ตอนที่แล้วตอนที่ 155 เฟิงเฉินหยู เจ้าหนีไม่รอด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 157 เสนาบดีเฟิง ผู้คุ้มกันลับที่ต่ำต้อยของเจ้าเอาชนะเราได้หรือไม่ ?

ตอนที่ 156 ผสานหยินหยาง


ด้านนอกประตู อารมณ์เฟิงจื่อเฮาพลุ่งพล่านอย่างรุนแรงเมื่อเปิดประตู ทันทีที่เขาเห็นเฟิงเฉินหยูเปลือยเปล่า เขาก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

เขาเป็นคนเจ้าชู้ และแม้ว่าเขาจะฝันถึงน้องสาวที่งดงามของเขาบ่อยครั้งแค่ไหน แต่ไม่ว่าเขาจะครุ่นคิดมากขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถจินตนาการได้ว่ารูปร่างของเฟิงเฉินหยูนั้นเป็นอย่างไร คำที่ว่างดงามล่มเมืองนั้นจะงดงามขนาดไหน เฟิงจื่อเฮาไม่เคยเห็นมัน

วันนี้ ในที่สุดเขาก็เห็นมัน!

ยิ่งกว่านั้นเฟิงเฉินหยูก็เป็นผู้ริเริ่มสิ่งนี้!

เฟิงจื่อเฮาไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมน้องสาวที่น่าภาคภูมิใจของเขาจึงได้เชิญเขามาพบที่ห้อง ไม่เพียงแค่นั้น แต่นางยังมอบฉากที่สวยงามให้เขาดูด้วย

เฟิงจื่อเฮารู้สึกพลุ่งพล่าน ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าและกอดเฟิงเฉินหยู ในไม่ช้าความคิดของเขาก็กลายเป็นหมอกควัน

นอกจากความงามของเฟิงเฉินหยูที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกหายใจไม่ออกแล้วยังมีสิ่งกระตุ้นภายนอกบางประเภทที่ก่อให้เกิดความกระสับกระส่าย แต่เฟิงจื่อเฮาไม่สามารถตระหนักได้อย่างสมบูรณ์ว่ามีบางอย่างผิดปกติในห้อง ในสายตาของเขา เขาเจอเฟิงเฉินหยูในสภาพเช่นนี้อาจไม่ปกติ

เขากอดเฟิงเฉินหยูในขณะที่ค่อย ๆ เอนร่างของนางลงบนเตียง หน้าอกที่อ่อนนุ่มของนางทำให้จิตใจของเขามึนงงเล็กน้อย

สำหรับเฟิงเฉินหยู นางรู้สึกราวกับว่านางอยู่ท่ามกลางเปลวไฟ แต่ก็พบเสาน้ำแข็งในทันใด นางต้องกอดมันอย่างแน่นหนา ไม่เช่นนั้นนางจะหลงทางในเปลวไฟนี้

เช่นนี้พี่ชายและน้องสาวก็นอนลงบนเตียงด้วยกัน

แต่เมื่อถึงจุดนี้ มีอีกคนก็ถูกโยนลงบนเตียง

ทั้งสองตอนนี้อยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยาและแทบไม่สามารถลืมตาของพวกเขา เฟิงจื่อเฮาดึงอีกฝ่ายเข้ามาโดยไม่รู้ตัว เขาเริ่มขยับมือ

เฟิงเฉินหยูเคยเป็นสาวพรหมจรรย์เพราะตอนนี้บนเตียงก็มีรอยเลือด อย่างไรก็ตามนางจะมีเวลาสนใจกับสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร นางยังคงอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยา เนื่องจากเฟิงจื่อเฮาไม่สนใจนางอีกต่อไป นางจึงลากเฟิงจื่อเฮากลับมาและกอดเขาแน่นไม่ยอมปล่อย

ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกผลักออกมา หลังจากนั้นเสียงผู้หญิงตะโกนดังขึ้น “คุณหนูใหญ่เกิดอะไรขึ้นกับท่าน ? ท่านไม่สบายหรือ ?”

ขณะที่นางพูด จินเฉินก็เดินเข้าห้องโดยตรง ที่ตามมาข้างหลังนางคือเฟิงจินหยวน เขาก็รีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เฉิน….” ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขากลืนประโยคหลังลงไป

เฟิงจินหยวนเกือบกัดลิ้นของเขาเอง เขายืนตะลึงงันอยู่ที่นั่น เขาดูฉากรักและรู้สึกถึงสัญญาณเตือนภัยในใจของเขา

เขาหลับตา เขาอยากจะตายมากกว่าที่จะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น

ที่ด้านข้างของเขา เสียงของจินเฉินก็ดังขึ้นอีกครั้ง เสียงของนางสั่นไหวเห็นได้ชัดว่านางได้รับความตกใจอย่างมากเช่นกัน “ท่านพี่… ท่านพี่ เกิดอะไรขึ้นหรือเจ้าคะ ?” แม้ว่านางจะพูดแบบนี้ นางก็รู้สึกมีความสุขมาก นางคิดแค่ว่าวังซวนและหวงซวนนั้นร้ายจริง ๆ ! คุณหนูใหญ่ของตระกูลเฟิงได้สูญเสียพรหมจรรย์ไปเช่นนี้ เป็นที่ทราบกันดีว่านี่คือเด็กสาวที่ครอบครัวเฟิงตั้งความหวังไว้สูง ในตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้เกิดมา นางไม่รู้ว่าเฟิงจินหยวนและฮูหยินผู้เฒ่าจะโกรธมากขนาดไหน !

เฟิงจินหยวนจะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดเรื่องบัดสีเช่นนี้ขึ้น เขากำลังนอนหลับอยู่ดี ๆ แต่จินเฉินก็ปลุกเขาให้ตื่นขึ้น นางจับหน้าอกของนางและบอกว่านางรู้สึกเจ็บหน้าอก ไม่มีแพทย์ประจำอยู่ที่บ้านของตระกูลเฟิง และพวกเขาไม่สามารถหาแพทย์มาได้ในเวลากลางคืน คนเดียวที่มีความรู้ทางการแพทย์อย่างเฟิงหยูเฮงก็หายตัวไป เฟิงจินหยวนไม่มีทางเลือกอื่นแต่นึกขึ้นมาได้ว่าเฟิงเฉินหยูก็มีปัญหาด้านนี้เช่นกัน ก่อนที่จะมาพวกเขาได้เตรียมยาจำนวนมาก พวกเขาตั้งใจมาขอยาจากเฟิงเฉินหยู

ใครจะรู้ว่าเมื่อพวกเขาเข้าไปในเรือน พวกเขาจะได้ยินเสียงแปลก ๆ จินเฉินกังวลว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเฟิงเฉินหยู ดังนั้นนางจึงรีบเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วทำให้เขาได้เห็นฉากตรงหน้าเขา

เฟิงจินหยวนรู้สึกว่านี่เป็นกรรมของตระกูลเฟิง มิฉะนั้นจะเป็นเพียงเฟิงจื่อเฮาและเฟิงเฉินหยูจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?

ทั้งสองยืนตะลึงในห้อง แต่ทั้งสองอยู่บนเตียงยังคงสนุกกันอยู่ เสียงครางที่ดังออกมาทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่สบาย ทั้งสองยังไม่สังเกตเห็นว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องและทั้งสองยังไม่ถูกยับยั้ง

ดวงตาของจินเฉินเฉียบคมและเห็นว่ามีอีกคนอยู่กับเฟิงจื่อเฮาและเฟิงเฉินหยู นางเห็นว่ามีอีกคนนอนอยู่บนเตียง

หัวใจของนางสั่น และด้วยเหตุผลบางอย่างนางรู้สึกกลัวเล็กน้อย แม้ว่าเฟิงจินหยวนจะยืนเคียงข้างนาง เหงื่อของนางไหลออกมา

จินเฉินต้องการออกไปข้างนอก ทันใดนั้นนางก็รู้สึกว่าไม่มีคนอื่นอยู่ในห้องนี้ แต่นางจำคำแนะนำของวังซวนได้ ไม่เพียงแต่นางจะต้องพาเฟิงจินหยวนมา นางยังต้องหาวิธีที่จะนำสมาชิกครอบครัวเฟิงทั้งหมดมาที่ห้องนี้ นางยังไม่ได้ทำคำขอที่สอง เป็นไปได้อย่างมากว่าเขาจะฆ่านางปิดปาก

นางกัดฟันเดินไปข้างหน้า ขณะที่นางเดินนางพูดว่า “ข้าจะแยกพวกเขาออกจากกัน” แต่ก่อนที่นางจะไปถึงพวกเขา นางเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงอย่างชัดเจน นางกรีดร้องโหยหวน “อ๊า!” เสียงกรีดร้องผ่านความเงียบของคืนนี้ สิ่งนี้ทำให้ทุกคนในบ้านของตระกูลตื่นขึ้นมา

เฟิงจินหยวนเดินเข้าไปเพื่อช่วยสนับสนุนจินเฉิน ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนพื้น เขาเห็นจินเฉินยกมือขึ้นและยกมือที่สั่นเทาชี้ไปที่เตียง นางตะโกนซ้ำ ๆ ว่า “ผี! มีผี กรี้ดด!”

ตามเสียงกรีดร้องของนาง ด้วยเหตุผลบางอย่างเฟิงจื่อเฮาดึงมือของคนที่ถูกเรียกว่าผีเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็เริ่มขยับร่างกายขึ้นและลง

เมื่อเห็นอย่างนี้เฟิงจินหยวนก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ ผู้ชายที่โตแล้วก็กลัวเช่นกัน เขาอ้าปากค้าง ไม่สามารถปิดมันได้ด้วยความกลัว

ในห้อง เสียงหอบหายใจอย่างหนักของเฟิงจื่อเฮาและเสียงครวญครางที่มีเสน่ห์ของเฟิงเฉินหยูยังคงดำเนินต่อไป ใครจะรู้ว่านานแค่ไหนกว่าคนในตระกูลเฟิงจะเริ่มมาถึงในห้อง

ทุกคนตะลึงกับฉากนี้โดยไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็น "ผี" พวกเขาทั้งหมดส่งเสียงกรีดร้อง

ด้วยเสียงกรีดร้องดังแบบนี้ เฟิงจินหยวนจึงได้สติกลับคืนสู่ความเป็นจริง

ทันใดนั้นมาเขาก็รู้สึกราวกับว่าเขาได้สูญเสียวิญญาณของเขา ที่จริงเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

ตอนนี้ทุกคนในครอบครัวมาถึงแล้ว ทุกคนเห็นสิ่งที่เฟิงเฉินหยูและเฟิงจื่อเฮากำลังทำอยู่ ความดันโลหิตของเฟิงจินหยวนพุ่งสูงขึ้นและรู้สึกว่าศีรษะของเขาพองโต

เขาผลักจินเฉินออกไปแล้วรีบไปที่เตียง เมื่อมาถึงที่เตียง เขาเอื้อมมือออกไปดึงเฟิงจื่อเฮาและโยนเฟิงจื่อเฮาออกจากเตียง !

“ไอ้หมูสกปรก !” เขาสะบัดมือตบหน้าเฟิงจื่อเฮา การตบนี้ทำให้เฟิงจื่อเฮาสงบลงทันที ขณะที่เขากำลังจะเรียกบิดา เขาเห็นว่าใบหน้าของบิดาแสดงออกถึงความดุร้าย เขากลายเป็นหิน ในขณะที่เฟิงจินหยวนผลักและพุ่งเข้าใส่เขา

เฟิงจื่อเฮาไม่รู้ว่าเฟิงจินหยวนต้องการผลักเขาให้ไปที่ใด เขาถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัวและพบว่าเขาถอยหลังเร็วขึ้นและเร็วขึ้น ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็มาจากด้านหลังศีรษะของเขา ดูเหมือนกับว่ามีบางอย่างอบอุ่นไหลออกมาจากด้านหลัง มันไหลไปบนไหล่ของเขา ไหลลงหลังของเขาและไหลจนถึงขาของเขา ในที่สุดวิสัยทัศน์ของเฟิงจื่อเฮาก็เริ่มเบลอ อย่างไรก็ตามบิดาของเขายกเขาขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะโยนเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ผลักเฟิงจื่อเฮาอย่างแรง ในช่วงเวลานั้นเฟิงจื่อเฮาหมดสติ

สมาชิกในตระกูลเฟิงตะโกนอีกครั้ง ฮันชิกล่าว “คุณชายใหญ่…เขาตายหรือไม่เจ้าคะ ?”

