ตอนที่แล้วตอนที่ 11 : เส้นทางรวย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 13 : หยกที่มีค่ามากกว่าสิบล้าน

ตอนที่ 12 : พนันหยก


หลังจากที่เทียนหลางได้ยินเขาก็หัวเราะแห้ง ๆ ออกมาเขาไม่คิดตัวเขานั้นจะมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของหยกรวดเร็วขนาดนี้ แต่เทียนหลางก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเขาพยักหน้าตามคำบอกเล่าของหลี่ไห่

 

หลี่ไห่บอกว่าพนันหยกนั้นเป็นวิธีหาเงินที่ไวที่สุดในช่วงนี้แล้วนอกจากการเล่นพนัน เพราะสมัยนี้ผู้คนมักสนใจเครื่องประดับหรือของประดับที่ทำจากหยกจึงทำให้ธุระกิจที่เกี่ยวข้องกับหยกนั้นเฟื่องฟูและมีเงินหมุนเวียนทุกวันมากกว่าพันล้านเหรียญที่ตลาดค้าหยก

 

เทียนหลางปรึกษากับหลี่ไห่เรื่องการพนันหยกอยู่สักพักก่อนจะพูดสิ่งหนึ่งที่เขานั้นไม่ค่อยอยากจะพูดมากนัก

 

''คุณปู่หลี่จะว่าอะไรไหมครับ ถ้าผมยากจะขอยืมเงินของคุณสักหน่อย''

 

เมื่อหลี่ไห่ได้ยินคำขอของเทียนหลางเขาก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น

 

''แล้วเธอต้องการจะยืมเงินฉันเท่าไหร่หล่ะ''

 

เทียนหลางลูบคางครุ่นคิดก่อนจะชูสองนิ้วขึ้นมาทำให้หลี่ไห่ประหลาดใจก่อนจะถามขึ้น

 

''สองแสนงั้นเหรอ ?''

 

เทียนหลางส่ายหัวก่อนจะยิ้มและพูดขึ้น

 

''สองล้านครับ''

 

ทันทีที่ได้ยินจำนวนเงินที่เทียนหลางต้องการหลี่ไห่ก็ตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แปลกอะไรเพราะการที่จะไปพนันหยกนั้นจำเป็นต้องมีเงินจำนวนมาก เศรษฐีบางคนพกเงินไปพนันหยกมากกว่าสิบล้านก็มี หลี่ไห่ถูคางตัวเองเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้าพร้อมกับพูดขึ้น

 

''ได้ฉันจะให้เธอยืมสองล้าน และพรุ่งนี้ฉันจะให้คนพาเธอไปยังสถานที่พนันหยก''

 

ทันทีที่เห็นว่าหลี่ไห่ตกลง เทียนหลางก็ยิ้มพร้อมกับก้มหัวขอบคุณและขอตัวลา เพราะตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่เขาจะเปิดร้านแล้วหลังจากเทียนหลางกลับไปหลี่ไห่ก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพขึ้นมาโทรออกไปยังเบอร์หนึ่ง

 

''พูชิง เธอจำเด็กหนุ่มคนที่ช่วยฉันเมื่อไม่กี่วันก่อนได้ไหม ?''

 

เสียงปลายสายก็ได้ตอบกลับ

 

''ได้ครับท่าน''

 

''ฉันอยากให้เธอช่วยไปสืบเรื่องของเขาหน่อย''

 

''ได้ครับนายท่าน''

 

หลังจากนั้นหลี่ไห่ก็วางโทรศัพลง

 

.....................................................

