ตอนที่ 37 ความคิดแปลกๆ

รถหยุดนิ่งและหานเซี่ยวก็ถูกผลักออกมาพร้อมถุงดำที่ยังคงครอบหัว เมื่อรถเริ่มออกตัว หานเซี่ยวก็นำถุงดำออกเพื่อค้นหาตัวเองว่าอยู่ไหน

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาสามารถเห็นดวงจันทร์เปล่งประกายหลายดวงในท้องฟ้า

 

“จิ๊ ทำไมอะไรๆก็ต้องเป็นความลับ?”เขาพึมพำ

อย่างไรก็ตาม หานเซี่ยวรู้สึกพึงพอใจมากที่บรรลุเป้าหมายเขา เขาฮัมเพลงอย่างเพลิดเพลินขณะเดินกลับไปยังโรงงาน และเพียงเมื่อเขามาถึงทางเข้า เขาก็ฉุกคิดได้ว่าเขาควรอธิบายยังไงกับการหายตัวไปถึงสามวันดี

หานเซี่ยวก้าวไปในโรงงาน เห็นลู่เฉียนกำลังเดินวนไปมาอย่างกังวล

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอโกรธเมื่อเห็นเขา

 

“ทำไมนายเพิ่งกลับมาตอนนี้?!นายรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหน?นายเป็นชาวต่างชาติ!ฉันคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับนายซะอีก!”

‘หะ เกิดอะไรขึ้น?’หานเซี่ยวจ้องมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า

“นายไปทำอะไรมากันแน่?”

“แค่เดินเล่น”

“อย่างน้อยนายก็ช่วยหาข้อแก้ตัวที่ดีกว่านี้ได้ไหม?!”

“ฉันคิดว่า..มันก็ดีแล้วนะ?”

“เหตุการณ์ยิงกันที่ลานขยะถูกรายงานข่าวเมื่อวาน ฉันคิดว่านายอาจติดอยู่ในนั้นและ..”ลู่เฉียนเริ่มจู้จี้

 

การถูกจู้จี้ไม่ได้ทำให้หานเซี่ยวขุ่นเคือง ในทางตรงกันข้าม มันกลับทำให้เขารู้สึกอบอุ่น

อย่างไรก็ตาม เฒ่าหมานลู่กลับปรากฏขึ้นทำลายช่วงเวลานี้

 

“แกยังมีชีวิตอีก?น่าผิดหวังเสียจริง”

“ฉันจะหาโทรศัพท์มือถือมาให้นาย ค่าใช้จ่ายจะหักจากเงินเดือนนาย”ลู่เฉียนกล่าว

“ไม่จำเป็น ฉันมีอยู่แล้ว”หานเซี่ยวตอบพลางหยิบมือถือสีดำออกมา

 

แม้พวกเขาจะบอกเขาไม่ให้ส่งหมายเลขโทรศัพท์ให้ใคร แต่ใครจะสนละ!

เมื่อเห็นโทรศัพท์สีดำ เฒ่าหมานลู่ก็จ้องเขม็ง เขาลากตัวหานเซี่ยวไปอีกมุมหนึ่ง

 

“นี่คือโทรสัพท์ของแผนก13 แกเข้าร่วมแผนก13แล้ว?”

“งั้นคุณก็รู้จักมัน”

“ฮืม ในเมื่อแกเข้าร่วมแผนก13แล้ว...งั้นก็ไสหัวไปให้พ้นโรงงานฉันซะ!”

“คุณสามารถออกไปได้หากคุณต้องการ แต่ผมจะไม่ไปไหน”

“แกกล้าพูดกับฉันเช่นนั้น?!ทำไมแกถึงคิด...”

เฒ่าหมานลู่หยุดชะงัก

“แก...กำลังพยายามคิดจีบหลานสาวฉัน?”เขาคำราม

“ไม่ใช่!”หานเซี่ยวรีบตอบ

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเฒ่าหมานกลับยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่

“เห้ เจ้าหนูหาน ตอนนี้ฉันก็กำลังคิดอยู่พอดี...หลานสาวฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว แกคิดยังไงเกี่ยวกับเธอละ?”

 

หานเซี่ยวแข็งค้าง

“เฒ่าลู่ อย่างที่คนกล่าวกัน เมล่อนที่ถูกขโมยมักไม่หวานฉ่ำ!”

“แต่อย่างน้อยแกก็ยังมีเมล่อน!นอกจากนี้ เรายังต้องการเด็กมาสืบสกุล”

เรา?!อย่าลากผมไปเข้าร่วมแผนผังตระกูลคุณ!

“..”

“ฮี่ฮี่ ตีเหล็กต้องตีตอนที่มันร้อน!ฉันสามารถช่วยแกได้หลายเรื่อง”เขากล่าสเริมขณะตบไหล่หานเซี่ยวก่อนจะขึ้นบันไดไป ทิ้งหานเซี่ยวให้ยืนอย่างงุนงง

คนแก่ที่ต้องการลูกหลานมักน่ากลัว!

หานเซี่ยวหันหลังกลับ และต้องขนลุกเมื่อเห็นว่าลู่เฉียนยืนอยู่ด้านหลังเขามาตลอด เธอจ้องหานเซี่ยวด้วยดวงตากลมโต ซึ่งดูเหมือนจะเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

“นี่เป็นการเข้าใจผิด!”

“มะ-ไม่!”ลู่เฉียนปิดใบหน้าเขินอายเธอและวิ่งขึ้นบันไดไป

“มันไม่ใช่อย่างนั้น..”

…

สำหรับลั่วซวน เขากระวนกระวายมาตลอดวัน เกลัวว่าหานเซี่ยวจะเข้าร่วมแผนกโลจิสติกส์และขโมยความเฉิดฉายไปจากเขา

เมื่อมาถึงจุดๆหนึ่ง เขาก็ตรงไปหาผู้อำนวยการเพื่อถามถึงหานเซี่ยว

 

“ข้อมูลเขาถือเป็นความลับ”ผู้อำนวยการฝ่ายโลจิสติกส์ที่มักมีรอยยิ้มบนใบหน้าเขากล่าวขึ้น“ทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกเธอได้คือเขาได้เข้าร่วมแผนก13แล้ว”

หัวใจของลั่วซวนเต้นกระหน่ำกับข่าว

“เขาจะเข้าร่วมโลจิสติกส์หรือวิจัยกันครับ?”

ผู้อำนวยการส่ายหัว

“ไม่ใช่ทั้งสอง เขาจะเข้าร่วมแผนกปฏิบัติการลับ เขาจะเริ่มงานในอีกไม่กี่วัน

ข่าวนี้สร้างความตกตะลึงให้ลั่วซวน

หน้าใหม่ที่จู่ๆก็โผล่ขึ้นกลับถูกคัดเลือกเข้าหน่วยลับโดยตรง?ฉันทำงานมาหลายปี แต่ก็ยังอยู่ในแผนกวิจัย?

นี่ไม่ยุติธรรม!

..

หนึ่งสัปดาห์หลังเหตุการณ์ที่ลานขยะ เหล่ามาเฟียของทั้ง6เขตได้มารวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับประเด็นการหายไปของแรคคูร

หลังขบคิดถึงปริศนา พวกเขาก็สามารถค้นพบว่าแผนก13ได้ยื่นมือออกมา และนี่ก็ทำให้พวกเขาตกใจ

แรคคูนกลับไปกระตุกหนวดเสือเข้า?

 

“แรคคูรต้องไปตอแยแผนก13เข้า เขาอาจตายไปแล้ว”หัวหน้าของ2ซึ่งเป็นผู้ริเริ่มการประชุมประกาศ

 

เหล่าผู้นำโลกมืดล้วนมีสีหน้าดำมืด แม้พวกเขาจะมักทำตัวสูงส่งและองอาจต่อหน้าลูกน้อง พวกเขาก็รู้ดีว่าแผนก13สามารถกวาดล้างพวกเขาได้ทุกเมื่อ พวกเขาเป็นแค่กลุ่มอันธพาลเล็กๆ

เหนือสิ่งอื่นใด เมืองหลวงตะวันตกคือที่ตั้งของรัฐบาล และพวกเขาก็เป็นแค่หนูตามท่อระบายน้ำ ในความเป็นจริง พวกเขาไม่อาจเทียบได้กับนายหน้าขายอาวุธเถื่อนและข่าวในสลัมได้ด้วยซ้ำ!อย่างน้อยกลุ่มคนเหล่านั้นก็มีเบื้องหลังที่ทรงพลัง

 

“ใครอยากจะครองเขต7?”หัวหน้าเขต2ถาม

ทุกคนนิ่งเงียบ

“ไม่มีใครเลย?”

 

แม้เหล่าหัวหน้ามักต่อสู้แย่งอาณาเขตกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้ายึดครองเขต7โดยไม่เข้าใจเหตุผลการลงมือของแผนก13

“ไม่เป็นไร งั้นเราก็จะปล่อยให้พวกเลือดใหม่เข้าแย่งชิง”

ตอนนี้แรคคูนได้ถูกลบออกจากภาพ มีคนทะเยอทะยานในแก๊งเขาลุกขึ้นยืนเพื่อยึดอำนาจ แน่นอน ไม่ใช่ว่าพวกเขายินดีให้คู่ต่อสู้ใหม่เผยโฉม แต่เพราะสถานการณ์ในเขต7ยังไม่ชัดเจน พวกเขาแค่กำลังรอดูสิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ส่ายเกินไปที่จะกำจัดหัวหน้าใหม่ทันทีที่ทุกอย่างมั่นคง

...

ชีวิตของหานเซี่ยวในโรงงานกลับเป็นปกติ หลังจากนั้นไม่กี่วัน เขาก็เบิกเงินเดือนแรกล่วงหน้าเพื่อสั่งวัตถุดิบจากแผนก13

ในปัจจุบัน เขากำลังตรวจสอบกระสุนสีแดงเข้มบนฝ่ามือเขา มันถูกสลักด้วยลวดลายเปลวไฟ

[กระสุนระเบิดแรงสูง] : ทำให้เกิดการระเบิดในรัศมี3เมตรเมื่อกระทบเป้าหมาย

แม้มันจะเป็นคำอธิบายสั้นๆ แต่มันก็ทรงพลังมาก

กระสุนระเบิดแรงสูงประกอบด้วยเจลและก๊าซที่ติดไฟง่ายซึ่งสามารถติดไฟได้ง่ายกว่ากระสุนเจาะเกราะดั้งเดิม พวกมันจะระเบิดทันทีที่สัมผัสกับอากาศและตัวกระสุนก็จะหายไปพร้อมกับการระเบิดโดยไม่หลงเหลืออะไรไว้

วิธีการสร้างถูกอธิบายไว้ในพิมพ์เขียว และแม้หานเซี่ยวจะไม่เข้าใจมันดี เพราะเขายังไม่ได้เรียนรู้[เคมีพื้นฐาน]แต่เขาก็ยังสามารถสร้างมันได้ตามคำแนะนำ

สำหรับกระสุนปืนพกไปจนถึงกระสุนสไนเปอร์ ในอีกไม่กี่วันต่อมา หานเซี่ยวได้สร้างกระสุนระเบิดแรงสูงหลายสิบนัด

เขายังใช้โลหะคุณภาพดีเพื่อสร้างมีดพัน0.65เมตร 2.5กิโลกรัมพร้อมความเสียหาย13-19หน่วย มันเป็นมีดดำมีขอบเป็นสามเหลี่ยมและด้วยความที่มันยังไม่เหมาะกับการต่อสู้จริง มันจึงเอาไว้ใช้ฝึกฝน

หานเซี่ยวใช้ค่าประสบการณ์ที่เขาได้รับจากการสร้างกระสุนระเบิดและมีดพับเพื่อยกระดับ[ความสัมพันธ์กับเครื่องกล(ฝึกหัด)]เป็นระดับ4

[ความสัมพันธ์กับเครื่องกล(ฝึกหัด)]มีระดับสูงสุดคือ5 ซึ่งหานเซี่ยวต้องใช้ค่าประสบการณ์15000หน่วย [พื้นฐานการยิง]เขาอยู่ที่ระดับ8และนั่นก็ต้องใช้ค่าประสบการณ์45000เพื่อยกระดับ รวมทั้งหมด หานเซี่ยวต้องใช้ค่าประสบการณ์6หมื่นหน่วยเพื่อได้รับแต้มพรสวรรค์อีก2แต้ม

แต่ละประเทศใน6ประเทศจะครอบครองความรู้ขั้นกลางที่แตกต่างกันออกไป บนดาวเคราะห์อความารีน มีความรู้ขั้นกลางเพียง3ใน5ของคลาสหลัก นักสู้ ช่างกลและผู้ใช้พลังจิต

ด้วยความที่ดาวเคราะห์เริ่มต้นไม่มีความรู้ขั้นกลางครบทั้ง5สายอาชีพหลัก ผู้มาใหม่จึงมักถูกส่งไปดาวเคราะห์ตามการตั้งค่าที่พวกเขาป้อน

แม้แผนก13จะครอบครองความรู้ขั้นกลางของช่างกล แต่มันก็มีเพียงพันธมิตรระดับ’เทิดทูน’เท่านั้นจึงเข้าถึงได้

มันยังมีเส้นทางอีกยาวไกลก่อนหานเซี่ยวจะกลายเป็นที่เทิดทูนต่อแผนก13

นับตั้งแต่คืนที่หานเซี่ยวกลับมายังโรงงาน ลู่เฉียนก็ไม่มองเขาโดยตรงอีก และมักหน้าแดงและหนีไปหลังคุยกับเขาไม่กี่ประโยค ทำให้หานเซี่ยวรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก มันยิ่งไม่ช่วยอะไรเมื่อเฒ่าหมานมักปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราวเพื่อมอบความรู้การจีบสาว

สำหรับตัวลู่เฉียนเอง เธอมีความรู้สึกผสมปนเปกัน

แน่นอน เธอไม่ได้เกลียดหานเซี่ยว แต่ทว่า เธอก็ไม่ได้ดูเหมือนจะชอบเขาเช่นกัน

เธอกลับกังวลว่าหานเซี่ยวจะเก็บของและออกไปหากเธอปฏิเสธเขา เหนือสิ่งอื่นใด เธอจะหาพนักงานดีๆเช่นเขาได้จากไหนกัน?

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของหานเซี่ยวก็สว่างขึ้น

มีข้อความ ‘ เอกสารสมบูรณ์แล้ว มารายงานตัววันนี้-เฟิง จุน’

“ในที่สุด”