าใจแล้วว่า กระดาษสองแผ่นที่สวินเข่อหรันชูอยู่นั้นเป็นหลักฐานมัดตัวที่ส่งอวี๋เทาขึ้นศาลได้ ไม่น่าเชื่อที่เธอจะเลือกเวลานี้ ใช้รายการสดของทีวี วางมันไว้ต่อหน้าของทุกคน เสียงของประชาชน สายตาของประชาชน

 

เงียบสงัด

 

จู่ๆ บนเว็บก็มีการโพสต์ข้อความจำนวนมากอย่างบ้าคลั่ง ชั่วพริบตา เว็บดังทั้งหลายก็มีการโพสต์อย่างถล่มทลาย โน้ตบุ๊คข้างๆ มือของหลี่เสี้ยวก็มีสัญญาณการรับข้อความใหม่กะพริบอย่างต่อเนื่อง

 

โกโก้พับกระดาษในมือเก็บเข้าไปในอกเสื้อ "แน่นอน ไม่เพียงแต่มี DNA ของเขา จากผิวหนังของหญิงสาวยังพิสูจน์ได้อีกว่ามีคราบอสุจิของอีกสองคน" โกโก้ยิ้มให้หลี่เสี้ยวที่นิ่งอึ้ง "ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกใครล่วงหน้าเกี่ยวกับรายงานฉบับนี้ ฉันกลัวว่าคุณจะรู้สึกลำบากใจ และกลัวว่าอีกหลายคนจะรู้สึกลำบากใจ บางทีฉันอาจจะต้องเสียอะไรบางอย่างเพื่อแลกกับการกระทำเพื่อผดุงความยุติธรรมของฉันในวันนี้ หรือบางทีอาจมีรถตำรวจจอดอยู่ที่ประตูของสถานีเพื่อรอคุยกับฉัน แต่ฉันเพียงอยากให้หญิงสาวที่ตายไปแล้วคนนั้นรับรู้ว่า..." โกโก้หายใจลึกๆ

 

"ถึงเธอไม่ได้อยูในโลกนี้แล้ว ก็จะมีคนก้าวออกมาเพื่อพูดแทนเธอ"

 

กล้องยังคงทำงานอยู่ ข้อความที่โพสต์บนเว็บยังกะพริบไม่หยุด โกโก้ลุกขึ้นยืน แล้วออกจากห้องส่งเพียงลำพัง

 

ในเวลาเดียวกัน จดหมายรายงานความผิดฉบับหนึ่งก็ได้ปรากฎที่ห้องทำงานของคณะกรรมการสอบสวนระเบียบวินัย มุมขวาล่างของซองจดหมายมีการลงชื่อที่มีพลังว่า โจวต้าเจิ้ง

 

การต่อสู้ในโลกใบนี้ ก็เพียงแต่แข่งกันว่าใครจะร้ายกว่ากัน ถ้าแกกล้าเป็นปีศาจร้ายที่สูญเสียความเป็นมนุษย์ ก็อย่ากลัวที่ต้องถูกตามล่าจากนายพรานที่บ้าคลั่ง

 

ความยุติธรรมบางครั้งอาจมาสาย แต่จะไม่มีวันสูญหายไป

 

 

 

 

 

[1] โปรแกรมแชทของจีน