ตอนที่ 35 หานเซี่ยว

การต่อสู้กินเวลาอยู่สองชั่วโมง และมันก็ถือเป็นปฏิบัติการที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของมังกรดารา ไม่เพียงแต่พวกเขาจะทำลายฐานขององค์กรต้นกำเนิดได้ พวกเขายังสามารถรวบรวมข้อมูลได้เป็นจำนวนมาก เหล่าเบื้องบนในแผนก13ล้วนยินดี และมันก็เป็นไปไม่ได้หากไร้ซึ่งหานเซี่ยว

อย่างไรก็ตาม อดีตของหานเซี่ยวและปัญหาเรื่องดาราทมิฬยังคงเป็นปริศนาเนื่องจากข้อมูลที่หลิน เหยารวบรวมไม่ได้กล่าวถึงพวกเขา-บันทึกข้อความของดาราทมิฬถูกปรุงแต่งขึ้น ขณะที่การทดลองวัลคีรี่ถือเป็นความลับสูงสุด

ย้อนกลับไปสำนักงานใหญ่ หลี่ ย่าหลินส่งมอบแขนกลน้ำหนักเบาคืนอย่างอิดออด

 

“แขนกลมีประโยชน์ดีไหม?”หัวหน้าของเธอถาม

หลี่ ย่าหลินพยักหน้า

“ต้องขอบคุณมันที่ทำให้ภารกิจเราประสบความสำเร็จ ใครเป็นของสร้างมันกัน?”

“เรื่องนั้น ฉันไม่อาจบอกเธอได้”

ดวงตาของย่าหลินเป็นประกาย

“นั่นคือคำสั่งของเบื้องบน”

 

หลี่ ย่าหลินยอมแพ้กับการข่มขู่ของหัวหน้าและตรงไปยังแผนกโลจิสติกส์เพื่อมองหาลั่วซวน

สมบัติที่มีมาแต่เกิดบนหน้าอกเธอทำให้เส้นทางเธอราบรื่น เมินเฉยความปั่นป่วนกับการปรากฏตัวของเธอ

แม้แผนกทั้งหมดในแผนก13จะมีสถานะเท่าเทียมกัน แต่แผนกปฏิบัติการลับเต็มไปด้วยสาวงาม-เจ้าหน้าที่ชั้นสูง ดังนั้นพวกเขาจึงถูกจับตามองโดยแผนกอื่น

ทันใดนั้นหลี่ ย่าหลินก็หันไปมองฝูงชนด้านหลังเธอและประกาศเสียงดัง“ฉันกำลังมองหาลั่วซวน”

ทุกคนมองไปทางลั่วซวนอย่างอิจฉา

แผนกปฏิบัติการลับมาที่นี่เพื่อรับสมัครฉัน?เขาสงสัย

หลังระงับความตื่นเต้น เขาก็ตอบกลับ“ผมคือลั่วซวน ผมควรเรียกคุณว่ายังไงดีครับ?”

“หลี่ ย่าหลิน”

“มีอะไรให้ผมช่วยครับ?”ลั่วซวนถาม

“นายเป็นคนที่คิดค้นแขนกลนั่นขึ้นมางั้นหรอ?”

 

แขนกล?ลั่วซวนคิดถึงแขนกลน้ำหนักเบาที่ทำให้เขาเสียหน้าทันที

มันผิดปกติ?ลั่วซวนร้องยินดีอยู่ข้างใน

“มีปัญหางั้นหรอครับ?”เขาถามด้วยสีหน้าตรงไปตรงมา

“ไม่ใช่เช่นนั้น ฉันเพิ่งพบว่ามันมีประโยชน์มาก ฉันอยากสั่งซื้อส่วนตัว”

 

ลั่วซวนแสดงสีหน้าอับอายออกมา-เขากำลังหัวเราะอยู่ในใจพลางคิดว่าแขนกลนั่นไร้ค่า

“ผมไม่ได้คิดค้นมันขึ้น”เขาตอบด้วยรอยยิ้มแห้ง

“แล้วทำไมไม่รีบบอก!เสียเวลาซะจริง”

สีหน้าของลั่วซวนมืดหม่น

ทันใดนั้น เฟิงจุน ผู้ที่เดินผ่านมาก็กล่าวขึ้น“ตัวตนของนักประดิษฐ์คือความลับสูงสุด ช่วยอย่าทำการคาดเดาหรือพูดคุยกัน”

หลี่ ย่าหลินตกใจ ความลับสูงสุด?

ขณะที่ฝูงชนพากันแยกย้าย ลั่วซวนก็คิดถึงภัยคุกคามที่ช่างกลลึกลับคนนี้ได้กระทำกับเขา

“ฉันจะไม่ปล่อยให้เขามีช่วงเวลาดีๆหากเขาร่วมกับแผนกโลจิสติกส์!”

…

ที่ไหนสักแห่งในฐานบัญชาการลับ

“หัวหน้า ฐาน45ได้ถูกทำลายแล้วครับ”

“ฝีมือใคร?”

“มังกรดาราครับ”

“พวกเขารู้ฐานเราได้ยังไง?!”

“ผมไม่แน่ใจครับ”

ฐานขององค์กรต้นกำเนิดกระจายอยู่ทั่วโลก อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่แห่งที่ตั้งอยู่ภายในอาณาเขตของ6ประเทศและฐานสำคัญเหล่านั้นก็ล้วนปิดตายตลอดปีเพื่อป้องกันการตรวจจับ!

 

“พวกมันพบฐานเราได้ยังไงกัน?มีหนอนในหมู่พวกเรา?”

มีเพียงสมาชิกระดับสูงในองค์กรที่รู้ตำแหน่งของฐานลับเหล่านั้น มันจะเป็นภัยพิบัติหากมีใครคนใดคนหนึ่งกลายเป็นคนทรยศ

หัวหน้าตัดสินใจว่าเขาต้องทำการล้างบาง

แน่นอน หานเซี่ยวผุดขึ้นในหัวเขา อย่างไรก็ตาม เขาได้ตัดออกไปเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่หานเซี่ยวจะเข้าถึงข้อมูลลับสูงสุดในฐานะวัตถุทดลองชั้นต่ำ

แต่การคิดถึงหานเซี่ยวก็ยังทำให้เลือดเขาเดือดพล่าน ค่าหัวได้ถูกตั้งมาสักพักแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าวเกี่ยวกับเขา

 

“แกมั่นใจว่าแกหนีได้เร็ว แต่อีกไม่นาน ฉันจะคว้าบีบแกไว้ในกำมือ เพลิดเพลินกับวันที่เหลืออยู่ของแกไปซะเถอะ”

หัวหน้าหัวเราะอย่างเยือกเย็น

...

“หานเซี่ยวหายตัวไปสามวันแล้ว เขาไปไหนกันแน่?”

ลู่เฉียนกำลังเดินไปมาอย่างเป็นกังวล

“เขาหลงทาง?มันเป็นความผิดของหนูเอง!หนูควรซื้อโทรศัพท์มือถือให้เขา ปู่บอกว่าเขาเป็นคนต่างชาติ ใช่ไหม?เขาไม่รู้จักเมืองนี้ดีด้วยซ้ำ!หนูควรทำยังไงดี!”

“มองโลกในแง่ดีสิ เขาอาจตายไปแล้วก็ได้”เฒ่าหมานลู่ปลอบใจ

“..”

“คุณปู่!ทำไมปู่ถึงอคติกับเขานัก?”

เฒ่าหมานลู่ถูจมูกอย่างต่อเนื่อง

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวลู่เฉียน

“ปู่!ช่วยหาคนมาตามหาเขาหน่อยสิ!”เธออ้อนวอน

“หลานขอร้อง”เฒ่าหมานพ่นลมหายใจ“เห้อ!เมื่อหลานขโมยหนังสือปู่ หลานจำได้ไหมว่าปู่เป็นปู่ของหลาน?”

“นั่นไม่สำคัญเลย!หนูขอโทษ ยกโทษให้หนูนะ?”

“ไม่มีทาง”

“ปู่จะไม่ช่วยจริงๆ?”

“ปู่ไม่ช่วย!”

 

ทันใดนั้น ลู่เฉียนก็ยิ้มอย่างกล้าหาญ

“งั้นหนูจะช่วยปู่ขายไวน์ชั้นดีที่ปู่ซ่อนไว้อยู่ใต้พื้นในห้องนอนปู่!”

“พูดเรื่องอะไรกัน?ไม่ใช่ว่าปู่ของหลานเป็นคนขยัน?หลานแค่อยากหาตัวเขา ใช่ไหม?ปู่จะทำมัน ปู่จะทำมัน”เฒ่าหลานเปลี่ยนน้ำเสียงเขาทันที

“ขอบคุณค่ะ คุณปู่”ลู่เฉียนตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง

 

เฒ่าหมานถอนหายใจ เขาโทรศัพท์ไปหาชายชราร่างสูง

“เฮ้ย ไอแก่ หานเซี่ยวถูกพวกเอ็งพาตัวไปใช่ไหม?”

“..เดาดูสิ?”

“เขาไปทำอะไร?”

“เขาไม่ได้ทำอะไร เราแค่อยากทำงานกับเขา”

“หากเขาไม่ได้ทำอะไร งั้นก็ปล่อยเขามาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นหลานสาวฉันจะไปพังคอลเลคชั่นไวน์ของฉัน!”

“ฉันทำไม่ได้ มันขัดกับกฏ”

“ช่างหัวมันสิ!แกคือคนที่กำหนดกฏ และแกยังเป็นหนี้ฉันอยู่ครั้งก่อน จำได้ไหม?ฉันไม่สนใจ!แค่ปล่อยตัวหานเซี่ยวมาเดี๋ยวนี้!”

ชายชราร่างสูงกลอกตาอย่างขุ่นเคือง

“เอาละ เอาละ ฉันเข้าใจแล้ว”

เฒ่าหมานลู่วางโทรศัพท์ลงอย่างไม่มีความสุข

“ทำไมฉันต้องไปช่วยไอเด็กเหลือขอนั่นด้วย?”เขาถอนหายใจ นึกถึงอดีตของตัวเอง