 

ทางด้านของเทียนหลางเมื่อกลับมาที่ร้านเขาก็ยังคงทำงานเหมือนปกติเช่นทุกวัน แตกต่างกันก็คงเป็นลูกน้องที่เพิ่มมากขึ้นเท่านั้นในคืนนี้ ยู่หมิงได้มาทำงานวันแรก เธอทำงานได้ดีจนทำเอาเทียนหลางแปลกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าเพียงเวลาไม่นานเธอก็ได้รับความรักจากเหล่าลูกค้ามากมายพร้อมกับทิปอีกจำนวนมาก เรียกได้ว่าคืนนี้เธอได้ทิปมากกว่าหนึ่งร้อยเหรียญเสียอีก

 

เช้าวันต่อมาเทียนหลางก็ออกไปวิ่งและซื้อของที่ตลาดตามปกติ แต่เมื่อกลับมาเขาก็พบกับรถหรูคันหนึ่งจอดที่หน้าร้าน เทียนหลางมองสำรวจรถอย่างใจเย็นก่อนจะคิดว่ามันคงไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขา เทียนหลางก็เลยเดินกลับเข้าร้านแต่ในระหว่างที่เขากำลังเปิดประตูร้านนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งเรียกเขาดังออกมาจากรถ

 

''เทียนหลาง นั่นคือชื่อของนายสินะ''

 

เทียนหลางได้ยินก็หันกลับมามองก็พบกับหลานของหลี่ไห่ซึ่งนั่งอยู่ด้านในของรถ เทียนหลางมองเธออยู่สักพักก่อนจะเอ่ยถาม

 

''ถูกต้อง ว่าแต่เธอมีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอ ?''

 

เมื่อได้ยินคำถามของเทียนหลาง เธอก็ถึงกับกุมขมับก่อนจะพูดขึ้น

 

''ก็นายบอกกับปู่ของฉันเองไม่ใช่เหรอไงว่าอยากไปพนันหยก แถมยังยืมเงินปู่ของฉันมาอีกตั้งสองล้าน นี่นายลืมไปแล้วรึไง''

 

''อ๋อ ~''

 

''งั้นแสดงว่าคนที่ปู่หลี่ส่งมารับฉันก็คือเธอสินะ''

 

''ถูกต้อง ! ฉะนั้นนายรีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว''

 

เมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของเธอเทียนหลางก็ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงยียวน

 

''เข้าใจแล้วคร๊าบบบ ~ รอสักครู่นะ''

 

เทียนหลางกลับเข้าร้านและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ และเดินลงมาด้านล่างพร้อมกับเปิดประตูรถและขึ้นไปนั่งข้าง ๆ หลานของหลี่ไห่ระหว่างทางที่กำลังเดินทางไปที่ยังสถานที่พนันหยกนั้นเทียนหลางก็ถามออกไปพร้อมกับยิ้ม

 

''จริงสิ ฉันยังไม่รู้จักชื่อของเธอเลย''

 

''ฉันชื่อซูหลิน''

 

เมื่อได้ยินชื่อของเธอเทียนหลางก็ทำท่าแปลกใจเล็กน้อยและดูเหมือนซูหลินจะรู้ว่าเทียนหลางกำลังสงสัยเรื่องอะไรเธอจึงชิงบอกออกมาก่อน

 

''ฉันใช้นามสกุลของแม่หน่ะ''

 

''งี้นี่เอง ~''

 

''แล้วเธอช่วยบอกหน่อยได้ไหมสถานที่พนันหยกเป็นยังไงและมีวิธีการยังไง''

 

''ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกนะ พวกพ่อค้าแร่จะนำแร่หยกที่ยังไม่ได้ถูกผ่าออกมาขายเผื่อให้พวกเราได้ซื้อ หากมือดีด้านในนั้นก็มีหยกอยู่ ถ้าไม่ข้างในก็จะเป็นเพียงแค่หินธรรมดา ๆ เท่านั้นและแร่ที่ผ่าออกมาจะมีด้วยกันหลายเกรด และถ้าหากเราผ่าได้ออกมาได้ก้อนหยกเราก็สามารถที่จะจัดประมูลขึ้นตรงนั้นได้เลยเพื่อขายหยกออกในราคาที่ดีที่สุดและเร็วที่สุด''

 

