ตอนที่แล้วตอนที่ 196 การพบกันอีกครั้งกับลูกพี่ลูกน้อง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 198 สมรู้ร่วมคิด

ตอนที่ 197 ไม่มีเงิน? ก็ไปยืมใครสักคน!


“อะไรนะ?” ฮูหยินผู้เฒ่ารู้สึกว่าเหมือนใจของนางระเบิด “1,000,000 เหรียญเงิน?”

เฟิงจินหยวนรู้สึกว่าปฏิกิริยาของฮูหยินผู้เฒ่านั้นเกินไป และทำให้เขาปลอบใจนางอย่างรวดเร็ว “ท่านแม่อย่าเครียดขอรับ เดี๋ยวท่านแม่จะปวดหลัง”

“ข้ามีอาเฮงรักษาของข้า เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับมัน บอกข้าหน่อยเจ้าต้องการเงิน1,000,000 เหรียญเงินไปทำอะไร ?”

เฟิงจินหยวนเข้าใจฮูหยินผู้เฒ่าและรู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะได้รับเงินจากนาง เหตุผลที่ 50,000 เหรียญเงินก่อนหน้านั้นง่ายต่อการได้รับคือเพราะฮูหยินผู้เฒ่ามีความเข้าใจ และรู้ว่ามันเป็นสิ่งสำคัญในการวางแผนสำหรับอนาคต ข้าราชสำนักทุกคนบริจาคเงิน ดังนั้นตระกูลเฟิงจึงไม่สามารถเมินเฉยได้เนื่องจากเขาเป็นขุนนางขั้นหนึ่ง แต่ความแตกต่างระหว่าง 50,000 กับ 1,000,000 นั้นมันมากเกินไป

“ท่านแม่” เขาพูดจาเชิงขอร้อง และพูดกับฮูหยินผู้เฒ่า “เกี่ยวข้องกับองค์ชายสาม”

ฮูหยินผู้เฒ่าส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีเงินมากขนาดนั้น เจ้าจะเอาสมบัติของคฤหาสน์ไปทำอะไร ? 1,000,000 เหรียญเงินต้องเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยอย่างตระกูลเฉินที่สามารถดึงมาใช้ได้ เจ้าลองคิดดูสิ เจ้ามีรายได้เท่าไหร่ใน 1 ปี ? ร้านค้าของเรามีรายได้เท่าใดใน 1 ปี ค่าใช้จ่ายรายวันของคฤหาสน์เท่าไหร่? ข้าจะมอบเงิน 1,000,000 ให้ได้อย่างไร”

“แต่เรื่องขององค์ชายสามนั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน !” เฟิงจินหยวนไม่สามารถหยุดยั้งความวิตกกังวลได้ “ลูกได้สัญญาไว้แล้วว่าจะมอบเงินจำนวน 1,000,000 เหรียญเงินให้แก่พระองค์เพื่อใช้จ่าย ท่านแม่ก็รู้ว่าภัยพิบัติในฤดูหนาวปีนี้รุนแรง แม้แต่เมืองหลวงยังประสบภัยเช่นนี้ ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก ในเวลานั้นเหตุผลที่เราเลือกองค์ชายสามไม่ใช่เพราะพระองค์เป็นผู้ชายที่มีแผนการที่ยอดเยี่ยม แต่เป็นเพราะสิ่งที่พระองค์ได้เตรียมการไว้ด้านนอกซึ่งเรารู้กันดี !”

