บทที่ 130 - บุก (6) [อ่านฟรีวันที่ 03/03/2562]

บทที่ 130 - บุก (6)

 

ความสามารถในการต้านทานมันค่อนข้างจะแตกตากไปจากคำนิยามของคำว่า 'ต้านทาน' ในพจนานุกรม ยูอิลฮานได้คิดในตอนที่เขากำลังพุ่งอยู่ในทะเล

[ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันสนุกกว่าการวิ่งบนฟ้าซะอีกนะเนี้ย!] (เลียร่า)

[เลียร่า เธอนี่ไม่เคยพุ่งผ่านที่ที่เธอไปเลยจริงๆงั้นหรอ] (สเปียร่า)

เกราะที่ยูอิลฮานทำขึ้นมาเกราะกระดูกผสมแบบเต็มตัวแห่ง'ทรราชย์''น้ำแข็ง''เยือกแข็ง' ได้มีฟังชั่นที่ค่อนข้างจะเรียบง่ายมาก บางทีมันอาจจะเป็นเพราะวัตถุประสงค์ในใจที่เขาได้คิดไว้ในตอนสร้างมันก็ได้เพิ่มความสามารถในการต้านทานธาตุน้ำขึ้น 90% เพิ่มพลังโจมตีธาตุน้ำขึ้น 50% และควบคุมสร้างน้ำแข็งจากน้ำได้

ยูอิลฮานได้ตัดสินว่าการใช้น้ำแข็งคือออฟชั่นที่ทรงพลังหลังจากได้เห็นระดับตำนานที่ติดมากับเกราะด้วย ยังไงก็ตามมันไม่ใช่สิ่งนั้น ออฟชั่นที่ทรงพลังจริงๆก็คือเพิ่มการต้านทานธาตุน้ำขึ้น 90%

เมื่อการต้านทานธาตุน้ำที่สูงขึ้นทำให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้กลายเป็นเป็นไปได้ เหมือนกับการต้านทานไฟที่สูงที่ทำให้เขาทนต่อไฟได้อย่างสบายๆ

พูดง่ายๆก็คือมันทำให้เขาหายใจในน้ำได้และเขาก็ยังขยับตัวต่างๆในน้ำได้โดยไม่โดนแรงดันน้ำหรืแรงต้านเลยแม้แต่นิด

นอกไปจากนี้เขากระทั่งอยู่ในน้ำได้เฉยๆไม่ทำอะไรและสามารถจะพุ่งขึ้นไปจากน้ำได้ตามที่ต้องการ การเคลื่อนไหวก็เป็นอิสระมากๆ เมื่อเสริมการกระโดดและกระโดดซ้ำเข้าไปความเร็วของเขาถึงขนาดที่เกินแค่คำว่า 'เร็วไปแล้ว'

[วิ่งพี่วิ่ง! เย้!] (เลียร่า)

"ฉันไปเป็นพี่เธอได้ไงล่ะนั่น"

ยังไงก็ตามจริงๆแล้วยูอิลฮานก็รู้สึกดีที่ได้ผ่านน้ำทะเลที่ใสสะอาดหลังจากที่ต้องได้ยินได้เห็นเสียงกรีดร้อง ความตาย และซากศพที่เต็มไปด้วยเลือด

ถ้าหากว่าหายนะครั้งใหญ่ไม่เกิดขึ้น ยูอิลฮานจะสามารถมาได้เห็นฉากๆนี้ได้ด้วยความช่วยจากเกราะไหมนะ? ไม่ ไม่มีทางแน่

ไม่ใช่แค่นั่น เขายังจะไม่ได้วิ่งบนท้องฟ้า ไม่ได้เจอเลียร่า เอิลต้า แล้วก็มิลอีกด้วย

เขาภาวนาให้มีเรื่องดีๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต ดังนั้นสำหรับในตอนนี้แล้ว

[อิลฮาน?] (เลียร่า)

"โอ้ ไม่มีอะไร"

