ตอนที่ 46 วางยา

ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยสับสน เขารีบตะกายคว้าแฟ้มบนพื้นและเปิดผ่านมัน ไม่นานตัวเขาก็เริ่มสั่น

รายงานระดุบว่าพิมพ์เขียวสำหรับมีดพับรั่วไหลออกไป และโดยธรรมชาติ’ผู้คิดค้น’ย่อมต้องเป็นผู้รับผิดชอบ

“นะ-นี่ไม่ใช่ความผิดของผม!”เขากรีดร้อง“มันต้องเป็นไอเด็กเหลือขอนั่น หานเซี่ยว!เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามวางยาผม!ทุกคนก็รู้ว่าพิมพ์เขียวเป็นของเขา ช่วยผมด้วย หัวหน้า!”

“รายงานระบุอย่างชัดเจนว่าแผนกวิจัยคือคนคิดค้นมีดพับ”หัวหน้าตอบกลับอย่างเย็นชา“มันคือความรับผิดชอบของคุณ”

 

ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยรู้สึกเสียวสันหลังวาบขณะตระหนักว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น

เบื้องบนกลับเลือกหนุนหลังหานเซี่ยว!

เหตุผลที่ทำให้คำขอล่าช้าเพื่อเบื้องบนอยากรอและดูว่าหานเซี่ยวจะโต้ตอบยังไง

และหานเซี่ยววก็สามารถตอบโต้มันได้

ด้วยการรั่วไหลของพิมพ์เขียว เขากำลังร้องบอกต่อเบื้องบน’นี่คือข้อแก้ตัวที่คุณต้องการ อยากช่วยผมรึยังละ?’

ด้วยความที่พวกเขาไม่คิดว่าหานเซี่ยวจะคิดแผนวางยาแผนกวิจัย พวกเขาจึงยอมออกมาช่วยเหลืออย่างเต็มใจ ไม่ว่าจะยังไง พวกเขาก็ยังต้องการได้รับความร่วมมือจากเขา

แต่เดิม  มีดพับของหานเซี่ยวเป็นเอกสิทธิ์ของแผนก13 แม้เขาจะมีการผูกขาด แต่ก็ต้องขอบคุณความโลภของแผนกวิจัย มีดพับในตอนนี้จึงปรากฏอยู่ในมือของคนอื่นด้วย

ขณะที่การกระทำของหานเซี่ยวอาจจะรุนแรงไปหน่อย เบื้องบนก็ยังเต็มใจมองข้ามมัน ยังไงพิมพ์เขียวก็ย่อมเป็นสิทธิ์ของเขา

แน่นอน หากมันเป็นเจ้าหน้าที่ทั่วไป พวกเขาคงส่งเขาไปยังศาลทหารและไล่เขาออกจากแผนก13 มันเพราะตัวตนพิเศษของหานเซี่ยวที่ทำให้พวกเขาหยุดการกระทำนั้น ข้อมูลที่เขาครอบครองมีค่ามากเกินไป ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ยังไม่ได้ข้ามเส้นนัก

นอกจากนี้ การแสดงความยุติธรรมของแผนกคือสิ่งสำคัญต่อทุกคน

ด้วยจุดนี้ สีหน้าของผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยจึงซีดเซียว เขาเสียใจที่ไปยุ่งเกี่ยวกับหานเซี่ยวเข้า

แม้เขาจะไม่ถูกฝังอยู่ในโทษประหารชีวิต แต่หน้าที่การงานเขาก็จบสิ้นแล้ว

หานเซี่ยว ไอสารเลว!เขากรีดร้องในใจ

...

เมื่อข่าวของผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยที่ถูกตั้งข้อหาขายอาวุธผิดกฏหมายแพร่ออกไป เจ้าหน้าที่ทุกคนในแผนก13ก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

ความจริงที่เขาไม่ถูกตัดสินจำคุกทันทีเป็นนัยว่าเบื้องลึกต้องมีอะไรมากกว่านั้น

มันใช้เวลาไม่นานที่เหล่าเจ้าหน้าที่จะรวบรวมข้อมูลและได้ข้อสรุปที่ว่าหานเซี่ยวคือตัวการทั้งหมด

ก่อนหน้านี้ พวกเขาคิดว่าหานเซี่ยวคงเลือกนิ่งเฉย แต่เมื่อมองย้อนกลับไป มันเป็นเพียงความสงบก่อนพายุจะมา

 

“เขาวางยาผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยจริงๆ?”

