6 ราชาพุทรา

6 ราชาพุทรา

“นั้นคือเขา!” หวังเย้าพบว่าชายที่เดินนำมาคือคนเคยที่มาซื้อพุทราในตอนเช้า

“สวัสดี ช่วยเอาพุทราให้ผม 5 กิโลด้วยครับ” ชายหนุ่มขอเขา

“เท่าไหร่นะ?” หวังเย้าพูด

“5 กิโล ได้โปรด!” เขาหยิบเงินออกมาในตอนที่เขาพูด

อีกสามคนที่เหลือก็ซื้อพุทราคนละ 5กิโล เมื่อพวกเขาจากไปก็มีรถอีกคันขับเข้ามาทันที มีคนหลายคนลงจากรถและมองไปรอบๆ แล้วจึงเดินตรงมาที่หวังเย้า

“นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการ!” หนึ่งในพวกเขาพูดขึ้นมา “ฉันต้องการ พุทรา 5กิโลค่ะ”

พวกเขาบางคนซื้อ 5กิโลและบางคนก็ซื้อ 2.5กิโล ในที่สุดพุทราครึ่งนึงก็ถูกขายออกไป

หลังจากคนกลุ่มนี้จากไป ก็มีคนมาอีกกลุ่มหนึ่ง ภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง หวังเย้าได้ขายพุทราไปเกือบจะหมดแล้วและเยาได้รับเงินมากว่า 1,000หยวน

“เฮ้ พุทรานี้เป็นของคุณ” หวังเย้าพูดและมอบพุทราที่เหลือในกระสอบให้ชายที่ขายของอยู่ข้างเขา

“นายใจดีจริงๆที่ให้พุทราฟรีแก่ฉัน” พ่อค้าขอบคุณหวังเย้า

“ไม่ต้องคิดมาก ได้โปรดรับมันไว้ ผมต้องไปแล้ว แล้วผมพรุ่งนี้ผมจะกลับมาอีก” หวังเย้าพูด

“ก็ได้”

“สวัสดีหนุ่มน้อย คุณขายพุทราใช่ไหม?” หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาถามเขา

“ขอโทษด้วย ผมขายพุทราหมดแล้ว แต่ผมจะนำมาใหม่ในวันพรุ่งนี้” หวังเย้าพูด

“อ้อ ดีจ๊ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้” หญิงคนนั้นดูผิดหวัง “เอามาอีกในวันพรุ่งนี้นะ” เธอบอกเขา

หวังเย้าขี่มอเตอร์กลับหมู่บ้าน แต่เขาตรงไปที่เนินเขาโดยไม่กลับบ้าน เขาเก็บพุทราอีก 100กิโลและใส่จนเต็มกระสอบใหญ่สองใบ ยังมีบางส่วนเหลืออยู่บนต้น

“ให้ตายสิ! พวกมันมีเยอะมาก!” หวังเย้ารู้สึกตื่นเต้น

เขารู้สึกประหลาดใจกับผลของพุทรามาก เขาไม่คิดว่าต้นพุทราหนึ่งต้นจะออกผลได้เยอะขนาดนี้ หวังเย้าเอาเงินทั้งหมดให้แม่ของเขาเมื่อกลับถึงบ้าน

“ลูกไปเอาเงินมาจากไหน?” จางซิวหยิงตกใจ

“จากการขายพุทราครับ” หวังเย้ายิ้ม สามปีที่ผ่านมาเขาได้แต่ขอเงินพ่อแม่มาตลอด และนี้เป็นครั้งแรกที่เขานำเงินมาให้ที่บ้าน มันทำให้เขารู้สึกเขินหน่อยๆ

“ลูกขายไปเท่าไหร่ถึงได้เงินมากว่า 1,000หยวน?” จางซิวหยิงถาม

“ผมขายไปกว่า 50กิโล และขายมันในราคา 30หยวนต่อกิโล” หวังเย้ายัดขนมปังใส่ปาก เขาไม่มีเวลากินข้าวในวันที่ยุ่งแบบนี้เลย

“อะไรนะ!? 30หยวนต่อกิโล? ลูกล้อเล่นรึเปล่า แม่คิดไม่ออกว่าจะมีใครที่ยอมจ่ายเงินเยอะขนาดนั้นเพื่อซื้อพุทรา” จางซิวหยิงอุทาน แม้ว่าในความคิดของเธอพุทราจะอร่อยมากก็จริง แต่การขายมันในราคา 30หยวนมันเป็นเพียงแค่จินตนาการสำหรับเธอเท่านั้น

“แน่นอน มีคนที่ต้องการจะซื้อมัน ผมขายพุทราทั้งหมดภายในสองชั่วโมงเท่านั้น ช่วงนี้ผมตั้งใจว่าจะเก็บพุทราจากต้นทั้งหมด เพื่อไปขายในตลาด” หวังเย้าพูด

วันต่อมา หวังเย้าไปรดน้ำแปลงสมุนไพรและตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการ เขานำกระสอบที่เต็มไปด้วยพุทราลงมาจากเนินและขี่เข้าไปในเมืองด้วยมอเตอร์ไซด์ เขาตั้งแผงของเขาตรงจุดเดิมเหมือนเมื่อวาน พ่อค้าที่ขายของข้างเขายังเป็นคนเดิมกับเมื่อวานและเขายังจองที่ไว้ให้หวังเย้าอีกด้วย

“เฮ้ เด็กน้อย!” ชายคนนั้นโบกมือให้เขา

“สวัสดีตอนเช้า!” หวังเย้า

“มานี่สิ ให้ฉันช่วยนาย” พ่อค้าลุกขึ้นเพื่อไปช่วยหวังเย้ายกกระสอบลงจากมอเตอร์ไซด์

ในทันทีที่หวังเย้าจัดทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หญิงสูงวัยคนนึงได้เดินเข้ามา เธอมองไปที่พุทราและหยิบมาใส่ปากเธอหนึ่งชิ้น

“นี่คือพุทราที่ฉันกำลังตามหา! ฉันต้องการซื้อ 5กิโล”เธอพูด

“ไม่มีปัญหา รอสักครู่” หวังเย้าตอบรับและวางพุทราจนเต็มเครื่องชั่ง

ทันทีที่หญิงสูงวัยจากไป รถโวคสวาเกน พาสเสจ ก็ขับเข้ามา

“สวัสดีครับ ผมต้องการพุทรา 50กิโลครับ” ชายคนหนึ่งลงมาจากรถและหยิบกระเป๋าเงินของเขาออกมาโดยไม่แม้แต่จะชิมพุทรา

“อะไรนะ?” หวังเย้าคิดว่าเขาฟังชายคนนี้พูดผิด

“เดี๋ยวนะ ผมว่าผมควรจะซื้อทั้งกระสอบแทน แค่บอกผมว่าทั้งหมดเท่าไหร่” ชายคนนั้นพูดและชี้ไปที่กระสอบ

“อาห์!” หวังเย้าตกตะลึง

ชายคนนั้นต้องไม่สนใจเรื่องเงินเลยเเน่ๆ หวังเย้าคิด

หวังเย้าต้องไปขอยืมเครื่องชั่งอันใหญ่จากพ่อค้าข้างๆเขาเพื่อชั่งกระสอบ—เครื่องชั่งของเขามันเล็กเกินไป กระสอบที่ใส่พุทราหนัก อยู่ 60.5กิโล; หวังเย้าได้รับ 1,800หยวน

“เฮ้ นายไปเอาพุทรานี้มาจากไหนเหรอ” พ่อค้าที่ให้หวังเย้ายืมเครื่องชั่งอดไม่ได้ที่จะถามเขา

ใครบ้างจะไม่อิจฉาหวังเย้า ในเมื่อเขาสามารถหาเงินได้เกือบ 2,000หยวนภายในเวลาแค่ 20นาทีกัน?

“ผมปลูกมันด้วยตัวเอง”หวังเย้าพูด

ภายในออฟฟิสของสำนักงาน พนักงานทั้งหมดต่างกำลังกินพุทราที่ซื้อจากหวังเย้า พุทราสีแดงสดใสทำให้ทั้งออฟฟิสอบอวนไปด้วยกลิ่นหอม

“พุทรามันอร่อยมาก!” หนึ่งในพนักงานอุทาน

“แน่นอน! นี้คือพุทราที่ดีที่สุดที่ฉันเคยกินมา” พนักงานอีกคนพูดขึ้น

“ขอบคุณนะจ้าว” พนักงานคนที่สามพูดขึ้น

“แน่นอน! เมื่อฉันซื้อพุทราครั้งแรก ฉันตกใจกับราคาของมันมาก โชคดีที่ฉันได้ชิมมันก่อนที่จะซื้อ ไม่อย่างนั้นพวกนายคงจะไม่ได้กินอาหารจากสวรรค์แบบนี้แน่” จ้าวพูดด้วยความภูมิใจ

“นายคิดว่าคนขายปลูกพุทรายังไง? ฉันหวังว่าเขาคงจะไม่ได้ใส่ฮอร์โมนส์อะไรลงไปนะ” บางคนพูดขึ้นมา

“โอ้ ไม่นะ! ฉันเพิ่งซื้อพุทราให้เพื่อนของฉัน! แล้วฉันได้ยินมาว่ามีคนซื้อพุทราไปทั้งกระสอบเลย”

“นั้นมันเป็นไปไม่ได้” พนักงานอีกคนพูด

“เราควรเอามันไปทดสอบดีไหม?” จ้าวเสนอ

ทุกคนในออฟฟิสหยุดกินทันที ในปัจจุบันผู้คนให้ความสำคัญกับสุขภาพมากกว่าเรื่องเงิน โดยเฉพาะคนที่มีฐานะการเงินที่ดี หนึ่งในพวกเขามีความรอบคอบเป็นพิเศษ—เขาชื่อว่า ลี เขาได้นำเอาพุทราใส่ถุงไปทดสอบในห้องแล็ปโดยนักวิทยาศาสตร์ที่เขารู้จัก

ผลการทดสอบออกมาอย่างรวดเร็ว

“ผลเป็นยังไงบ้าง? นายตรวจเจอฮอร์โมนส์อะไรในพุทราไหม?” ลีถามเจ้าหน้าที่ที่ทำการทดสอบ

“นายไปเอาพุทรานี้มาจากไหน?” เจ้าหน้าที่ถามเขาด้วยความสงสัย

“ทำไม? มันมีปัญหาเหรอ?” ลีรู้สึกกังวลเล็กน้อย

“คือว่า ฉันตรวจเจอบางอย่างในพุทรา บางอย่างที่ยิ่งใหญ่!” เจ้าหน้าที่พยักหน้า

“โอ้พระเจ้า! ได้โปรดอย่าทำให้ฉันกลัว! ฉันกินมันไปเกือบครึ่งกิโลแล้ว” ลีหน้าซีด

“ครึ่งกิโล? มันไม่มีปัญหาเลย แม้ว่านายจะกินไป 5กิโลก็ตาม” เจ้าหน้าที่พูดด้วยรอยยิ้ม

“แต่นายเพิ่งจะบอกว่านายพบบางอย่างในพุทรา?” ลีรู้สึกสับสน

“ถูกแล้ว! พุทราพวกนี้มันสุดยอดมาก! ฉันไม่เจอฮอร์โมนส์หรือสารเคมีเลย ตรงกันข้าม ฉันกลับเจอสารอาหารที่ดี เช่น วิตามินและกรดอะมิโนต่างๆ สูงถึงสองเท่าของค่าเฉลี่ย” เจ้าหน้าที่พูดด้วยความตื่นเต้น

“ว้าว!” ลีเบิกตาโต

“ใช้แล้ว พุทราที่นายขอให้ฉันช่วยทดสอบให้มันมีสารอาหารมากกว่าพุทราอื่นๆที่เคยมีการบันทึกมา มันควรจจะอยู่ในท๊อป 10 หรืออาจจะอยู่ในระดับนานาชาติเลยก็ได้ นี้คือราชาพุทรา!” เจ้าหน้าที่อุทาน “แล้วอีกอย่าง นายไปซื้อมันมาจากที่ไหน? มันราคาเท่าไหร่? แล้วนายเอามาให้ฉันบ้างได้ไหม?”

“ฉันจ่ายไป 30หยวนต่อกิโล สำหรับพุทราพวกนี้ ฉันซื้อมันมาจากพ่อค้าน่ะ”ลีตอบ

“แค่ 30หยวน? ฉันยินดีจ่าย 100หยวนเพื่อซื้อมัน เร็วเข้า ซื้อมันมาอีกก่อนที่มันจะหมด” เจ้าหน้าที่เร่งลี

ลีรับตรงไปที่แผงขายของของหวังเย้า แต่เมื่อเขาไปถึงก็พบว่าหวังเย้ากำลังเก็บของเตรียมจะกลับแล้ว

“สวัสดีครับ ยังเหลือพุทราอยู่บ้างไหมครับ?” ลีถาม

“ขอโทษด้วย มันขายหมดแล้ว” หวังเย้าพูด

“พรุ่งนี้คุณจะมาอีกไหม?” ลีถามอีกครั้ง

“แน่นอน” หวังเย้าพูด

“คุณช่วยเก็บไว้ให้ผมซัก 10กิโล—ไม่ๆ—25กิโล จะได้ไหม?” ลีขอร้อง

“ผมไม่รับประกัน แต่จะพยายามเก็บไว้ให้” หวังเย้าพูดด้วยรอยยิ้ม

มีลูกค้าจำนวนมากพยายามจะจองพุทราเอาไว้หลายคนก่อนที่ลีจะมาขอเขา พุทราขายหมดเร็วมากจนทำให้เหล่าพ่อค้าแม่ค้าต่างตกใจ พุทราสองกระสอบนั้นขายได้เกือบ 4,000หยวน ที่อาจจะเป็นรายได้เกือบทั้งเดือนของพ่อค้าแม่ค้าบางคนอีกด้วย จนมีพ่อค้าแม่ค้าหลายๆคนเข้ามาถามหวังเย้าว่าเขาเอามันมาจากที่ไหน