SH.5 – การต่อสู้ที่ดุเดือด
5 – การต่อสู้ที่ดุเดือด
อสรพิษลมกัดไปยังความว่างเปล่า
มันเป็นเพราะโรดส์ปรากฏตัวออกมาจากด้านหลังทันเวลาพอดี
“คุณโรดส์?”
ไลซ์ ซึ่งเพิ่งหลุดรอดจากการโจมตีของอสรพิษลม เธอเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจเมื่อพบว่าโรดส์กำลังยืนอยู่ด้านหลังเธอ ปัจจุบันเธอกำลังยืนพิงแขนของเขา บางทีอาจจะเป็นเพราะร่างกายของเธอรู้สึกอ่อนเพลียและไร้เรี่ยวแรง เธออยากจะยืนขึ้นแต่ขาของเธอไม่มีแรง ดังนั้นเธอจึงนั่งลงแทน
“ไลซ์!”
เมื่อเห็นว่าไลซ์รอดพ้นจากความตาย คาร์เตอร์ก็โล่งใจ แต่ในไม่ช้าหัวใจของเขาก็กระตุกอีกครั้ง เพราะในขณะนี้อสรพิษลมก่อนหน้านี้หันกลับมา มันกระพือปีกและกำลังจะโจมตีอีกครั้ง
บ้าเอ้ย!
เขาจับดาบและวิ่งเข้าไปหาไลซ์หวังว่าจะสังหารมัน แต่ไม่ว่าเขาจะวิ่งเร็วแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถตามมันทัน
เมื่อเห็นอสรพิษลม เด็กสาวไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกลั้นหายใจ เธออยากทำบางอย่าง แต่เธอไม่รู้จะทำอะไร ในฐานะนักบวช เธอไม่สามารถใช้อาวุธได้ แล้วเธอจะทำอย่างไรดี?
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง”
เมื่อไลซ์ตกอยู่ในความสับสน เธอได้ยินเสียงของโรดส์ดังมาจากด้านหลัง จากนั้น โรดส์ก้าวออกไปด้านหน้าครึ่งก้าวและกันเธอออกจากอันตราย
เขาตั้งใจจะสู้กับอสรพิษลมอย่างนั้นรึ?
ไลซ์สับสนอย่างมาก เธอยังคงสังเกตเห็นไลซ์ยื่นมือขวาออกไป ทันใดนั้น ไลซ์สังเกตเห็นสัญลักษณ์บนมือขวาของเขา มันเป็นวงเวทย์ที่งดงามและซับซ้อนมาก แสงเวทมนตร์ก่อตัวเป็นเส้นตามสัญลักษณ์พุ่งออกไปในแต่ละนิ้ว หลังจากนั้นเหมือนมีการ์ดใสปรากฎขึ้นใจกลางฝ่ามือของเขา
หลังจากนั้น โรดส์กำมือแน่น
ทันใดนั้น แสงสีขาวสว่างขึ้นมาในทันที
เวทมนตร์ที่มองไม่เห็นถูกปลดผนึก มันกลายเป็นอากาศที่รับรู้ได้และแพร่กระจายออกไปรอบๆ อสรพิษลมตัวแรกที่กำลังโจมตีกรีดร้องออกมาและกระพือปีกอย่างรวดเร็ว มันกำลังพยายามควบคุมสมดุลจากความวุ่นวายตรงหน้า แต่ก่อนที่มันจะได้ทำอะไรต่อไป แสงสีขาวระเบิดออก มันเฉือนร่างของอสรพิษลมขาดกระจุยออกไป
“เฮ้ออ....”