ฮูหยินผู้เฒ่ารู้ว่าเขากำลังพูดถึงการยกกำลังทหารขององค์ชายสาม ไม่มีข้อผิดพลาดนั่นเป็นหนึ่งในทรัพย์สินขององค์ชายสาม มันเป็นเหตุผลพื้นฐานที่สุดที่ตระกูลเฟิงเลือกที่จะต่อสู้เคียงข้างเขา แต่…“ข้าได้ยินมาว่าพระชายาทรงหายจากการประชวรแล้ว เมื่อรวมกับสถานการณ์ปัจจุบันของเฉินหยูแล้วยังมีความหวังอะไรอีกบ้าง”

เฟิงจินหยวนรู้สึกว่าการที่ฮูหยินผู้เฒ่าสามารถถามคำถามเช่นนั้น หมายความว่ายังพอมีหนทางในการเจรจา ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ลูกได้ส่งคนไปหายาเพื่อจัดการกับปัญหาของเฉินหยูแล้ว เห็นได้ชัดว่ามีคำในหมู่คนที่มียาที่จะช่วยฟื้นฟูร่างกายเด็กสาวให้กลับมามีสภาพเช่นเดิม”

หัวใจของฮูหยินผู้เฒ่าขยับเล็กน้อย และตามด้วยคำถาม “มีอะไรแบบนี้จริงหรือ?”

“มีจริง ๆ ขอรับ” เฟิงจินหยวนกล่าวและทำตามสัญญา “ตระกูลเฟิงทุ่มเทกับเฉินหยูมาหลายปี ดังนั้นเราจะไม่ยอมให้นางกลายเป็นคนไร้ค่า”

“แต่ในตอนนี้เฉินหยูเป็นบุตรสาวของอนุ” ฮูหยินผู้เฒ่าจำเรื่องสำคัญได้ นางอดไม่ได้ที่จะบ่นเรื่องเหยาซื่อ “เหยาซื่อเช่นกัน นางได้รับตำแหน่งเป็นฮูหยินใหญ่แล้ว แต่นางก็ยังต้องการหย่าร้าง ด้วยสิ่งเหล่านี้เจ้าไม่เพียงแต่เจ้าต้องเสียหน้า ฐานะของเฉินหยูยังน่าอึดอัดใจอีกด้วย !”

เฟิงจินหยวนเข้าใจแนวคิดนี้เป็นธรรมดา นอกจากนี้เขายังรู้ว่าองค์ชายสามไม่ต้องการบุตรสาวของอนุเป็นพระชายาของเขาและทำให้โอกาสที่เขาจะได้สืบทอดบัลลังก์น้อยลง เมื่อใดกันที่บุตรสาวของอนุก้าวขึ้นเป็นฮองเฮา ? แต่เขาไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายเช่นเดียวกับฮูหยินผู้เฒ่า เมื่อสถานการณ์นี้เกิดขึ้นในตอนแรก เขาอารมณ์เสียอยู่พักหนึ่ง อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้เขามีแผนใหม่

เขายิ้ม และปลอบโยนฮูหยินผู้เฒ่าโดยกล่าวว่า “ฐานะของเฉินหยูนั้นน่าอึดอัดใจในเวลานั้นเท่านั้น ในเมื่อลูกละเว้นชีวิตของนาง ลูกจะวางแผนเรื่องของนางใหม่ ท่านแม่เพียงแค่ผ่อนคลาย ตอนนี้ให้ลูกรวบรวมเงิน 1,000,000 เหรียญเงินก่อน ข้าสัญญากับองค์ชายสามไว้ สิ่งอื่นๆ จะได้รับการจัดการเมื่อถึงเวลา”

เขารู้สึกว่าคำพูดของเขาจะนำไปสู่ความสำเร็จอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฮูหยินผู้เฒ่าควรเชื่อถือคำพูดของเขาและพยักหน้าให้เขา นางมักจะให้คำแนะนำเพิ่มเติมอีกสองสามคำจากนั้นจะให้ไปรับเงินจากห้องคลัง

แต่ใครจะคิดว่าฮูหยินผู้เฒ่าพยักหน้ารับความพึงพอใจ และกล่าวชม “เจ้าเป็นคนที่มีแผนการที่ยอดเยี่ยม ข้าสบายใจแล้ว” จากนั้นนางก็พูดว่า “แต่คฤหาสน์ไม่มีเงินมากขนาดนั้น”

เฟิงจินหยวนเกือบจะล้มทั้งยืน คำพูดที่เขาเพิ่งพูดไปไม่มีประโยชน์เลยหรือ ? ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดีแต่นางบอกว่าไม่มีเงินเช่นนั้นหรือ ?

เขามองมารดาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า “ท่านแม่รู้หรือไม่ว่าคำพูดที่ไม่มีเงินจะส่งผลต่ออนาคตของลูกอย่างไร ?”

ฮูหยินผู้เฒ่าพยักหน้า “ข้าไม่ได้แก่จนจำอะไรไม่ได้ แต่เจ้าต้องรู้ด้วยว่าเงินทุนของคฤหาสน์ได้รับการจัดการโดยเฉินซื่อ นอกจากนี้ยังมีความช่วยเหลือจากตระกูลเฉิน ตอนนี้ความช่วยเหลือนั้นถูกตัดออกไป เจ้าจะให้ข้าไปหาเงิน 1,000,000 เหรียญเงินมาจากที่ไหน  นอกจากนี้เมื่อเฉินซื่อจัดการเงินของคฤหาสน์คฤหาสน์ของเรา ไม่ขาดแคลนอาหารหรือเสื้อผ้า แต่จำนวนเงินที่สามารถมองเห็นได้ก็มีจำกัดเช่นกัน นางชอบที่จะส่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อล่อลวงผู้คน และนางก็ส่งของดี ๆ มากมายมาให้ข้า แต่นางไม่เคยให้เงินเป็นของขวัญแก่ข้า ?”

เมื่อได้ยินการวิเคราะห์จากฮูหยินผู้เฒ่า จิตใจของเฟิงจินหยวนก็สงบลง เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “จะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ?”

อย่างไรก็ตามฮูหยินผู้เฒ่าก็ชี้ทางออกให้ “ในความเป็นจริงมันไม่สิ้นหวังไม่เสียทีเดียว เจ้าสามารถไปยืมคนอื่นได้”

“ใคร?”

“ลองคิดดูสิ ตอนนี้ในคฤหาสน์ของเรามีเงินมากที่สุด”

ใจของเฟิงจินหยวนสั่นไหวแล้วพูดว่า “ท่านแม่กำลังพูดว่า…อาเฮง”

“อ้าว” ฮูหยินผู้เฒ่ามองเขา และพูดว่า “ต้องบอกว่าถ้ามีคนในตระกูลเฟิงสามารถดึง 1,000,000 เหรียญเงินออกมาได้จริง ๆ จะมีแค่อาเฮงเท่านั้น แต่ในฐานะบิดา หากไปขอเงินนางตรง ๆ คงไม่มีทางเป็นไปได้ เงินส่วนใหญ่ในมือของนางมาจากองค์ชายเก้า หากเจ้ารับมันข้ากลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้นมา แต่เจ้าสามารถไปยืมได้ เขียนสัญญาและเมื่อวิกฤตได้ผ่านไปแล้วเจ้าก็นำเงินไปคืนได้ เช่นนี้มีความเป็นไปได้สำหรับการเจรจา”

เฟิงจินหยวนรู้สึกว่าศีรษะของเขาพองโต เขาไม่ต้องการแม้แต่จะพูดกับเฟิงหยูเฮง แต่เขาก็ต้องไปยืมเงินจากเด็กหญิงคนนั้นหรือ ? นี่ไม่ได้ล้อเล่นหรือ ?

“ไม่ เป็นไปไม่ได้” เขาส่ายหัวโดยไม่รู้ตัว “ไม่สามารถทำวิธีนี้ได้”

ฮูหยินผู้เฒ่าหยุดยิ้มและมองอย่างใจร้อน “ด้วยความยากลำบากเล็กน้อยก็ทำให้เจ้าถอยออกมา ? เจ้ามีความทะเยอทะยานที่ดี แต่เจ้าไม่ต้องการที่จะเข้าใจสถานการณ์ในคฤหาสน์ เช่นนั้นเจ้าจะจัดการเรื่องในราชสำนักได้อย่างไร ?”

