ตอนที่แล้วHK ตอนที่ : 78
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปHK ตอนที่ : 80

HK ตอนที่ : 79


สำนักตำรวจชวนฮู ชั้นสามของแผนกอาชญากรรม

เฉินกวงเหลียงลุกขึ้นไปทางด้านซูเอ้อดิง มองตรงเข้าไปในดวงตาของเขาและพูดว่า "ซูเอ้อดิง นายไม่ได้บอกว่านายไม่รู้จักชิเล่ยไม่ใช่หรอ ทำไมฉันมองดูแล้วเหมือนนายกับเขาดูรู้จักกันล่ะ?"

ชิเล่ยหัวเราะและยิ้ม "กัปตันเฉิน คุณไม่คิดว่าอาจเป็นเพราะผมเป็นคนที่ยอดเยี่ยมและฉลาด ผมเขาจึงชื่นชมผมและนับถือผมอยู่ในหัวใจของพวกเขา?"

ซูเอ้อดิงและคนอื่นๆ ต่างพากันพยักหน้าอีกครั้งและอีกครั้ง " พี่ชายหินพูดถูกต้อง พี่ชายหินเป็นคนที่ยอดเยี่ยม พวกเราชื่นชมพี่ชายหินและนับถือเขามาก!"

ชิเล่ยยักไหล่ "กัปตันเฉินยังมีคำถามอีกไหมครับ?"

ไหล่โอวหยางชางกระตุกตามมาด้วยเสียงร้องตะโกนของเธอ "พอได้แล้ว! หยุดพูดได้แล้วชิเล่ย!"

ชิเล่ยเงียบ แล้วเดินไปหาโอวหยางชาง จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ด้วยความสงสารในสายตาของเขา ยื่นมือของเขาออกไปกดไหล่ของโอวหยางชาง พูดด้วยเสียงที่หนักแน่นว่า "โอวหยาง เธอ...เธอต้องการให้ฉันยอมมอบตัว? ถ้ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องการ ฉันก็จะยอมมอบตัว!"

โอวหยางสะบัดร่างกายของเธอ สายตาของชิเล่ยของเขาทำให้เธอหงุดหงิดจนทำให้ไม่กล้าสบตากับชิเล่ย

"นาย...นาย... ปล่อยฉันนะ!" เสียงของโอวหยางชางเต็มไปด้วยความอาย

ชิเล่ยไม่ได้ปล่อยเธอ แต่ยึดไหล่ของเธอไว้ "โอวหยาง ความยุติธรรมและความชั่วร้ายมันไม่ใช่สิ่งตายตัวที่แน่นอน โคโนะอิจิโระดูถูกเพื่อนของฉัน เขาควรจะได้รับการลงโทษ แต่ถ้าส่งตัวเขาให้กับกระบวนการทางกฎหมาย เขาจะได้รับการลงโทษจริงๆ? อะไรคือสิ่งที่ไม่ถูกต้อง? แต่คำพูดโคโนะอิจิโระเต็มไปด้วยคำดูถูกคนประเทศเซี่ยอย่างชัดเจน! ฉันเป็นคนเซี่ย ฉันจึงไม่อนุญาตให้คนวูซางมาดูถูกเพื่อนของฉัน!"

โอวหยางชางมองชิเล่ยและคิดตามคำพูดของชิเล่ยอย่างรอบคอบ

ชิเล่ยปล่อยไหล่ของเธอและมองไปที่เฉินกวงเหลียงที่ยังจมอยู่ในความคิดอยู่ ชิเล่ยพูดถูกต้อง แต่การกระทำของเขามันผิด ที่ให้อันธพาลไปทำร้ายคนประเทศวูซาง ความขัดแย้งระหว่างแนวคิดทั้งสองนี้ทำให้เฉินกวงเหลียงสับสน

'หรือว่าฉันคิดผิด? ไม่มีความยุติธรรมที่แน่นอน? ผู้บงการเบื้องหลังคือชิเล่ย ซึ่งควรได้รับโทษตามกฎหมาย แต่อย่างไรก็ตามคนจากประเทศวูซางได้ดูถูกเพื่อนของชิเล่ย แล้วเขาควรได้รับการลงโทษอย่างไร?' เฉินกวงเหลียงกำลังถามตัวเองในใจ

มัตสึชิตะทาคาโกะตระหนักได้ว่าไม่ดีแล้ว เธอจึงเปิดปากพูดว่า "คุณตำรวจเฉิน ชิเล่ยได้ยอมรับแล้วว่าเขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แล้วทำไมคุณยังไม่จับเขากัน?"

ชิเล่ยยิ้มและพูดว่า "คุณมัตสึชิตะทาคาโกะ ไอคิวของคุณไม่ได้สูงตามชื่อของคุณจริงๆ ถ้าเกิดผมพูดว่าผมจะไปฆ่านายกรัฐมนตรีของประเทศวูซางในวันพรุ่งนี้ อย่างงั้นคุณก็ต้องจับผมส่งข้ามประเทศไปด้วยหรอกใช่ไหม?"

มัตสึชิตะทาคาโกะถูกตอกกลับมาด้วยคำพูดของชิเล่ยและทำให้เธอไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

"กัปตันเฉิน ตามกฎหมายและข้อบังคับที่เกี่ยวข้องแล้ว ซูเอ้อดิงกับพวกของเขาไม่ได้เป็นความผิดทางอาญาที่ไม่ได้ก่ออาชญากรรม ถ้าคุณไม่มีพยานและหลักฐานอะไรเพิ่มเติม ผมคิดว่าซูเอ้อดิงกับพวก ควรพ้นผิดและได้รับการปล่อยตัวถูกต้องไหมครับ?" ชิเล่ยหยอกล้อ

เฉินกวงเหลียงสูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดว่า "เต๋าชุน ฮัวเฉิน ไปปลดกุญแจมือซูเอ้อดิงกับพวก!"

ชิเล่ยยิ้มและพูดว่า "ต้องขอบคุณกัปตันเฉินมากครับ!"

"ชิเล่ยไม่ต้องได้ใจไป ครั้งหน้าฉันจะจับนายให้ได้!" เฉินกวงเหลียงพูดด้วยน้ำเสียงไร้ความปรานี

ชิเล่ยยักคิ้ว "ผมจะรอครับ!"

หลังจากที่เต๋าชุนและเสี่ยวฮัว ปลดกุญแจมือของซูเอ้อดิงและคนอื่นๆ ชิเล่ยก็ปรบมือของเขาและพูดว่า "ไปกัน ผมขอเชิญวีรบุรุษของชาติอย่างพวกคุณ ไปกินอาหารด้วยกัน!"

กลุ่มคนทั้ง 9 คนได้เดินออกจากสถานีตำรวจชวนฮู!

ในแผนกอาชญากรรม มัตสึชิตะทาคาโกะถอนหายใจและพูโว่า "คุณตำรวจเฉิน กฎหมายของของเมืองชวนกิ่งของคุณน่าผิดหวังจริงๆ ตัวแทนของเราจะเดินทางกลับประเทศทันที และฉันจะให้สื่อในประเทศลงข่าวในเหตุการณ์ครั้งนี้ด้วย!" หลังจากพูดคุยกันเสร็จสิ้น มัตสึชิตะทาคาโกะก็เดินทางออกจากสถานีตำรวจชวนฮู

เมื่อมัตสึชิตะทาคาโกะจากไป เฉินกวงเหลียงก็ตบลงไปโต๊ะอย่างแรง!

"บ้าเอ๊ย!"

เต๋าชุนและฮัวเฉินก็ลดศีรษะลงต่ำ ในเวลานี้อย่าไปกระตุ้นให้กัปตันเฉินโกรธไปมากกว่านี้จะดีกว่า!

โอวหยางชางเปิดปากพูด "หัวหน้าเฉินคะ ฉันขอโทษค่ะ"

เธอไม่ยอมให้ชิเล่ยยอมมอบตัว เธอจะให้ชิเล่ยยอมมอบตัวเพราะเธอได้อย่างไร? ในตอนคดีเย่เฟิงชิเล่ยยอมเป็นตัวประกันแทนเธอและเป็นตัวประกันที่เหลือคนสุดท้าย ซึ่งมันทำให้โอวหยางชางประทับใจอย่างมาก!

เฉินกวงเหลียงส่ายหัว "ผมไม่โทษคุณหรอก! ต้องโทษที่ผมไร้ประโยชน์ที่หาหลักฐานมาไม่ได้! อย่างไรก็ตามชิเล่ยพูดถูกต้อง เราแทบจะทำอะไรพวกวูซางนั่นอะไรไม่ได้มากนัก!"

โอวหยางชางฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจ "หัวหน้าเฉินคะ วันนี้หลังจากกลับบ้าน ฉันจะอบรมเขาเอง เพื่อไม่ให้เขาทำผิดกฎหมายอีกในอนาคต!"

"ดี! โอวหยาง คุณต้องจัดการเขาให้ดี หลังจากมองชิเล่ย ด้วยความคิดที่ระมัดระวังของเขา ถ้าเขาอยากจะทำผิดกฎหมายอีก แน่นอน ว่ามันจะเป็นอะไรยุ่งยากมาก!" เฉินกวงเหลียงเห็นด้วย

ด้านนอกของสถานีตำรวจชวนฮู ธนาคาร ICBC ได้กลับมาเริ่มทำธุรกิจอีกครั้ง แต่ก็ยังร้างไร้วี่แววผู้คนที่จะเข้ามาใช้บริการ ชิเล่ยเดินเข้าไปและถอนเงินออกมา 10,000 หยวนจากเคาน์เตอร์ จากนั้นเขาก็พาซูเอ้อดิงกับพวกเดินไปที่ถนนด้านหลังด้วยกัน

บนถนนด้านหลัง ชิเล่ยกลับมาที่ร้านอาหารเฉินจีอีกครั้ง และยื่นเมนูให้ "ซูเอ้อดิง เอ้อเหมา บอกพี่น้องของนาย! กินดื่มได้เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจพี่ใหญ่หินคนนี้!"

ซูเอ้อดิงตอบอย่างสุภาพว่า "พี่ใหญ่หินเกรงใจพี่จริงๆ!"

"ซูเอ้อดิง พี่ใหญ่หินเป็นคนใจกว้างและตอบแทนคุณคนเสมอ! ครั้งนี้นายช่วยฉัน พี่ชายหินซาบซึ้งใจมาก นี่ 10,000 หยวน รับไปสิ!" ชิเล่ยนำเงินออกมา 10,000 หยวน แล้ววางลงตรงหน้าซูเอ้อดิง

ซูเอ้อดิงกลัวที่จะเอื้อมมือออกไป "พี่ใหญ่หิน นี่...นี่มันไม่ดีมั้งครับ!"

ชิเล่ยจึงดึงมือของซูเอ้อดิงออกมาแล้วเอาเงินยัดเข้าไปในมือของเขา "ฉันบอกให้นายรับไปนายก็รับไปสิ! นอกจากนี้ฉันยังมีอีกอย่างให้นายไปทำ!"

ซูเอ้อดิงที่ถือเงิน 10,000 หยวนในมือ คิดว่าครั้งนี้ได้โชคก้อนโตแล้ว!

ซูเอ้อดิงที่กำลังลิ้มรสความหวานก็รีบพูดขึ้นมาทันทีว่า "พี่ใหญ่หินคุณต้องการให้ผมทำอะไร?"

ชิเล่ยพูดถึงธุรกิจเฉินหมิงกับซูเอ้อดิง แล้วพูดว่า "ไอ้คนที่ชื่อเฉินหมิง มันกล้าแหยมกับพี่ใหญ่หิน!"