โรดส์ถอนหายใจออกมา ในขณะนั้นแสงสีขาวได้หายไป ปรากฎดาบสีขาวใสบริสุทธิ์แทนที่ขึ้นมาบนมือขวาของเขา เขาตวัดดาบเครื่องหมายแห่งดวงดาวในมือของเขา มันทิ้งประกายแสงสีขาว เป็นภาพที่ดึงดูดาสายตามาก
เขาไม่ได้สังเกตว่าคนอื่นๆทั้งหมดอยู่ในอาการตกตะลึง ไลซ์นั่งอยู่กับพื้นและมองชายหนุ่มที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ คาร์เตอร์ชะลอความเร็วลง และมองไปที่ดวงตาของโรดส์ด้วยความตกตะลึง แม้ว่าเขาจะสงสัยว่าโรดส์จะไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาไม่เคยคิดว่าตัวตนของเขาจะ ‘พิเศษ’ ขนาดนี้
แม้ว่าเธอจะนั่งอยู่บนพื้น ไลซ์อดไม่ได้ที่จะหลงใหลไปกับดาบสีขาวบริสุทธิ์ตรงหน้า ตัวดาบเรียวยาวมีลวดลายแกะสลักที่เรียบง่าย เปล่งแสงสีขาวอ่อนรอบตัว และสามารถมองเห็นละอองแสงได้ด้วยตาเปล่า ยิ่งไปกว่านั้น ปีกที่ด้ามจับทำให้มันดูประณีตมาก แม้แต่รอยสลักรูปขนนกยังสามารถมองเห็นได้ชัดเจน ถึงแม้ว่าโดยปกติเด็กสาวส่วนใหญ่จะไม่ค่อยสนใจในเรื่องของอาวุธ แต่ดาบนี้อยู่เหนือล้ำเกินกว่าคำว่าอาวุธทั่วไปมาก สามารถเรียกมันได้ว่าเป็นหนึ่งในงานศิลปะก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
ไลซ์ชื่นชมออกมาอย่างหมดจด แต่คาร์เตอร์นั้นแตกต่างออกไป ในฐานะนักผจญภัยที่มีประสบการณ์ คาร์เตอร์ไม่เคยเห็นสิ่งที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน ความจริงแล้ว เมื่อโรดส์เรียกอาวุธนี้ออกมา คาร์เตอร์ถึงกับมึนงง แม้ว่าเขาจะเคยเห็นการอัญเชิญของจอมเวทย์มาบ้าง พวกเขามักใช้คริสตัลเป็นสื่อกลาง และพวกเขายังจำเป็นต้องร่ายเวทย์ไว้ล่วงหน้า หลังจากนั้นมอนสเตอร์น่าเกลียด 2-3 ตัวจะถูกอัญเชิญออกมา แต่กับการอัญเชิญอาวุธ? เขาไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้มาก่อน
ถึงแม้ว่าคาร์เตอร์จะไม่แน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ในมือของโรดส์นั้นคืออะไร แต่เขาสามารถมั่นใจได้ว่าคนปกติไม่สามารถใช้ดาบเวทมนตร์เช่นนี้ได้ คนที่มีสิทธิ์ใช้อาวุธประเภทนี้มักจะเป็นตัวตนอย่างขุนนางหรือบุคคลไม่ธรรมดา จากที่เห็นปีกที่งดงามของดาบ คาร์เตอร์ได้แต่ขมวดคิ้ว เขามั่นใจว่าในทวีปนี้ ทูตสวรรค์เป็นเผ่าพันธุ์ที่สูงส่งมาก พวกเขาส่วนใหญ่มีชื่อเสียงโด่งดัง หรือไม่ก็มีผู้สนับสนุนมากมาย อย่างผู้ปกครองอาณาจักรมันน์ ลิเดีย ภาฟิวด์ มิลา เฟรเดอริก้า ที่ขึ้นครองบัลลังก์เมื่อ 3 ปีก่อนเองก็เป็นทูตสวรรค์ แม้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าเขาจะไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง แต่คาร์เตอร์มั่นใจว่าด้วยอาวุธนั่น โรดส์และเหล่าขุนนางต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกัน
เมื่อความคิดเหล่านี้พุ่งเข้ามาในความคิดของคาร์เตอร์ เขาวิ่งมาถึงทั้งสองคนแล้ว
“เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ฉันยังไหวค่ะ”
ใบหน้าของไลซ์ซีดลง นั่นไม่ใช่เพราะเธอขี้ขลาด แต่เป็นเพราะสถานการณ์ตรงหน้า ถ้าโรดส์ดึงเธอกลับมาไม่ทันเวลา เธอคงตายไปแล้ว ความกลัวที่สามารถหลบรอดจากความตายเป็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่อาจเข้าใจได้
หลังจากที่พิจารณาว่าไลซ์ไม่ได้รับบาดเจ็บ คาร์เตอร์หันหน้ามายังโรดส์ที่ยืนข้างเขา
“โรดส์ เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”
โรดส์พยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงบอกว่าเขายังไหว แม้ว่าซีกซ้ายของเขาจะยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ก็ตาม แต่มันไม่ได้ส่งผลต่อการต่อสู้ของเขา ในทางตรงกันข้าม เขากังวลเรื่องอื่นมากกว่า
“พวกคุณจะทำอะไรต่อไป?”
อสรพิษลมเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเรือบินจะเร่งความเร็วสูงสุด แต่พวกเขายังไม่สามารถกำจัดอสรพิษลมส่วนใหญ่ได้ สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น กลับกัน มันเลวร้ายลงเรื่อยๆ
“พวกเราตั้งใจจะสู้ไปจนกว่าพวกเราจะออกไปจากอาณาเขตของพวกมัน ก่อนหน้านั้นเราต้องลุยต่อ”
ถ้าบนพื้น คาร์เตอร์อาจจะมีวิธีอื่น แต่ปัญหาตอนนี้ก็คือเขาอยู่กลางอากาศ นอกจากความคิดนี้เขาไม่มีวิธีที่แก้ปัญหากับสถานการณ์ตรงหน้าได้
หลังจากพูดจบ เด็กหนุ่มตรงหน้าเขาขมวดคิ้ว
“ช้าเกินไปแล้ว คุณคาร์เตอร์”
“หือ?”
“อสรพิษลมมีมากเกินไป แม้ว่าคุณจะเร่งความเร็วขึ้น แต่พวกเราไม่มีทางออกไปก่อนที่เรือบินจะพังแน่นอน”
“จริงรึ?”
คาร์เตอร์ไม่ได้โง่ เหตุผลที่เขาตัดสินใจเพราะเขาไม่คุ้ยเคยกับเรือลำนี้ หลังจากที่โรดส์พูดขึ้น เขาเข้าใจเรื่องนี้ได้ทันที
“แล้วพวกเราควรทำอย่างไรดี?”
“ลงจอดทันที”
โรดตอบอย่างไม่ลังเล จากนั้นเขาชี้ไปยังด้านข้าง
“จากนั้นพวกเราก็วิ่งไปทางนี้”
คาร์เตอร์มองไปยังทิศทางที่โรดส์ชี้ ดวงตาของเขาเปิดกว้างด้วยความตกตะลึง
“เจ้ากำลังหมายถึงให้พวกเราเข้าไปในป่าราตรีอย่างนั้นรึ?”
“ถ้าคุณต้องการกำจัดอสรพิษลม นี่เป็นทางเดียวของพวกเราและ....”
ก่อนที่จะพูดจบ โรดส์มองไปรอบๆ
“เวลาของเราใกล้จะหมดแล้ว”
สถานการณ์เลวร้ายขึ้นมาก
อสรพิษลมไม่เพียงแต่มีฟันที่แหลมคม แต่พิษของพวกมันยังอันตรายมากเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นอสรพิษลมนั้นเจ้าเล่ห์มาก เมื่อพวกมันโจมตีแบบซึ่งหน้าล้มเหลว พวกมันจะเปลี่ยนเป้าหมายทันที ตอนนี้อสรพิษลมจำนวนมากกำลังทำลายกระจกและเข้าไปในห้องพัก เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ ทุกๆคนไม่สามารถต้านทานได้แน่นอน แม้ว่าพื้นที่แคบจะช่วยจำกัดพวกมัน แต่ภัยคุกคามของพวกเขาไม่ได้ลดลง เพราะเหตุนี้สถานการณ์ในห้องพักนั้นจึงวุ่นวายไปหมด เริ่มมีควันลอยขึ้นมาจากเรือ
สถานการณ์เลวร้ายจริงๆ!
คาร์เตอร์หันกลับมาทันที ในขณะเดียวกันโรดส์จับดาบและขวางทางเข้าตรงหน้า
“ฟ่อ!!”
อสรพิษลมบินมาจากด้านขวา มันอ้าขากรรไกรกว้างเพื่อโจมตีโรดส์ โรดส์ก้าวไปทางซ้าย เขาจับดาบและทุบมันไปที่คางของอสรพิษ การโจมตีครั้งนี้ทำให้อสรพิษลมลอยออกไปและในขณะเดียวกัน เขาขวางอสรพิษตัวอื่นที่พยายามพ่นพิษใส่เขา จากนั้นโรดส์หมุนตัวอย่างรวดเร็ว มือของเขาเปล่งแสงออกมาและโจมตีกลับไปยังอสรพิษลมที่เขาขัดขวางการโจมตีของมัน และจบชีวิตของอสรพิษลมที่น่าสงสาร
แต่อสรพิษลมยังโจมตีเข้ามาต่อเนื่องอย่างไม่หยุดยั้ง กลิ่นเลือดไปกระตุ้นพวกมัน เมื่อโรดส์ได้สังหารอสรพิษลมมากมายด้วยดาบของเขา อสรพิษลมอีกจำนวนมากรีบพุ่งเข้ามาหาเขา พวกมันเข้ามาเป็นระลอกเหมือนกับกลุ่มก้อนเมฆสีเขียวที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว มอนสเตอร์พวกนี้สามารถกลืนกินร่างของเขาได้ทุกเมื่อ
“คุณโรดส์!”
หลังจากที่รักษาพิษจากทหารรับจ้าง ไลซ์หันกลับไปและเห็นโรดส์ เธอเรียกเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว
กรดกัดกร่อนถูกพ่นออกมาราวกับห่าฝน เป้าหมายของพวกมันคือโรดส์ ถ้าเขาถูกมัน นั่นหมายถึงความตาย
แต่ในเวลานี้ โรดส์ถอยหลังกลับ กรดนั้นพลาดเป้าและหยดลงบนดาดฟ้า เกิดควันขึ้นมากมายและกัดกร่อนพื้นจนกลายเป็นหลุมเล็กๆ ในเวลาเดียวกันกลุ่มอสรพิษพุ่งเข้าหาร่างของเขา และฉวยโอกาสนี้สังหารชายอันตรายตรงหน้าพวกมัน
ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไป พวกเขาอาจจะตกใจและตัวแข็งด้วยความกลัว แต่กับโรดส์ เขาเยือกเย็น เขาถือดาบไว้ในมือขวาและก้าวไปด้านหน้า
ดาบแห่งการทำลายล้าง ทำงาน
ทันใดนั้น แสงสีขาวพุ่งตรงไปยังกลุ่มอสรพิษลมทันที หนึ่งกลายเป็นสอง สองหลายเป็นสี่ -พุ่งไปเหมือนกับคมดาบ ตัดผ่านร่างของอสรพิษทุกตัวเป็นชิ้นๆ คลื่นอัดอากาณที่ทรงพลังกระจายไปทั่วดาดฟ้าเรือ ราวกับมีมือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นฉีกกระชากร่างของพวกมันเป็นชิ้นๆอย่างโหดเหี้ยม ในไม่กี่วินาที กลุ่มก้อนสีเขียวถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆโดยแสงสีขาว ทิ้งไว้เพียงคราบเลือดและเศษชิ้นเนื้อ
ในขณะนั้น ทุกคนได้แต่กลั้นลมหายใจ