เขาได้หยุดคิดต่อ แล้วเขาที่หยั่งเท้าขึ้นมาจากการสร้างน้ำแข็งขึ้นมาได้เท้าถีบตัวพุ่งออกไป นี่มันเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาใช้การกระโดดใต้น้ำได้ เขาจะกระโดดตอนไหนก็ได้ตามที่เขาต้องการ

"ตอนนี้มันอาจจะมีพวกที่ออกมาจากดันเจี้ยนด้วย ช่วยตรวจรอบๆดูให้ทีนะ"

[ฉันเห็นมอนสเตอร์ใต้น้ำด้วย เอาล่ะมั่นใจได้เลยว่าพวกนี้มันเลเวลจะสูงกว่าพวกที่อยู่บนพื้นดินแน่ ถึงแม้ว่าพวกนั้นน่าจะถูกขังในดันเจี้ยนอีกไม่ช้าก็ตาม] (เลียร่า)

[ยังไงก็ตามมันไม่น่าจะมีดันเจี้ยนอยู่แถวนี้นี่] (สเปียร่า)

[ใช่ ฉันก็ไม่เห็นรายงานเรื่องที่นี่เลย] (เลียร่า)

งั้นแสดงว่าพวกเธอต่างไปจากเอิลตาสินะ ถ้าเป็นในระดับเอิลต้าก็คือต้องค้นหาข้อมูลดันเจียนที่ต้องการ แต่สำหรับเลียร่าและสเปียร่าแล้วพวกเธออยู่สูงกว่าอย่างชัดเจน พวกเธอได้รับรายงานของดันเจี้ยนทั้งหมดบนโลกโดยไม่จำเป็นต้องขออะไร! จริงๆแล้วมันเป็นไปได้ยากที่จะมีทูตสวรรค์ระดับสูงมาทำสัญญากับยูอิลฮานแบบนี้

แต่ถึงแบบนั้นมันก็ไม่ได้เปลื่ยนความจริงที่ว่าพวกเธอคือภาระไร้ประโยชน์อยู่ดี

หลักฐานแรกก็คือ

"ถ้างั้นไอที่อยู่ตรงนั้นมันไม่ใช่ดันเจี้ยนแต่เป็นหลุมดำงั้นหรอ?"

[ให้ตายสิ] (เลียร่า)

ยูอิลฮานได้หยุดความเร็วที่ยิ่งกว่าตอร์ปิโดลงในทันที

ในทะเลส่วนทึ่ลึกลงไปอีกใกล้ๆกับร่องลึกใต้ทะเล เขาได้เจอวังวนน้ำสีดำอยู่

[มันมีจริงๆด้วย แม้ว่าในมหาสมุทรที่ควรจะได้รับการตรวจสอบอย่างเข้มงวดเพราะมอนสเตอร์ในน้ำจัดการได้ยากกว่าบนพืนดิน แต่นี่มัน...!] (สเปียร่า)

"ฮ๋า! เข้มงวดสินะ ใช่เลย ฉันรู้แล้ว"

ในตอนนี้เขาค่อนข้างจะเชื่อในสิ่งที่กองทัพปีศาจแห่งการทำลายพูดมากกว่าที่จะเชื่อทางฝั่งสวรรค์ซะอีก

ยูอิลฮานได้เข้าไปใกล้เกตโดยไม่สนใจเสียงงึมงัมของเลียร่ากับสเปียร่า

ทันใดนั้นเองบังเอิญเกตได้ฉายแสงออกมาและพร้อมกับมีคนนับสิบออกมา พวกเขาทั้งหมดต่างก็ใส่หมวกทรงกลมที่โปร่งใสและดูคล้ายนักบินอวกาศ

[พวกเราจะไปที่บราซิล ตามข้อมูลที่ได้มาจากพันธมิตร พวกเขาคาดเอาไว้จะต้องใช้เวลาป้องกันเรปิโด้ไม่มากนักเนื่องจากทางฝั่งมนุษย์แข็งแกร่งเกินไป เขาจำเป็นต้องทำแผนให้เร็วกว่าเดิม]

[ครับท่าน!]

[ตามท่านสั่งเลยกัปตัน!]

เสียงของพวกนี้ฟังดูแปลกๆเพราะพวกเขาใส่หมวกอยู่ แต่ว่าจากสรุปสิ่งต่างๆแล้วมันดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะมีวิธีการสื่อสารกันอยู่ แล้วก็ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้รู้เลยว่าคนข้างบนพื้นดินถูกกำจัดไปหมดแล้ว

[หรือว่าเจ้าพวกนี้ไม่ได้มีวิธีในการสื่อสารกันตั้งแต่แรกแล้ว] (เลียร่า)

[หรือว่าที่พวกนี้ยืนยันไม่ได้ก็เพราะว่ามันไม่ใช่เวลาปกติสำหรับการสื่อสาร] (สเปียร่า)

ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม มันก็เป็นเรื่องดีที่พวกนี้ไม่ได้รู้ถึงตัวตนของเขา ยูอิลฮานได้เห็นศัตรูจำนวนมากออกมาจากเกตและรอคอยให้พวกนั้นเข้ามา ถึงแม้ว่าคนที่ออกมาจะมีนับร้อยแล้ว แต่คนที่ออกจากเกตก็ยังไม่มีทีท่าจะหมดลง

"จากการที่เราอยู่ใต้น้ำมันเป็นเรื่องยากที่จะใช้การควบคุมเก็บของระยะไกลใช้การโจมตีศักดิ์สิทธิ์ได้"

[ใช่แล้วมันดูเหมือน... เดี๋ยวนะ การโจมตีศักดิ์สิทธิ์?] (เลียร่า)

"มันเป็นศัพท์ทางเทคนิคนะ หรือก็คือชื่อย่อไง"

ด้วยความสามารถเดียวเขาสามารถจะจัดการปัญหาที่เข้ามาได้ไม่ว่าจะอะไร เอาชนะศัตรูทั้งๆที่เลือดเต็ม แต่ว่าข้อเสียก็คือเขาจะถูกศัตรูดูถูกเนื่องจากมันไม่ใช่การโจมตีที่มีมารยาทที่ดี สำหรับยูอิลฮานแล้วการควบคุมเก็บของระยะไกลมันก็เป็นแบบนี้

แน่นอนว่าในสถานการณ์นี้เขาไม่อาจจะใช้การโจมตีศักดิ์สิทธิ์นั่นได้ แต่ว่าเขาก็ได้เตรียมอาวุธสำหรับการสังหารหมู่ใต้น้ำไว้แล้วโดยบังเอิญ

ยูอิลฮานได้ถือหอกข้างหนึ่งและมีน้ำแข็งบางส่วนอยู่รอยๆตัวเขาและคนพวกนั้น บางทีอาจจะเพราะความเกี่ยวข้องกันกับน้ำทำให้กระสุนน้ำแข็งหมุนวนในน้ำอยู่เป็นธรรมชาติ

กระสุนพวกนี้เล็กยิ่งกว่ากระสุนปืนพกซะอีก แต่ว่ามันแข็งและคม แถมยังเร็วกว่ามาก นี้มันก็มากพอแล้ว ยูอิลฮานได้คิดขึ้นในขณะที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

จำนวนกระสุนรอบตัวยูอิลฮานได้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากว่าน้ำแข็งพวกนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มานาใดๆคงสภาพและควบคุมมันเอาไว้ ทำให้ความเร็วในการสร้างของเขาพอๆกับความเร็วในการฟื้นฟูมานาเลย เขาจึงสร้างมันออกมาได้เรื่อยๆ

กระสินน้ำแข็งนับพันได้วนรอบตัวของยูอิลฮานเหมือนกับดวงดาวที่โคจรรอบยูอิลฮาน

ในท้ายที่สุดแล้วจำนวนของคนที่ออกมาจากเกตก็ได้จบอยู่ที่จำนวนนับพันคน คนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่คนพวกนี้ดูจะอยู่ที่คลาส 3 เลเวลปลายๆ และยังใส่เกราะที่เจิดจรัสที่สุดอีกด้วย

ยังไงก็ตามเขาคนนั้นก็ยังดูเหมือนกับไอโง่ที่ใส่หมวกเหมือนกับคนอื่นๆอยู่

[หน่วย 14 พร้อม!]

[หน่วย 15 ก็พร้อม!]

[เยี่ยมมาแสดงพลังของเขาในฐานะกองพันสัหารที่ภาคภูมิแห่งจักรวรรดิคาดร้ากัน]

"ใช่เลย ในโลกหน้านะ"

ยูอิลฮานได้ตอบกลับคำพูดบัญชาการออกไปพร้อมสะบัดหอก หอกมังกรแปดหางได้วาดวิถีที่หมดจดไปในทะเลเหมือนกับอยู่บนอากาศปกติ ฟาดเข้าไปที่หมวกของผู้บัญชาการและแทงลึกเข้าไปในร่างของเขา จากนั้นเพลิงของหอกไร้วิถีก็ได้ตามหลังหอกแรกมาเหมือนเงาตัดคอของเขาไป

นี่คือเทคนิคที่น่ากลัวมาก ก่อนที่การเหวี่ยงหอกจะได้จบลง การเหวี่ยงครั้งที่สองก็ตามมาและรวมกันเป็นการโจมตีเพียงหนึ่งครั้ง สิ่งนี้ดูเหมือนกับเวทย์มากกว่าศิลปะการต่อสู้

การปกปิดตัวตนของยูอิลฮานก็ไม่ได้หายไปและเหยื่อก็ไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าเขาได้ตายไปได้ยังไง

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 62,012,553]

[คุณได้รับข้อมูลจาอิส อิล ทูโรดร้าเลเวล 178]

[อะไรเนี้ย!]

[ผะ ผู้บัญชาการเขา!]

เมื่อได้เห็นหัวของหัวหน้ากองทัพลอยอยู่ในน้ำกองทัพก็ได้ตกสู้ความวุ่นวายที่ไม่อาจควบคุมได้ กัปตันหน่วยที่เป็นรองผู้บัญชาการได้พยายามจะควบคุมสถานการณ์ แต่แล้วคอของพวกเราก็ได้ขาดลงไปทีละคนๆพร้อมๆกับความวุ่นวายที่ปะทุมากขึ้น

[มีคนอยู่ที่นี่! บ้าเอ้ย คนที่ไม่ใช่มอนสเตอร์!]

[อย่าบอกนะว่าแผน...!]

บางคนได้กระจายมานาออกไปเพื่อหาตัวคนทำแบบนี้และบางคนได้ยกดาบกับโล่ขึ้นมาป้องกัน ขณะที่บางคนก็ได้แสดงความฉลาดออกมาบ้างในสถานการณ์ที่วุ่นวายนี้

พวกเขาพยายามที่จะถอยกลับไปในเกตด้วยความเร็วที่ค่อนข้างจะเร็วเมื่อดูจากการที่พวกเขาอยู่ในน้ำ

[ติดคริติคอล!]

ยังไงก็ตามในตอนที่พวกเขากำลังจะได้เข้าไปในเกต หมอกกระสุนน้ำแข็งที่เต็มทะเลได้ทำให้พวกเขากลายเป็นรังผึ้งไป

[อ๊ากกกกก!]

[อะ... น้ำแข็ง!?]

ยูอิลฮานได้สร้างกระสุนน้ำแข็งขึ้นมาก็เพื่อป้องกันไม่ให้คนพวกนี้หนีไปตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นมันไม่มีทางที่เขาจะยอมปล่อยให้คนพวกนี้หนีเข้าไปในเกตได้แน่

[ละ หลบเร็ว! นี่มันเวทย์!]

[จอมเวทย์สารเลวนั่นอยู่ไหนกัน....ห่าเอ้ย! หาตัวมัน!]

"ใช้ทั้งชีวิตหาฉันไปเถอะ"

กระสุนน้ำแข็งที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังของยูอิลฮานก็แข็งแกร่งมากๆอยู่แล้ว และจากการที่ได้เสริมพลังโจมตีธาตุน้ำลงไป 50% ทำให้พวกคลาส 2 ตามปกติตายลงไปในครั้งเดียว แน่นอนว่าพลังมันก็ยังด้อยไปกว่าฝนหอกมากอยู่ แต่ว่ามันก็ชดเชยด้านพลังได้ด้วยจำนวน

[อั๊ก]

[อ๊ากกกกก...!]

ยูอิลฮานในตอนนี้คือจ้าวแห่งทะเล เว้นก็เสียแต่ว่าเขาจะถอดเกราะออกไป มังกรที่ใช้น้ำแข็งกับน้ำจะทำแบบนี้ได้ไหมนะ?

กระสุนน้ำแข็งนับร้อย นับพันไม่ได้หมดพลังลงไปเลยแม้ว่าจะฆ่าศัตรูลงไป

[อย่าไปกลัวเวทย์ระดับนี้เลย! หลังจากมองเห็นวิถีมันเราแค่จัดการฟันมันทิ้งไปได้]

ยังไงก็ตามมีบางคนที่ไม่ได้รู้อะไรอยู่ พวกเขาน่าจะต้องรอให้ถึงตาของพวกเขาก่อนถึงจะรู้ แต่ว่าคนเลเวลสูงพวกนั้นมีน้อยมากที่ว่ายไปข้างหน้าราวกับว่าพวกเขาจะข้ามผ่านสถานการณ์นี้ได้

พวกเขาได้เตะศพของลูกน้องหรือพรรคพวกของตัวเองที่ตายไปเพราะฝนกระสุนออกไปข้างๆและทำตัวราวกับว่าพวกเขาตัดกระสุนได้ แน่นอนว่ายูอิลฮานไม่ได้ส่งกระสุนใดๆไปหาพวกคนพวกนี้ที่ดูว่ากระสุนไม่อาจจะฆ่าได้ในทีเดียว

เขาได้ไปจบชีวิตพวกนั้นด้วยตัวเองแทน

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 3,985,210]

[คุณได้รับข้อมูลคุซซาส ยี่ เซต้า]

"เป็นชื่อที่แข็งแกร่งนี่"

สิ่งสำคัยที่สุดที่จะคงการใช้งานสกิลยมทูตก็คือการปกปิดตัวตนของไป เขาได้จัดการฆ่าศัตรูในการโจมตีครั้งเดียวเพื่อไม่ให้การปกปิดตัวตนหายไป

เนื่องจากการที่เขารู้ถึงความจริงข้อนี้ ยูอิลฮานจึงได้ส่งกระสุนไปจัดการเฉพาะแค่คนที่อ่อนแอในขณะที่ตัวเขาจะไปจัดการพวกอัศวินเลเวลสูงที่มีคลาส 3 ด้วยความเร็วที่ว่องไวอย่างมากของเขา

[ฉันไม่รู้นะว่าแกเป็นใครและมาจากไหน แต่ว่าเรา จักรวรรดิคาดร้าจะ...!]

"จ้า จ้า ขอบคุณที่เรียกหาความตายนะ"

มันใช้เวลาไม่ถึงสองนาทีด้วยว้ำไปที่คลาส 3 นับสิบคนตายไป ในขณะเดียวกันกระสุนน้ำแข็งก็ยังไม่หยุดลง ทุกๆคนที่ออกมาจากเกตได้ถูกจัดการฆ่าไปในเวลาเพียงยี่สิบนาทีเท่านั้น

เมื่อยืนยันว่าศัตรูตายหมดแล้ว ยูอิลฮานก็ได้จัดการเข้าไปในเกต แน่นอนว่าที่นี่คือดันเจี้ยนใต้ทะเลลึก ดังนั้นภายในดันเจี้ยนก็น่าจะเป็นใต้ทะเลลึกเช่นกัน

ในนั้นเขาได้เห็นมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างปลาอยู่หลายครั้ง แต่ว่ามันดูมีจำนวนไม่มากน่าจะมาจากการที่พวกมันถูกจักรวรรดิคาดร้าจัดการกวาดล้างไปแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญที่ยูอิลฮานต้องสนใจ เป้าหมายของเขาไม่ได้มาเพื่อล่ามอนสเตอร์อยู่แล้ว

"แม้ว่าเนื้อทูน่ายักษ์มันจะดูน่าอร่อย แต่ไว้ค่อยมากินทีหลังล่ะกัน"

ยูอิลฮานได้พุ่งผ่านดันเจี้ยนไปด้วยความเร็วที่น่าทึ่งต่อไป แต่ว่าหลังจากนั้นไม่นานมันก็สิ้นสุดลง ความเร็วของยูอิลฮานเร็วเกินไปจนทำให้เขาเจอเป้าหมาอย่างเรี่ยวเรว

ทางเชื่อมไปสู่ฟีราต้า

[อิลฮาน จากตรงนี้นายมีตัวเลือกแล้ว] (เลียร่า)

ในตอนที่เขากำลังจะเข้าไปในเกตโดยไม่ลังเล เลียร่าได้พูดออกมา

[นายได้ฆ่าคนที่ผ่านเกตมาหมดแล้วไม่ใช่หรอ? ในตอนนี้ถ้าแค่พวกเราปิดเกตลงมันก็จะไม่มีอันตรายไปอีกซักพัก] (เลียร่า)

"นั่นมันยังไม่พอ โลกนี่มันได้มีประสบการณ์ในการเชื่อมต่อเข้ากับโลกแล้ว ถ้าฉันอ่อนแองั้นฉันก็จะหยุดลงตรงนี้ แตว่าพวกมันสามารถจะผ่านเกตมาได้เมื่อไหร่ก็ได้"

[ยังไงก็ตามเมื่อผ่านเกตนี้ไปคืออีกโลกหนึ่ง และพวกนั้นก็ยังมีลมหายไปและมีสิทธิ์จัดการคนนอกอย่างนายนะ] (เลียร่า)

ดูเหมือนว่าเลียร่าจะเป็นห่วงเรา เขามั่นใจว่าเขาจะรอดไม่ว่าจะสู้กับใครหรือกลุ่มใด ถ้าเขาไปเจอสิ่งมีชีวิตชั้นสูงมันก็จะน่ากลัวนิดๆ แต่ในตอนนี้ไม่ใช่ว่าสกิลการสนับสนุนของทูตสวรรค์ก็ทำงานแล้วหรอกหรอ?

แน่นอนว่ามันก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่เขากังวลอยู่ นั่นก็คือจะมีคนแอบหนีมาที่โลกนี้ในตอนเขาผ่านเกตไป

มันยังเป็นเหตุผลที่ทำให้ยูอิลฮานพาทูตสวรรค์ทั้งสองคนมานี่ด้วย

"สเปียร่าช่วยที"

[ไว้ใจได้เลย] (สเปียร่า)

สเปียร่าได้ลอยออกมาขยายขนาดกลับมาเท่าปกติ ภาพของเธอที่ถือหอกสีขาวบริสุทธิ์อยู่ดูเท่เอามากๆ

[จะไม่มีใครได้ผ่านเกตนี้จนกว่านายจะกลับมา] (สเปียร่า)

"ฝากด้วยนะ"

[โอ้ แต่ฉันหยุดสิ่งมีชีวิตระดับต่ำจากการผ่านเกตไปไม่ได้นะ] (สเปียร่า)

"ขอบคุณที่ลดความคาดหวังของฉันในทันทีเลยนะ แต่ถึงแบบนั้นมันก็น่าจะพอสำหรับการหยุดคนทรยศแล้ว"

เขาได้สบสายตาสั้นๆกับสเปียร่าและหันไป ข้างหน้าของเขาคือวังวนเกต

[อิลฮาน นายจะไปจริงๆสินะ] (เลียร่า)

"ไม่ต้องห่วงน่า เดี๋ยวมันก็จบลงแล้ว"

ยูอิลฮานได้ยิ้มออกมาในขณะที่ก้าวเข้าไปในเกต

"ฉันจะจบมันในทันทีเลย"