"บัดซบเฉินหมิง บังอาจมากที่จะให้ฉันมาจัดการกับพี่ใหญ่หิน มันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว? พี่ใหญ่หินพี่จะให้ผมจัดการยังไงดี หรือว่าให้ผมพาพวกไปทำให้มันพิการตลอดชีวิตดีไหมครับ?" หน้าผากซูเอ้อดิงเต็มไปด้วยเหงื่อ ในใจกำลังก่นด่าสาปแช่งเฉินหมิงนับครั้งไม่ถ้วน มันกล้าให้เขาไปจัดการชิเล่ย!

ชิเล่ยส่ายหัวแล้วบอกว่า "ไม่ต้องถึงขนาดนั้น! ถ้านายไปทำให้มันพิการตลอดชีวิต มันจะกลายเป็นอาชญากรรมทันทีและมีความผิดทางอาญา! ด้วยความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างฉันกับกัปตันเฉิน เขาจะไม่ปล่อยพวกเราไปง่ายๆแน่!"

ซูเอ้อดิงพูดคิดในใจแล้วมองไปที่ชิเล่ย 'พี่ใหญ่หินคุณกับเย่เฟิงเป็นพวกเดียวกัน และเป็นกลุ่มคนที่ไร้ความปรานีที่แท้จริง จะบอกว่านี่ไม่ใช่ความผิดทางอาญา นี่เท่ากับไม่ใช่เรื่องหลอกลวงหรือไง?'

"พี่ใหญ่หิน บอกมาเลยจะให้พวกเราทำอะไร?" ในใจซูเอ้อดิงตอนนี้เต็มไปด้วยการนินทา แต่เขาก็ยังถามออกมาด้วยความเคารพ

ชิเล่ยหัวเราะเยาะออกมาสองครั้ง "เพื่อนเฉินหมิงคนนี้ กล้าเล่นเทคนิคพวกนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะปล่อยมันไปง่ายๆ! มาๆฉันจะบอกแผนการให้นายฟัง!"

ซูเอ้อดิงลุกขึ้นทันทีและเดินมานั่งข้างๆชิเล่ย

ชิเล่ยกระซิบบอกถึงแผนการชั่วร้าย ตั้งแต่ต้นจนจบ และถามว่า "เป็นไงเข้าใจใช่ไหม?"

ซูเอ้อดิงทั้งหนาวทั้งสั่นไปทั้งร่างกาย ตอบกลับอย่างใจสั่นว่า "เข้าใจแล้วครับ!"

'ชิเล่ยผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป! ดูผิวเผินไม่คิดเลยว่าจะมีควาดคิดที่ดำมืดแบบนี้! โชคดีที่ฉันอยู่กับเขา ไม่อย่างงั้นจะไม่รู้เลยว่าตัวเองจะตายตอนไหน!' ซูเอ้อดิงกำลังคิดอยู่ในใจ

ชิเล่ยตบไหล่ซ้ายของซูเอ้อดิงและยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ดีมากซูเอ้อดิง หลังจากนี้ก็ติดตามพี่ใหญ่หินละกัน!"

"ครับครับครับ ผมจะปฏิบัติตามพี่ใหญ่หินอย่างดีครับ!" ซูเอ้อดิงแสดงความภักดีออกมาอย่างรวดเร็ว

ดูเวลาตอนนี้ ห้าโมงเย็นกว่าๆแล้ว ชิเล่ยหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาและกดโทรหาหลิงหยูโม่ "เสี่ยวโม่ เธอเลิกเรียนยัง?"

เสียงของหลิงหยูโม่ก็ดังผ่านเข้า "เพิ่งเลิกเรียน! พิสดารหินนายกลับมาจากสถานีตำรวจแล้วหรอ?"

"ใช่ฉันกลับมาแล้ว! จำร้านอาหารเฉินจีที่ถนนด้านหลังได้ไหม เธอไปชวนมู่ชวงแล้วมากินด้วยกันสิ" ชิเล่ยชวนพวกเธอให้มากินอาหารเย็นด้วยกัน

"อ๋อ ใช่ที่เราไปด้วยกันเมื่อวานนี้?" หลิงหยูโม่ถามเพิ่ม แต่ในความเป็นจริงเธอกำลังถามถึงให้ชวนมู่ชวงไปด้วย?

"ใช่ ที่เมื่อวานนี้เรามาด้วยกัน มาเร็วๆล่ะฉันรออยู่!" ชิเล่ยไม่ได้สนใจกับเสียงที่เปลี่ยนไปของหลิงหยูโม่

"เอาล่ะ!" หลิงหยูโม่ที่กำลังถือโทรศัพท์อยู่กำลังลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะโทรหามู่ชวง "พี่มู่ชวง เราไปกินข้าวเย็นที่ถนนด้านหลังด้วยกันไหม?"

ในคณะบริหารธุรกิจ มู่ชวงย่นคิ้วเล็กน้อย แต่ราวกับว่าสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างจึงเผยรอยยิ้มออกมา "ได้สิน้องสาวหยูโม่ ไปเจอกันที่ประตูมหาลัย"

หลังจากวางสาย หลิงหยูโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

'พี่สาวมู่ชวงคงไม่ชอบพิสดารหินหรอกใช่ไหม? ถ้าเกิดพี่สาวมู่ชวงชอบพิสดารหินขึ้นมาจริงๆ ฉันควรทำอย่างไรดี? แล้วพิสดารหินจะชอบใคร?' หลิงหยูโม่ที่กำลังคิดอยู่ในใจก็เดินมาถึงที่ประตูทางเข้าของมหาลัย

ที่ประตูมหาลัย หลังจากที่หลิงหยูโม่กับมู่ชวงเจอกัน พวกเธอก็เดินไปที่ร้านอาหารเฉินจีด้วยกัน

ชิเล่ยไม่ได้นั่งร่วมโต๊ะด้วยกันกับซูเอ้อดิง แต่นั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะรอหลิงหยูโม่กับมู่ชวง

เมื่อหลิงหยูโม่และมู่ชวงเดินเข้ามาในร้านพร้อมกัน ชิเล่ยก็มองที่รูปที่สมบูรณ์แบบของพวกเธอทั้งสองคนและมีเสียงกระเพื่อมอยู่ในใจ

'ถ้าคบพวกเธอทั้งสองคนพร้อมกันได้มันจะดีแค่ไหนกันนะ! ถ้าอยู่ในสมัยโบราณก็น่าจะดี! กฎหมายแต่งงานห่วยแตก!'

"พิสดารหิน!" หลิงหยูโม่เชิญตัวเองไปนั่งลงข้างชิเล่ยก่อน "นายคิดหรือยังว่าวันหยุดจะไปเที่ยวไหนดี!"

มู่ชวงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ มองไปที่หลิงหยูโม่แล้วนั่งลงตรงข้ามชิเล่ย

ชิเล่ยส่าย พูดสิ่งที่คิดอยู่ในใจออกมาว่า "ฉันกำลังคิดอยู่ว่า จะพาพวกเธอไปเที่ยวสวนสัตว์!"

หลิงหยูโม่แอบถอนหายใจ 'ในใจของพิสดารหินจะมีพี่สาวมู่ชวงอยู่ในใจไหมนะ?'

"เยื่ยมไปเลย! ฉันชอบไปที่สวนสัตว์!"

แต่มู่ชวงกลับพูดขึ้นมาว่า "ฉันไม่ชอบสวนสัตว์!"

"อืม งั้นพวกเราค่อยคุยเรื่องกันที่หลังล่ะกัน กินอะไรกันก่อนไหม?" ชิเล่ยยื่นเมนูให้กับสาวสองทั้งสองคน

"ตอนนี้ฉันมีข่าวดีจะบอก เรื่องของของพวกวูซางน้อยถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว!"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด