Divine King Of All Directions - 151
Divine King Of All Directions - 151
หลินเทียนได้เดินเคียงคู่ไปกับจี่หยูท่ามกลางสายตาที่เหมือนต้องการจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว
หลังจากที่พวกเขาเดินออกไปได้ไม่ไกลแล้วก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นอีกครั้ง
"นั่นมันจี่หยู ? กลับเดินเคียงข้างชายหนุ่ม ? "
"นี่มัน.........ภาพหลอน ? "
"เป็นภาพหลอนแน่ๆ ! มันจะเป็นแบบนั้นได้ไงกัน ! "
หลายๆคนได้ส่งเสียงออกมาด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ
ขณะที่หลินเทียนและจี่หยูได้เดินออกไปแล้วนั้นก็ยังคงมีเสียงฮือฮาดังอยู่ภายในสำนัก
"การที่เดินคู่กับเจ้านี่ดูจะมีแรงกดดันเยอะจริงๆเลยนะ "
หลินเทียนได้พูดออกมาด้วยสีหน้าที่อับอาย
"เจ้าไม่ชอบ ? "
จี่หยูได้กระพริบตาวิ้งๆ
หลินเทียนได้แต่เกาศีรษะพร้อมทั้งพูดว่า
"จริงๆก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอก "
"งั้นก็ชอบซะ ! "
หลินเทียนได้แต่แสดงสีหน้าแปลกๆพร้อมทั้งตอบกลับว่า
"ก็ได้ ชอบก็ชอบ "
เขานั้นก็เป็นเพียงชายหนุ่มธรรมดาๆดังนั้นการที่ได้เดินเคียงข้างกับหญิงงามจะให้พูดว่าไม่ชอบก็เป็นการโกหก
จี่หยูได้ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า
"นั่นแหละดี "
ไม่นานพวกเขาก็ได้เดินออกไปถึงหน้าถนน
"เจ้าอยู่ในเขตแดนชีพจรเทวะระดับ 4 แล้วนะ ดูเหมือนว่าจะบ่มเพาะได้เร็วมากๆเลยนะ "
นางยังจำได้อยู่เลยว่าตอนที่หลินเทียนได้มาถึงที่เมืองหลวงนี้เขายังมีระดับพลังต่ำกว่านี้ถึง 2 ขั้นแต่หลังจากที่ผ่านไปได้เพียง 1 เดือนหลินเทียนกลับพัฒนามาได้ขนาดนี้ ความเร็วระดับนี้มันทำให้นางรู้สึกประหลาดใจมากๆ
"เป็นเพราะข้าโชคดีน่ะ "
หลินเทียนได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
จี่หยูได้ส่ายศีรษะของนางก่อนที่จะพูดว่า
"เรื่องการบ่มเพาะนี่จะไปพึ่งแต่โชคได้อย่างไรกัน ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าไม่บ่มเพาะอย่างขยันหมั่นเพียร"
"อื้ม ขยัน "
หลินเทียนได้พูดออกมา
หากพูดถึงเรื่องการฝึกแล้วเขาพยายามเป็นอย่างมาก
พวกเขาได้เดินเคียงคู่กันไปภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกผู้คน
"ข้าจะขอเลี้ยงข้าวเพื่อฉลองที่เจ้าสามารถเข้าเป็นศิษย์ตำหนักในได้ เจ้าชอบทานอะไร ? "
จี่หยูได้ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม
"ข้าทานอะไรก็ได้เพราะข้าเป็นคนกินไม่เกี่ยง "
หลินเทียนได้พูดออกมา
จี่หยูได้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า
"งั้นไปที่ก่อนหน้านี้แล้วกัน "
ณ ตอนนั้นนางได้นำหลินเทียนไปยังพื้นที่ชนบทของเมืองนี้และจากคำพูดของนางแล้วที่นั่นทำให้นางรู้สึกสบายใจ
"แม่นางจี่ ท่านมา ? "
"มีอะไรที่ท่านต้องการไหม ? สวัสดีนะน้องชาย "
"แท่งน้ำหวานเพิ่งจะเสร็จใหม่ๆเลย แม่นางต้องการหรือไม่ ? "
ชาวบ้านต่างพากันพูดคุยกันอย่างคึกคักเช่นเคย
ท้ายที่สุดจี่หยูก็ได้เดินนำทางหลินเทียนไปถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเมื่อยืนอยู่ที่ชั้น 2 แล้วจะสามารถมองออกไปได้ไกลอย่างมาก
"อยากทานอะไรก็ได้ ข้าเลี้ยงเจ้าเอง "
จี่หยูได้พูดออกมา
หลินเทียนได้แต่คิดว่านางนี่น่ารักจริงๆ
ไม่นานอาหารก็ได้ถูกนำมาเสิร์ฟซึ่งมันดูน่าทานอย่างมาก
การรับปะทานอาหารได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วและหลังจากที่พวกเขาเดินออกมาจากร้านแล้วจี่หยูก็ได้ขอให้เขาเดินไปเที่ยวเป็นเพื่อนเพราะว่านี่มันยังเป็นช่วงบ่ายซึ่งนางแ ะหลินเทียนเองก็ยังไม่ได้ตั้งใจว่าจะกลับ
อย่างไรก็ตามในความคิดของหลินเทียนนั้นคือนางเป็นฝ่ายเดินเป็นเพื่อนเขามากกว่า
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของผู้คนตามทางนั้นหลินเทียนเริ่มรู้สึกเคยชินขึ้นมากพลางมองไปทางจี่หยูเป็นครั้งคราวเพราะเขารู้สึกแปลกๆว่าทำไมหญิงงามคนนี้ถึงได้อบอุ่นกับเขาแปลกๆ
"มองอะไร ? "
จี่หยูได้ถามออกมาระหว่างมองกลับไปทางเขา
"เอิ่มมมม ......"
หลินเทียนได้แต่หลบสายตาพร้อมทั้งเกาศีรษะด้วยท่าทางที่อับอาย , จะให้เขาตอบว่ามองหน้านางได้ไง ?
"ไม่ซื่อสัตย์เลยนะ "
จี่หยูได้หัวเราะคิกๆออกมาด้วยท่าทางที่มีความสุขอย่างมาก
หลินเทียนได้แต่รู้สึกทำตัวไม่ถูกพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาถูจมูกของตัวเอง
"ได้ยินมาว่าที่ทางตำหนักรวมสมบัติมีสมบัติชั้นยอดมาประมูลด้วยล่ะ ! "
"สมบัติชั้นยอด ? เจ้าแน่ใจ ? "
"แน่นอน ! "
ระหว่างทางไปยังตำหนักรวมสมบัตินั้นต่างระงมไปด้วยเสียงความคิดเห็น
หลินเทียนได้ชะงักไป, สมบัติระดับสูง ? นี่ทางตำหนักรวมสมบัติมีของแบบนั้นมาลงประมูลด้วย ? หากเป็นอาวุธก็จะแข็งแกร่งกว่าอาวุธสมบัติธรรมดามากและทำให้ระดับพลังของผู้ใช้เพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัวและอย่างน้อยๆก็มีราคาเป็นล้าน
"ใช่แล้ว ได้ยินมาว่ามีดอกไม้แปลกๆที่สามารถชะลอรูปลักษณ์มาประมูลด้วยล่ะ "
"ดอกไม้ ? แล้วจะพูดถึงเรื่องนี้ทำไมในเมื่อเจ้าเป็นผู้ชายน่ะ ? "
"นี่เจ้าไม่เข้าใจหรือไง ! เพราะว่าหลังจากที่ข่าวได้แพร่ออกไปแล้วเหล่าแม่นางของตระกูลต่างๆล้วนแห่กันมาที่ห้องประมูลเพราะว่ามันเหมาะกับหญิงงามมากๆ "
"อื้ม ? จะว่าไปที่พูดก็ฟังดูมีเหตุผลแหะ "
"รีบไปกันได้แล้ว !"
"ไปกัน ! รีบไปกันเถอะ "
ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลล้วนเร่งฝีเท้าไปอย่างรวดเร็ว
จี่หยูที่กำลังจะกลับเองก็ได้หยุดเท้าลงพร้อมทั้งมองไปทางตำหนักรวมสมบัติ
"ไปดูด้วยกันไหม ? "
หลินเทียนได้ถามออกมา
เขาไม่ใช่คนโง่ดังนั้นถึงได้รู้ดีว่านางกำลังคิดอะไร ดอกไม้ที่สามารถทำให้ชะลอรูปลักษณ์นั้นมันดึงดูดหญิงสาวเป็นธรรมดาไม่เว้นแม้แต่หญิงงามระดับนาง
"ไปได้ ? "
จี่หยูได้ถามออกมาด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
"แน่นอน ถึงอย่างไรข้าก็ว่างอยู่พอดี "
หลินเทียนได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
หลังจากที่มองไปยังท่าทางของนางแล้วก็ทำให้เขารู้สึกว่ามันน่าสนใจทันที
"งั้นไปกัน !"
จี่หยูได้พยายามพยักหน้าซ้ำๆ
ณ ตอนนี้พวกเขาก็ได้เดินตามทางกันจนเข้าไปถึงหน้าร้านตำหนักรวมสมบัติ
การตกแต่งด้านหน้านั้นหรูหราอย่างมากแถมภายในยังมีพื้นที่ก้าวซึ่งหลังจากที่ทั้ง 2 คนได้เดินเข้ามาแล้วก็มีพนักงานสาวเดินถึงได้ถามออกไปว่า
"มีห้องพิเศษหรือเปล่า ? "
เขาและจี่หยูได้มาที่นี่ด้วยกันดังนั้นถึงต้องการที่สงบๆ
"ท่านสุภาพบุรุษคะ จริงๆแล้วยังมีห้องพิเศษเหลืออยู่คะแต่จำเป็นต้องประมูลแข่งกัน "
พนักงานสาวได้พยักหน้าพร้อมกับพูดต่อว่า
"การประมูลจะเริ่มในอีก 1 ชั่วโมงหลังจากนี้และหากว่าท่านต้องการประมูลห้องก็ขอเชิญทางนี้คะ "
หลังจากที่พูดจบแล้วนางก็ได้ชี้ไปยังจุดที่มีผู้คนยืนอยู่มากมายซึ่งเสื้อผ้าของพวกเขาดูสง่างามมากๆ
"ไม่จำเป็นต้องห้องพิเศษหรอก เอาที่นั่งธรรมดาๆก็ได้ "
จี่หยูได้พูดออกมา
หลินเทียนได้ส่ายศีรษะพร้อมทั้งตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า
"ข้าจะให้หญิงงามอันดับ 1 ถูกรังแกได้อย่างไรกันล่ะ "
จี่หยูได้แต่จ้องมองไปทางเขาพร้อมกับพูดพลางกระพริบตาวิ้งๆว่า
"เจ้านี่ปากหวานจริงๆเลยนะ ต้องมีสาวๆโปรดปรานเยอะแน่ๆ "
"เปล่า เปล่า "
หลินเทียนได้แต่พูดออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ
ภายใต้การนำของพนักงานสาวพวกเขาก็ได้เดินไปถึงจุดประมูลห้องกัน
"3000 เหรียญ "
"4000 เหรียญ"
"4300 เหรียญ"
"ข้าให้ 5000 เหรียญ "
"5100 เหรียญ ! "
ที่นี่ต่างเต็มไปด้วยเสียงโหวกเหวกมากมาย
หลินเทียนได้แต่ส่ายศีรษะและรู้สึกว่าสมแล้วที่มันเป็นโรงประมูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงที่แม้แต่ห้องพิเศษยังมีมูลค่าขนาดนี้
"1 หมื่นเหรียญ !"
หลินเทียนได้ส่งเสียงออกไป
ตอนนี้เองที่ทุกอย่างได้เงียบลง
หมื่นเหรียญ ?
อยู่ดีๆก็เพิ่มเป็นหมื่นนี่มันไม่ธรรมดาเลย
จี่หยูเองก็ได้พูดออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจว่า
"ทำไมถึงได้เสนอราคาสูงจัง ? เจ้ารวย ? "
"ข้ามีเงินเหลือนิดหน่อยนะ "
หลินเทียนได้ถูจมูกของตัวเองขณะที่พูดออกมาเพราะว่าภายในแหวนมิติของเขานั้นมีเงินที่ไม่ได้ใช้อยู่หลายล้านเหรียญเหมือนกัน
ณ ตอนนี้เองที่ทุกคนต่างพากันมองมาทางเขา
"แม่นางจี่ ? "
"แม่นางจี่มากับชายหนุ่ม.........."
หลายๆคนได้พูดออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ
แม้แต่ผู้รับผิดชอบที่นี่ยังตกตะลึงเช่นกันเพราะว่าหญิงงามอันดับ 1 ของเมืองนี้กลับอยู่ด้วยกันกับชายหนุ่มซึ่งสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่าเก่าคือหลังจากที่สำรวจหลินเทียนแล้วก็ไม่พบว่าเป็นพวกหัวแถวของเมืองหลวงเลยด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นเขาก็ได้พูดออกมาว่า
"มีใครจะเพิ่มราคาไหม ? "
กลุ่มคนได้เงียบลงทันทีและหลายๆคนได้แต่จ้องมองไปทางจี่หยูโดยที่ไม่มีใครกล้าเสนอราคาเพิ่มอีก คนพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นพ่อข้าซึ่งแม้ว่าจะมีเงินมากมายแต่ก็ไม มีความแข็งแกร่งอะไรและในเมื่อหลินเทียนมากับจี่หยูดังนั้นพวกเขาต้องไว้หน้าทั้ง 2 คนเล็กน้อยแถมที่ยิ่งไปกว่านั้นคือหลินเทียนยังเสนอราคาที่สูงมากๆ
"2 หมื่นเหรียญ ! "
ทันใดนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากที่ห่างออกไป
เมื่อมองออกไปก็พบกับชายชุดม่วงที่เดินเข้ามากับหญิงสาวน่ารัก
"คนนี้มัน "
หลายๆคนได้ชะงักไป
"ท่านซูฮัวหลง ปรมาจารย์ด้านข่ายอาคมระดับ 3 ! "
หลายๆคนได้ส่งเสียงกระซิบออกมา
ชายคนนั้นมีชื่อว่าซูฮัวหลง , เขาอายุราวๆ 35 ปีซึ่งหลังจากที่เดินเข้ามาแล้วก็ได้มองไปทางจี่หยูพลางพูดด้วยรอยยิ้มว่า
"ไม่คิดเลยนะว่าแม่นางจี่จะมีเวลาว่างมาที่นี่ด้วย อย่างไรก็ตามที่นั่งธรรมดามันไม่เหมาะกับแม่นางดังนั้นข้าคิดว่าห้องพิเศษของที่นี่ก็ดูดีใช้ได้ ไม่ทราบว่าแม่นางต้องการจะไปกับข้าหรือไม่ ? "
ซูฮัวหลงนั้นไม่ใช่เพียงปรมาจารย์ด้านข่ายอาคมระดับ 3 เท่านั้นแต่ยังเป็นคนที่ตระกูลเหล็งจ้างมาด้วยดังนั้นถึงได้มีสีหน้าที่ราบเรียบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับจี่หยูแต่ส่วนหลินเทียนนั้นเขาไม่ได้ให้ความสนใจด้วยซ้ำเพราะว่าด้วยสถานะของเขาแล้วรู้ดีว่าหลินเทียนไม่ใช่หนึ่งในผู้มีอำนาจของเมืองนี้ถึงไม่ให้ความสนใจ
"ไม่ "
จี่หยูได้พูดออกมา
หลังจากที่พูดจบแล้วนางก็ได้ก้าวถอยกลับมาอยู่ด้านหลังของหลินเทียน
แม้ว่าการกระทำอาจจะดูเล็กน้อยแต่มันกินใจหลินเทียนเป็นอย่างมาก หญิงสาวที่มีอำนาจมากมายกลับถอยกลับมาอยู่เบื้องหลังของเขาซึ่งสำหรับผู้ชายแล้วการกระทำแบบนี้มันมีความหมายมากๆ
หลินเทียนได้ถูจมูกพร้อมกับนิ้มออกมา
จะเป็นจะตายยังไงห้องพิเศษต้องเป็นของเขา !
"3 หมื่นเหรียญ ! "
เขาได้พูดออกมา
ผู้คนต่างพากันจ้องมองไปทางหลินเทียนพลางคิดว่าเจ้าหนูนี่มันเป็นลูกหลานตระกูลไหนกันแต่ก็ไม่พบว่าคุ้นเลยแม้แต่น้อย
"ท่าน ข้าว่า......"
ผู้ดูแลได้มองไปทางซูฮัวหลง
ซูฮัวหลงนั้นเป็นปรมาจารย์ด้านข่ายอาคมระดับ 3 แถมยังเป็นผู้อาวุโสที่ตระกูลเหล็งจ้างมาซึ่งต่อให้เป็นที่เมืองหลวงนี้ก็ยังถือว่าเขามีอำนาจมากๆ
"4 หมื่นเหรียญ ! "
ซูฮัวหลงได้พูดออกมาด้วยท่าทางไม่แยแสพร้อมกับมองไปทางหลินเทียนแล้วพูดว่า
"เจ้าหนุ่ม รู้จักทำตัวไม่โดดเด่นและรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรซะบ้าง เข้าใจไหม ? "
แม้ว่าหลินเทียนจะมาด้วยกันกับจี่หยูแต่เขาก็ยังคงไม่เห็นหลินเทียนอยู่ในสายตาอยู่ดี
"ข้าขอคืนคำพูดนี้กลับไปให้แล้วกัน ตอนแรกก็คิดว่าจะประมูลกันแบบยุติธรรมแต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว "
ระหว่างพูดเขาก็ได้หยิบเอาตราสีเงินออกมาพร้อมทั้งโยนไปให้กับผู้ดูแลวัยกลางคนแล้วพูดด้วยท่าทางสบายอารมณ์ว่า
"วันนี้ข้าต้องการห้องพิเศษนี้ ! "
ผู้ดูแลเองก็ได้แต่มีสีหน้าที่ตกต่ำก่อนที่จะก้มหัวลงมามองที่ตราสีเงินที่รับมา
"นี่มัน !? "
ตอนนี้เองที่ท่าทางของเขาได้เปลี่ยนไปทันที
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
""