เทียนหลางได้ยินก็พยักหน้าเบา ๆ หลักการนั้นง่ายดายเพียงนี้

 

'นี่มันเหมือนกับตอนเราไปเลือกซื้อศิลาน้ำแข็งที่ร้านตาเฒ่านั้นเลยแหะ คราวนั้นฉันเสียเงินไปกว่าสิบล้านเหรียญทองเลยกว่าจะจับเคล็ดลับได้'

 

ไม่นานนักเทียนหลางและซูหลินก็ได้มาถึงสถานที่พนันหยกที่นี้เป็นห้องจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้ห้าถึงหกร้อยคนจึงไม่มีปัญหาเรื่องที่มีผู้คนแออัดมีเสียงตะโกนดังไปทั่วบริเวณส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแข่งกันประมูลหยกที่พึ่งถูกผ่าออกมา

 

เทียนหลางและซูหลินเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อหาข้อมูลและร้านดี ๆ สำหรับการเสี่ยงโชคขณะนั้นเทียนหลางเฝ้ามองการแข่งกันประมูลหยกอยู่ก็ต้องแปลกใจเล็กน้อยที่พ่อค้าหยกคนหนึ่งเอาหยกขนาดเท่ากำปั้นออกมาประมูลขายและราคาก็กำลังพุ่งสูงขึ้นถึงไปเกือบจะสองหมื่นเหรียญแล้ว แต่ที่ทำให้เทียนหลางแปลกใจนั้นไม่ใช่ราคาของมัน แต่เป็นคุณภาพของมันต่างหาก

 

เทียนหลางได้ลองตรวจสอบหยกชิ้นนั้นดูแล้วและพบว่ามันมีสิ่งเจอปนอยู่เยอะมากจนเรียกได้ว่ามันเป็นหยกเกรดขยะเลยด้วยซ้ำ แต่มันกลับถูกประมูลในราคานับหมื่นเหรียญ ทำเอาเทียนหลางอดไม่ได้ที่จะหันไปถามซูหลิน

 

''ทำไมหยกคุณภาพโครตจะต่ำพวกนี้ถึงได้ถูกประมูลในราคาสูงนักหล่ะ ?''

 

เมื่อซูหลินได้ยินคำถามของเทียนหลางเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อย ๆ

 

''นี่นายใช้ตาดูงั้นเหรอ ? ถึงแม้หยกนั่นจะไม่ใช่หยกบริสุทธิ์ก็เถอะ แต่หยกนั่นก็ถือได้ว่าเป็นหยกเนื้อดีเชียวนะ !''

 

เทียนหลางตกใจหยกที่มีแต่สิ่งสกปรกพวกนี้เนี่ยนะเรียกว่าดี นี่มันบ้าอะไรกัน ! เทียนหลางคิดและในที่สุดรอยยิ้มของเขาก็ปรากฏออกมา

 

'ถ้าหากหยกพวกนี้ถูกเรียกว่าหยกเนื้อดีหล่ะก็... หึหึ ในอนาคตฉันสามารถที่จะหลอมหยกบริสุทธิ์ได้เป็นจำนวนมากฉันก็จะสามารถฟันกำไรจากไอพวกคนรวยพวกนี้ได้ ฮ่าฮ่า เงินทองจ๋ารอฉันก่อนเถอะ !'

 

ในระหว่างที่เทียนหลางกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังของพวกเขา

 

''นั่นคุณหนูซูไม่ใช่หรอกรึ ?''

 

เมื่อพวกเทียนหลางหันไปก็พบกับชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับซูหลินกำลังเดินมาเมื่อมองดูดี ๆ ก็พบว่าเขานั้นเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีไม่น้อยแต่หากว่าใบหน้าอันดูดีของเขาไม่สามารถปกปิดท่าทางอันหยิ่งยโสของเขาได้เลยนั่นทำให้เทียนหลางรู้สึกไม่ชอบใจเล็กน้อย

 

และซูหลินก็คงจะคิดแบบเดียวกับเขาเธอมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่ค่อยชอบพอเท่าไหร่ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

''นายมีธุระอะไรเฟยหยาง ?''

 

เฟยหยางที่ได้ยินก็ยิ้มพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง

 

''ฉันจะมาซื้อหยกสักหน่อยหน่ะและพอดีว่าฉันนั้นเห็นเธอเข้าก็เลยกะว่าจะมาชวนเธอไปเดินดูหยกด้วยกัน''

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็รู้สึกว่าเจ้าหนูเฟยหยางนี่คงจะชอบซูหลินอยู่ไม่น้อย ซูหลินที่ได้ยินคำเชิญชวนก็มองเฟยหยางด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะบอกปฏิเสธไปอย่างไม่ใยดี

 

''ฉันขอปฏิเสธ''

 

จากนั้นเธอก็หันมามองเทียนหลางและพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

 

''ไปกันเถอะที่รัก''

 

เทียนหลางรู้สึกแปลกใจกับท่าทีของซูหลิน แต่เขาก็พอจะเข้าใจได้จึงเล่นตามน้ำไป

 

''ได้สิ''

 

เทียนหลางคิดถึงท่าทีของเธอและขบคิดเล็กน้อย และเห็นว่าซูหลินนั้นจะเอาเทียนหลางมาเป็นไม้กันหมาเจ้าเฟยหยางนั่น เขาจึงคิดหาทางจะเอาคืนเธอเขายิ้มออกมาเล็กน้อย ทันทีที่ซูหลินได้เห็นรอยยิ้มของเทียนหลางเธอก็แสดงท่าทีไม่พอใจออกมาจากสายตาของเธอทันทีและได้รู้ว่าเทียนหลางรู้แล้วว่าเธอนั้นคิดจะทำอะไร แต่นั่นก็เพียงชั่วแว็บเดียวเท่านั้นก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นสายตาอันน่าหลงใหลพร้อมกับคล้องแขนของเทียนหลางเอาไว้ ทำให้หน้าอกอันขนาดใหญ่ของเธอถูเข้ากับแขนของเขา ทำเอาเทียนหลางใจเต้นเล็กน้อย

 

เมื่อเขามองไปที่ใบหน้าของซูหลิน เขาเห็นรอยยิ้มของเธอก็ทำเอาประหลาดใจ

 

'เธอกล้าแหย่ฉันงั้นเหรอ ? ฉันคือจักรพรรดิสวรรค์ที่อยู่มานานกว่าหมื่นปีเชียวนะ !'

 

'ถ้าเธอจะเล่นกับฉัน ฉันจะเล่นกับเธอก็ได้'

 

เทียนหลางยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายก่อนจะก้มหน้าไปหอมหน้าผากของซูหลินเบา ๆ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มทำเอาซูหลินถึงกับหน้าแดงแต่ในหัวของเธอนั้นกลับเต็มไปด้วยความโกรธ

 

ทางด้านของเฟยหยางที่ถูกทิ้งเอาไว้ก็ทำเอาเขาอดที่จะโมโหออกมาไม่ได้และตะโกนใส่เทียนหลาง

 

''เฮ่ย ! แกหน่ะหยุดเดียวนี้นะ !''

 

เทียนหลางไม่สนใจและเดินต่อไปพร้อมกับซูหลิน การกระทำของเทียนหลางและซูหลินทำให้เขานั้นหัวเสียเป็นอย่างมากเขาเดินเข้ามาหาเทียนหลางและพูดขึ้นด้วยเสียงแข็งกร่าว

 

''แกกล้าที่จะเดินหนีฉันงั้นเหรอไอหนู''

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็รู้สึกรำคารเขาหันมาหน้ากลับมามองเฟยหยางเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามกับซูหลิน

 

''หลินน้อย ไอโง่นี่มันใคร ?''

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด