DBWG ตอนที่ 25 มรดกเเก่นเเท้โลหิต
เวลาผ่านไปนับครึ่งชั่วยามตั้งแต่หลิงซีเริ่มศึกษาอาคมป้องกัน หลงเฉินก็ค่อนข้างวิตก หลังจากความลับทั้งหมดที่อยู่ในตราประทับมังกรนี้เชื่อมต่อกับสิ่งที่หลงชิงหลานมอบหมายให้เขาและเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้เขากลายเป็นนักรบมังกร
หลังจากนั้นไม่นานหลิงซีรู้สึกเหนื่อยและนั่งลงบนตราประทับมังกร ดวงตาของนางขยับไปมาขณะที่นางคิดถึงวิธีการทำลายการป้องกัน
"ซีน้อย มันเป็นอย่างไรบ้าง?" หลงเฉินถามอย่างกระตือรือร้น
"เจ้าสารเลว เจ้ารบกวนความคิดของข้า!"
หลิงซีจ้องที่เขา แต่นางไม่ได้โกรธจริงๆ
"ทุกอย่างปกติดี เจ้าสามารถพักผ่อนได้สักพัก เมื่อเห็นเจ้าเหนื่อย ข้า พี่ชายของเจ้า รู้สึกเสียใจต่อเจ้า โอ้ ใช่ ทำไมเจ้าไม่บอกข้าเกี่ยวกับอาคมป้องกันนี่ให้มากกว่านี้ ช่วงสองสามวันนี้เจ้าได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่เจ้าไม่เคยบอกอะไรข้าเลย"
เมื่อมองเห็นใบหน้าของหลงเฉินที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลิงซีรอเวลาที่นางสามารถโอ้อวดได้และจากนั้นก็กล่าวว่า "อาคมป้องกันนี้เป็นรูปแบบปราณฉีที่ไม่เหมือนใคร คนเช่นเจ้าผู้ซึ่งรู้แต่วิธีการต่อสู้เท่านั้นคงจะไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับการจัดเรียงวิธีการก่อตัว การก่อตัวของอาคมการป้องกันก็เหมือนกับการเย็บปักถักร้อย ดังนั้นสำหรับข้าการค้นหากุญแจก็เหมือนกับการหาปลายหลวมของด้าย จากนั้นข้าต้องกลับไปยังเส้นทางที่มีการจัดเรียงครั้งแรกทีละขั้นตอน อย่างไรก็ตามการทำลายอาคมการป้องกันนั้นยากกว่าการเย็บปักถักร้อยเนื่องจากการหากุญแจเป็นเรื่องยากมาก ถ้าเจ้าทำผิดพลาดเจ้าจะต้องเริ่มต้นอีกครั้ง"
แต่แล้วหลงเฉินก็เข้าใจวิธีการทำงาน อย่างไรก็ตาม หลิงซีผู้ซึ่งยุ่งเหยิงตลอดเวลานี้รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว นี้ทำให้เขามองไปที่นางแตกต่างจากเดิม
มองไปที่การแสดงออกที่ตื่นตระหนกของหลงเฉิน หลิงซีสามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และในขณะนั้นนางก็โกรธ
"เจ้าจะดีกว่าอย่าได้มองลงมาที่ข้า ข้าเคยพูดแล้ว ถึงแม้ว่า ข้า หลิงซี อาจไม่ได้ทำงานอย่างหนักในการบ่มเพาะ แต่ข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นสุดยอดในเรื่องการก่อตัวของอาคมการป้องกัน และในด้านความเชี่ยวชาญนี้ ข้าดีกว่าท่านพ่อของข้าตลอดจนสหายคนอื่นๆทั้งหมดของข้า"
หลงเฉินลึกลงไปแล้วเชื่อนาง แต่เขาก็แสดงความรู้สึกเฉยเมยและกล่าวว่า "จริงหรือ? แล้วเหตุใดการป้องกันยังไม่ถูกทำลาย? "
หลิงซีรู้สึกกดดันและกล่าว "เจ้าคิดว่าเรื่องนี้เหมือนกับการกินข้าวหรือ? ยิ่งกว่านั้นการป้องกันของของสิ่งนี้ยังค่อนข้างสลักซับซ้อน ข้ายังไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ดังนั้นข้าต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย แค่รออีกครึ่งชั่วยาม ข้ารับประกันได้ว่าข้าจะแสดงอะไรให้เจ้าดู!"
หลังจากที่ถูกมองลงไปโดยหลงเฉิน หลิงซีเริ่มวิตกกังวลและทันทีที่ทำงานหนักในเรื่องนี้ หลงเฉินแอบหัวเราะนางจากด้านข้าง "หญิงสาวคนนี้เป็นเรื่องง่ายมากที่จะหลอกลวง; ในอนาคตข้าจะต้องไม่เสียนางไป ด้วยการมีนางอยู่ข้างๆ ถ้าข้าพบสมบัติใดๆที่มีอาคมป้องกันในครั้งต่อไป นางจะไม่สามารถทำลายพวกมันได้อย่างง่ายดายเพื่อข้าหรือ?
จากความพยายามของหลิงซี หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชั่วยามหลงเฉินรู้สึกสงสัย การก่อตัวของแสงจางๆหายไปจากส่วนบนของตราประทับมังกร
หลิงซีกำลังยุ่งอยู่กับการก่อตัวของแสงเป็นเรื่องเป็นราว สิ่งที่ทำให้ หลงเฉินรู้สึกประหลาดใจคือมีชั้นของออร่าอันตรายและเก่าแก่ซึ่งค่อยๆถูกปล่อยออกมาจากแสงสว่าง มันยังทำให้เกิดกลิ่นรุนแรงของโลหิต
การผสมผสานของกลิ่นอายนี้เริ่มมีขนาดใหญ่ขึ้นๆและหลงเฉินรู้สึกว่าความเร็วในการเต้นของหัวใจของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ความรู้สึกที่เก่าแก่และโดดเดี่ยวทำให้เขาถูกกระตุ้นให้ล้มตัวลงคุกเข่า ส่วนกลิ่นรุนแรงที่ทำให้โลหิตไหลเวียนก็ทำให้ดวงตาของเขาแดงก่ำ
แม้ว่าจะไม่มีศัตรูอยู่ที่นี่ แต่ก็มีกลิ่นอายฆ่าฟันที่ปกคลุมร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หลงเฉินรู้สึกลำบากมาก มันเป็นเพียงส่วนน้อยของกลิ่นอาย แต่ความลับในตราประทับมังกร แท้จริงส่งผลกระทบต่อท่าทางเขา นอกจากนี้นี่เป็นสิ่งที่หลงชิงหลานถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ กับตัวตนที่ลึกลับของหลงชิงหลาน สิ่งที่เขาถือว่ามีความสำคัญจะง่ายดายได้อย่างไร?
"หลงเฉิน เจ้าต้องระวัง ตอนนี้เกือบจะมี...."