เมื่อเข้ามาแล้ว ใบหน้าผู้เฒ่าของตระกูลก็มืดครึ้ม เขาเดินไปข้างหน้าและก้มลงเพื่อตรวจดูชีพจรของเฟิงจื่อเฮา ไม่นานเขาก็ยืนขึ้นและพยักหน้ารับฮันชิ “เขาตายแล้วจริงๆ”

ทุกคนในตระกูลเฟิงอ้าปากตกใจ แม้แต่เหยาซื่อก็มองเฟิงจินหยวนอย่างไม่อยากเชื่อ

เขาฆ่าบุตรชายของเขาเองหรือ?

แต่เมื่อนางคิดเพิ่มอีกนิด บุตรชายเช่นนี้ไม่ควรถูกฆ่าหรือ ?

คำตอบก็คือเขาควรจะถูกฆ่า

ฮูหยินผู้เฒ่าเริ่มสั่น ครู่หนึ่งสภาพของนางแย่ลง นางดูเหมือนจะเป็นลมหมดสติ

ยายจาวรีบดึงขวดยาที่หยูเฮงให้ออกมา เทลงในปากของฮูหยินผู้เฒ่า และรอสักครู่ไม่นานนางก็ฟื้นขึ้นมา

“ครอบครัวเฟิงของข้าทำบาปอะไรไว้ !” ฮูหยินผู้เฒ่าคร่ำครวญอยู่บนพื้น นางเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “บาปกรรมหนักหนาเช่นนี้ !”

ในเวลานี้เฟิงจินหยวนมีสติขึ้นมาเล็กน้อย เขามองที่พื้นซึ่งมีเฟิงจื่อเฮาที่ถูกเขาฆ่าโดยการชนกับเสาหลักนอนตายอยู่ ในใจของเขาไม่มีความเสียใจ

บุตรชายคนนี้ทำลายเฟิงเฉินหยู สิ่งนี้เทียบเท่ากับการทำลายความหวังของครอบครัวเฟิงที่จะเป็นมารดาของทุกคนใต้หล้า คนแบบนี้ เขาจะปล่อยให้พวกเขาใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไปได้อย่างไร!

อันชิมองเฟิงเฉินหยูซึ่งยังอยู่บนเตียง ไม่ว่านางจะมองนางแบบใด นางก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติเล็กน้อย แต่ไม่ว่าเฟิงเฉินหยูจะเป็นเช่นไร มันก็ไม่สามารถเทียบได้กับ "อีกคน" ได้ นางระงับอาการคลื่นไส้อย่างรุนแรง และกล่าวว่า "ศพนั้น…ดูเหมือนว่า... เป็นสาวใช้ส่วนตัวของคุณหนูใหญ่ ยี่หยู"

เท่าที่คนอื่นจำได้ นับตั้งแต่ที่ไฟไหม้เมื่อคืนที่ผ่านมา พวกเขาก็ไม่พบยี่หยู แต่บนเตียง ...

“เด็กสาวคนนั้นคือยี่หยู นางมีปานแดงที่ลำคอด้านซ้ายของนาง” อันชิบอกทุกคน

ดังนั้นทุกคนจึงเริ่มมีปฏิกริยาตอบสนอง แต่แน่นอนว่าศพนั้นมีปานแดงที่ลำคอด้านซ้ายของนางซึ่งคล้ายกับของยี่หยู แต่…มันน่ารังเกียจเกินไป หัวของนางเปิดออกและไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้อย่างชัดเจน ไม่ทราบว่านางตายไปนานแค่ไหนแล้ว ร่างกายของนางถูกปกคลุมด้วยโคลนและแขนขาของนางก็แข็งทื่อแล้ว เมื่อถูกเฟิงจื่อเฮามีเพศสัมพันธ์ด้วย ร่างกายส่วนล่างของนางก็ไม่เป็นระเบียบ

ตอนนี้ศพกำลังนอนถัดจากเฟิงเฉินหยูบนเตียง เฟิงเฉินหยูมองไปรอบ ๆ และกอดยี่หยูทันที นางก็เริ่มทำตัวสนิทสนมมากขึ้น

เฟิงจินหยวนดึงเฟิงเฉินหยูออกอย่างโกรธเคือง ฮูหยินผู้เฒ่ากลัวว่าเขาจะตีเฟิงเฉินหยูจนตายไปอีกคน นางตะโกนอย่างรวดเร็ว “นั่นคือเฉินหยู!”

เฟิงจินหยวนรู้โดยธรรมชาติว่าเป็นเฟิงเฉินหยู เขาไม่ต้องการฆ่าเด็กสาวคนนี้ แต่เขามีความโกรธที่ต้องระบายออกมา หลังจากดึงแขนของนางขึ้น เขาก็เริ่มตบหน้านางสองสามครั้ง

ปริมาณยาที่วังซวนใช้นั้นมีไม่มาก เมื่อเฟิงจินหยวนและจินเฉินเปิดประตูก็ไม่มียาหลงเหลืออยู่ในอากาศอีกต่อไป เนื่องจากเฟิงเฉินหยูและเฟิงจื่อเฮาร่วมรักกันมานานผลของยาจึงหมดไป และเมื่อถูกเฟิงจินหยวนตบ สติของนางก็กลับมา

ทันทีที่เฟิงเฉินหยูได้สติ นางก็พบว่าแก้มของนางเจ็บ จากนั้นนางก็สังเกตเห็นบิดาของนางกำลังโกรธอยู่ตรงหน้า เฟิงเฉินหยูค่อนข้างขี้อาย “ท่านพ่อ…เกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ” นางมองไปรอบ ๆ และพบว่าทุกคนในตระกูลเฟิงอยู่ในห้อง แม้แต่ผู้เฒ่าของตระกูลก็อยู่ที่นี่ แต่ฮูหยินผู้เฒ่าหันหน้าหนีโดยจงใจหลีกเลี่ยงการมองนาง

เฟิงเฉินหยูสับสน “ทำไมทุกคนอยู่ที่นี่” ความรู้สึกของนางเริ่มฟื้นตัวอย่างช้า ๆ และนางรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยจากข้อมือ นางอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง “ท่านพ่อ ท่านพ่อทำร้ายเฟิงเฉินหยู”

เฟิงจินหยวนจะสนใจได้อย่างไรว่านางเจ็บหรือไม่ เมื่อเขายกมือขึ้น เขาตบนางสองครั้งในขณะที่เขาเริ่มสาปแช่งนาง "สัตว์เดรัจฉาน ! ข้าเสียเวลาไปกับการเลี้ยงดูเจ้าจริง ๆ ! ” หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็โยนนางออกไปทันที เฟิงเฉินหยูส่งเสียงร้องและถูกโยนลงไปที่เตียงอีกครั้ง

เมื่อนางก้มลงไปที่เตียง นางเพิ่งเห็นศพนอนอยู่ที่นั่น ไฝที่มองเห็นได้ชัดเจนที่คอ ทำให้นางจำได้ทันทีถึงอัตลักษณ์ของศพ และกรีดร้องโดยไม่รู้ตัว “นางกลับมาที่นี่ได้อย่างไร? นางยังไม่ตายหรือ ? นางกลับมาทำไม ? ทำไมนางถึงนอนบนเตียงของข้า ?”

เฟิงเฉินหยูกรีดร้อง เมื่อนางหันศีรษะของนาง นางเห็นกองเลือด กลางกองเลือดนี้คือเฟิงจื่อเฮา

นางตกตะลึงทันที สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจไม่ใช่การเสียชีวิตของเฟิงจื่อเฮา มันเป็นความจริงที่ว่าเขานอนอยู่ที่นั่นโดยปราศจากเสื้อผ้า

ดูเหมือนว่าความทรงจำบางส่วนจะล่องลอยไปที่จิตสำนึกของนาง มันเหมือนฝัน แต่ก็ไม่ใช่ความฝัน อย่างไรก็ตามถ้าไม่ใช่ความฝัน นางก็ ...

เฟิงเฉินหยูก้มหน้าลงและมองตัวเองอย่างไม่รู้ตัว เมื่อมองแวบแรกมันดูไม่เป็นไร แต่นางก็มีรูปร่างแล้วนางอยู่ในสภาพเช่นเดียวกับเฟิงจื่อเฮา ร่างกายของนางเกือบจะทำให้นางสิ้นสติอีกครั้งโดยเฉพาะรอยแดงบนร่างกายของนาง พวกมันทำให้นางนึกถึงสิ่งที่นางกลัวมากยิ่งขึ้น มันไม่ใช่แค่ความฝัน แต่มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง

นางและพี่ชายของนาง…ร่วมรักกัน!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด