ตอนที่ 14 : ขั้นก่อตั้ง เชื่อมต่อดวงดาวจักรพรรดิ

เทียนหลางหันไปตามเสียงของชายชราและพบเข้ากับชายชราที่หน้าตาดูใจดีแต่กลับแผ่บรรยากาศที่แสนมั่นคงและหนักแน่นออกมา ชายชราเดินเข้ามาหาเจียงเฉินพร้อมกับพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

 

''ฉันจะขอซื้อหยกเพลิงจากเธอได้หรือไม่พ่อหนุ่ม ฉันจะให้เธอ 20ล้านเหรียญ''

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็ขบคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นกัน

 

''ข้าจะขายให้ท่านก็ได้ แต่การที่จะขายให้ผู้อาวุโสตอนนี้มันคงจะไม่ดีนัก ถ้าหากท่านรออีกสักสองหรือสามวันข้าคงจะขายให้ท่านได้''

 

เมื่อชายชราได้ยินก็เกิดสงสัยและเอ่ยถาม

 

''ทำไมต้องรอสองถึงสามวันด้วยหล่ะ ?''

 

''ข้านั้นรู้จักช่างแกะสลักฝีมือดีอยู่คนหนึ่ง ข้าคิดว่าจะแกะหยกให้เป็นรูปลักษณ์ที่สวยงามเพื่อที่จะเพิ่มมูลค่ามันสักเล็กน้อย''

 

เทียนหลางพูดไปตามตรง ทำเอาชายชราหัวเราะไม่หยุดพร้อมกับตบไหล่เทียนหลางเบา ๆ

 

''ได้สิพ่อหนุ่ม ถ้าหากหยกเสร็จเมื่อไหร่ขอให้เธอติดต่อตามเบอร์นี้นะ''

 

พูดจบชายชราก็ยื่นนามบัตรให้กับเทียนหลาง เทียนหลางจ้องมองก็พบว่าเป็นคนใหญ่คนโตอีกแล้วประธานบริษัทฟูหว่างกรุ๊บ เมื่อเสร็จธุระชายชราก็เดินจากไปส่วนเทียนหลางก็คิดว่าคงจะเพียงพอแล้วสำหรับการพนันหยกครั้งนี้เพราะเขาได้มากเกินกว่าที่คิดไว้เยอะ

 

เมื่อกลับมาถึงรถซูหลินก็หันหน้าเอ่ยถามกับเทียนหลาง

 

''นายรู้จักช่างแกะสลักหยกฝีมือดีจริงเหรอ ?''

 

''แน่นอนสิ ถึงฉันจะเป็นแค่พ่อครัวธรรมดา ๆ แต่ฉันก็พอมีคนรู้จักอยู่บ้างนะ''

 

''งั้นเหรอ...''

 

ซูหลินพูดพร้อมกับมองรอยยิ้มของเทียนหลาง เหตุผลที่เทียนหลางนั้นขอเวลาชายชราสองสามวันไม่ใช่เพราะเขานั้นรู้จักกับช่างแกะสลักแต่อย่างใด แต่เขายื้อเวลาเพราะเขาจะได้ดูดซับพลังงานในหยกจนหมดเสียก่อน ถ้าหากหยกเพลิงนั้นถูกดูดซับพลังจนหมดมันก็จะเป็นเพียงแค่หยกเพลิงธรรมดา ๆ ที่ราคาสิบล้านเท่านั้นไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขา

 

เทียนหลางมองนาฬิกาในมือถือก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองแล้วเขาเริ่มรู้สึกหิวเล็กน้อยแล้วเขาจึงหันไปพูดกับซูหลิน

 

''เพื่อเป็นคำขอบคุณสำหรับวันนี้ฉันจะทำอาหารให้เธอทานเอง''

 

เมื่อได้ยินคำพูดของเทียนหลาง ซูหลินก็มองเทียนหลางด้วยใบหน้าสงสัยแม้เธอจะรู้อยู่ก่อนแล้วว่าครอบครัวเทียนหลางนั้นเปิดร้านอาหารแต่เธอไม่คิดว่าอาหารจะอร่อยมากมายนักแต่เธอก็ตอบรับไปเพราะเห็นถึงความจริงใจของเขา

 

ไม่นานนักรถก็มาจอดที่หน้าบ้านของเทียนหลาง เทียนหลางบอกให้ลูกน้องของซูหลินยกหยกบริสุทธิ์ที่เขาไม่ได้ขายไปไว้ข้างในร้านและเดียวเขาเอาไปเก็บเอง ส่วนตัวเขานั้นยกเจ้าหยกเพลิงยักษ์ขึ้นไปบนห้อง

 

ไม่นานนักเทียนหลางก็ลงมาด้านล่างและให้ซูหลินนั่งรอที่เคาท์เตอร์ พร้อมกับถามซูหลิน

 

''เธอชอบกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า ?''

 

ซูหลินที่ได้ยินก็คิดเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

 

''เอาอะไรก็ได้''

 

''งั้นเป็นเมนูพิเศษของวันนี้ก็แล้วกัน''

 

''เมนูพิเศษ ?''

 

''อ๋อ พอดีคนที่มีบัตรสมาชิก กับ บัตร VIP จะได้สิทธิ์สั่งเมนูพิเศษต่างกันไปในแต่ละวันหน่ะ''

 

''งี้นี่เอง''

 

ซูหลินพยักหน้าพร้อมกับมองบรรยากาศรอบ ๆ ก็พบว่าบรรยากาศร้านชดชื่นและโล่งโปร่งสบายทั้งที่เป็นร้านแบบปิดช่างน่าตกใจสำหรับเธอไม่น้อย ไม่นานนักเทียนหลางก็ยกอาหารมาสองจานนั่นก็คือผัดผักจักรพรรดิ กับ ซี่โครงหมูอบ พร้อมกับข้าวหนึ่งจาน

 

ซูหลินมองอาหารที่เทียนหลางทำก็พบว่ามันหน้าตาธรรมดาเอามาก ๆ ไม่แตกต่างกับผัดผัก และซี่โครงหมูอบทั่วไปแต่เธอกลับได้กลิ่นที่หอมจนน่าตกใจเธอลองชิมผัดผักของเทียนหลางไปหนึ่งคำก็พบว่ามันอร่อยมาก อร่อยยิ่งอาหารในภัตตาคารเสียอีก

 

ไม่นานนักอาหารของเทียนหลางก็ถูกซูหลินทานจนหมดไม่เหลือแม้แต่ข้าวสักเม็ด เมื่ออาหารหมดซูหลินก็เงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเทียนหลางกำลังนั่งมองเธออยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับถามออกมา

 

''อาหารถูกปากรึเปล่า ?''

 

ซูหลินที่ถูกถามก็หันหน้าหนีด้วยใบหน้าที่แดงก่ำก่อนจะพูดขึ้น

 

''ก็พอได้''

 

''งั้นเหรอ ~''

 

หลังจากทานข้าวเสร็จซูหลินก็ขอตัวกลับเทียนหลางก็เดินมาส่งที่หน้าร้าน ก่อนจะกลับขึ้นห้องและมองเจ้าก้อนหยกเพลิงยักษ์

 

''คืนนี้คงผ่านไปได้อย่างไม่ยากเย็น''

 

.......................................

 

หลังจากปิดร้านแล้วเทียนหลางก็กลับขึ้นห้องและนั่งขัดสมาธิอยู่ด้านหน้าของหยกเพลิง และค่อย ๆ ดูดซับพลังงานของสวรรค์และปฐพีเพื่อบ่มเพาะอย่างช้า ๆ ระดับพลังของเทียนหลางค่อย ๆ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนเรียกได้ว่าน่ากลัวเลยทีเดียว

 

จนในที่สุดตันเถียรของเทียนหลางก็ถูกเติมเต็มและพลังงานทั้งหมดที่อยู่ในตันเถียนก็พุ่งออกมาและชำระล้างร่างกายของเทียนหลางทั้งหมดตั้งแต่ระดับเซลล์ยันผิวหนัง

 

เทียนหลางลืมตาและพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ

 

''ไม่คิดว่าจะง่ายดายเพียงนี้''

 

''เอาหล่ะ ! ได้เวลาของการเชื่อมต่อดวงดาว''

 

เทียนหลางหลับตาและค่อย ๆ ส่งจิตของตัวเองเข้าสู่มิติแห่งดวงดาวเมื่อลืมตาขึ้นด้านหน้าของเทียนหลางก็พบกับประตูบานใหญ่ที่ดูคุ้นเคย เทียนหลางค่อย ๆ ใช้มือของตัวเองผลักประตูบานนั้นให้เปิดออก

 

ทันทีที่ประตูเปิดออกด้านหลังของประตูก็กลายเป็นจักรวาลที่กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุดเต็มไปด้วยดวงดาวน้อยใหญ่มากมายนับไม่ถ้วนเทียนหลางค่อย ๆ ลอยตัวผ่านดวงดาวไปเรื่อย ๆ เพื่อหาดวงที่ตัวเองนั้นต้องการ

 

น่าแปลกที่คราวนี้เขาหาดวงดาวของตัวเองไม่เจอ

 

''มันอยู่ไหนกันน๊า ~''

 

ผ่านไปหลายชั่วโมงเทียนหลางก็ยังไม่พบดวงดาวของตัวเอง แต่ในที่สุดเขาก็สัมผัสถึงมันได้เทียนหลางรีบพุ่งตัวไปยังทิศทางดังกล่าวทันที ไม่นานนักเขาก็มาถึงด้านหน้าดวงดาวสีฟ้าครามดวงใหญ่ เทียนหลางสัมผัสได้เลยว่ามันกำลังเรียกหาเขาอยู่

 

เทียนหลางไม่รอช้ารีบเชื่อมต่อกับมันทันที และทันใดนั้นร่างกายของเทียนหลางก็เริ่มรู้สึกถึงความหนาวเย็นอันไร้ที่สิ้นสุดค่อย ๆ เริ่มกัดกินร่างกายและตันเถียรของเขาอย่างช้า ๆ

 

ไม่นานเกินรอร่างกายของเทียนหลางเริ่มปรากฏชั้นน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว เทียนหลางค่อย ๆ เชื่อมต่อกับดวงดาวอย่างช้า ๆ จนในที่สุดก็สำเร็จตันเถียรของเทียนหลางปรากฏดวงดาวสีฟ้าครามลอยเคว้งอยู่ด้านใน

 

เทียนหลางถอดดวงจิตออกจากมิติแห่งดวงดาวก่อนจะนอนแผ่หลาอยู่กับพื้น

 

''เกือบตายแล้วไหมหล่ะ ไม่คิดเลยว่าดวงดาวนั่นจะเป็นดวงดาวจักรพรรดิ ถ้าหากข้าไม่มีประสบการณ์มากมายหล่ะก็ข้าคงพลาดโอกาสงาม ๆ แบบนี้ไปแน่ ๆ''

 

เทียนหลางลุกขึ้นยืนและส่องตัวเองในกระจก

 

''อืม... ดูเหมือนข้าจะสูงขึ้นอีกนิดแล้วแหะ''

 

เทียนหลางพบว่าตัวเองสูงขึ้น ใบหน้าหล่อเหลามากกว่าเก่าเรียกว่าใบหน้าของเขาจากเดิมเป็นเพียงเด็กหนุ่มเทียนหลางอันอ่อนแอ กลายเป็นใบหน้าของจักรพรรดิสวรรค์หล่ออันหล่อเหลาอย่างสมบูรณ์ บวกกับผิวหนังที่ดูเรียบเนียนเปร่งปรั่งกว่าเดิมยิ่งเสียกว่าเด็กสาวเสียอีก

 

''อืม... หน้าตาข้าเปลี่ยนไปขนาดนี้พ่อกับแม่ข้าจะว่าอะไรไหมนะ''

 

แม้เทียนหลางคนเก่าจะหน้าตาคล้ายเขาก็เถอะ แต่หลังจากการปรับเปลี่ยนอันน่าตกใจแบบนี้มันก็ยากที่จะเชื่อที่มันจะเกิดขึ้นเองได้เพียงในเวลาไม่กี่อาทิตย์

 

''คงต้องหาข้อแก้ตัวดี ๆ สักหน่อยแล้ว หวังว่าพ่อกับแม่จะไม่คิดมากเกินไป''