เสียงหลิงซีไกลออกไปเรื่อยๆ เมื่อได้ยินเสียงของนางหลงเฉินก็ชัดเจนขึ้น อย่างไรก็ตามกลิ่นอายจากการก่อตัวของแสงมีความหนาแน่นมากขึ้นและมีกลิ่นโลหิตไหลซึมเข้าไปทั่วทั้งถ้ำ
สายตาของหลงเฉินก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆ และภาพลวงตาเริ่มปรากฏขึ้นในสายตาของเขา เขากำหมัดของเขาไว้ด้วยทำให้เส้นเลือดของเขาปรากฏขึ้น ร่างกายของเขาเริ่มสั่น มันอาจจะเห็นได้ว่าเขากำลังพยายามอย่างหนักที่ควบคุมตัวเอง
สำหรับหลิงซีที่ถึงช่วงเวลาที่สำคัญ นางทุ่มเทความสนใจทั้งหมดของนางและก้าวไปสู่ขั้นตอนสุดท้าย ดังนั้นนางจึงไม่สามารถเห็นความผิดปกติของหลงเฉินได้
"อะไรคือความลับของตราประทับมังกร...... ทำไมข้าถึงได้รู้สึกไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ในขณะนี้.....แต่ท่านพ่อของข้าจะไม่ทำร้ายข้า......ข้า หลงเฉิน ต้องอดทนได้อย่างแน่นอนและจะไม่ถูกสะกดจิต"
คิดถึงบิดาของเขา หลงเฉินก็มีความเชื่อบางอย่าง กลิ่นอายกระหายเลือดและกลิ่นเหม็นของโลหิตไหลออกมาจากการก่อตัวของแสงอย่างต่อเนื่องพุ่งเข้าไปที่ร่างกายของเขา แต่หลงเฉินกัดริมฝีปากของเขาแน่นจนเลือดไหลซึมออกมา เพราะความเจ็บปวดนี้ทำให้เขาสมองขาวโพลนขึ้น
"เตรียมตัวให้พร้อมตอนนี้มันกำลังจะถูกทำลาย ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น...... "
"เสียงของหลิงซีจางหายไปอีกครั้ง แต่ในเวลานี้กลิ่นอายฆ่าฟันโบราณและเลือดค่อยๆเปลี่ยนอากาศภายในถ้ำให้กลายเป็นสีแดง
ทันใดนั้นเสียง'ติ้ง'ดังขึ้น การก่อตัวของแสงเบื้องหน้าของหลิงซีกลายเป็นฝุ่น หลิงซีดูเหมือนจะเหนื่อยมากจนนางกลับเข้าไปในดาบหลิงซี ในถ้ำมีเพียงหลงเฉินและม้วนตราประทับมังกรที่พิเศษเท่านั้น
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของหลงเฉิน ม้วนตราประทับมังกรซึ่งเดิมเป็นหนังแกะตอนนี้เริ่มปกคลุมด้วยสีแดงโลหิตจนเปลี่ยนสีได้อย่างสมบูรณ์
เมื่อถึงจุดนี้ กลิ่นอายโลหิตได้ค่อยๆย่อลงไปที่จุดเล็กสุดและภายใต้กลิ่นอายนี้ใบหน้าของหลงเฉินก็ซีดลงและร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างรุนแรง
กลิ่นอายนี้มีความเข้มข้นเพียงจุดเดียวคือภายในถ้ำ ภายในภูเขาใหญ่รกร้าง มังยังคงเงียบสงบอยู่ตลอด
"หลง......หลงเฉิน นี่คืออะไร? ข้า...ข้ากลัว ข้า..ราวกับว่าข้าจะถูกกลืนกินตลอดเวลา..... "
เสียงสั่นของหลิงซีดังขึ้นข้างหู
เมื่อมาถึงจุดนี้หลงเฉินรู้สึกกังวลมาก แต่ความเชื่อเพียงอย่างเดียวของเขาก็คือบิดาของเขาจะไม่ทำร้ายเขาอย่างแน่นอน
"ไม่ต้องกลัว!"
การคิดถึงบิดาของเขาแม้ว่าเขาจะอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายก็ตาม มันทำให้หลงเฉินเต็มไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้
"มา! ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเป็นสิ่งใด"
ราวกับได้ยินคำพูดของหลงเฉิน ตอนนี้แผนที่ลึกลับเริ่มออกมาจากม้วนตราประทับมังกร
หลงเฉินเพียงแต่เห็นภาพของมังกรศักดิ์สิทธิ์จากตำนานโบราณ!
'[กลุ่มปีกคู่แห่งเอ๋อร์หยา]:เกล็ดของนักรบมังกรเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดการเจริญเติบโต เครื่องหมายของกษัตริย์อธิบายด้วย 9 ลักษณะเฉพาะ : หัวของมันเหมือนกับวัว เขาของมันเหมือนกวาง ตาของมันเหมือนกุ้ง หูของมันเหมือนคชสาร คอของมันเหมือนอสรพิษ ท้องของมันก็เหมือนอสรพิษ เกล็ดของมันเหมือนมัจฉา กรงเล็บของมันเหมือนฟีนิกซ์และฝ่ามือของมันเหมือนเสือโคร่ง หลังของพวกมันมี 81 เกล็ด ผล 9จาก 9 ในร่างหยางและมีเสียงของแผ่นทองแดงสั่นสะเทือน พวกเขามีหนวดที่ด้านข้างปากของพวกเขา มีอัญมณีที่อยู่ใต้คางและมีเกล็ดย้อนข้างใต้ลำคอของพวกเขา พวกเขามียอดบนหัวของพวกเขาหรือที่เรียกว่าไม้เมตร มังกรที่ไม่มีไม้เมตรไม่สามารถขึ้นไปยังชั้นฟ้าทั้งหลายได้ ลมหายใจของพวกเขาสร้างเมฆซึ่งสามารถแปรเปลี่ยนเป็นทั้งน้ำและไฟได้'
[ไม้เมตร: ในประเทศจีนสามารถหมายถึงดิน ดังนั้นไม้เมตรหมายถึง "จากแผ่นดินสู่สวรรค์" นี้สามารถเข้าใจได้ว่าเป็น "ขึ้นไปสวรรค์"]
[TL หมายเหตุ: (逆鱗) เกล็ดย้อน: มังกรจีนมีจุดหยาบเป็นเกล็ดยอดด้านล่างของคาง เมื่อสัมผัสถูกมันจะทำให้พวกเขาโกรธและทำลายล้างโลกด้วยพลังมหาศาลของพวกเขา นี่เป็นจุดอ่อนของพวกเขา]
อะไรที่หลงเฉินเห็น คือเทพมังกรเช่นนี้!
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานี้เทพมังกรได้จางหายไปและสีแดงโลหิตในม้วนตราประทับมังกรก็เริ่มหายไปด้วย ในที่สุดมันก็ค่อยๆลดลงเป็นหยดโลหิตสีแดงเข้ม ซึ่งลอยอยู่ต่อหน้าดวงตาของหลงเฉิน!
หยดโลหิตนี้ยังคงครอบครองกลิ่นอายที่ทำให้หลงเฉินตัวสั่นอย่างบ้าคลั่ง ก่อนหน้านี้ กลิ่นอายกระหายเลือดโบราณที่โหดร้ายยังได้เพิ่มขึ้นหลายพันเท่า หลงเฉินในขณะนี้รู้สึกว่าสมองของเขากำลังจะแยกออกจากกัน เขาร้องไห้คร่ำครวญและตาของเขาเปิดกว้าง
เมื่อมองไปที่ฉากนี้ หลิงซียิ่งหวาดกลัวมากขึ้นและนางก็เริ่มกรีดร้อง
หลงเฉินมองเห็นจางภายในหยดโลหิตราวกับมีโลกกว้างใหญ่และไร้ที่สิ้นสุด และโลกเต็มไปด้วยโลหิตสีแดงไร้ขอบเขต ท้องฟ้าโลหิตและทะเลโลหิต
หลงเฉินรู้เรื่องนี้ แม้ว่ามนุษย์ทุกคนในโลกจะถูกสังหาร แต่ก็ยังไม่สามารถรวบรวมโลหิตได้มากมายนัก
ในเวลานี้หลงเฉินรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในทะเล!
เขามองด้วยความหวาดกลัวและในการขยายตัวของทะเลโลหิตเหล่านี้ซึ่งดูเหมือนไร้ขอบเขตมีคลื่นที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องราวกับว่ามีสัตว์มหึมาที่ซ่อนอยู่ภายในใหญ่โตจนสามารถเติมเต็มทะเลเหล่านี้
หลงเฉินบินไปเหนือท้องฟ้ากว้างใหญ่และตัวสั่นขณะที่มองลงไปในทะเล ภายในทะเลเลือดไร้ขอบเขตนั้นมีร่างใหญ่โตที่เขาเห็นตอนนี้ ร่างนี้ขดตัวไปรอบๆ มองไปที่รูปร่างของมัน มันควรจะเป็น......มังกร?
เมื่อมาถึงจุดนี้ ทั่วทั้งทะเลโลหิตสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและร่างใหญ่นี้ก็ค่อยๆยกศีรษะขึ้นและส่งเสียงคำรามของมังกรซึ่งไหลข้ามเขตแดนของเวลาและพื้นที่และกระแทกเข้ากับหูของหลงเฉิน!
หลงเฉินได้เปิดดวงตาของเขาและแปลกใจที่ค้นพบว่าเขาแท้จริงแล้วยังคงอยู่ภายในถ้ำ หยดโลหิตยังคงลอยอยู่ต่อหน้าดวงตาของเขา
ภายในหยดนี้ มีมังกรจริงๆที่พลิกตัวและคำรามด้วยความโกรธ และมันทำให้อารมณ์ความรู้สึกของหลงเฉินพลุ่งพล่าน!
"ท่านพ่อ นี่คืออะไร? ข้าได้ยินเพียงตำนานของมังกรแดงและมังกรเขียว อันดับที่สูงขึ้นควรเป็นห้ากรงเล็บมังกรทอง แต่ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องการดำรงอยู่ของมังกรเช่นนี้ มันเป็นสีแดงโลหิตอย่างแท้จริง! "
"นี่เป็นเงาปีศาจสังหารของโลหิตมังกร? ไม่ถูกต้อง...... มันไม่ใช่แน่นอน! "
เสียงของหลิงซีก็ดังขึ้นข้างหูหลงเฉิน!
ในขณะที่หลงเฉินตกตะลึง หยดโลหิตดังกล่าวได้เข้าสู่ระหว่างคิ้วของหลงเฉินในทันที และซึมเข้าไป
หลงเฉินได้รู้สึกถึงพลังแห่งความมืดและกลิ่นอายหนาวเหน็บที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา!
หลงเฉินไม่มีทางที่จะต้านทานกลิ่นอายแปลกๆนี้ได้ ความแข็งแกร่งของเขาอ่อนแอเกินกว่าที่จะเผชิญหน้ากับหยดโลหิต ถ้าหยดโลหิตมีเจตนาที่จะสังหารเขา เขาจะตายไปนานแล้วโดยไร้ซึ่งศพ!
หยดโลหิตสีแดงเข้มดังกล่าวเป็นเหมือนยาพิษที่แพร่กระจายไปทั่วร่างกายได้อย่างรวดเร็ว หลงเฉินในขณะนี้ได้รู้สึกถึงช่วงเวลาแห่งความตาย!
เขาเองก็รู้ หยดโลหิตนี้รุนแรงมากเกินไปต่อชีวิตของเขา ดังนั้นแม้ว่ามันจะไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายหลงเฉิน เขาก็ยังคงตายเพราะมัน!
เมื่อหยดโลหิตเข้าสู่ร่างกายของเขามันเริ่มฉีกขาดและทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง หลงเฉินคิดได้อย่างฉับพลัน หลงชิ่งหลานปล่อยให้เขาได้รับตราประทับมังกรแต่เขาไม่เคยขอให้หลงเฉินกลายเป็นนักรบมังกรตอนนี้ หากหลิงซีไม่ปรากฏตัวขึ้น หลงเฉินคงไม่มีพลังที่จะทำลายการป้องกันได้ หลงชิ่งหลานรู้สึกว่าเมื่อหลงเฉินสามารถติดต่อและหาคนที่สามารถทำลายการป้องกันนี้ได้ หลงเฉินจะมีความสามารถในการทนต่อหยดโลหิตสีแดงเข้มนี้ได้ แต่มันก็เกิดขึ้นอัจฉริยะทำลายการป้องกันเช่นหลิงซีได้ปรากฏตัวเร็วกว่าที่หลงชิงหลานคาดการณ์ไว้!
ตอนนี้เป็นเรื่องที่อันตรายมากสำหรับหลงเฉิน
เนื่องจากผลกระทบของมัน หลงเฉินรู้อยู่แล้วว่าชีวิตของเขาเริ่มจางหายไปเรื่อยๆ และจิตสำนึกของเขาก็ค่อยๆพร่ามัว
ในขณะที่กำลังจะตายเขาเริ่มคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่าง
"นี่......คือมรดกแก่นแท้โลหิต...... "
"มังกรในตำนาน แท้จริงแล้วเป็นการดำรงอยู่ที่น่าหวาดกลัว... "
"ถ้าไม่มีข้า หลิงซีก็ไม่สามารถมีชีวิตได้ ต้องกล่าวโทษข้าทั้งหมดสำหรับเรื่องนี้...... "
ความคิดไม่กี่อย่างนั้นปรากฏขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัว หลงเฉินมีความเสียใจอย่างรุนแรงมาก ดังนั้นเขาจึงไม่อยากตกตายเช่นนี้เขายังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาต้องทำ
เมื่อมาถึงจุดนี้จี้หยกรูปมังกรลึกลับในทะเลจิตสำนึกของเขาเริ่มเคลื่อนไหว และรูปแบบเดิมของเส้นสีเทาและดำบนจี้หยกรูปมังกรลึกลับได้ปล่อยแสงสีดำจางๆ แรงดูดที่รุนแรงได้เกิดขึ้นในอากาศและหยดโลหิตที่เข้าสู่ร่างกายของหลงเฉินก่อนหน้าได้ร้องออกมาด้วยความโกรธ!
นี่คือเสียงคำรามของมังกร หลงเฉินเคยได้ยินอย่างชัดเจน!
เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงจากจี้หยกมังกรลึกลับนี้ หลงเฉินซึ่งกำลังจะตายได้ฟื้นคืนสติ ในขณะนี้เขารู้สึกอึดอัดใจที่โลหิตมังกรทั้งหมดที่แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขา ได้แปรสภาพตั้งอยู่ภายในร่างกายของเขาราวกับกำลังเริ่มกระบวนการดูดซับ
โลหิตมังกรแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขาก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มันแปรสภาพกลับเข้าไปในหยดโลหิต แล้วมันก็หายไปจากร่างกายหลงเฉิน ในชั่วอึดใจต่อมามันได้ปรากฏขึ้นภายในทะเลจิตสำนึกของหลงเฉินและปรากฏอยู่ใต้จี้หยกรูปมังกรลึกลับ!
มรดกแก่นแท้โลหิตมาอยู่ที่นี่ มองไปที่มันดูเหมือนจะถูกกำราบ!
เทพมังกรที่อยู่ในหยดโลหิตยังส่งเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง
"นั่นสิ จี้หยกสลักมังกรลึกลับเป็นการดำรงอยู่แบบใดกันที่สามารถกำราบสิ่งที่น่ากลัวเช่นมรดกแก่นแท้โลหิต!"
แต่แล้วหลงเฉินก็ฟื้นตัวได้ หลังจากหนีจากความตายแล้ว เขาก็ถอนหายใจ อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขารู้สึกได้ว่าหยดโลหิตยังไม่ถูกดูดกลับไปอย่างสมบูรณ์ทั้งหมด ยังคงมีหนึ่งพันหยดภายในร่างกายของเขา!
ในขณะที่คนอื่นๆ ได้รับมรดกแก่นแท้โลหิตแล้วดูดซับจนหมด แต่หยดหนึ่งพันหยดนี้ได้เริ่มต้นบริโภคเลือดของหลงเฉินทั้งหมด และได้ขยายตัวทันทีแล้ววิ่งไปทั่วร่างกายของเขา!
เมื่อมาถึงจุดนี้จี้หยกสลักมังกรลึกลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีกเลย คลื่นแห่งความเจ็บปวดฉับพลันได้แผ่ขยายออกจากผิวหนังของหลงเฉิน!
