ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World – 7
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World – 9

Returning From The Immortal World – 8


ฮู ฉิวเชง พูดจบพร้อมมองลงไปที่ถังซิ่วด้วยท่าทีเยาะเย้ย

เมื่อนึกถึงเรื่องการเรียนที่ตกลงของถังซิ่วนั้นก็ทำให้เขาเสียใจมากเพราะเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายเพื่อที่จะชิงตัวถังซิ่วให้มาอยู่ในห้องของเขาในก่อนหน้านี้

ช่วงมัธยมศึกษาที่หนึ่งถังซิ่วก็สร้างหน้าสร้างตาให้เขาได้บ้างเพราะคะแนนของการสอบย่อยนั้นอยู่ในระดับที่ดีมาก

หลังจากที่ได้รับอุบัติเหตุตอนมัธยมศึกษาที่สองทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แม้ว่าถังซิ่วจะขยันยังไงก็ตามแต่คะแนนของเขาก็ดิ่งลงเรื่อยๆ

แม้ว่าอาจารย์ฮูนั้นจะไม่รู้ว่านี้มันเรื่องจริงหรือโกหกแต่หลังจากที่เขาเห็นว่าถังซิ่วนั้นไม่มีหวังแล้วก็ได้เขี่ยถังซิ่วออกจากความสนใจของเขาทันที

“อาจารย์ฮู , ถ้าคุณจำเป็นที่จะต้องไล่ถังซิ่วไปที่ห้องสิบจริงๆผมก็จะขอย้ายตามไปอยู่กับเขาด้วยกัน”

หยวนชูหลิงจ้องไปที่ฮูฉิวเชงพร้อมกล่าวอย่างหัวชนฝาเมื่อเขาพบว่าอาจารย์จะไม่คิดที่จะทบทวนการตัดสินใจอีกครั้ง

เมื่อได้ยินคำพูดของหยวนชูหลิงแล้ว ถังซิ่วที่กำลังเก็บของอยู่เองก็ได้รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากพร้อมจ้องมองไปทางเขา

ถังซิ่วรู้ว่าสถานการณ์ของหยวนชูหลิงแตกต่างจากเขาโดยสิ้นเชิงเพราะต่อให้เกรดของหยวนชูหลิงจะดิ่งลงยังไงก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นกับเขาเพราะว่าพ่อแม่ของเขานั้นมีอำนาจมากมายในเมืองนี้ ตราบใดที่หยวนชูหลิงไม่อยากย้ายห้องเองก็ไม่มีใครที่สามารถทำให้เขาไปได้ นี่คือเหตุผลที่ฮูฉิวเชงไม่อยากล่วงเกินหยวนชูหลิงนั่นเอง

“หยวนชูหลิง เกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันจะถามความเห็นกับพ่อแม่ของเธอก่อนและหากว่าพวกเขาเห็นด้วยเธอก็สามารถที่จะย้ายได้”

เมื่อเห็นว่าสำหรับถังซิ่วแล้วหยวนชูหลิงไม่ลังเลที่จะยุแหย่เขาก็ได้แต่ทำให้คิ้วเขาขมวดเข้าหากันทันทีพร้อมพูดต่อว่า

“ตอนนี้นั่งลงซะ , เราจะต้องเริ่มคาบเรียนแล้ว”

หยวนชูหลิงไม่คิดว่าฮูฉิวเชงจะตอบรับตามคำขอได้ง่ายๆแบบนี้และนั่นทำให้เขาได้แต่ยืนนิ่ง

จนกระทั่งถังซิ่วได้ดึงมือเขาให้นั่งลง

หลังจากใช้เวลาอยู่หลายนาทีแล้ว ถังซิ่วเองก็ได้จัดเก็บของบนโต๊ะของตัวเองเสร็จพร้อมกำลังจะเดินออกห้องไป

“ลูกพี่ , นายจะไปไหนน่ะ ?”