“บ้าไปแล้ว!”

“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเบื้องบนกำลังสนับสนุนเขางั้นหรอ?!”

 

สิ่งที่ทุกคนพบว่ายากจะเชื่อคือหานเซี่ยวกลับไม่ถูกตัดสินโทษ สิ่งนี้ทำให้เกิดการคาดเดามากมายถึงตัวตนแท้จริงเขา

และคนที่มีความสุขมากสุดก็ย่อมไม่ใช่ใครนอกจากหลี่ย่าหลิน ผู้ที่ถูกคนมองแปลกๆมาตลอดเพราะเธอสนิทกับหานเซี่ยว สิ่งแรกที่เธอทำคือมองหาซูซูและยิ้มแป้นต่อหน้าเธอ อย่างไรก็ตาม ซูซูกลับไม่โกรธเธอแม้แต่น้อย เธอกลับยิ่งมีความสนใจในตัวหานเซี่ยวมากขึ้น

“เพื่อนร่วมกลุ่มคนใหม่ของหลินหลินเป็นใครกันแน่?”

…

ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยถูกเตือนอย่างเข้มงวดว่าห้ามแตะต้องหานเซี่ยว คนของเขาต้องแบกรับความเดือดดาลของเขา แน่นอน ลั่วซวนก็ไม่เว้น แทนที่จะได้รับการเลื่อนขั้นตามสัญญา สิ่งที่เขาได้รับคือการลดตำแหน่งเป็นสมาชิกธรรมดา

“บัดซบ!”ลั่วซวนสาปแช่ง

หากเขารู้ว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้ เขาย่อมเชื่อฟังต่อแผนกโลจิสติกส์ มันสายเกินไปแล้ว ผู้อำนวยการฝ่ายโลจิสติกส์ไม่แม้แต่จะเต็มใจยอมให้เขาเข้าไปเยือนแผนก

นี่มันไม่ยุติธรรม!

ทำไมพวกเขาถึงอยากปกป้องหานเซี่ยว?

เขาดีกว่าฉันตรงไหน?!

ลั่วซวนมัวเมาไปกับความโกรธ

....

เช้าวันต่อมา หานเซี่ยวได้รับข่าวจากเฟิงจุนว่าเบื้องบนต้องการปรึกษาหารือกับเขา

ในที่สุด โอกาสสำหรับหานเซี่ยวก็มาถึง หานเซี่ยวรู้ว่าในอนาคต พวกหัวแข็งย่อมไม่ทำอะไรกับเขาซึ่งๆหน้าเช่นนี้อีก ดังนั้นมันจึงอาจเป็ฯเวลาเดียวที่เขาจะสามารถได้รับความรู้ขั้นกลาง

หานเซี่ยวมาถึงสำนักงานใหญ่พร้อมสวมหน้ากากตามปกติเพื่อพบเฟิงจุน เฟิงจุนนำเขาไปห้องทำงานหัวหน้าที่มีสามคนกำลังรออยู่ ตัวหัวหน้า ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยและชายชราที่กำลังหันหลังให้

 

“กู่ หุ่ย หัวหน้าแผนกป้องกันมังกรดารา”เขาแนะนำตัว

หานเซี่ยวหรี่ตา มันเป็นชื่อคุ้นหู แต่เขาก็ไม่อาจจำได้ว่าเขาได้ยินจากไหน

“มีคนอยากพบคุณ”กู่ หุ่ยพูดต่อด้วยวเสียงต่ำ

ชายชราหันกลับมาและยิ้มให้หานเซี่ยว

และทักษะการแสดงของหานเซี่ยวก็ทำงานทันที

“ตาเฒ่า?!”

ชายชราหัวเราะ

“คุณเป็นใครกันแน่?”หานเซี่ยวถามขณะผงกหัว คล้ายกับครั้งหนึ่งที่เขาเคยแสดงละครในองค์กรต้นกำเนิด

“ทั้งหมดที่เธอควรรู้คือฉันมีอำนาจบ้างในแผนก13”

“..”

“ไม่ต้องกังวล ฉันสังเกตเธอตั้งแต่แรกแล้ว เธอทำให้ฉันประทับใจมาก”

ภารกิจเสร็จสมบูรณ์!

ขณะที่หานเซี่ยวปาดความสับสนออกจากใบหน้า ชายชราร่างสูงก็ไตร่ตรองเขาอยู่สักพักก่อนกล่าว“บอกฉันมา เธออยากให้เรื่องนี้ถูกแก้ไขยังไง?”