ตอนที่ 52 กำไร
[ช่วยเหลือ!]เสร็จสิ้น ท่านได้รับค่าประสบการณ์8000หน่วย
+100ความสัมพันธ์(แผนกป้องกันมังกรดารา)
“พี่ชายหาน คุณคือที่สุด!”ดวงตาของหลิน เหยาเปล่งประกายด้วยความชื่นชม
“เพิ่งรู้รึไง?”หานเซี่ยวตอบกลับ
จางเหว่ยตระหนักว่าเขาทำผิดกับหานเซี่ยว ดังนั้นเขาจึงขอโทษ“ขอโทษที่สงสัยความสามารถของนาย วันนี้ เรารอดชีวิตได้ก็เพราะอุปกรณ์และคำแนะนำของนาย ยินดีต้อนรับสู่ทีมนะ”
หานเซี่ยวหัวเราะเบาๆ
“ไม่ต้องขอโทษกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรอก-ผมเป็นคนใจกว้าง”
จางเหว่ยรู้สึกเสียวสันหลังสบ คำพูดของหานเซี่ยวฟังดูแปลกสำหรับเขา
“โอ้ ใช่”หานเซี่ยวพูดต่อ“ใครเป็นคนทำชุดเกราะให้คุณ”
“โอ้ นี่ก็แค่ต้นแบบของ[ชุดเกราะทหารเหล็ก]มันคือเศษซากในช่วงสงครามเก่ากับพวกธีซุส ปัจจุบัน มันคือสิ่งเดียวที่เรามี พวกเขาพยายามย้อนรอยพิมพ์เขียว แต่ความคืบหน้าก็ช้าเกินไปและการบำรุงรักษาก็พิสูจน์ให้เห็นว่ายากลำบากเช่นกัน”
การสร้าง[ชุดเกราะทหารเหล็ก]ต้องใช้ความสามารถด้านอาวุธขั้นกลาง[การออกแบบขนาดใหญ่]ซึ่งยังนำไปใช้สร้างชุดจักรกลอื่นๆได้อีกมาก รวมถึงเครื่องจักรต่างๆ หากธีซุสร้างต้นแบบมาหลายปีแล้ว งั้นมังกรดาราก็คงตามหลังมากพอสมควร
หานเซี่ยวเล็งเห็นโอกาสเขา
“ผมขอรับหน้าที่ซ่อมบำรุงได้ไหม”
“ได้สิ!”จางเหว่ยร้องอย่างยินดี ตอนนี้เขาเชื่อใจหานเซี่ยวมากขึ้น
“กระสุนพิเศษนี่คือสิ่งประดิษฐ์ใหม่นายใช่ไหม?”หลี่ ย่าหลินตื่นเต้น
และหานเซี่ยวก็ทำการอธิบายการใช้ดินปืนระเบิดแรงสูง
กระสุนระเบิดทั่วไปจำต้องมีเป้าหมายที่ติดไฟได้เพื่อให้เกิดผล แต่ดินปืนระเบิดแรงสูงมีสารเคมีพิเศษที่สามารถถูกกระตุ้นได้เมื่อสัมผัสกับอากาศและ’จุดไฟ’กับทุกอย่างที่สัมผัสกับมัน อุณหภูมิและพลังมันเทียบได้กับระเบิดขวด(Molotov) แต่สิ่งที่ทำให้มันน่ากลัวก็คือพลังนี้สามารถอัดแน่นอยู่ภายในกระสุน!
“คุณขายไหม?”หม่า ฉิงหยางถาม
“แน่นอน –50ต่อนัด”
ตอนนี้พวกเขารู้ประสิทธิภาพมันดี มันนับเป็นช่วงเวลาในการปล่อยของ
“ผมต้องการ200นัดเลย!”หม่า ฉิงหยางตอบกลับทันที“กระสุนปืนพก20นัด กระสุนปืนกลเบา150นัดและกระสุนปืนไรเฟิลซุ่มยิง30นัด”
“ได้”หานเซี่ยวตอบกลับ“คุณสามารถมารับได้ในหนึ่งวัน”
“คุณสามารถเริ่มรับคำสั่งซื้อได้เลย”เขาลอบบอกกับหลี่ ย่าหลิน“เหมือนก่อนหน้านี้ ผมจะให้ส่วนลดคุณ20%”
ริมฝีปากของหลี่ ย่าหลินเบิกกว้าง
...
ข่าวเรื่องภารกิจกระจายออกไปราวกับไฟป่า โดยธรรมชาติ เรื่องของกระสุนกลายเป็นคำพูดติดปากของทุกคน
“สินค้าใหม่ของหานเซี่ยว?”
“ฉันได้ยินมาว่านั่นคือสิ่งที่ช่วยชีวิตพวกเขา!”
เหตุการณ์มีดพับทำให้หานเซี่ยวได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก เมื่อคำสั่งซื้อกระสุนของหม่า ฉิงหยางกระจายออกไป เจ้าหน้าที่หลายคนจึงออกมาเพื่อสอบถาม เพื่อเป็นการตอบแทนทีมของหานเซี่ยวที่ช่วยเหลือพวกเขา หม่า ฉิงหยางจึงจัดให้มีการสาธิตสดในสนามฝึกซ้อม
ทุกคนล้วนตกตะลึงกับพลังของกระสุนระเบิด และสิ่งแรกที่พวกเขาทำหลังการสาธิตคือมองหาหลี่ ย่าหลินเพื่อสั่งของ ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนของหานเซี่ยว
มันคือสิ่งประดิษฐ์ที่ปฏิวัติวงการ และครั้งนี้ เบื้องบนก็รู้ว่าพวกเขาต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบครั้งก่อน
พวกเขาแม้กระทั่งเรียกตัวผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยมาเตือนก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร
แผนกได้เสนอเงื่อนไขมากมายให้หานเซี่ยวเรื่องกระสุนใหม่ และเขาก็ยอมรับขายพวกมันในราคา2หมื่นเหรียญต่อกระสุน500นัด
ในวันเดียว กระสุนหลายพันนัดที่หานเซี่ยวตุนไว้ก็หมดลง ทำให้เขาได้รับเงินถึง2แสนเหรียญ รวมกับเงิน1.5ล้านที่เขาได้รับจากเครือข่ายมืด เงินเก็บเขาไม่นับว่าน้อยเลย
หลังการเลื่อนสายอาชีพ ความเร็วการผลิตของหานเซี่ยวก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก และเขาก็มุ่งเน้นที่การผลิตดินปืนเท่านั้น เพื่อเป็นการแสดงความสนับสนุน แผนก13จึงตัดสินใจหาซองกระสุนและปลอกกระสุนให้เขา แต่ละชุดจะมีกระสุนประมาณ300นัด และหานเซี่ยวก็สามารถผลิตดินปืนได้10ชุดต่อวัน การสร้างกระสุนทำให้หานเซี่ยวได้รับค่าประสบการณ์5-10หร่สน ดังนั้นเขาจึงสามารถได้รับค่าประสบการณ์3หมื่นหน่วยต่อวัน
มันอาจเป็นการเติบโตที่รวดเร็วสุดของเขาเลยก็ว่าได้
...
“ไม่ขายให้ฉัน?”
โคแรทกำลังฟูมฟาย เดิมที เขาคิดว่าแค่คำขอโทษจะช่วยแก้ปัญหาความไม่พอใจระหว่างเขากับหานเซี่ยวได้-ยังไงก็ตาม เงินก็คือเงิน แต่ทว่า หลี่ย่าหลินกลับปิดประตูใส่เขา
“หานเซี่ยวบอกว่านายอยู่ในบัญชีดำเขา และเขาก็สั่งฉันไม่ให้รับเงินนายหรือคำขอโทษใดๆ”
เจ้าหน้าที่คนอื่นที่เคยคิดทำตามโคแรทต่างลอบดีใจที่ไม่ทำเช่นนั้น ไม่อย่างนั้น พวกเขาคงตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
เมื่อโคแรทเสนอซื้อกระสุนจากเพื่อนร่วมงานในราคาที่สูงขึ้น เขาก็พบว่าไม่มีใครเต็มใจขายมัน แม้กระทั่งตอนที่เขาเสนอราคา200ต่อนัด มันก็ยังไม่มีใครยอมรับ-ไม่แม้แต่เพื่อนที่สนิทสุด
เห็นได้ชัดว่าเขาถูกหักหลัง แต่เขาไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไม-จนกระทั่งหนึ่งในเพื่อนเก่าบอกเขา“การขายให้นายเท่ากับตอแยหานเซี่ยว ไม่มีใครอยากถูกขึ้นบัญชีดำ ทุกคนต่างก็เห็นว่าของเขาดีแค่ไหน ใครช่วยนายก็เท่ากับหาเรื่องใส่ตัว”
คำพูดเขาได้ปลุกโคแรทให้ตื่นขึ้น เพื่อเงิน เขากลับเลือกไปตอแยหานเซี่ยวเข้า
น่าเสียดาย มันสายเกินไปที่จะมาเสียใจเอาตอนนี้
...
ในขณะเดียวกัน ในห้องทำงาน ลั่วซนได้เปิดกล่องตรงหน้าเขา เผยให้เห็นกระสุนระเบิด20นัด เขาขอให้ใครบางคนช่วยนำมันมาให้เขา
หานเซี่ยวแค่ขึ้นบัญชีดำกับโคแรทและทีมเขา ไม่ใช่ลั่วซวน ในสายตาหานเซี่ยว ลั่วซวนก็แค่ทำงานเขาในฐานะส่วนหนึ่งของแผนกวิจัยที่พยายามย้อนรอยพิมพ์เขียวเขา อย่างน้อย เขาก็ไม่ได้เหมือนกับโคแรท ตอนนี้แผนกวิจัยกำลังถูกจับตา หานเซี่ยวไม่จำเป็นต้องกังวลพวกเขาเลย
ยิ่งไปกว่านั้น ลั่ว ซวนก็เป็นแค่เจ้าหน้าที่ฝ่ายสนับสนุนเหมือนเขา
แต่ทว่า สิ่งนี้กลับทำให้ลั่วซวนยิ่งไม่ชอบหานเซี่ยวมากขึ้น
“บัดซบ ไอหานเซี่ยว!แกดูถูกฉันมาเกินไปแล้ว!”
สิ่งที่เขาไม่ตระหนักคือหานเซี่ยวไม่ได้ดูถูกเขา แต่หานเซี่ยวแค่ไม่เคยเหลือบแลเขามาก่อนต่างหาก
เพื่อหลีกเลี่ยงการตอแยหานเซี่ยว ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยจึงสั่งไม่ให้ใครก็ตามทำการวิจัยกระสุนของหานเซี่ยว แต่ลั่วซวนกลับไม่สนใจ และเขาก็ยังคงคิดว่าตัวเองเหนือกว่าหานเซี่ยว และคิดว่าตัวเองก็สามารถผลิตกระสุนได้ เหมือนกับมีดพับ
“หากฉันทำสำเร็จ เบื้องบนจะต้องให้คุณค่ากับฉันมากขึ้น!ฉันไม่อาจล้มเหลวได้!”ยิ่งลั่วซวนคิดถึงมัน แผนในใจเขาก็ยิ่งผุดขึ้น
หลังสูดหายใจลึก ลั่วซวนก็เริ่มเปิดปลอกกระสุน สิ่งที่เขาต้องทำคือตรวจสอบคุณสมบัติของสารเคมีด้านใน
เกร๊ง!
ลั่วซวนใช้คีมงัดหัวกระสุนขึ้น
ขั้นต่อไปคือเปิดมันขึ้นและสกัดสารด้านในออกมาด้วยหลอดดูดพิเศษเพื่อป้องกันแรงเสียดทาน
และเขาก็ค่อยๆเปิดมันอย่างระมัดระวัง
“สำเร็จ!ตอนนี้ฉันแค่ต้องวิเคราะห์-”
ทันใดนั้น แสงสีแดงเข้มก็เข้าปกคลุมทั่ววิสัยทัศน์เขา