หยวนชูหลิงที่กำลังนั่งคิดว่าจะทำยังไงดีให้ถังซิ่วได้อยู่ห้องนี้ต่อเองก็รีบพูดออกมาอย่างดัง

“ไปที่ๆควรจะไป”

ถังซิ่วมองไปที่หยวนชูหลิงด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

ฮูฉิวเชงที่ได้ยินเสียงของหยวนชูหลิง นั้นก็ได้หันกลับมาพร้อมเห็นภาพของถังซิ่วที่กำลังจะเดินออกประตูห้องไป เขาอดไม่ได้เลยที่จะเอามือทุบกระดานพร้อมคำรามใบหน้าที่ดุร้ายว่า

“ถังซิ่ว นี่ยังอยู่ในชั่วโมงเรียนนะ ใครอนุญาตให้เธอออกไปตามใจกัน !”

“นายขี้วีนฉันไม่ใช่นักเรียนของนายอีกแล้ว นายมีสิทธิอะไรมายุ่ง ?”

ถังซิ่วมองไปที่ฮูฉิวเชงพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ก่อนหน้านี้ที่ถังซิ่วโดนฮูฉิวเชงชี้หน้าด่านั้นเขาไม่ได้พูดอะไรเลยแม้แต่น้อยและเมื่อกี้นี้เรื่องที่ไล่เขาออกจากห้องก็ไม่ได้ปริปาก เขาแค่รู้รุสึกทุเรศที่จะต้องไปต่อปากต่อคำกับฮูฉิวเชง

ถ้าหากว่าฮูฉิวเชงนั้นไม่ได้หยุดเขาพร้อมยั่วยุ ตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากจะไปต่อปากต่อคำกับฮูฉิวเชงนักแต่ยังไงก็ตามฮูฉิวเชงนั้นได้ยั่วยุและพยายามสร้างปัญหาให้เขามาตลอดสองปีทว่าถึงกระนั่นฮูฉิวเชงก็ยังเป็นอาจารย์ประจำชั้นของเขาและตัวเขาเองไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนไม่เคารพผู้อาวุโส

ทว่าฮูฉิวเชงได้ทำเป็นโชว์พลังของตัวเองพร้อมตะโกนด่าเขาต่อหน้านักเรียนคนอื่นๆแถมยังว่าร้ายเขาและแม่เขามามากกว่าหนึ่งปีซึ่งเขาคิดว่านี้มันเกินขีดจำกัดทีเขาจะรับได้แล้ว

หลังจากพูดเสร็จถังซิ่วก็ไม่ได้รอให้ฮูฉิวเชงได้ตอบสนองพร้อมเดินออกจากห้องไปทันที

สิ่งที่ถังซิ่ว ไม่รู้นั้นคือคำว่า“นายขี้วีน” นั้นไม่ได้มีเพียงฮูฉิวเชงเท่านั้นที่กำลังเงิบแต่มันรวมไปถึงนักเรียนทุกคนในห้องด้วย

แม้ว่านักเรียนในห้องจะแอบตั้งฉายาให้ฮูฉิวเชงแต่ไม่มีใครกล้าเรียกชื่อนี้ต่อหน้าเขาเพราะพวกเขากลัวว่าจะไม่สามารถต้านทานอารมณ์โกรธของฮูฉิวเชงได้

“แกโดนแน่!!.....แกโดนแน่!!!! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันไม่สามารถที่จะจัดการแกได้”

หลังจากใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งฮูฉิวเชงก็ได้สติกลับพร้อมกับถังซิ่วที่ได้หายตัวไปแล้วซึ่งนั่นทำให้เขาโกรธจนตัวสั่น

“นายขี้วีน,ก่อนหน้านี้ฉันได้บอกไปแล้วว่าจะย้ายไปเรียนที่ห้องสิบ บ๊ายบาย, อ่อก่อนที่ฉันจะไปก็จะบอกอะไรให้อย่างนะ การไล่ถังซิ่วออกไปจากห้องนี้นั้นมันคงเป็นความคิดที่โง่ที่สุดตั้งแต่นายเกิดมาเลยหละ แล้วนายจะต้องเสียใจภายหลัง”

ก่อนที่ฮูฉิวเชงจะไล่ตามถังซิ่วไปนั้นก็ได้มีเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลังเขา

ฮูฉิวเชงเองก็ได้เห็นหยวนชูหลิงที่กำลังยกโต๊ะและเก้าอี้ของตัวเองออกไปนอกห้องพร้อมหันมาขยิบตาให้เขา

“หยวน ชูหลิง แก……..ถ้าแกออกไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาห้องนี้อีกเลยนะ !!”

ฮูฉิวเชงตะโกนข่มขู่หยวนชูหลิง

“นายขี้วิน ตั้งแต่ที่ท่านหยวนชูหลิงคนนี้ได้พูดไปแล้วเพราะงั้นฉันไปแล้วจะไม่กลับมาแน่นอน ต่อให้นายมาอ้อนวอนปู่คนนี้ก็ไม่กลับมาหรอก”

หยวนชูหลิงก็ได้เดินหายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อต้องเผชิญกับคำพูดของหยวนชูหลิง ฮูฉิวเชงเองก็ไม่กล้าที่จะใช้คำหยาบคายเพราะอำนาจของพ่อแม่ของหยวนชูหลิง

หลังจากที่ถังซิ่วและหยวนชูหลิงจากไปนั้น ฮูฉิวเชงเองก็ไม่มีอารมณ์ที่จะทบทวนแนวข้อสอบต่อแต่มุ่งตรงไปที่ห้องครูใหญ่ทันที

“ครูใหญ่เหว่ย,ผมต้องการให้ถังซิ่วโดนปลดจากการสถานะนักเรียน เกรดเฉลี่ยรวมของเขานั้นไม่ใช่แค่แย่เท่านั้นแต่เขายังไม่เคารพผู้อาวุโสเลย ถ้าปล่อยคนแบบนี้ไว้เขาจะต้องทำลายชื่อเสียงของโรงเรียนเราอย่างแน่นอน !”

“อาจารย์ฮู ,ผมเองก็อยากที่จะปลดถังซิ่วออกแต่คุณคงไม่รู้ว่าอาจารย์ฮั่นนั้นคอยปกป้องถังซิ่วอยู่และอาจารย์ฮั่นเองก็ได้ทำการประนีประนอมกับคุณแล้วว่าคุณสามารถไล่ถังซิ่วออกจากชั้นเรียนของคุณได้แต่เขาต้องยังคงศึกษาอยู่ภายในโรงเรียนนี้”

เหว่ยเซนไตพูดออกมาขณะจิบชา

“แต่ว่า......แต่ว่า......”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหว่ยเซนไตเขาก็รู้ได้เลยว่าไม่ควรจะพูดอะไรต่อไป

ฮูฉิวเชงไม่รู้เลยว่าทำไมอาจารย์ประจำชั้นห้องสิบ ฮั่นชิงหวูถึงได้ปกป้องถังซิ่ว

ฮั่นชิงหวูเริ่มปกป้องถังซิ่วตั้งแต่เมื่อช่วงที่การเรียนของเขาดิ่งลง

“ครูใหญ่เหว่ย คุณรู้บ้างไหมว่าทำไมอาจารย์ฮั่นถึงต้องปกป้องถังซิ่ว ? ผมได้สืบสวนและขุดคุ้ยสถานะของถังซิ่วด้วยตัวเองรวมถึงประวัติทางสังคมแต่ก็ไม่มีอะไรที่สามารถที่จะเกี่ยวข้องกับอาจารย์ฮั่นได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นผมยังไม่เคยเห็นอาจารย์ฮั่นติดต่อกับถังซิ่วเลยแม้แต่ครั้งเดียว”

ฮูฉิวเชงเอ๋ยปากถามด้วยความสงสัย

ถ้าพูดกันตามหลักแล้วฮูฉิวเชงนั้นเป็นอาจารย์ประจำชั้นของห้องหลักพร้อมสอนที่นี้มากว่ายี่สิบปีแล้วทว่าฮั่นชิงหวูนั้นเป็นแค่อาจารย์ประจำขั้นห้องธรรมดาที่พึ่งจะเข้าบรรจุได้แค่ปีกว่าๆ เธอไม่ได้อยู่ในสายตาของฮูฉิวเชงเลยแม้แต่น้อย

แต่ในความจริงแล้ว เขาไม่กล้าที่จะพูดเสียงดังต่อหน้าฮั่นชิงหวูเลยด้วยซ้ำ กิริยามารยาทเองก็ต้องเคารพไม่ใช่เพียงแค่ฮูฉิวเชงเท่านั้นที่ต้องนอบน้อมต่อฮั่นชิงหวู่ทว่ามันรวมไปถึงอาจารย์ทุกคนในสถาบันนี้ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ใหญ่ด้วย

เหตุผลก็ง่ายๆคือ พ่อของฮั่นชิงหวู ฮั่นฟูนั้นเป็นประธานระบบการศึกษาของเมืองแห่งนี้

ฮั่นชิงหวูนั้นเป็นลูกรักของฮั่นฟูและถ้าหากอาจารย์คนไหนยังอยากจะเป็นอาจารย์อยู่ก็คงไม่กล้าที่จะล่วงเกินเธอ,พวกเขาควรจะรีบเลียแข้งเลียขาอาจารย์ฮั่นในทุกๆทาง

“อาจารย์ฮู เรื่องที่ถังซิ่วนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับอาจารย์ฮั่นมันเป็นเรื่องที่สำคัญด้วย? ตราบใดที่อาจารย์ฮั่นปกป้องถังซิ่วแล้วนั้นเราก็ไม่สามารถไล่เขาออกได้ , จริงๆแล้วไม่ได้มีแค่คุณหรอกนะที่อยากไล่ถังซิ่วออกแต่เมื่อช่วงเช้าผมก็ได้รับสายจากคนๆนึงให้ไล่เขาออกซึ่งเป็นคนที่คุณคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน”

เหว่ยเซนไตพูดออกมาพร้อมยิ้มจางๆ

“ใครกัน ?”

ฮูฉิวเชงได้รับความสนใจจากคำพูดของครูใหญ่มาก

“ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชางเหวิน , ซูชางเหวิน”

เหว่ยเซนไตพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ

“ซูชางเหวิน ไอคนที่เพื่อที่จะให้ลูกตัวเองได้เข้าเรียนที่นี้จนถึงกับต้องบริจาคเงินสร้างหอพักทั้งหลังให้โรงเรียนเราหนะหรอ? , ถังซิ่วได้ไปล่วงเกินเขาอย่างนั้นหรอ ? นี้มันไม่ถูกต้องเพราะถังซิ่วและซูชางเหวินนั้นเหมือนคนต่างโลกกันด้วยซ้ำ หรือจะบอกว่าถังซิ่วได้ไปมีปัญหากับลูกของเขา ซูเชียงเฟย์ ?

“อาจารย์ฮู คุณไม่ได้เพิ่งพูดไปหรอว่าได้ขุดคุ้ยเบื้องหลังของครอบครัวถังซิ่วแล้ว อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้ว่าแม่ของถังซิ่วมีชื่อว่าอะไร ?”

“แม่ของถังซิ่ว ?”

ฮูฉิวเชงนั้นไม่รู้ว่าทำไมเหว่ยเซนไตถึงได้ถามเขาแบบนี้ เขาเห็นเพียงภาพผู้หญิงคนหนึ่งกำลังคุกเข่าขอร้องเขา ชั่วเวลาต่อมาตาของเขาก็ต้องกระตุกและเอ๋ยขึ้นว่า

“ครูใหญ่ ,อย่าบอกนะว่ามันมีความสัมพันธ์ระหว่างซูหลิงหยุนและซูชางเหวิน ?”

“มันเป็นไปไม่ไดที่ซูหลิงหยุนจะมีความเกี่ยวข้องกับซูชางเหวิน, ซูหลิงหยุนที่ไม่มีแม้แต่เงินจะจ่ายค่าเรียนให้ลูก ? เพียงซูชางเหวิน เจียดเงินให้พวกเขาสองแม่ลูกเล็กน้อย พวกเขาก็มีค่าอาหารเสื้อผ้าและค่าเรียนแล้วหนิ”

“เรื่องนี้อยู่นอกเหนือสิ่งที่เราจะคาดการณ์ได้”

เหว่ยเซนไตไม่ได้ยอมรับข้อสันนิษฐานของฮูฉิวเชงพร้อมทั้งไม่ได้ปฏิเสธแต่พูดต่อว่า

“ซูชางเหวินได้บริจาคเงินมากมายให้กับโรงเรียนซึ่งผมเองก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของเขาได้แต่ถังซิ่วนั้นก็ยังมีอาจารย์ฮั่นคอยปกป้องอยู่ ผมไม่ได้ปฏิเสธคำขอของเขาแต่ได้ย้ายห้องเรียนของถังซิ่วให้มาอยู่ห้องสิบแทน ผมคิดว่าเขาเองก็น่าจะพอใจแล้ว”

ปากของเขาได้บิดเบี้ยวทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของครูใหญ่เหว่ย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด