Returning From The Immortal World – 12
ฮั่นชิงหวูไม่คิดเลยว่าถังซิ่วจะเป็นคนแบบนี้ อยู่ดีๆก็ถูกฉุดไปจูบซะได้
ตั้งแต่เด็กจนโตมีแค่พ่อเธอเท่านั้นที่เป็นเพศตรงข้ามที่สามารถแตะเนื้อต้องตัวเธอได้ , หลังจากที่ถูกถังซิ่วอุ้มอยู่ในอ้อมอกทำให้เธอไม่สามารถตอบสนองได้ทัน
เมื่อได้กลิ่นหอมสบู่ที่ส่งออกมาจากถังซิ่ว ,รู้สึกถึงแขนที่แข็งแรงของเขา ทำให้เธอตกอยู่ในห้วงภวังค์ เธอลืมตัวที่จะต่อต้านเขาด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นถังซิ่วก็รุกหนักขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นของเขาตวัดไปมาภายในในช่องปากของเธอ
มือของเขาขยี้ไปที่บั้นทายและหน้าอกของเธอและเมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ฮั่นชิงหวูก็รู้สึกตัวขึ้นทันที
ภายใต้ความโกรธและเขินอายทำให้เธอตบไปที่ใบหน้าของถังซิ่ว
“ถังซิ่ว , นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ !”
หลังจากที่นึกได้ว่าจูบแรกที่เธอเก็บไว้ถึงยี่สิบปีต้องถูกขโมยไปมันทำให้เธอถึงกับน้ำตาคลอ
“เธอติดค้างฉันอยู่ ไม่คิดว่าจะต้องชดใช้ ?”
ถังซิ่วที่ยังไม่ได้สติกลับคืนมาตอบเธอกลับ
หลังจากที่พูดจบถังซิวได้นึกถึงจูบเมื่อก่อนหน้านี้ , เขาพึ่งจะนึกได้ว่าที่นี้ไม่ใช่ดินแดนแห่งนิรันดร์แต่เป็นโลก ,ผู้หญิงตรงหน้าเขาไม่ใช่ภรรยาของเขาในดินแดนแห่งนิรันดร์อย่างเชวี่ยขวินเชิงแต่เป็นอาจารย์ประจำชั้นที่โลกฮั่นชิงหวู
เหตุผลที่ถังซิ่วทำแบบนั้นไปเมื่อกี้เพราะเผลอคิดว่าเชวี่ยขวินเชิงเป็นฮั่นชิงหวู,
เพราะว่าทุกวันนี้เขาก็เอาแต่คิดเรื่องการบ่มเพาะพลังกว่าครึ่งเดือน ทำให้เขายังสับสนระหว่างโลกความจริงและดินแดนแห่งนิรันดร์
ภายในดวงตาของฮั่นชิงหวูเกิดความสงสัย
หลังจากที่ถังซิ่วเงียบอยู่พักหนึ่งเพื่อเตรียมที่จะขอโทษเขาก็ได้มองเห็นขาอ่อนของเธอโดยบังเอิญ พร้อมกับสิ่งที่อยู่ภายในกระโปรงสีชมพูขาสั้นนั้นทำให้เขารู้สึกว่าจมูกของเขาได้ร้อนขึ้น
เมื่อจับที่จมูกของตัวเองก็พบว่าโชคดีที่เขานั้นไม่ได้เลือดกำเดาไหลจากสิ่งที่พึ่งเห็นไป ถังซิ่วรู้สึกโล่งใจบนใบหน้าแสดงให้เห็นถึงความอาย
ฮั่นชิงหวูที่เพิ่งล้างผมได้แสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่ยั่วยวน ความงามของเธอทำให้ถังซิ่วเกือบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่
“ถังซิ่ว นายรู้อย่างงั้นหรอ ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของถังซิ่วแล้วมันทำให้ร่างกายผอมเพรียวของเธอถึงกับสั่นไหวพร้อมใบหน้าที่รู้สึกผิด
“ถังซิ่ว , ขอโทษ , ปีที่แล้วนายได้ช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันมีเรื่องลำบากมากมายเลยไม่กล้าที่จะมาหานาย หลังจากนั้นก็เพราะความเห็นแก่ตัวของฉันถึงไม่ได้มาขอโทษต่อนาย”
ถังซิ่วเองก็กำลังกังวลว่าจะต้องโดนไล่ออกจากชั้นเรียนด้วยการล่วงเกินของเขาแต่คำพูดของฮั่นชิงหวูมันทำให้เขาถึงกับหยุดนิ่ง
ทำไมฮั่นชิงหวูถึงไม่ด่าเขาหรือไปหาครูใหญ่เพื่อลงโทษเขา แต่เธอกลับเดินมาขอโทษ ?
หลังจากที่ได้ย่อยคำพูดของฮั่นชิงหวูนั้นเขาได้จมเข้าไปในความทรงจำเมื่อก่อนที่จะถูกรถชนทำให้ใบหน้าของเขาตึงเครียดทันที
“คือเธอ คือเธอเองหรอที่ ..........”
ถังซิ่วได้จ้องมองไปที่ฮั่นชิงหวู ด้วยดวงตาที่เปิดกว้างและอ้าปากค้างพร้อมพูดออกมาอย่างดัง
ถังซิ่วยังไม่ทันได้พูดจบก็โดนฮั่นชิงหวูเอามือปิดปากไว้
“ขอร้อง ,อย่าพูด ,อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย”
หลังจากที่เห็นถังซิ่วจำตัวเธอได้นั้นมันทำให้ท่าทางของฮั่นชิงหวูเปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวง
หลังจากที่เห็นท่าทางของถังซิ่วที่มีต่อเธอนั้นมันทำให้เธอรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากว่าทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงจำเธอไม่ได้ แล้วทำไมถึงได้บอกเธอว่า เธอติดค้างเขาหละ ?
เพราะด้วยความที่ว่าตกใจกลัว ฮั่นชิงหวูไม่ได้ดูสภาพในตอนนี้ของตัวเองและถังซิ่วเลย ร่างกายทั้งหมดของเธอแนบอยู่ที่อ้อมอกของ ถังซิ่ว มือนึงได้คล้องแขนและคอของเขาไว้ และอีกมือนึงได้อุดปากเขาไว้ นี่เหมือนเป็นการยั่วยวนถังซิ่วชัดๆ
ถังซิ่วในตอนนี้รู้สึกดีเป็นอย่างมาก เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากตัวฮั่นชิงหวูซึ่งอยากจะถอยออกห่างก็ทำไม่ได้เพราะไม่มีที่ว่างอีกแล้ว ฮั่นชิงหวูได้สวมรองเท้าส้นสูงทำให้เกือบจะตัวเท่าเขาด้วยระยะห่างกันแค่ไม่ถึง 10 ซม ทำให้มองเห็นดวงตาของเธอได้อย่างชัดเจน
หลังจากที่ทั้งสองหน้าร้อนผ่าวไปถึงใบหูเพราะความเขินอายก็มองลงมาก็เห็นหน้าอกที่ซ่อนอยู่ภายใต้ปกเสื้อและสามารถที่จะมองเห็นเนินภูเขาหิมะลูกโตสองลูกพร้อมร่องเขาที่แวววาว
ถังซิ่วอยากจะกอดจูบฮั่นชิงหวูถึงขีดสุดแต่เมื่อคิดถึงเรื่องสถานะของเธอแล้วเขาก็ไม่อยากจะล่วงเกินเทพธิดาคนนี้
หลังจากที่ลมหายใจของถังซิ่วถี่ขึ้นเรื่อยๆพร้อมจ้องมามาที่เธออย่างเร่าร้อน ฮั่นชิงหวูรู้สึกถึงการประพฤติผิดของตัวเธอเองจึงรีบที่จะปล่อยมือออกจากปากเขา พร้อมด้วยใบหน้าที่ค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับท่าทางที่น่าหลงใหลของเธอ
“ถังซิ่ว ฉันไม่ใช่คนเนรคุณคน , ที่ฉันไม่ได้แสดงตัวต่อเธอมันเป็นเพราะว่าสถานการณ์มันบังคับ หลังจากนั้นฉันก็อยากที่จะอธิบายกับแต่เพราะสมองเธอเริ่มมีปัญหาฉันก็เลยได้แต่ปกป้องเธออย่างลับๆ ”
เมื่อเห็นดวงตาที่เล่าร้อนของถังซิ่วสลายหายไปแล้วเธอก็รู้สึกผ่อนคลายและพูดออกมา
ถังซิ่วในตอนนี้กำลังนึกถึงเรื่องของฮั่นชิงหวูเมื่อตอนที่เขาโดนรถชน
สองปีที่แล้วที่เมือง ชวนฉิง เกิดเหตุการณ์การทุจริตเกี่ยวกับการสอบเข้าวิทยาลัยที่นั่นเป็นเหตุให้ตั้งแต่ระดับสูงสุดลงมาต่ำสุดของระบบการศึกษาโดนตรวจสอบทั้งหมดและตอนนั้นเองที่ปรึกษาด้านการศึกษาของเมืองสตาร์ซิตี้ฮั่นฟูพ่อของฮั่นชิงหวูเองก็เกี่ยวข้องและถูกจับด้วย
ฮั่นชิงหวูเชื่อว่าพ่อของเธอบริสุทธิ์แต่ตอนนั้นเธอพึ่งจะเรียนจบ เพื่อนเก่าและญาติพี่น้องของพ่อก็หายหัวกันไปหมดเช่นกัน
เมื่อไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับสถานการณ์แบบนี้ดี เธอเลยต้องหาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
สวรรค์มักเข้าข้างคนที่พยายามเสมอ ภายใต้การรวบรวมข้อมูลที่ยาวนานของเธอจึงเข้าใจถึงความจริงทั้งหมดโดยไม่สนว่าจะต้องแต่งตัวยั่วยวนเพื่อเข้าใกล้คนที่มีหลักฐานโดยการปลอมตัวเป็นสาวเต้นก่อนที่จะได้หลักฐานชิ้นสำคัญมาจากเขา
ไม่คิดเลยว่าคนๆนั้นจะระวังตัวเป็นอย่างมาก เพราะแถบจะทันทีหลังจากที่ฮั่นชิงหวูได้ขโมยหลักฐานออกมาเขารู้สึกไม่สบายใจและรีบไล่ตามเธออกมาทันที
หลังจากที่เธอรีบหนีถึงวิ่งข้ามถนนโดยที่ไม่ได้เห็นว่ารถกำลังแล่นผ่านมาพอดี
ถึงแม่ว่าในชุมชนจะขับรถช้าก็ตามแต่คันนี้เป็นข้อยกเว้น เมื่อฮั่นชิงหวูรู้ว่ารถกำลังพุ่งมาทางเธอก็ทำให้ตกใจกลัวเป็นอย่างมากและได้แต่กรีดร้องออกมา
โชคดีที่มีถังซิ่วกระโดดเข้ามาช่วงเธอไว้ในวินาทีเป็นตายแต่ถังซิ่วกลับเป็นฝ่ายถูกรถชนปลิวออกไป
หลังจากนั้นฮั่นชิงหวูก็เกิดกลัวว่าหลักฐานในมือจะถูกแย่งคืนไปถึงไม่แม้กระทั่งหันไปมองที่ถังซิ่วเลยด้วยซ้ำพร้อมกับรีบกลืนหายเข้าไปในฝูงชน
หลังจากได้หลักฐานชิ้นสำคัญพ่อของเธอฮั่นฟูก็ได้ถูกพิสูจน์ความบริสุทธิ์ทำให้ประธานระบบการศึกษานั้นต้องถูกจำคุกพร้อมกับที่เขาได้ขึ้นเป็นประธานแทนทำให้คู่แข่งคนอื่นๆของเขาก็ถูกส่งเข้าคุกเช่นกันมันทำให้ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนบัลลังก์ของฮั่นฟูได้อีกเลย
หลังจากที่ฮั่นชิงหวูได้จัดการเรื่องปัญหาพ่อของเธอไปเวลาก็ได้ผ่านไปถึงสองเดือนแล้วเธอจึงได้เริ่มค้นหาคนที่ช่วยชีวิตของเธออย่างบ้าคลั่ง
ฮั่นชิงหวูรู้ว่าถ้าไม่ได้คนๆนั้นช่วยไว้ไม่ใช่ว่าเธอจะแค่เสียชีวิตแต่พ่อของเธอก็จะต้องถูกจำคุกไปหลายปี ครอบครัวของเธอจะต้องถูกทำลาย
คนขับรถคนนั้นเมาพร้อมกับได้นึกว่าคันเร่งเป็นเบรกด้วยความที่ตกใจจึงได้หักพวงมาลัย
จึงทำให้เกิดอุบัติเหตุนั้นขึ้น
คนที่เป็นคนช่วยเธอคือนักเรียนมัธยมศึกษาที่หนึ่งจากโรงเรียนสตาร์ซิตี้ที่เข้าเรียนที่โรงเรียนด้วยอันดับคะแนนเป็นที่หนึ่ง
ฮั่นชิงหวูได้อ้อนวอนพ่อของเธอให้ช่วยมอบรางวัลนักเรียนดีเด่นแห่งจังหวัดชวนฉิงพร้อมกับเหรียญกล้าหาญสำหรับการกระทำที่น่ายกย่อง
ในขณะที่เธอกำลังจะดีใจกับการไปพบถังซิ่วนั้นเธอได้รับข้อมูลจากหมอที่แถบจะทำให้เธอเป็นลมเพราะหัวสมองของถังซิ่วได้รับการกระแทกอย่างร้ายแรงทำให้เกิดโรคร้ายแรงที่ยากจะรักษาหลงเหลืออยู่ในร่างกาย ภายในไม่กี่ปีความฉลาดของถังซิ่วไม่ใช่แค่ลดลง แต่ความจำก็จะเสื่อมลงไปเรื่อยๆและจะเปลี่ยนกลายเป็นผักเน่าที่ไม่สามารถจะเดินได้ในที่สุด
ฮั่นชิงหวูไม่สามารถที่จะยอมรับข้อเท็จจริงนี้ได้ทำให้ไม่กล้าแม้แต่กระทั้งไปพบหน้าถังซิ่ว
อย่างไรก็ตามความรู้สึกผิดในใจของเธอนั้นทำให้เธอยกเลิกโควต้าการไปทำงานต่างประเทศของเธอพร้อมกับเลือกที่จะอยู่เคียงข้าง ถังซิ่วแทน
หลังจากสังเกตการณ์อยู่หนึ่งปีฮั่นชิงหวูก็รู้ว่าไม่ใช่พียงความฉลาดของถังซิ่วเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว ความจำเองก็ถดถอยซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับก่อนหน้านั้นเป็นหน้ามือและหลังเท้าเลยก็ว่าได้
สภาพของถังซิ่วนั้นร้ายแรงเป็นอย่างมากทำให้ฮั่นชิงหวูกระวนกระวายสุดๆ เธอไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เขา ด้วยซ้ำและไม่กล้าที่จะพูดความจริงเรื่องอุบัติเหตุนั้นกับแม่ของเขาเช่นกัน
ฮั่นชิงหวูไม่รู้จะตอบแทนถังซิ่วยังไงดีถึงได้เพียงปกป้องเขาอยู่ห่างๆและเมื่อได้ยินใครว่าร้ายเกี่ยวกับถังซิ่วก็จะแอบด่าอยู่เงียบๆ
เรื่องที่จะไล่ถังซิ่วออกนั้นทำให้เธอเกือบที่จะมีปัญหากับครูใหญ่และอาจารย์ฮูฉิวเชงนั้นได้ถูกบันทึกไว้ในบัญชีดำของเธอแล้ว
“ถังซิ่ว ฉันขอโทษฉันมันเห็นแก่ตัว ฉันควรจะรีบขอโทษนายนานแล้วแต่ฉันกลับกลัวว่าชื่อเสียงของฉันจะเสียหายจึงใช้เวลาไปตั้งนานแต่ก็ยังไม่สามารถบอกความจริงได้ จริงๆแล้วแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ลึกๆ ........”
หลังจากพูดคำพวกนี้จบตัวฮั่นชิงหวูเองรู้สึกผ่อนคลาย
หลังจากอุบัติเหตุเกิดขึ้นเธอมักตื่นนอนมาด้วยฝันร้ายแทบทุกครั้ง
มากกว่าหนึ่งปีที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานนี้
ด้วยความรู้สึกผิดของตัวเองทำให้เธอไม่สามารถที่จะนอนหลับได้สนิท แม้กระทั้งทำให้เธอเกลียดตัวเอง
“ถังซิ่ว , ต่อจากนี้ฉันไม่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ภายในใจอีกแล้ว ฉันจะปกป้องนายตอนนี้และต่อจากนี้ไป ถ้าหากนายต้องกลายเป็นผักไป ฉันก็จะเป็นคนรับผิดชอบชีวิตนายเอง”
หลังจากที่ได้พูดสาบาน เธอได้จ้องมองใบหน้าของถังซิ่ว
ถังซิ่วในตอนนี้ถึงกับแสดงสีหน้าที่ตกตะลึงออกมา