เมื่อได้ยินเรื่องที่ฮูหยินผู้เฒ่าตะโกนนี้ เฟิงจินหยวนก็ได้สติขึ้นมา

แต่นี่ไม่ถูกต้องหรือ ? หากเขาไม่สามารถจัดการเรื่องต่าง ๆ ที่บ้านได้ เขาหวังจะให้บุตรสาวของเขาขึ้นไปเป็นฮองเฮาและให้ตัวเขาเองเป็นพระสัสสุระของฮ่องเต้ได้อย่างไร ?

“หากเจ้าต้องการประสบความสำเร็จในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ไม่เพียงแต่เจ้าจะต้องกล้าหาญเท่านั้น เจ้ายังต้องรู้ด้วยว่าเมื่อไหร่ที่เจ้าควรก้มศีรษะและโค้งคำนับ” ฮูหยินผู้เฒ่าพูดด้วยถ้อยคำที่ทำให้เฟิงจินหยวนต้องจารึกไว้ในหัวใจ

เขารู้สึกว่าฮูหยินผู้เฒ่านี้ฉลาดกว่าเมื่อก่อนมาก นางดูเหมือนจะมองการณ์ไกล เกี่ยวกับเรื่องเงินนางไม่โลภมากเหมือนเมื่อก่อน นางยังสามารถจุดประกายความคิดให้กับเขาในเวลาเช่นนี้และพูดถ้อยคำเช่นนี้ออกมาได้

เฟิงจินหยวนขยับตัวเล็กน้อย เมื่อยืนขึ้นเขาก็รู้สึกว่าการยืมเงินจากเฟิงหยูเฮงไม่ใช่ปัญหาใหญ่อีกต่อไป มารดาของเขาพูดถูกต้อง หากเขาต้องการที่จะเป็นคนที่ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เขาจะต้องสามารถก้มหัวของเขา

เขาโค้งคำนับฮูหยินผู้เฒ่าอย่างสุดซึ้ง “คำสั่งสอนของท่านแม่ในครั้งนี้ ข้าจะจดจำไว้ขอรับ”

ฮูหยินผู้เฒ่าพยักหน้า ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความคาดหวัง

เมื่อเห็นว่าเฟิงจินหยวนออกไปแล้ว ยายจาวก็เดินไปที่ด้านข้างของฮูหยินผู้เฒ่าพร้อมยาของโดยเฟิงหยูเฮง ฮูหยินผู้เฒ่าคุ้นเคยมาก

“การที่ให้ท่านใต้เท้าไปเจรจากับคุณหนูรองนั้นเป็นเรื่องยาก” ยายจาวเห็นว่าฮูหยินผู้เฒ่ายังคงขมวดคิ้วอยู่ ดังนั้นนางจึงรู้ว่าฮูหยินผู้เฒ่ายังคงเป็นกังวลอยู่

ฮูหยินผู้เฒ่าเข้าใจสิ่งนี้ดี แต่นางถอนหายใจและได้แต่พูดว่า “ไม่เช่นนั้นจะทำอย่างไรได้อีก ? ในเมื่อเขาตัดสินใจไปแล้ว คฤหาสน์ของเราจึงผูกติดกับองค์ชายสาม หากพระองค์ได้ดีพวกเราทุกคนก็ได้ดี หากพระองค์ตกต่ำเราก็ตกต่ำตาม ตอนนี้เฉินหยูไม่เหมือนเฉินหยูคนเดิมอีกต่อไป การใช้นางเป็นเครื่องต่อรองเป็นสิ่งที่ข้ากลัวว่าเราไม่อาจวางใจใจได้ สุดท้ายแล้วตระกูลเฟิงยังคงพึ่งพาเฟิงจินหยวน ถ้าเขาทำได้ดี ความคาดหวังที่เฉินหยูเป็นหงส์เพลิงจะไม่สูญเปล่า มิฉะนั้นมันจะทำได้สำเร็จโดยอาศัยผู้หญิงเพียงคนเดียวหรือ ?” ฮูหยินผู้เฒ่ารับยาในมือของยายจาวและนึกถึงเฟิงหยูเฮงก่อนที่จะพูดว่า “มันจะดีแค่ไหนถ้าเป็นอาเฮง”

ยายจาวปลอบโยนนาง “ฮูหยินผู้เฒ่าอย่ากังวลไปเลย ดูเหมือนว่าท่านใต้เท้ามีแผนอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่ทำเพื่อคุณหนูใหญ่มากเพียงนี้เจ้าค่ะ”

“หืม” เมื่อได้ยินการพูดถึงเฟิงเฉินหยู ฮูหยินผู้เฒ่าก็ไม่มีความสุข “ถ้าไม่ใช่เพราะการคาดหวังว่านางเป็นหงส์เพลิง ข้าก็จะไม่สนับสนุนนาง” อย่างไรก็ตาม เมื่อครุ่นคิดอีกเล็กน้อย นางก็เริ่มกังวล “พูดไป ถ้าเฉินหยูได้ดีขึ้นมา นางจะหันกลับมาแก้แค้นตระกูลเฟิงหรือไม่?”

ยายจาวตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ นางเริ่มรู้สึกว่าคุณหนูใหญ่ไม่ชอบคนในตระกูลเฟิงมานานแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีที่นางมองคนอื่น มันทำให้ตัวยายจาวเองรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อเทียบกับคุณหนูรองที่ตรงไปตรงมาต่อตัวเองนั้น แม้ว่าเฟิงหยูเฮงจะร้ายกาจแต่มันก็ยังดีกว่าคุณหนูใหญ่ที่อารมณ์แปรปรวน

“เจ้าก็กังวลเรื่องนี้หรือไม่?” ฮูหยินผู้เฒ่าสามารถบอกได้ว่าท่าทีของยายจาวผิดแปลกไป นางแค่นเสียงเย็นชาพูดว่า  “ในที่สุดเราก็เลี้ยงหงส์เพลิงซึ่งเป็นเด็กเนรคุณ ไม่ช้าก็เร็วความจริงคงปรากฎ มันค่อนข้างโชคร้ายที่ร่างกายขององค์ชายเก้าพิการ ไม่เช่นนั้นอนาคตของตระกูลเฟิงจะได้พึ่งพาอาเฮง !”

เฟิงจินหยวนออกจากเรือนซูหยาและตรงไปที่เรือนศจี หลังจากได้รับการจุดประกายความคิดจากฮูหยินผู้เฒ่า เขาก็รีบบึ่งไปยืมเงินจากเฟิงหยูเฮงทันที แต่เรือนซูหยาอยู่ไกลเกินไปจากเรือนศจี ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้สนามหญ้า แรงกระตุ้นก็ลดลงและความตื่นเต้นก็หายไป เขาก็เริ่มวิตกกังวลอีกครั้ง

การยืมเงินจากเฟิงหยูเฮงจะส่งผลให้เขาถูกเยาะเย้นหรือไม่ ? เขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ขุนนางขั้นหนึ่งจะก้มหัวลงขอยืมเงินจากบุตรสาว ! สิ่งนี้ไม่เหมือนกับการรับเงินจากมือของเฟิงเฉินหยู คนหนึ่งกำลังให้และอีกคนกำลังถูกยืม เขาอาจจำเป็นต้องลงนามในสัญญา เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

ยิ่งไปกว่านั้นการไปที่เรือนตงเซิงก็หมายความว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับเหยาซื่อผู้ซึ่งมีพระราชโองการและประกาศว่านางตั้งใจจะหย่าขาดจากเขา สิ่งนี้ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเดินชูคอต่อหน้าต่อหน้าข้าราชสำนักคนอื่นได้ หากเหยาซื่อรู้ว่าเขากำลังจะขอยืมเงินจากเฟิงหยูเฮง ใครจะรู้ว่าเขาจะถูกดูหมิ่นขนาดไหน

เฟิงจินหยวนหยุดเดินและมองไปที่ประตูพระจันทร์ที่ปิดอยู่ตรงหน้าเขา ในขณะที่เขาหยุดแผนการโจมตี

เขาจะไปต่อดีหรือไม่?

หรือเขายังไม่เข้าไป?!

ลองคิดดูอีกสักหน่อยสิ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็คิดอีกครั้ง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเขาได้บอกกับองค์ชายสามว่าเขาจะส่งมอบเงินให้ก่อนออกจากเมืองหลวง เขายังมีเวลาอีก 3 วัน มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะคิดอย่างรอบคอบ

ยืนยันการตัดสินใจของเขา เฟิงจินหยวนเดินหันหลังกลับไปที่เรือนไผ่หยก เมื่อเขากลับไปที่เรือนไผ่หยกเขารู้สึกเสียใจบ้าง เขามาถึงประตูลานหน้าเรือนตงเซิงแล้วทำไมเขาไม่เข้าไป

ถ้าเขาไปก่อนหน้านี้บางทีสิ่งต่าง ๆ อาจจะได้ข้อสรุปแล้ว ?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็เกิดความรู้สึกสับสน

เขาเดินวนห้องการศึกษาของเขาไม่รู้กี่รอบ เขาจำบางสิ่งบางอย่างที่ฮูหยินผู้เฒ่าได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้ เขาหยุดทันทีแล้วตะโกนขึ้นไปในอากาศ “ผู้คุ้มกันลับ”

ไม่นานร่างสีดำปรากฏขึ้ตรงหน้าเขาทันที

“เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปตามหายานั้นมีความคืบหน้าหรือไม่ ?”

ผู้คุ้มกันลับมีสีหน้าที่พ่ายแพ้และส่ายหัวพูดว่า “บ่าวรับใช้คนนี้ไร้ความสามารถ ยาตัวนั้น…หายากในโลกนี้”

จิตใจของเฟิงจินหยวนเริ่มตึงเครียดและสีหน้าของเขาดูน่ากลัวมาก “เจ้าเป็นคนพูดว่าที่หอนางโลมมีไม่ใช่หรือ ?”

“บ่าวรับใช้คนนี้ทำหน้าที่ของตัวเองล้มเหลว” ผู้คุ้มกันลับไม่ได้อธิบายเพิ่มเติมในขณะที่เขายอมรับความผิดพลาดของเขา

จิตใจของเฟิงจินหยวนด้านชา เขารู้ว่ายานั้นเป็นเพียงข่าวลือ ความสามารถในการค้นหามันจะผิดปกติ ไม่สามารถพบว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่หากไม่มียานั้น เฉินหยูจะผ่านเหตุการณ์ที่สำคัญอย่างไร ปีหน้าอายุของนางถึงเวลาแต่งงานแล้ว

แต่เขาไม่ทราบว่าในเวลานี้เฉินหยูก็กำลังกังวลกับปัญหาเดียวกัน แต่ทันใดนั้นนางก็นึกถึงคำพูดที่เฟิงหยูเฮงกล่าวในวันนั้น: ท่านพี่ ข้ากล้าพนันกับท่านพี่ว่าท่านพี่จะให้เงินข้ามากกว่านี้ในวันข้างหน้า !

นางดูเหมือนจะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างและทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืน นางเรียกยี่หลิน “ไปที่เรือนตงเซิงกัน !”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด